تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836627559
آخرین کلامش طلب صبر برای من و شهادت برای خودش بود
واضح آرشیو وب فارسی:دزنیوز: به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس، چندی پیش بود که خبر شهادت حمید مختاربند و فرشاد حسونی زاده دو تن از یادگاران دفاع مقدس در سوریه به گوش رسید. این دو شهید از رزمندگان خوزستانی بودند که یاد و خاطره رزمندگان باصفای خطه جنوبی کشورمان در دفاع مقدس را این بار در مبارزه با سلفی ها […]به گزارش گروه فضای مجازی خبرگزاری فارس ، چندی پیش بود که خبر شهادت حمید مختاربند و فرشاد حسونی زاده دو تن از یادگاران دفاع مقدس در سوریه به گوش رسید. این دو شهید از رزمندگان خوزستانی بودند که یاد و خاطره رزمندگان باصفای خطه جنوبی کشورمان در دفاع مقدس را این بار در مبارزه با سلفی ها در جبهه مقاومت اسلامی تداعی کردند. شهید فرشاد حسونی زاده فرمانده اسبق تیپ صابرین و مسئول ستاد تیپ یکم حضرت حجت اهواز بود که پس از ۳۰ سال مجاهدت به آرزوی دیرینه خود در جوار حرم بی بی زینب کبری(س) رسید. شهید حسونی زاده در آخرین پیامک خود خطاب به همسرش نوشت: «خدایا به شیر زنانی همچون همسرم صبر عطا بفرما و همانند حضرت زینب(س) جزو مجاهدین کربلا قرار بده». به پاس همراهی زنان مجاهد مدافع حرم با زینب موالی همسر و ناصر حسونی زاده فرزند شهید فرشاد حسونی زاده همکلام شدیم که ماحصلش را پیش رو دارید. همسر شهید موقعی که با شهید حسونی زاده آشنا شدید، ایشان در جبهه های دفاع مقدس حضور یافته بود؟ بله، سال ۱۳۶۲که فرشاد به خواستگاری من آمد، اوج جنگ بود. من آن موقع ۱۳ سال داشتم. البته ما سال ۱۳۶۴ با هم ازدواج کردیم. ایشان همان زمان از بچه های جبهه و جنگ بود. وقتی با هم صحبت کردیم، شرط اولش برای ازدواج این بود که من غیر از اینکه در خدمت خانواده هستم، تعلق اصلی ام برای مردم است نه فقط مردم کشور خودم، بلکه کل مردم جهان. ایشان آن زمان ۱۶ سال داشتند و من ۱۴، ۱۵ سال. می گفت نمی خواهم در آینده از نبودن هایم شکایت کنی و ناراحت شوی و من پذیرفتم و گفتم که می توانم. این صحبت ها از یک نوجوان ۱۶ ساله در آن شرایط و اوضاع جنگ چندان بعید نبود. آنها برای اهتزاز پرچم اسلام در آن سوی مرزها مجاهدت می کردند. شور انقلاب در وجود تک تک جوانان و نوجوانان موج می زد. من می دانستم که با یک رزمنده جهادی ازدواج می کنم که هر لحظه احتمال شهادتش وجود دارد. وقتی هم که به خواستگاری من آمد می دانستم که بر حسب تکلیفی است که بر گردن دارد و باید آن را انجام دهد. خیلی مقید به انجام تکلیف بود. تکلیفی که در هر سنی بر او واجب می شد و او به آن پایبند بود. نماز، روزه، مبارزه، جهاد و درنهایت شهادت رمز مردان مبارز بود. در مدت حضورش در جبهه بارها مجروح و شیمیایی شد اما هرگز به دنبال تشکیل پرونده و… نرفت. برادرش فرامرز حسونی زاده در ۱۹ سالگی در عملیات نصر ۸ در کردستان به شهادت رسید و فرشاد سال ۱۳۶۱ به عضویت رسمی سپاه پاسداران درآمد. از ۳۰ سال همراهی و زندگی با مردی بگویید که رزمندگی را پیشه ساخته بود. ثمره زندگی تان چند فرزند است؟ حاصل ۳۰سال زندگی من با فرشاد دو پسر به نام های ناصر و روح الله و یک دختر است. اولین فرزندم را در سال ۱۳۶۶ به دنیا آوردم. خوب به یاد دارم که فرشاد به خاطر عملیات فتح فاو در خانه نبود. من در نبودن هایش هرگز خسته نشدم، غصه نخوردم. ایشان اجازه نداد تا ما سختی نبودن هایش را حس کنیم. هر بار که از خانه برای انجام مأموریت می رفت، منتظر آمدنش نبودم. می گفتم این آخرین باری است که او را می بینم. امروز که نگاه می کنم به آن روزها حسرت می خورم، سختی آن روزها برایم بسیار لذت بخش است. همواره همراهی اش کردم و تنها نگرانی ام تربیت فرزندانی بود که نزدم به امانت بودند و خدا را شکر همان شدند که پدر از آنها انتظار داشت و ان شاءالله راه پدر را ادامه می دهند. دغدغه شهید حسونی زاده چه بود؟ ایشان به عنوان یک همسر در خانه چه رفتاری داشتند؟ فرشاد مبارزی خستگی ناپذیر بود و هیچ وقت خسته نمی شد. من تا امروز کلمه خسته شده ام را از زبانش نشنیدم. ارتباط خیلی خوبی با جوانان داشت و همواره من را به ارتباط با دختران جوان سفارش می کرد. می گفت با رفتار و کردارتان جوانان را به خود جذب کنید و آنها را به حجاب و نماز تشویق کنید. ایشان بسیار باایمان و بااخلاق بود. قبل از شهادت چند روزی را در کنار ایشان بودم. غذا می پخت، شام و ناهار را مهیا می کرد و من را مثل همیشه شرمنده خود می کرد. می گفتم: مهم این است که در کنار هم هستیم. برای چه زحمت ناهار و شام را می کشی؟ اما حاج فرشاد می گفت: من باید برای مجاهدم غذا درست کنم. می گفتم حاجی مجاهد تویی نه من! می گفت شما هستید که سال ها ما را یاری می کنید. سردار حسونی زاده دلتنگ یاران و همرزمان شهید دوران دفاع مقدسش می شد؟ نمی دانم چه سر و رازی در دلتنگی بچه های رزمنده دوران دفاع مقدس بود که از قافله شهدا و دوستانشان جامانده اند و نمی توانند آرامش داشته باشند. آنها تنها منتظر اذن بودند، که بروند و به داد مظلومان مسلمان برسند. بارها گریه و زاری و التماس های حاجی را به خدا می شنیدم و معنای این همه دلتنگی را نمی دانستم اما هر بار که راهی منطقه می شد و به خاک سوریه قدم می گذاشت، شادتر از دفعات قبل باز می گشت. حاجی شیمیایی بود و گاهاً دردها امانش را می برید اما می گفت فرصتی برای درمان و دکتر و… ندارم. این دردها برای من شیرین است. شما نگران نباشید. کی متوجه شدید که همسفر زندگی تان می خواهد مدافع حرم شد؟ فرشاد دو سال و شش ماه در سوریه بود. وقتی متوجه شدم که می خواهد به سوریه برود، گفتم شنیده ام آماده ای و می خواهی بروی، گفت: مخالفی؟ گفتم: نه اگر کاری برای خدا باشد من هم هستم و حاجی خدا را شکر کرد. بچه ها نسبت به تصمیم پدرشان و جهاد ایشان در آن سوی مرزها، عکس العملی نشان ندادند؟ دختر و پسر کوچک ترم برای رفتن پدرشان بی تابی می کردند و می گفتند پدر اگر تکلیفی داشته تا امروز همه را انجام داده است ولی من به آنها گفتم اگر تکلیف بر گردن کسی باشد، همیشگی است. زمان و انتها ندارد و همچنان ادامه دارد و پایان ناپذیر است. شما اگر از مرگ پدر می ترسید من به شما بگویم می تواند در یک تصادف یا هر اتفاق دیگر پدر از بین شما برود. اگر قرار بر شهادت هم باشد شهید می شود. بگذارید جهادش را بکند، ما کاری به شهادت نداریم. اگر شهید شد، شهادت مزد جهاد خالصانه پدرتان بوده است. چگونه از شهادت ایشان مطلع شدید؟ روزی که خبر شهادتش را به من دادند در خانه تنها بودم. دلم می خواست پرواز کنم، بال دربیاورم. طعم شیرینی شهادت فرشاد در دهانم بسیار مزه کرد. خیلی شاد بودم. نمی دانستم و دوست نداشتم آن لحظه ای را که نبود ببینم و تنها به این فکر می کردم که او به آن چه که می خواست رسید. پیکرش را دیدم. پیکرش مثل شهدای عاشورا بود. چشمانش تخلیه شده بود. انگشتانش قطع و ران پاهایش از بین رفته بود. از آخرین حرف هایی بگویید که بین تان رد و بدل شد. قبل از شهادت می خواست به مرخصی بیاید که گفت باید بمانم. گفتم بمان جهادت را ادامه بده. به من گفت منتظرم نباش. گفتم نه، من سال ها است که