واضح آرشیو وب فارسی:ایستانیوز: ایستانیوز:در روزهایی که هر لحظه ابعاد گسترده تری از فاجعه منا منتشر می شد و مردم در شوک این اتفاق تلخ بودند، یک ایده هنری نامناسب در بوستانی در تهران اجرا شد که صدای خیلی ها را درآورد.به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی (ایستانیوز)، در روزهایی که هر لحظه ابعاد گسترده تری از فاجعه منا منتشر می شد و مردم در شوک این اتفاق تلخ بودند، یک ایده هنری نامناسب در بوستانی در تهران اجرا شد که صدای خیلی ها را درآورد. فاجعه منا و کشته شدن تعدادی از هموطنان مان در این حادثه آن قدر ابعاد گسترده و عمیقی داشت که بخش های مختلف را تحت تأثیر قرار داد. از همان روزهای نخست، هنرمندان رشته های مختلف هنری دست به خلق آثاری با محوریت این اتفاق زدند. چند روز پیش نیز طرحی در بوستان نهج البلاغه اجرا شد که در آن، 100 ماکت شبیه جنازه های کفن پوش روی زمین چیده شدند. با توجه به ایده و اجرای نامناسب این طرح در یکی از بوستان های پر رفت وآمد تهران، واکنش هایی از سوی مردم و برخی رسانه ها نسبت به این ایده نشان داده شد. واکنش هایی که بیشتر آن ها از بدسلیقگی مجریان این طرح سخن گفته بودند. پس از اجرای این طرح هنری، گروهی از مردم که همراه کودکان شان به این بوستان رفته بودند، با دیدن جنازه های کفن پوش روی زمین، اعتراض خود را نسبت به اجرای چنین طرحی اظهار کردند. به نظر می رسد برخی هنرهای شهری و ایده هایی که تا کنون در تهران اجرا شده اند، در راضی کردن مردم چندان موفق نبوده اند و در این راستا، کارشناسان نبودن متولی واحد و در نظر نگرفتن سواد بصری و سلیقه مردم را از جمله اصلی ترین دلایل این اتفاق می دانند. اصغر کفشچیان مقدم - پژوهشگر و عضو هیئت علمی پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران - با اشاره به این که سازمان زیباسازی شهرداری تهران باید یک نقشه راه برای پیاده کردن هنر شهری داشته باشد، اظهار کرد: تا وقتی این نقشه راه به وجود نیاید و زمینه سازی انجام نشود، با مشکلاتی از این دست مواجه خواهیم بود. در چند سال گذشته، در این زمینه کارهایی خوب و بد داشته ایم. برخی حرکت ها هم در هنر شهری جدید بودند. او به لزوم وجود یک متولی واحد برای هنر شهری اشاره کرد و گفت: سازمان زیباسازی قدرت یک متولی واحد را ندارد و به نظر می رسد مدیران پنهان و آشکار بسیاری در این بخش اعمال سلیقه می کنند. هر کدام از آن ها براساس سلیقه ی خودشان رفتار می کنند و وقتی درباره ی یک اجرای هنری در شهر پیگیری هایی می شود، اگر ایده ی موفقی باشد، همه دست شان را به عنوان متولی بالا می برند و اگر شک و شبهه ای در اجرای آن به وجود آمده باشد، کسی مسؤولیت آن را برعهده نمی گیرد. این پژوهشگر ادامه داد: برای هر کاری باید مردم را خوب بشناسیم. حتی برای حرکت هایی مثل نقاشی دیواری باید کار پژوهشی انجام شود. وقتی مردم در زمینه ی بخشی از هنر شهری به سواد بصری کافی نرسیده اند، نباید انتظار داشت آن ایده موفق عمل کند. زیباسازی باید در این زمینه دست به آسیب شناسی بزند. شورای شهر تهران هم باید پشت این قضیه باشد و متولی ثابتی برای اداره و برنامه ریزی این امور فعالیت کند. کفشچیان مقدم همچنین به ضرورت ایجاد یک شورای واحد در این زمینه اشاره و اظهار کرد: این شورا باید تشکیل شود تا مانع حرکت های خودسر در شهر باشد. تهران به عنوان مرکز هنری و فرهنگی و پایتخت ایران، محل ورود سفرا و نیروهای فرهنگی دیگر کشورهاست. اگر قبل از پیاده کردن هر حرکت هنری، این شورا که شامل هنرمندان، عقلا و حکما می تواند باشد، آن را از منظر جامعه شناختی بررسی کند، کمتر شاهد به وجود آمدن چنین مواردی خواهیم بود. گاهی یک حرکت هنری در مکان و زمان مناسب اجرا نمی شود. گاهی طوری اجرا می شود که معنای دوپهلو دارد. بنابراین سازمان زیباسازی با یک نقشه راه می تواند آسیب شناسی کند. عضو هیئت علمی پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران در بخش دیگری از سخنانش، درباره ی توجه به متناسب بودن هنر شهری با سیاست های کلان کشور، گفت: جامعه مثل مدرسه و کلاس درس است و مربیان و اولیای فرهنگی کشور نمی توانند از یک قشر باشند. فقط هنرمندان نمی توانند متولی فرهنگ کشور باشند و باید دیگر سیاست های کشور در زمینه های مختلف را هم در نظر گرفت. امروز به دلیل گسترش رسانه های جمعی، کوچکترین