تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835728005
دولت بگوید برای اقتصاد مقاومتی تاکنون چه کرده است؟
واضح آرشیو وب فارسی:زمان نیوز: چند ماهی به دوسالگی ابلاغ سیاست های اقتصاد مقاومتی از سوی رهبر معظم انقلاب مانده است. دولت اذعان می کند این سیاست ها را محور کارهای خود قرار داده و به تمامی بندهای 24گانه ی ابلاغی پایبند بوده است. از سوی دیگر اما ناظران اقتصادی و منتقدان دولت می گویند اقتصاد مقاومتی مورد بی مهری و بی توجهی دولت یازدهم قرار گرفته است و از عملکرد دولت در این زمینه انتقاد می کنند. اما نکته ی قابل توجه در این باره، عدم ارائه ی یک گزارش رسمی درباره ی اجرای اقتصاد مقاومتی است. هنوز گزارشی درباره ی اقدامات دولت در اقتصاد مقاومتی و آنچه باید می کرده به طور رسمی منتشر نشده است. اما سؤال این است برای یک برنامه ی جامع در حوزه ی اقتصاد مقاومتی، چه باید کرد و از کجا باید شروع کرد؟ اله مراد سیف، استاد اقتصاد دانشگاه، جزء کسانی است که در حوزه ی شاخص های اقتصاد مقاومتی مطالعات فراوانی انجام داده است. وی در گفت وگوی تفصیلی با یک رسانه درباره ی روش های ترویج ادبیات اقتصاد مقاومتی می گوید: اینکه درک درستی از سیاست های اقتصاد مقاومتی در جامعه ایجاد کنیم، بسیار مهم است. وی که هم اکنون دانشیار دانشکده ی مدیریت و برنامه ریزی دانشگاه جامع امام حسین است، معتقد است: به صورت زمان بندی شده باید بدانیم که در یک سال تا پنج سال آینده قرار است چه اتفاقاتی افتاده و اقتصاد ما به چه جایگاهی برسد و خروجی ما چه خواهد بود و این خروجی ها قرار است چه تأثیراتی در کجا داشته باشد و چگونه قرار است مسائل کلان اقتصاد ما مثل تورم، اشتغال و... که همه روی آن متفق هستند حل شود؟ گفتگوی تفصیلی با دکتر اله مراد سیف استاد اقتصاد دانشگاه را بخوانید. آقای دکتر! مقام معظم رهبری از زمان ابلاغ سیاست های اقتصاد مقاومتی بارها به دستگاه های مختلف دولتی و غیردولتی درباره نقشه راه اجرای این سیاست ها تذکرات و راهکارهایی را ارائه دادند. اخیراً نیز در دیداری که با خبرگان رهبری داشتند اجرای اقتصاد مقاومتی را مستلزم وجود یک برنامه اجرایی و منسجم دانستند. به نظر جنابعالی، دولت برای تدوین چنین برنامه ای باید چه اقداماتی انجام دهد؟ باید بدانیم سیاست های اقتصاد مقاومتی سیاست های مشخصی است که 24 بند دارد. در واقع این 24 بند نقشه راهی برای پیاده سازی اقتصاد مقاومتی هستند. به این معنا که ما باید ابتدا ببینیم چه کسانی در هرکدام از بندهای اقتصاد مقاومتی ذی نفع هستند و مسئولین و نهادهایی که باید این بندها را اجرا کنند مشخص شوند. چراکه ما در جهت تحقق این هدف برای ایجاد پیوند بین این نهادها، هم به قانون و هم به نهادهایی که به عنوان مکمل قانون عمل کرده و بسترساز تحقق و اجرای اقتصاد مقاومتی هستند نیاز داریم. ضمن اینکه مجموع این بندها یک روح حاکم دارند که نباید از آن غفلت کرد. یعنی ما علاوه بر اینکه به صورت موضوعی باید اهداف بندهای سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی را دنبال کنیم باید آنچه هدف اساسی از تحقق این سیاست هاست و در مقدمه ابلاغیه سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی توسط مقام معظم رهبری ذکر شده است که اقتصاد مقاومتی اقتصادی درون زا و برون گرا و عدالت پایه است که باید تحقق یابد. در نهایت قرار است که تحولات اساسی در صحنه اقتصاد ملی اتفاق بیفتد نه اتفاقات مقطعی در پاسخ به یک نیاز مقطعی، یعنی ما در ابتدا باید به یک برداشت مشترک از اقتصاد