واضح آرشیو وب فارسی:شوشان: دکتر فردین علیخواه(جامعه شناس): خواهش می کنم این مطلب را با گرایش های سیاسی خودتان تحلیل نکنید. همه ایرانی هستیم و داریم درباره یک مسأله اجتماعی مملکتمان حرف می زنیم. یک روز در کلاس آسیب شناسی اجتماعی و در بحث از "خانواده و طلاق"، از دانشجویانم درباره تعداد فرزندان برخی از سیاستمداران کشورهای غربی سوال کردم. برایم بسیار جالب بود که بیشتر آنان مثلا می دانستند که اوباما دو دختر دارد و اینکه آنان چند سال دارند! برخی از دانشجویان معتقد بودند که این دولتمردان با این عکس ها و البته "در عمل" به جامعه می گویند که خانواده مهم است. کنجکاو شدم. در قسمت عکس سایت گوگل به فارسی(و نه انگلیسی) تایپ کردم" خانواده اوباما" و هزاران عکس از زندگی خانوادگی اوباما و گذران اوقات اش با کودکان و همسرش ظاهر شد. بیشتر این عکس ها را سایت های فارسی منتشر کرده اند. در همان کلاس از خانواده و تعداد فرزندان سیاستمداران کشورمان پرسیدم. حتما جواب را می توانید حدس بزنید. تقریبا اکثر دانشجویان اطلاعات درستی نداشتند. مثل استادشان! ولی من نشان ندادم که مانند آنها نمی دانم. خب من استادم! جالب آنکه آنان می دانستند مثلا جان کری چند فرزند دارد ولی در خصوص دکتر ظریف نمی دانستند!. باز نکته جالبی که در کلاس( چه اسم خوبی هم داشت: آسیب شناسی اجتماعی) مطرح شد آن بود که بیشتر آنان می گفتند نام اعضای خانواده مسئولین کشورمان زمانی در رسانه ها منعکس می شود که یا یکی از آنها به همسرش پستی داده، و یا مسأله و مشکلی ایجاد شده و رسانه ها به او یا خانواده اش گیر داده اند! در مواقع عادی تقریبا هیچ مطلبی در این خصوص منتشر نمی شود. توجه ام به یک رفتار اجتماعی غربی ها جلب شد. قبلا هم به این رفتار توجه کرده بودم. من در برخی از پروژه های عمرانیِ داخل کشور با آنها کار کرده ام. وقتی به آنها میز یا اتاقی می دهید یکی از وسایل یا اقلامی که روی میز می گذارند یا روی دیوار اتاق نصب می کنند عکس های خانوادگی شان است. این را حتما در سریالها هم دیده اید. نکته جالب آنکه این رفتار تابع سن فرد یا عمر ازدواجش نیست. رفتار ما ایرانیان(مردان) در این خصوص خیلی جالب است. وقتی تازه ازدواج کرده ایم عکس همسرمان در کیف پولمان قرار دارد. البته یادآوری کنم که این عکس در دوره نامزدی روی صفحه تلفن همراهمان نیز هست. پس از ازدواج از آنجا حذف می شود. کم کم عکس همسرمان از کیف پول مان هم حذف می شود و جای عکس را کارت های اعتباری رنگارنگ و قبض های پرداخت نشده ی لوله شده می گیرند. معمولا خانم ها مانند آقایان نیستند. ولی وقتی این رفتارها را می بینند دلسرد می شوند. عکس همسرشان را بر نمی دارند ولی عکس اعضای خانواده شان را به در کنار آن قرار می دهند. این معنادار است! زمانی در جایی مشغول به کار شدم. روزهای نخست؛ عکس کوچکی از همسرم(با مانتو و روسری) را به شکل عمودی در گوشه میز به لیوان تکیه داده بودم. همکاری آمد و گفت: " ببین پشت سرت حرف درمیارن! به نظرم اینو برداری بهتره!". همکار بعدی هم آمد و همین را گفت. عکس را برداشتم و به شکل افقی زیر شیشه ی روی میز گذاشتم. آن همکاران باز آمدند: " خب اینا اینجا جواب نمی ده دیگه! همکارا که می دونی جنبه ندارن! تازه خانمت مانتوییه! یه ذره موهاش هم بیرونه! این می تونه بعدا تو گزینش دردسر بشه...!" کنار میز یک سینی چای کوچکی داشتم. آنرا برداشتم و روی عکس همسرم گذاشتم. به آنها گفتم " حالا خوبه؟ " گفتند: " هی. بد نیست!" ولی... می دانید دوستان . خواستم بگویم مسئولین هم محصول همین جامعه اند. اساسا خانواده( و بیشتر؛ زنان) باید پنهان بمانند. به نظرم درباره زنان، یک چیز خیلی عادلانه توزیع شده است: عکس آنان نه باید در قاب زندگی نصب شود و نه در قاب مرگ(اعلامیه فوت). برای همین در پاسخ به برخی از دوستانی که انتقاد می کنند چرا زنان و دختران ایرانی در شبکه های اجتماعی مجازی اینقدر زود به زود عکس پروفایل خود را عوض می کنند و گویی "ولع خودنمایی" دارند باید گفت که رفتار این زنان اعتراض به حذف تدریجی عکس شان از "قاب زندگی" توسط جامعه است. این عکس ها می گویند: "شما نمی توانید مرا حذف کنید
پنجشنبه ، ۲مهر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شوشان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]