حرکتی که در تهران انجام شود چند ساعت بعد آن طرف مرز دیده می شود. او افزود: شورایی که تشکیل می شود باید ترکیبی از نیروهای مختلف فرهنگی، نظامی و سیاسی باشد تا هر کدام از آن ها زمانی که لازم است، اظهارنظر کنند. ممکن است هنرمند در جریان اجرای یک ایده هنری، از سیاست های کشور در زمینه های دیگر اطلاع کافی نداشته باشد. به عنوان مثال ما نمی توانیم در این موارد نسبت به سیاست های وزارت امور خارجه بی تفاوت باشیم. ضمن آن که هنر شهری متعلق به همه مردم است. این پژوهشگر بیان کرد: علاوه بر هنرمندان شاخه های مختلف، این شورا می تواند شامل معمار، شهرساز، جامعه شناس، روانشناس و ... باشد تا یک ایده کلان در قالب های متناسب هنری توسط هنرمندان و متناسب با فرهنگ عمومی شکل گیرد. اصغر کفشچیان مقدم - پژوهشگر و عضو هیئت علمی پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران - با اشاره به این که سازمان زیباسازی شهرداری تهران باید یک نقشه راه برای پیاده کردن هنر شهری داشته باشد، اظهار کرد: تا وقتی این نقشه راه به وجود نیاید و زمینه سازی انجام نشود، با مشکلاتی از این دست مواجه خواهیم بود. در چند سال گذشته، در این زمینه کارهایی خوب و بد داشته ایم. برخی حرکت ها هم در هنر شهری جدید بودند. او به لزوم وجود یک متولی واحد برای هنر شهری اشاره کرد و گفت: سازمان زیباسازی قدرت یک متولی واحد را ندارد و به نظر می رسد مدیران پنهان و آشکار بسیاری در این بخش اعمال سلیقه می کنند. هر کدام از آن ها براساس سلیقه ی خودشان رفتار می کنند و وقتی درباره ی یک اجرای هنری در شهر پیگیری هایی می شود، اگر ایده ی موفقی باشد، همه دست شان را به عنوان متولی بالا می برند و اگر شک و شبهه ای در اجرای آن به وجود آمده باشد، کسی مسؤولیت آن را برعهده نمی گیرد. این پژوهشگر ادامه داد: برای هر کاری باید مردم را خوب بشناسیم. حتی برای حرکت هایی مثل نقاشی دیواری باید کار پژوهشی انجام شود. وقتی مردم در زمینه ی بخشی از هنر شهری به سواد بصری کافی نرسیده اند، نباید انتظار داشت آن ایده موفق عمل کند. زیباسازی باید در این زمینه دست به آسیب شناسی بزند. شورای شهر تهران هم باید پشت این قضیه باشد و متولی ثابتی برای اداره و برنامه ریزی این امور فعالیت کند. کفشچیان مقدم همچنین به ضرورت ایجاد یک شورای واحد در این زمینه اشاره و اظهار کرد: این شورا باید تشکیل شود تا مانع حرکت های خودسر در شهر باشد. تهران به عنوان مرکز هنری و فرهنگی و پایتخت ایران، محل ورود سفرا و نیروهای فرهنگی دیگر کشورهاست. اگر قبل از پیاده کردن هر حرکت هنری، این شورا که شامل هنرمندان، عقلا و حکما می تواند باشد، آن را از منظر جامعه شناختی بررسی کند، کمتر شاهد به وجود آمدن چنین مواردی خواهیم بود. گاهی یک حرکت هنری در مکان و زمان مناسب اجرا نمی شود. گاهی طوری اجرا می شود که معنای دوپهلو دارد. بنابراین سازمان زیباسازی با یک نقشه راه می تواند آسیب شناسی کند. عضو هیئت علمی پردیس هنرهای زیبای دانشگاه تهران در بخش دیگری از سخنانش، درباره ی توجه به متناسب بودن هنر شهری با سیاست های کلان کشور، گفت: جامعه مثل مدرسه و کلاس درس است و مربیان و اولیای فرهنگی کشور نمی توانند از یک قشر باشند. فقط هنرمندان نمی توانند متولی فرهنگ کشور باشند و باید دیگر سیاست های کشور در زمینه های مختلف را هم در نظر گرفت. امروز به دلیل گسترش رسانه های جمعی، کوچکترین حرکتی که در تهران انجام شود چند ساعت بعد آن طرف مرز دیده می شود. او افزود: شورایی که تشکیل می شود باید ترکیبی از نیروهای مختلف فرهنگی، نظامی و سیاسی باشد تا هر کدام از آن ها زمانی که لازم است، اظهارنظر کنند. ممکن است هنرمند در جریان اجرای یک ایده هنری، از سیاست های کشور در زمینه های دیگر اطلاع کافی نداشته باشد. به عنوان مثال ما نمی توانیم در این موارد نسبت به سیاست های وزارت امور خارجه بی تفاوت باشیم. ضمن آن که هنر شهری متعلق به همه مردم است. این پژوهشگر بیان کرد: علاوه بر هنرمندان شاخه های مختلف، این شورا می تواند شامل معمار، شهرساز، جامعه شناس، روانشناس و ... باشد تا یک ایده کلان در قالب های متناسب هنری توسط هنرمندان و متناسب با فرهنگ عمومی شکل گیرد.
جمعه ، ۱۷مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایستانیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 7]