تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835685224
واکنش امام سجاد(ع) هنگام ورود به کوفه چه بود
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری تسنیم: وقتی کاروان اسرا به کوفه رسید، مردم به تماشای آنها بیرون آمدند و گریه می کردند. امام سجاد(ع) درحالی که بیماری توانش را گرفته و غل و زنجیر بر پایش بود، فرمود: هان! اینان به خاطر ما گریه می کنند! پس چه کسانی ما را کشته اند؟!به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، در میان حوادث تاریخ اسلام، حادثه شهادت حضرت سیدالشهدا علیه السلام و اصحاب پاک ایشان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. نوشتاری که در ادامه می خوانید برگرفته از کتاب «معالم المدرستین» علامه سیدمرتضی عسکری؛ مورخ و صاحب نظر برجسته تاریخ اسلام است که از منابع دست اول و استنادات بی شمار به منابع اهل سنت به رشته تحریر درآمده است. هفتاد و دو تن از یاران حسین(ع) به شهادت رسیدند. مردم غاضریه از قبیله بنی اسد، روز دوم، حسین(ع) و یارانش را دفن کردند. از سپاه عمربن سعد نیز هشتاد و هشت نفر کشته و عده ای مجروح شدند که عمربن سعد بر کشته های سپاه خود نماز خواند و آنها را دفن کرد. * فرستادن سر امام(ع) به کوفه طبری نقل می کند که هنگامی که حسین(ع) کشته شد، ابن سعد بی درنگ سر او را به وسیله خولی بن یزید و حمیدبن مسلم، برای عبیدالله بن زیاد فرستاد. خولی با سر حسین(ع) آمد و خواست وارد قصر حکومتی شود که در را بسته دید، لذا به همراه سر به خانه رفت و آن را زیر تغاری گذاشت و وارد بستر شد. همسرش به نام نوّار نقل می کند که از او پرسیدم: «چه خبر؟ چه با خود داری؟» گفت: «با گنج دهر پیشت آمده ام! این سر حسین است که در خانه توست!» می گوید که گفتم: «وای بر تو! مردم با طلا و نقره آمده اند و تو با سر زاده رسول خدا! نه، به خدا قسم پس از این هرگز در کنار تو قرار نخواهم گرفت.» و از بستر برخاستم و به حیاط رتفم. او زن دیگرش را فرا خواند و به بستر برد. من نیز نشستم و به نظاره آن سر پرداختم. به خدا قسم پیوسته نوری مانند ستون، از آسمان به آن تغار می تابید و پرنده ای سفید پیرامون آن بال و پر می زد! راوی نقل می کند که صبح که شد خولی سر حسین(ع) را نزد عبیدالله بن زیاد برد و عمربن سعد نیز روز بعد، زنان و دختران و کودکان و علی بن الحسین(ع) بیمار را با سپاه خود به کوفه برد. همچنین طبری از قول قرةبن قیس تمیمی نقل می کند که هنگامی که زنان و کودکان را از کنار اجساد حسین(ع) و یارانش عبور دادند، به چشم خود دیدم که چگونه ناله می کردند و بر چهره خود لطمه می زدند و هرگز این گفته زینب(س) دختر فاطمه(س) را فراموش نمی کنم که وقتی جسد بر زمین افتاده برادرش حسین(ع) را دید، فریاد زد: یا محمداه! یا محمداه! فرشتگان آسمان بر تو درود فرستند. این حسین است که برهنه به خون آغشته، با بدنی پاره پاره بر زمین افتاده است! یا محمداه! اینان دختران تو هستند که به اسیری برده می شوند! این نوادگان تو هستند که همگی کشته شده اند و گرد و غبار بر آنها می نشیند! نقل می کند که به خدا قسم، دوست و دشمن را به گریه انداخت و نیز عمربن سعد دستور داد سرهای دیگر شهیدان را که هفتاد و دو نفر بودند، از بدن جدا کنند و آنها را به شمربن ذی الجوشن و قیس بن اشعث و عمروبن حجاج و عزرةبن قیس سپرد تا نزد عبیدالله بن زیاد ببرند. * سرهای شهیدان میان قاتلان تقسیم می شود طبری از قول ابومخنف نقل می کند که هنگامی که حسین(ع) کشته شد، سرهای کشته شدگان اهل بیت(ع) و شیعیان و یارانش را نزد عبیدالله بن زیاد آوردند. قبیله کِنده با 13 سر به فرماندهی قیس بن اشعث، قبیله هوازن با 20 سر به فرماندهی شمربن ذی الجوشن، قبیله تمیم با 17 سر، قبیله بنی اسد با 6 سر، قبیله مذحج با 7 سر و دیگران با 7 سر که جمعاً هفتاد سر می شد، نزد ابن زیاد آمدند. قاتل حسین(ع) سنان بن انس نخعی بود و سر آن حضرت(ع) را خولی بن یزید به کوفه آورد. قاتل عباس بن علی(ع)، زیدبن رقاد و حکیم بن طفیل بودند. جعفربن علی ابی طالب(ع) و عبدالله بن ابی طالب(ع) فرزندان ام البنین(س)، در آن روز شهید شد و عثمان بن علی(ع) دیگر