مقاومتی برسیم و دولت، بخش خصوصی و مردم یک گفتمان مشترک و همفکری با هم داشته باشند که سیاست های کلان و کلی اقتصادی بتوانند در جهت هدف به صورت هم افزا حرکت کنند و این طور نباشد که وقتی وارد اجرا می شویم به صورت بخشی عمل کنیم چراکه با اجرای بخشی، بعداً سیاست ها متضاد یکدیگر عمل می کنند. مثلاً فرض کنید در بخش بازرگانی یک هدف گذاری می کنیم که این هدف گذاری ممکن است با هدف گذاری ما در بخش صنعت کاملاً متضاد باشد یا هدف گذاری مالیاتی می کنیم که کاملاً در مقابل هدف گذاری در بخش تولید عمل می کند. الآن بحثی که اهمیت زیادی دارد موضوع پذیرش این نگاه از سوی مسئولان اجرایی کشور است. به نظرتان دولت یازدهم با تفکرات اقتصادی که دارند به اقتصاد مقاومتی باور دارند؟ به هرحال چندی پیش در رسانه ها تعریف خاصی از اقتصاد مقاومتی توسط آقای نهاوندیان مطرح شده بود که ایشان مدعی شده بودند: بهترین روش برای اجرای اقتصاد مقاومتی رسیدن به منافع مشترک با طرف های غربی است که به نظر می رسد تعریف جدید، انحرافی و متفاوتی از اقتصاد مقاومتی باشد. ببینید خود اقتصاد مقاومتی و سیاست های کلی آن بحث مشخصی است. بحث این است که این اهداف می توانند چگونه تحقق پیدا کنند. در اینجا ما می توانیم سیاست های مختلفی را داشته باشیم. یعنی به این معنا که ما لزوماً یک رویکرد واحد برای تحقق این سیاست ها نداریم ضمن اینکه باید از همه پتانسیل ها نیز استفاده کنیم. به عبارتی می توان گفت: ما به رویکردی که دولت دنبال می کند نیاز داریم ولی این حرف به این معنی نیست که به سایر رویکردها نیاز نداریم. بلکه رویکردهای مختلف باید به صورت مکمل و نه جانشین یکدیگر، عمل کنند تا این هدف تحقق پیدا کند. یعنی اولاً اقتصاد مقاومتی به این معنی است که ما در واقع مبنای اصلی را واسطه داخلی قرار دهیم و روی این موضوع یک گفتمان مشترک ایجاد کنیم چون باید ظرفیت های داخلی را به عنوان مبنای اصلی در نظر بگیریم. وگرنه اینکه ما باید از فرصت ها و ظرفیت های بیرونی استفاده کنیم کاملاً پذیرفته است. ولی اگر فکر کنیم که می توانیم صرفاً با توجه به سیاست های تجارت خارجی و سرمایه گذاری های خارجی مشکلات اقتصادی مان را حل کنیم این موضوع با روح اقتصاد مقاومتی در تضاد است چراکه در اقتصاد مقاومتی بناست که خود عوامل داخلی درگیر این قضیه شوند یعنی بنا نداریم که دیگران تولید کرده و ما مصرف کنیم بلکه قرار است خود ما تولیدکننده باشیم و از ظرفیت های داخلی استفاده کنیم. پس اینکه ما درک درستی از سیاست های اقتصاد مقاومتی در جامعه ایجاد کنیم بسیار مهم است. بعد می توانیم برای تحقق این سیاست ها به سراغ رویکردهای مختلف برویم. در اینجا حتماً باید رویکردهای مختلف و متنوع حاضر باشند و این حرف که ما بدون استفاده از فرصت های بیرونی می توانیم این سیاست ها را اجرایی کنیم به همان اندازه اشتباه است که اگر کسی بگوید تنها با استفاده از فرصت های بیرونی این سیاست ها قابل اجراست. باید به صورت زمان بندی شده بدانیم که در یک سال یا پنج سال آینده قرار است چه اتفاقاتی افتاده و اقتصاد ما به چه جایگاهی برسد و خروجی ما چه خواهد بود و این خروجی ها قرار است چه تأثیراتی در کجا داشته باشد و چگونه قرار است مسائل کلان اقتصاد ما مثل تورم، اشتغال و... که همه روی آن متفق هستند حل شود؟ البته مقصود من بیشتر عملکرد و تفکرات اقتصادی دولت یازدهم در دو سال گذشته است. مثلاً طبق آمار مرکز آمار، واردات کشور در دو سال گذشته به شدت افزایش یافته است به طوری که چیزی در حدود 6 سال گذشته واردات داشته ایم. به نظرتان این نوع نگاه و افزایش واردات در کشور با اقتصاد مقاومتی مغایرتی ندارد؟ من بنا ندارم در مورد افراد یا نحوه مدیریت آن ها قضاوت کنم. عرض من این است که دولت در مجموع سیاست های اقتصاد مقاومتی را پذیرفته است. ضمن اینکه این سیاست ها، سیاست های مدونی هستند که خیلی قابل تفسیر نیستند. همان طور که حضرت آقا فرمودند: دولت باید برای اجرای این سیاست ها برنامه داشته باشد و ستادی برای هماهنگی آن ایجاد شود. اگر دولت همین رویکرد را به یک برنامه اجرایی تبدیل کرده و توضیح دهد که قرار است هرکدام از این بندها چگونه و در چه زمانی تحقق پیدا کنند. یعنی مثلاً ما در 6 ماه یا یک سال آینده باید منتظر چه خروجی هایی از اجرای اقتصاد مقاومتی باشیم و قرار است چگونه این اهداف تحقق یابند. انتظار ما از دولت این است که در یک برنامه زمان بندی شده مشخص با رویکردهای مختلف که قطعاً باید ظرفیت های داخلی در آن لحاظ شده باشد این کار را جلو ببرد. البته ممکن است نگاه دولت یازدهم بیشتر به ظرفیت های بیرونی باشد. همان طور که گفتم این موضوع به عنوان یک رویکرد زمانی می تواند پذیرفته باشد که در قالب یک برنامه مشخص به تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی پاسخگو باشد . فعلاً دولت برنامه زمان بندی شده ای برای ارائه ندارد بلکه برنامه هایی به صورت کلان و بخشی تهیه شده است که هنوز یا به مرحله اجرا نرسیده یا حداقل ما اطلاعی از اجرای آن نداریم. پس اینکه ما درک درستی از سیاست های اقتصاد مقاومتی در جامعه ایجاد کنیم بسیار مهم است. بعد می توانیم برای تحقق این سیاست ها به سراغ رویکردهای مختلف برویم. در اینجا حتماً باید رویکردهای مختلف و متنوع حاضر باشند به نظرتان ستاد فرماندهی اجرای اقتصاد مقاومتی که حضرت آقا نیز به آن اشاره داشتند باید چه وظایف و اختیاراتی داشته باشد؟ وقتی که ما در سال های اخیر تحریم بودیم ستادی به نام ستاد تدابیر ویژه تشکیل شد. این ستاد در مواقع ضروری گره گشایی می کرد و مشکلاتی را که بر اثر تحریم ها پیش می آمد و شرایط پیچیده می شد با اختیارات ویژه ای که داشت از بحث تحریم ها و مشکلات ایجادشده گره گشایی می کرد. اینجا نیز بناست یک ستادی داشته باشیم که با توجه به اختیارات ویژه ای که دارد بتواند گره گشایی کند. چون دستگاه های ما به طور معمول وظایف بخشی دارند و هر دستگاهی به صورت بخشی کار خودش را دنبال می کند. ضمن اینکه دستگاه ها در وضعیت معمول هیچ گونه وظیفه ای که بخواهند با سرعت بیشتر و به صورت جهادی عمل کنند ندارند و بیشتر وظایف و کارهای روتین خودشان را انجام می دهند. در این میان ممکن است در عمل، تضادهای بین بخشی اتفاق بیفتد که اگر ما مرکزیتی نداشته باشیم که مجموع اختیارات در آنجا باشد تا بتواند هماهنگی های لازم را بین دستگاه های مختلف برقرار کند ممکن است در همین اختلافات بین دستگاهی کار زمین گیر شده و اهداف مدنظر، در زمان خودش تحقق پیدا نکند. تمام این مسائل برای این است که ما قرار است به صورت زمان بندی شده اهداف این سیاست ها را محقق کنیم و قرار نیست که ما ایده ای را مطرح کنیم و در بلندمدت منتظر باشیم و ببینیم که آیا اتفاقی خواهد افتاد یا نه؟ پس باید به صورت زمان بندی شده بدانیم که در یک سال یا پنج سال آینده قرار است چه اتفاقاتی افتاده و اقتصاد ما به چه جایگاهی برسد و خروجی ما چه خواهد بود و این خروجی ها قرار است چه تأثیراتی در کجا داشته باشد و چگونه قرار است مسائل کلان اقتصاد ما مثل تورم، اشتغال و... که همه روی آن متفق هستند حل شود؟ آقای دکتر! همان طور که مستحضر هستید برنامه ششم توسعه در حال نگارش است. گمانه زنی ها حکایت از عدم تفاوت ساختاری این برنامه با برنامه های قبلی دارد. به نظرتان برای اجرای اقتصاد مقاومتی چه نکاتی باید در نگارش برنامه ها لحاظ شود؟ ما در برنامه ریزی مشکلاتی داریم. ما عموماً برنامه های جامع می نویسیم درحالی که برنامه جامع مناسب وضعیت ما نیست. در واقع باید مسائل را به صورت جزئی تری دنبال کنیم و به صورت هسته های برنامه ریزی که مجموع برنامه کلان شامل آن هسته هایی است که قرار است از همین ظرفیت ها در جای خودش استفاده شود. برای مثال ما 30 استان داریم این استان ها باید برای اجرا مبنا باشند یعنی ما نمی توانیم فکر کنیم که یک جایی در تهران مانند سازمان مدیریت، برنامه ای را ابلاغ و دیگران حتماً آن را اجرا می کنند. یعنی خود این استان ها باید وضعیت خودشان را برآورد کرده و اهداف خود را مشخص کنند و فاصله بین وضعیت موجود و وضعیت مطلوب را در قالب برنامه تعریف کنند و در این تعریف به دنبال این باشند که چگونه باید از ظرفیت های خودشان استفاده کنند. در مراحل بعد اگر دیدیم این ها مشکل منابع دارند بتوانیم از منابع ملی به آن ها تزریق کنیم تا پاسخگوی نیاز آن ها باشیم تا بتوانند مسائل را مدیریت کنند. یعنی به نظرم باید هم در برنامه ریزی و هم در اجرا غیرمتمرکز عمل کنیم. حالا ممکن است یک مقدار قالب برنامه ریزی تغییر یابد. بنابراین ضمن اینکه برنامه ششم حتماً باید مبتنی بر اقتصاد مقاومتی شکل بگیرد باید در شکل برنامه ریزی هم اصلاحاتی اتفاق بیفتد تا در اجرا مطمئن باشیم که این اهداف تحقق پیدا می کنند. شما اگر برنامه های اول تا پنجم را نگاه کنید می بینید که این برنامه ها خوب نوشته و تنظیم شده اند، اما آیا این برنامه های خوب اجرا هم شده است یا نه؟ یعنی اگر واقعاً اهدافی که در برنامه های ما بود تحقق پیدا می کرد ما الآن وضعیت خیلی متفاوتی داشتیم. بنابراین باید یک آسیب شناسی برای خود نظام برنامه ریزی داشته باشیم. این حرف که ما بدون استفاده از فرصت های بیرونی می توانیم این سیاست ها را اجرایی کنیم به همان اندازه اشتباه است که اگر کسی بگوید تنها با استفاده از فرصت های بیرونی این سیاست ها قابل اجراست. عده ای از کارشناسان برنامه های توسعه در طول این سال ها را نوعی نگاه آرمان گرایانه می دادند. نظر جنابعالی در این زمینه چیست؟ آرمان گرایانه بودن ایرادی ندارد منتهی به این شرط که برداشت درستی از واقعیت ها، ظرفیت ها، محدودیت ها و چالش ها وجود داشته باشد. یعنی یک برنامه آرمان گرای واقع نگر. بالاخره قرار است در جامعه ما این آرمان ها تحقق یابدلذا حتماًباید این آرمان ها را ببینیم ولی در کنار آن باید واقع نگر باشیم . یعنی ظرفیت ها را درست تشخیص داده و مکانیسم اجرا طوری باشد که توانایی پای کار آوردن این ظرفیت ها را داشته باشد. حتی اگر شما برنامه را کاملاً منطقی و مرتبط با ظرفیت ها تنظیم کنید ولی مکانیسم اجرا دچار مشکل باشد هیچ اتفاقی نخواهد افتاد. چون قرار است این برنامه اجرا شود. در اجرا باید دید چه نهادهایی قرار است درگیر شوند چگونه قرار است این پاسخگویی شکل بگیرد و قرار است مسئولیت ها چگونه توزیع شوند؟ این ها مسائلی است که در نظام برنامه ریزی باید اصلاح شود. ضمن اینکه مقالات و کتب زیادی در این زمینه ها وجود دارد که به نظرم باید مورد استفاده قرار گیرند تا ضریب تحقق اهداف ما بیشتر شوند. مقام معظم رهبری بارها در فرمایشاتشان گفته اند: "فرهنگ از اقتصاد مهم تر است" به نظرتان مسائل فرهنگی تا چه حدی می تواند در اجرای اقتصاد مقاومتی مؤثر باشد؟ برای مثال متأسفانه در ایران تعصب چندانی روی کالاهای ایرانی وجود ندارد. اما در برخی از کشورهای توسعه یافته خصوصاً در شرق آسیا می بینیم مردم این کشورها استفاده از کالای خارجی را برای خود نوعی فعل منفی و حقارت آمیز می دانند. اشکالی که وجود دارد و کمی این موضوع را پیچیده می کند این است که هیچ فرهنگی یک شبه ایجاد یا تغییر نمی کند. یعنی مجموع انگیزش ها و پاداش هایی که در گذشته تاریخی ما به رفتارها داده شده است فرهنگی را ساخته است که به راحتی قابل تغییر نیست. البته این حرف به این معنا نیست که ما نمی توانیم یا نباید فرهنگمان را تغییر دهیم. این موضوع هم بحث های آموزشی و هم بحث های تبلیغی دارد. ضمن اینکه باید انگیزش ها نیز تغییر کنند. ببینید افراد عموماً بر اساس منافع شخصی خودشان تصمیم می گیرند. جامعه و حکومت ها ولی بیشتر به دنبال منافع عمومی هستند حالا هنر برنامه ریزی این است که این منافع فردی را با منافع عمومی هماهنگ کند. یعنی من ضمن اینکه به دنبال منافع خودم هستم نفع عمومی را نیز دنبال کنم. الآن در عمل بین این دو تضاد وجود دارد. لذا ما نباید فکر کنیم این تضاد طبیعی است و می توانیم به مردم بگوییم چون خرید کالای ایرانی اثرات مثبتی بر اقتصاد دارد باید کالای ایرانی را به هر قیمت و کیفیتی بخرید. باید بدانیم این معادله به صورت یک طرفه قابل حل شدن نیست و باید هم از جانب تولیدکننده و هم مصرف کننده باشد یعنی هم به تولیدکننده بگوید که باید درست تولید کند وهم به مصرف کننده بگوید باید الگوی مصرف درستی داشته باشد. ضمن اینکه حتماً باید در جامعه بیان شود که وقتی ما یک کالای خارجی می خریم به این معناست که یک فرصت شغلی را از فرزندان خودمان گرفته ایم. حالا باید از خود بپرسیم آیا کیفیت این کالای خارجی ارزش این همه هزینه کردن را دارد یا نه؟ مسئله این است که در برخی از کالاها کیفیت کالای ایرانی اگر بیشتر از کالای مشابه خارجی نباشد کمتر هم نیست اما باز می بینیم که عده ای از مردم به دلایل ضعف فرهنگی و مسائلی از قبیل فخر به کالای خارجی و... سراغ کالاهای خارجی می روند. متأسفانه به دلیل گذشته ای که عرض کردم ما با این مسائل روبه رو هستیم. به نظرم رسانه ها به خصوص رادیو و تلویزیون در ارائه برنامه های آموزشی در این زمینه مسئول هستند. لذا باید تأثیر کلان این تصمیم گیری های فردی و خرد در قالب های گوناگون هنری برای مردم به خوبی بیان شود تا مردم بدانند با خرید کالاهای خارجی به اقتصاد ملی کشور آسیب می زنند. بعضی اوقات مردم تصمیم می گیرند اما خبری از هزینه های تصمیم گیری خود ندارند لذا این موضوع و مطلع کردن مردم خللی است که باید اصلاح شود. وگرنه نمی توان مردم را مجبور به خرید کالای وطنی کرد بلکه مردم باید آگاهانه تصمیم بگیرند. دولت هم باید شرایطی ایجاد کند که حق انتخاب برای مردم وجود داشته و فروش هیچ کالایی به صورت انحصاری نباشد. ضمن اینکه بعضی اوقات بی اطلاعی ما از کیفیت و خدمات پس از فروش برخی از کالاها موجب خرید این کالاها می شود. برای مثال ممکن است فردی کالای خارجی را خریداری کند اما بعد از مدتی متوجه شود قطعات این کالا در ایران وجود ندارد. یعنی بهتر است با دادن اطلاعات کامل به مردم آن ها را در خرید کالاها آگاه تر کنیم. مطمئن باشید با این کار اتفاقات بسیار بهتری رخ خواهد داد.
دوشنبه ، ۶مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: زمان نیوز]
[مشاهده در: www.zamannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها