واضح آرشیو وب فارسی:ناطقان: تصویر واقعی روسیه مقابل دیدگان غرب این است که روسیه یک طرف خطرناک است و نباید به حال خود رها شود، روسیه قویتر از آن است که با آن وارد جنگ شود و نمی تواند به عنوان یک قطب بین المللی و ابرقدرت به رسمیت شناخته شود، اما روسیه می خواهد ثابت کند که بزرگ تر از آن است که نادیده گرفته شود.ناطقان: شبکه المیادین در تحلیلی در راستای حضور نظامی روسیه در سوریه بدون در نظر گرفتن مخالفت غرب و در راس آن آمریکا تحت عنوان "وحشت از روسیه؛ بیماری مزمن غرب" آورده است: مدت هاست که رابطه روسیه و غرب در وضعیت نامفهوم بی اعتمادی و تنش همیشگی و گاهی گرم و گاهی سرد قرار دارد. حتی در دوره های توافق میان دو طرف ، می بینیم که فضا مملوء از انرژی منفی است که دو طرف در دو رویکرد عکس هم و به دور از هم صحبت می کنند. در مورد دلایل آن، نمی توان به پس لرزه های رخدادهای سال های اخیر در خاورمیانه و اوکراین بسنده کرد، حتی نمی توان به گسترش پیمان ناتو به سمت مرزهای روسیه یا پیوستن کشورهای سابق شوروی به اتحادیه اروپا اکتفا کرد. مساله ای عمیق تر از این و کاری تر از آن نیز در روابط میان دو طرف وجود دارد. ترس، واژه ای است که نگاه غرب، اروپا و آمریکا را به صورت کلی نسبت به روسیه نشان می دهد. اگر بخواهیم چارچوب زمانی این نگاه غرب نسبت به روسیه را بررسی کنیم، می توانیم به زمان بسیار دور بازگردیم، اما شرایطی که برای نسل های معاصر ملموس است، کمی قبل از پایان جنگ جهانی دوم است که روسیه (شوروی سابق) احساس کرد که غرب آن را خطری به شمار می آورد که نمی تواند آن را به عنوان یک شریک در چارچوب روابط طبیعی با فرصت های برابر بپذیرد. شخصیت روس ها، آمیزه ای از رنج و ملی گرایی روس ها از مسیرهای بسیار ناهمواری در راه ساختن حال حاضر کشورشان عبور کرده و عذاب های بسیار تلخی کشیده اند که از جنگ های رهبران مسکو آغاز شد و پس از آن زمانی بود که پطر کبیر، امپراتوری روس را تاسیس کرد که خاندان رومانوف تا انقلاب سال 1917 بر آن حکومت کرد و شهر سن پترزبورگ در غرب این کشور را به عنوان پایتخت خود تعیین کرد. این رهبران تاثیرگذار در تاریخ روسیه همچون پطر کبیر و کاترین کبیر، ملکه روسیه با ویژگی های خوب برجسته شدند به طوریکه آنها در وجدان مردم روسیه زنده اند. پطر کبیر به مدت 30 سال در آغاز قرن هجدهم بر روسیه حکومت کرد و این 30 سال آغاز دوره طلایی امپراتوری روسیه بود، طی آن عملا یک قدرت جهانی ایجاد شد که شامل ارتقای سطح نهادهای کشور، بخش نظامی، ناوگان دریایی، بخش تجارت و ارتقای قوانین و عمران بود. پس از آن نیز کاترین کبیر به روند پیشرفت کشور ادامه داد و دوره زمامداری 34 ساله اش تحول بسیار مهمی در تاریخ روسیه قلمداد می شود. اما روس ها در دوره های پی در پی در تاریخ شان ثابت کرده اند که ویژگی که بیشتر از آن برخوردار هستند حس ملی گرایی بالایشان است، چرا که بهای سنگینی را برای آزادی کشورشان و آزادی اروپا و جهان از دشمنانی چون نازی ها پرداختند. نجات غرب از دست هیتلر در جنگ جهانی اول، روسیه پس از انقلاب 1917 عقب نشینی کرد و چهار سال در جنگ داخلی به سر برد و سپس به امور خود پرداخت و ستون های اتحاد شوروی را تحکیم کرد. در جنگ جهانی دوم، شوروی سابق با هم پیمانان در برخورد با کشورهای متحدین و در راس آنها آلمان نازی مشارکت کرد. شوروی به شدت از شهر استالینگراد دفاع کرد. روس ها معتقد هستند که مقابله آنها با ارتش هیتلر باعث شد که متفقین پیروز جنگ شوند. روسیه در جریان آن جنگ حدود 22 تا 30 میلیون شخص را از دست داد. در دو نبرد، استالینگراد و برلین، هم پیمانان غربی کمک شایان ذکری به شوروی برای ورود به برلین نکردند، و معتقد بودند که کنترل ارتش سرخ بر برلین باعث می شود که برلین محل نفوذ شوروی شود که این مساله برای رهبران غربی خوش نمی آمد. اما طبق دیدگاه شهروندان روس، آمریکایی ها این پیروزی را دزدیده و به نام خود زدند چرا که آمریکایی ها از اول وارد این جنگ نشده بودند و اقدام آنها در استفاده از بمب های هسته ای در پایان این جنگ برای به دست آوردن نتیجه جنگ بود. دوره بوریس نیکولایویچ یلتسین به دور از فضای جنگ سرد که ترس متقابل میان روسیه و غرب را به بالاترین حد رساند و چیزی نمانده بود که جهان فروپاشد، اتحاد جماهیر شوروی سابق فروپاشید و رهبران روسی در دهه 90 قرن گذشته تلاش کردند تا با غرب در صلح باشند و در مورد مسائل مورد توجه دو طرف همچون امنیت اروپا و امنیت جهانی و هر آنچه که مورد توجه ابرقدرت ها است، همکاری کنند. اما این بار، قدرت های غربی تمایل خود را برای به حاشیه راندن روسیه و دور کردن آن نه فقط از هرگونه تاثیرگذاری بر رخدادهای جهانی بلکه از تاثیر بر کشورهای نزدیک روسیه ابراز کردند، ناتو به گسترش خود در کشورهای اتحاد جماهیر شوری سابق ادامه داد. اتحادیه اروپا نیز به تحریک کشورهای شوروی سابق جهت پیوستن به آن ادامه داد و آنها را یکی پس از دیگری به خود ملحق کرد. روسیه نتوانست تمامی این اقدامات را متوقف کند و با غرب برنامه های "شراکت به خاطر صلح" در سال 1993 را امضا کرد که از طریق آن، این احتمال می رفت که روسیه در اساسنامه امنیت مشترک اروپا مشارکت کند و به عنوان عضوی در اتحادیه اروپا در آینده پذیرفته شود. اما این امر رخ نداد، بلکه مسکو به حاشیه رانده شد و غرب و "ناتو" بیشتر و بیشتر گسترش یافتند و پیمان نظامی ورشو را نادیده گرفتند. روسیه در دهه 90 بیشتر اعتماد خود به غرب را از دست داد و این علی رغم آن بود که روسیه در این مرحله هیچ تهدیدی را برای غرب ایجاد نمی کرد، بلکه دست به اقداماتی زد که خشم شهروندان روس را برانگیخت و تمایل آنها را برای بازپس گرفتن جایگاه از دست رفته شان و در نتیجه به دست آوردن احترامشان بیشتر کرد. ترس از روسیه ... ترس از پوتین از زمانی که پوتین قدرت را در روسیه به دست گرفت حس وحشت از روسیه در محافل بین المللی دوباره احساس می شود و در موارد مختلفی تنش میان دو دولت آمریکا و روسیه دیده شده است. ترس از روسیه همواره در اظهارات غربی ها به صورت کلی و از آمریکایی ها به صورت خاص احساس می شود. اما روسیه دست به تلاش های بسیاری زد که به تفاوت در مواضع کشورهای غربی در قبال روسیه انجامید، و حتی می توان از مواضع غربی در قبال روسیه و نه یک موضع غربی یکپارچه سخن به میان آورد. به عنوان مثال آلمان درک بیشتری از مواضع روس ها دارد، این در حالی است که انگلیس و فرانسه پشت آمریکایی ها حرکت می کنند. در حال حاضر، آمریکایی ها هراس بسیاری نسبت به ائتلاف روسیه – آلمان دارند، چرا که اگر این ائتلاف حاصل شود، خود ضامن این امر است که به سلطه آمریکا از اروپا پایان دهد و در نتیجه پایان امپراتوری آمریکا خواهد بود و آن را به یک قدرت منطقه ای خارج از تاثیر بین المللی که از آمریکا در 100 سال اخیر شناخته شده است، تبدیل می کند. در نهم ژوئن 2007 تونی بلر، نخست وزیر وقت انگلیس گفت که به صراحت به پوتین گفته است که "مردم در غرب کم کم نسبت به رخدادهای روسیه و سیاست خارجه آن احساس ترس می کنند." پوتین نیز در پاسخ به وی گفت: "روسیه رفتار سالمی از غرب ندیده است." در همان سال مجله تایم آمریکا پوتین را شخصیت سال 2007 بر اساس نظر خوانندگان معرفی کرد. پوتین در دیدار با کادر این مجله در ضیافت شام در مسکو گفت: شما ما را نمی فهمید و به ما احترام نمی گذارید و عقده برتری نسبت به ما دارید. اما روسیه عقب مانده نیست و در زمینه فرهنگی بر بیشتر جوامع غربی برتری دارد، اما در زمینه علوم، روسیه چندین گام از غرب جلوتر است. در ششم ژوئن گذشته پوتین تاکید کرد: "دلیلی برای ترس از روسیه وجود ندارد. فقط یک دیوانه می تواند تصور کند که روسیه به صورت ناگهانی به ناتو حمله خواهد کرد. برخی از کشورها به سادگی از نگرانی مردم در قبال روسیه سوء استفاده می کنند تا به حمایت نظامی و کمک های اقتصادی و مالی و کمک های دیگر دست یابند. اما ما مسائل دیگری داریم که به آنها مشغول هستیم."
دوشنبه ، ۱۳مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ناطقان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]