فرزند ام البنین(س) را نیز، خولی با تیر از پای درآورد و شهید کرد. * حرم رسول الله(ص) در کوفه در فتوح ابن اعثم، مقتل خوارزمی نقل شده است: یزیدیان، حرم رسول خدا (ص) را مانند اسیران به راه انداختند تا به کوفه رسیدند. مردم به تماشای آنها بیرون آمدند و گریه می کردند و ناله می زدند. علی بن الحسین (ع)، درحالی که بیماری توانش را گرفته و غل و زنجیر بر پایش بود، گفت: «هان! اینان به خاطر ما گریه می کنند و ضجه می زنند! پس چه کسانی ما را کشته اند؟!» در این حال زنی از کوفیان از بلندایی صدا زد: «شما از کدام اسیرانید؟» گفتند: «اسیران آل محمدیم!» آن زن فرود آمد و به جمع پوشاک و لباس و مقنعه داد. خطبه زینب(س) بشیربن حذیم اسدی گوید که در آن روز زینب دختر علی را دیدم که سخن می گفت و به راستی که هرگز پرده نشینی سخنورتر از او ندیدم. گویی از زبان امیرمؤمنان علی بن ابی طالب سخن می گفت. او به مردم اشاره کرد که ساکت شوید! ناگهان نفس ها حبس شد و زنگ ها بی صدا شدند؛ او گفت: حمد و سپاس خدای را سزاست و درود خدا بر محمد رسول الله و بر آل برگزیده او. و بعد ای کوفیان! فریب کاران پیمان شکنِ مکار! گریه می کنید؟ این اشک ها پایان نپذیرد و این ناله ها آرام نگیرد. مَثَل شما مثَل آن زنی است که رشته های خود را پس از تابیدن و محکم شدن از هم می گسست. شما پیمان های خود را وسیله فریب قرار می دهید. آیا در میان شما جز لاف زن و خودستا و فریب کار یافت می شود؟ تملق کردنتان مانند کنیزان است و غمز هایتان مانند دشمنان. مانند سبزه زاری بر مزبله هستید یا گنج اندودی بر مقبره. آگاه باشید که بد توشه ای برای خود ذخیره کرده اید، خشم خدا را بر خود خریدید و در عذاب او جاودان شدید! آیا گریه و شیون می کنید؟ آری، به خدا قسم بسیار بگریید و اندک بخندید که ننگ و عارش را بر خود گرفتید و پس از آن به هیچ شستنی پاکش نسازید. آری چگونه می توانید ننگ کشتن دردانه خاتم انبیا، سید جوانان اهل بهشت، پناه نیکان، پناهگاه بلازدگان، نور برهان و زبان گویایتان را از دامن خود بزدایید؟! آه که چه بد باری را بر دوش گرفتید. مرگ و نابودی بر شما باد که سعی تان بیهوده، دستتان بریده و کسبتان زیان آور شد؛ و با خشم خدا باز آمدید و ذلت و خواری بر شما هموار شد. وای بر شما ای کوفیان! آیا می دانید کدام جگر گوشه رسول خدا را پاره پاره کردید و چه خونی را از او ریختید و چه پرده نشینانی را در معرض نهادید و چه حریمی را شکستید و چه حرمتی را هتک کردید؟ به راستی که کار زشتی کردید، چون که نزدیک است آسمان ها از اثر آن بشکافند و زمین چاک خورد و چاه ها به شدت فرو ریزند! آنچه شما کردید به وسعت زمین و گستره آسمان، ویرانگر و باور نکردنی و وقیحانه و طغیان گر و احمقانه و زشت و زننده بود. آی از اینکه آسمان خون بارید تعجب کردید؟ یقیناً عذاب آخرت دشوارتر و خوارکننده تر است و شما یاری نخواهید شد. پس به این مهلتی که داده شدید دل خوش نباشید که خدای عزوجل از این شتابِ شما باز نمی ماند و از فوت خونخواهی نهراسید. نه چنان است که پنداشته اید بلکه پروردگار شما در کمین گاه است. بشیر نقل می کند که به خدا قسم در آن روز مردم را حیران و سرگردان دیدم، چنان گویی مست و مدهوش بودند. می گریستند و اندوه می خوردند، ضجه می زدند و اظهار تأسف می کردند و دستانشان را بر دهانشان نهاده بودند. پیرمردی از کوفیان در کنار من می گریست و در حالی که محاسنش به اشک آغشته شده بود، می گفت: پدر و مادرم فدای تو باد! راست گفتی. پیران و جوانان شما برترین جوانان و زنان شما نیکوترین زنان نسل شما خوب ترین نسل هاست که نه خوار می شود و نه مقهور! منبع:فارس خبرگزاری تسنیم : انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای بازنشر می شود. بازگشت به صفحه رسانه ها بـــــرای دریــــــافـــــت آخــــریــــن اخــــبـــــار عــضـــو کــــانــــال تــــســـــنـــیــــم در تـــــلـــــگــــرام شــــویـــد
سه شنبه ، ۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری تسنیم]
[مشاهده در: www.tasnimnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
گوناگون
پربازدیدترینها