منتظر نیستم. هر بار که رفتی خودم را برای شهادتت آماده کردم. گفت به روح الله پسر کوچکم بگو فکر کند از وقتی به دنیا آمده پدر نداشته است و دعا کن خدا از من راضی باشد. آخرین پیامی که سردار برای من در گوشی ارسال کرد، این بود: «خدایا به شیر زنانی همچون همسرم صبر عطا بفرما و همانند حضرت زینب(س) جزو مجاهدین کربلا قرار بده». در آخر هم گفت این بار اگر بیایم مرخصی می گیرم و حسابی پیش بچه ها می مانم. به قولش عمل کرد. مرخصی گرفت اما از خدا. حاجی صبح برای بچه های مدافع املت درست کرده بود و بیدارشان کرده و گفته بود که آخرین املت را می خواهم بدهم تا بخورید. من دیگر برنمی گردم. از اینکه همسرتان بعد از ۳۰سال مزد مجاهدتش را گرفت، چه احساسی دارید؟ من از شهادت سردار به آرامش رسیدم. می دانم چه بود و در دلش چه می گذشت. می دانم چه دردهایی می کشید. خیلی درد داشت از کسانی که از ولایت تبعیت ندارند. این درد ها در دلش ماند. از حضرت زینب (س) خواستم هر چه در دل همسرم است بدهد. من امروز پسرهایم را در این راه می دهم. امام حسن از علی اصغر، از علی اکبر، از قاسم از همه داشته هایش گذشت. همه چی را داد. باید اسلام زنده بماند. من از حضرت زینب خواستم که پسر ها ادامه دهنده راه پدر شوند و من شرمنده نشو م. اما در اینجا می خواهم از طریق روزنامه «جوان» به کسانی که گاهاً طعنه و کنایه هایشان از حضور نیرو های ما در سوریه و عراق دل خیلی ها را می سوزاند بگویم که: هر جا اسلام در خطر باشد ما همانجا هستیم. فرقی نمی کند جهاد که فقط در ایران نیست. اسلام ناموس همه ما است. اینها هدف شان نابودی مسلمانان است. اینها برای تضعیف و تسلط بر ایران به سوریه و عراق آمدند. داعشی های تکفیری امروز همان ابوسفیان ها و شمر ها و ضدانقلاب ها و کسانی هستند که از سال ها برای نابودی اسلام برنامه دارند. ریشه همه آنها یکی است. فرزند شهید نمی توانم ۳۳ سال زحمتم را هدر بدهم ناصر حسونی زاده فرزند شهید حاج فرشاد حسونی زاده از افتخاری چون پدرش برایمان می گوید: یکی از پاتوق های همیشگی پدر گلزار شهدا بود و زیارت عاشورا… خودم شوق و ذوق شنیدن خاطرات و حرف هایش از دوران دفاع مقدس را داشتم و همواره با ایشان به مناطق عملیاتی می رفتم. پدر برایم رفیق بود، خیلی صمیمی بودیم. الان اگر بخواهم از رفیق شهیدم برایتان بگویم این است که هرگز خسته نمی شد. همواره ما را امیدوار می کرد و می خواست که در همه شرایط به خدا توکل کنیم. پدر خیلی در رفتار و اخلاقش گذشت داشت. به خواهر و برادرم می گفتم که بابا یک لحظه از فکر من خارج نمی شود چون او را در منطقه با نام ابوناصر صدا می زنند. وقتی به اهواز می آمد، لیستی از دیدارها و ملاقات هایش با خانواده شهدا و بستگان آماده می کرد تا کسی را فراموش نکند و صله رحم را به جا آورد. پدرم ۳۳ سال شهادت را از خدا در ذکر قنوت هایش عاجزانه طلبید. وقتی بچه ها می گفتند بابا می شود نروی سوریه، گفت نمی توانم ۳۳ سال زحمتم را هدر بدهم. پدرم رفت تا اسلام را نجات دهد. جهاد پدر برای حضرت رقیه (س) و زینب (س) بود. او حرمین شریفین را ناموس خودش می دانست. رفت تا دشمنان قسم خورده به خاک ما تعدی نکنند. آری اینگونه شهادت در سوریه پدر را به سمت خودش کشید. منبع: روزنامه جوان مطلب فوق مربوط به سایر رسانه ها می باشد و خبرگزاری فارس صرفا آن را بازنشر کرده است. بازگشت به صفحه نخست گروه فضای مجازی
سه شنبه ، ۱۲آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دزنیوز]
[مشاهده در: www.deznews.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها