واضح آرشیو وب فارسی:شفا آنلاین: شفا آنلاین>سلامت> امروزه تحقیقات قوی و بحث های زیادی در مورد بعضی بیماری های عفونی مانند HIV انجام شده تا بهترین زمان آغاز درمان آنها مشخص شود. HIV یک بیماری مزمن بوده و با کاهش عملکرد ایمنی در طول سال ها مشخص می شود.به گزارش شفا آنلاین ،اگر شمارش CD4 بالاتر (>350 cells/mm3) باشد، افراد مبتلا به HIV از نظر ایمونولوژی مشابه افرادی هستند که HIV ندارد و برای ابتلا به اغلب عفونت های فرصت طلب کمترین خطر متوجه آنها است. اگر شمارش CD4 کمتر از این مقدار باشد کاهش ایمنی در بیماران آلوده به HIV با سمیت، تحمل پذیری، قدرت و مانع در برابر مقاومت ویروسی داروهای موجود متعادل می شوند. در گذشته، زمانی که داروهای ART مانند زیدوودین، استاوودین، دیدانوزین و ایندیناویر، بهترین داروهای در دسترس بودند، تا زمانی که کاهش ایمنی رخ می داد، ART به تعویق انداخته می شد. این کار بوسیله دستورالعمل های درمان های متعدد تایید می شد تا بیمار را از سمیت دارویی و شکست در درمان زودهنگام به دور نگه دارند. از آن زمان،3 تغییر ساختاری رخ داده: 1) توسعه رژیم های درمانی ART که سمیت کمتری داشته و قوی تر و قابل تحمل تر باشند، 2) به روز شدن دانش محققان از ارتباط میان عفونت HIV و دیگر بیماری هایی که در شمارش بالای CD4 رخ می دهند، 3) به رسمیت شناختن ART به عنوان قسمتی از استراتژی پیشگیری از انتقال HIV. رژیم های درمانی ART که در حال حاضر در دسترس قرار دارند، عوارض جانبی قابل توجه و سمیت طولانی مدتی که رژیم های قدیمی تر تولید می کردند، ایجاد نمی کنند. اغلب شناسایی رژیمی که عوارض جانبی برای یک بیمار خاص ایجاد نکند، امکان پذیر است. رژیم های دارویی امروزی به صورت تجویز یک قرص و یک بار در روز درآمده اند تا به طور قابل توجهی بار دارویی را کاهش می دهد. همچنین قدرت و موانع مقاومت ویروسی را برای هر نوعی از رژیم های ART ترجیحی کنونی که بالا باشند، به حداقل می رسانند. بیماری که 85 تا 90 درصد داروهای خود را در طول یک ماه دریافت می کند، احتمالا به بار ویروسی غیرقابل تشخیص خواهد رسید. اما در سال های گذشته، این الگوی تجویز دارو می توانست به آسانی مقاومت ویرولوژی ایجاد کند. مطالعات متعددی ارتباط میان ویرمی HIV و مورتالیتی و موربیدیتی بیشتر را نشان داده اند. ویرمی کنترل نشده می تواند توضیح قانع کننده ای باشد برای بروز عوارض انتهاری ارگان ها میان افراد مبتلا به عفونت HIV که ربطی هم به شمارش CD4 ندارد. مطالعه SMART که در سال 2006 منتشر شد، در آن زمان نتایج شگفت انگیزی را نشان داد: بروز موربیدیتی بیشتر ناشی از بیماری های قلبی عروقی و کبدی میان افرادی که ART دریافت نکرده اند، در مقایسه با بیمارانی که تحت درمان با ART قرار داشته اند. این نتایج برخلاف یافته های پیش بینی شده بوده اند: مواجه کمتر با ART مرتبط است با کاهش موربیدیتی مرحله نهایی ارگان. به دنبال آن، مطالعات مشاهده ای متعددی، مواجه طولانی مدت را با ویرمی به عنوان عامل خطر موربیدیتی و مورتالیتی نشان داده اند. این میزان خطر مستقل از شمارش CD4 یا بار ویروسی غیرقابل تشخیص کنونی است. دو مطالعه کوهورت دیگر به تخمین ارتباط میان مورتالیتی و وضعیت ART پرداخته اند که براساس HIV RNA طبقه بندی شده بودند. هر دو مطالعه پیشنهاد می کنند که اگر آغاز درمان در شمارش CD4 معادل 350 یا 500 باشد، منافعی از نظر مورتالیتی نصیب بیمار می شود. این نتایج، بسیاری از پزشکان و کمیته دستورالعمل های وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده را قانع کرد تا پیشنهاد کنند بدون در نظر گرفتن شمارش CD4، درمان ART را آغاز کنند. البته منافع آغاز درمان ART در شمارش CD4 بیشتر از 500 نامشخص باقی ماند. مطالعه START که با همکاری چند کشور انجام شد، به این سوال پاسخ داد. این مطالعه افراد مبتلا را به طور تصادفی به دو گروه تقسیم و درمان ART را برای آنها آغاز کرد: 1) گروهی که شمارش CD4 آنها بیشتر از 500 بود و 2) گروهی که درمان ART زمانی برای آنها آغاز شد که شمارش CD4 به 350 یا کمتر رسیده بود. بروز موربیدیتی جدی و شدید یا مرگ در گروه دوم، 4/1 واقعه در هر 100 نفر ـ سال و در گروه اول، 6/0 واقعه در هر 100 نفر ـ سال گزارش شد. به عبارت دیگر، شروع زودهنگام و به موقع درمان با کاهش بیش از 50 درصدی در بروز موربیدیتی جدی و شدید یا مرگ در بیماران همراه است. امروزه عقیده بر این است که مورتالیتی همراه با تزاید کنترل نشده HIV در شمارش های بالاتر CD4 به دلیل فعالیت ایمنی و یک محیط التهابی است که پیشرفت بیماری مرحله آخر ارگان را تقویت می کند. ART سطوح مارکرهای متعدد فعالیت ایمنی و التهاب را کاهش می دهد. دیگر دلیل قانع کننده برای درمان HIV در هر شمارشی از CD4، پیشگیری از انتقال HIV است. قانع کننده ترین شواهد برای آن هم از نتایج دو مطالعه مشاهده ای آمده: مطالعه PARTNER در اروپا و مطالعه Opposites Attracدر استرالیا، بانکوک و ریودژانریو. در این دو مطالعه زوج serodiscordanبه طور آینده نگر پیگیری شدند. هرچند استفاده از کاندوم توصیه شده بود، بسیاری از این زوج ها در طول آمیزش جنسی از کاندوم استفاده نکرده بودند. در میان 767 زوج serodiscordanمطالعه PARTNER (282 زوج هموسکشوال و 485 زوج هتروسکشوال) و 152 زوج هموسکشوال serodiscordanدر مطالعه دومی، زمانی که شریک جنسی آلوده به عفونت HIV بار ویروسی قابل تشخیصی نداشت، هیچ نوع انتقالی در 894 و 150 زوج ـ سال در دوره پیگیری، به ترتیب در مطالعه PARTNER و Opposites Attracدیده نشد. علاوه براین، در مطالعه HPTN، زوج های هتروسکشوال serodiscordanبه طور تصادفی به دو گروه درمان فوری با ART و گروهی که درمان ART به زمانی موکول شد که شمارش CD4 به کمتر از 250 رسید، تقسیم شدند. در نهایت دیده شد 35 مورد عفونت در گروه درمان با تاخیر و 4 مورد در گروه درمان فوری رخ داده، یعنی 95 درصد کاهش در بروز عفونت با درمان فوری. با توجه به افزایش ایمنی و تحمل پذیری ART، نتایج کارآزمایی START و ملاحظات پیشگیرانه، انستیتو ایدز دپارتمان سلامت ایالت نیویورک، دستورالعمل های خود را در مورد زمان آغاز ART به روز کرده و اکنون توصیه می کند درمان ART میان تقریبا همه بزرگسالان مبتلا به HIV در اولین فرصت آغاز شود. این توصیه مشابه دیگر نهادهای بین المللی است، مانند جامعه بین المللی آنتی ویرال. همگی پیشنهاد می کنند که ART به عنوان بهترین گزینه برای تقریبا همه افراد مبتلا به HIV باشد. تنها گروهی از بیماران که در آنها درمان ART به تعویق می افتد، افرادی هستند که روی درمان برای مننژیت کریپتوکوکوس یا مننژیت سلی قرار دارند. درمان با ART در این بیماران باید پس از شروع درمان وضعیت حاد آنها در نظر گرفته شود. زمان آغاز ART بستگی دارد به بیماری هایی که بروز همزمان داشته و وضعیت ایمنی بیمار. بزرگترین گروهی از بیماران که اغلب درمان ART برای آنها توصیه نمی شود، شامل موارد زیر هستند: افرادی که پیش بینی می شود همکاری ضعیفی در روند درمان داشته باشند (مانند بیماران مبتلا به بیماری روانی شدید، بی خانمان ها، استفاده کنندگان از مواد مخدر، داشتن بضاعت اندک مالی برای دسترسی به ART). حتی این دسته از بیماران هم می توانند با موفقیت تحت درمان با ART قرار گیرند. هرچند سازمان های علمی توصیه می کنند، زمانی که موانعی بر سر راه همکاری بیماران وجود دارد، برای آغاز درمان با ART براساس وضعیت بیمار تصمیم های فردی گرفته شود، بهتر آن است در اولین فرصتی که بیمار به درستی آمادگی پیدا می کند، درمان ART آغاز شود. اگرچه حمایت از بیماران برای همکاری در روند درمان، عنصری حیاتی در مراقبت از HIV به شمار می رود، نگرانی هایی که در زمینه همکاری بیماران وجود دارد، نباید دلیلی باشد برای به تاخیر انداختن آغاز درمان با ART. اغلب توصیه های کنونی رژیم های درمانی ART قدرت زیادی داشته، مقاومت ویروسی را کم می کنند و اگر مصرف دوزهایی از دارو فراموش شود، مشکل خاصی ایجاد نمی شود. در بیمارانی که نسبت به آغاز درمان مقاومت می کنند، تمایل آنها برای به تعویق انداختن درمان باید محترم شمرده شود. البته در مطالعه RAPID، 95 درصد از افرادی که بیماری شان تازه تشخیص داده شده بود و درخواست کرده بودند درمانشان به تعویق افتد، روز بعد برای دریافت دارو مراجعه کردند. ایده درمان برای هر فرد مبتلا به HIV در جوامعی که افراد مبتلا زندگی می کنند، رو به رشد است و عصر پایش و مشاوره تا زمانی که بیمار واجد شرایط آغاز درمان ART شود، به سر آمده است. حالا ما می دانیم که درمان ART یک موضوع ضروری و فوری است که باید هرچه سریع تر آغاز شودMedpage Today
پنجشنبه ، ۱۹آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شفا آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]