تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835661975
آیا حسن روحانی، نامزدی پاستوریزه بوده است؟
واضح آرشیو وب فارسی:الف: آیا حسن روحانی، نامزدی پاستوریزه بوده است؟
احسان رستگار؛ 25 شهریور 94
تاریخ انتشار : چهارشنبه ۲۵ شهريور ۱۳۹۴ ساعت ۰۹:۵۰
*پیشنهاد می شود که مخاطبین محترم، پیش از مطالعه ی این نقد، متن کامل یادداشت آقای سعید حجاریان را در این جا مطالعه فرمایند.*****
نگارنده در این یادداشت می خواهد تا حرف آخر را اول بزند و مانند فیلم نامه نویسی که آخر داستانش را در ابتدا لوث می کند، خود را اول لو بدهد، اما نه به آن ترتیب که خواننده را از مطالعه ی ادامه ی مطلب بی نیاز کند یا مدام در لا به لای متن، بازگشت به عقب (فلش بک) بزند به سطور ابتدایی.سخن اول:اگرچه ماه نامه ی محترم «اندیشه پویا»، طوری از یادداشت آقای سعید حجاریان رونمایی کرده که گویی ایشان نماینده ی تام الاختیار ایدئولوژیک یا سخنگو، مبلغ و مبین گفتمان اعتدال و دولت یازدهم است، اما نگارنده این روایت را محترم شمرده ولی به رسمیت نمی شناسند و با این طور می انگارد که احتمالا مسئولان جریده ی محترم، منظورشان دقیقا این نبوده و شاید صرفا قصد داشته اند تا از ظن خود یار گفتمان دولت یازدهم شوند، اگرچه باز هم ذکر می شود که بویی که از یادداشت استشمام شد، بوی نمایندگی یا به عبارت بهتر، مصادره گری در تبیین و معرفی گفتمان این دولت است؛ نشان به آن نشان که در ابتدای آن یادداشت کلمات طوری کنار هم ردیف گشته که تعبیر شاعرانه ی آن این می شود که،« (دولت یازدهم) بار (تبیین گفتمانش) را نتوانست کشید، قرعه ی (گفتمان سازی را نمی دانم چه کسی، ولی خب علی ای حال) به نام (جناب آقای حجاریان محترم) زدند»می توان باز هم کما فی السابق منتظر نشست تا همان طور که آقای حسام الدین آشنا در تاریخ ۲۴ شهریور ۱۳۹۳ در پاسخ به اظهار نظر آقای حجاریان مبنی بر انحلال مجلس شورای اسلامی توسط دولت یازدهم، ایشان را مورد عنایت قرار داد، باز هم این مشاور رئیس جمهور یا مشاوری دیگر، پاسخی از همان جنس به نظریه پرداز دوران اصلاحات ارائه کند و مثلا آقای آشنا یا شخصی دیگر به آقای حجاریان بگوید که،«آقای حجاریان ما خودمان زبان داریم و عقل کافی جهت گفتمان سازی و تبلیغ افکارمان را هم الحمدلله خدا داده و خلاصه شما نه از یک سو دایه ی مهربان تر از مادر شو برای ما و نه از سوی دیگر در قالب تبیین گفتمان، ما را تهدید گفتمان و نیز تحدید گفتمان نکن!»موضع نگارنده درباره ی وجاهت، شان نزول و اعتبار اظهار نظرهای هرچند محترم جناب آقای حجاریان در منظر دولت یازدهم، همان است که در فوق ذکر شد و بیش از آن به این مورد پرداختن لازم نیست، ولی حتی اگر بر فرض محال، چنان که پیش تر آمد، فرض نکنیم، باز هم ذکر نکات زیر در مورد آن یادداشت، مفید به نظر می رسد و،حتی اگر فرض بگیریم که آقای حجاریان به نمایندگی از دولت و به عنوان سخنگو و بلندگوی پشت پرده، خیلی علنی و روی جلد اندیشه پویا و تیتر یک رسانه ها خواسته اند مباحثی را در افکار عمومی تبیین کنند به طوری که رسمی هم نباشد و به تعبیر شاعرانه، حکایت، حکایت آن است که،«خوش تر آن باشد که سر دلبران، گفته آید در حدیث دیگران» باز هم موارد زیر باید از نظر گذرانده شوند، اگرچه حال این که فرموده های آقای حجاریان سر هست یا نه و این که دولت تدبیر و امید در نگاه ایشان و هم فکرانش دلبر به شمار می روند یا خیر، بحث دیگری است که بخشی از محتوای این یادداشت را نیز شامل می شود.۲- لب کلام یادداشت مورد نظر - که نه ذیل عبارات معادل انگلیسی کم خاصیت و نه تحت عناوینی پرطمطراقی از تروتسکی یا رژی دبره - معنا می یابد، حامل دو پیام و دو مقصود است؛ پیام اول به دولت است که، دولت دقت کن؛ چون نگاه ما به تو، همان نگاه رحم اجاره ای است که در تابستان ۹۲ و پس از پیروزی ات در رسانه هایمان معرفی اش کردیم و نه بیشتر. و نیز، تو روی کار آمده ای، چون پیش از تو یک دولت هرج و مرج طلب (همان دولت استثنائی که حجاریان گفته) برای ۸ سال بر کشور مسلط بوده، وگرنه این غنیمت نصیبت نمی شد، و ایضا تو سهم ما را خورده ای یا مناسب تر این است که عرض شود که ما اصلاح طلبان سهممان را به تو به امانت نهاده ایم و از آن جا که هر امانتی بالاخره ستاندنی است، خود را نم نمک برای روز بازپس گیری آماده کن، چون ما اصلاح طلبان اگرچه سخاوتمندیم، ولی خب، حیای گربه کجا رفته؟ چه ما مفتخرانه به تو ۴ ساله اعتماد کنیم و چه هشت ساله، می توانی خوشحال و راضی باشی که این لطف شامل حالت شده، پس در آرامش باش و حرف شنو و قدرت را به ما پس بده (Stay Calm, and Take it Easy, and give the power back to us.). در حال حاضر نگاه ما به تو همین است و ما این قدر متنفذیم، که اگر لازم بدانیم حجاریانمان را می فرستیم تا بگوید که من گفتمان تعیین می کنم و ما اصلا گفتمانی نمی بینم که در دهانش بکوبم.و سیگنال دوم به اصلاح طلبان است که،هوشیار باشید و بیدار و خود را بپرورانید، چرا که هر لحظه ممکن است عمر این دولت به سر رسید و ما خود بی واسطه قدرت را در دست گیریم. این دولت کاتالیزور این واکنش شیمیایی-سیاسی است و پس از تسهیل گری دولت در واکنش، این ما هستیم که باید محصول نهایی که همانا دموکراتیزه کردن نهایی است را رقم بزنیم. این دولت نهایتا می توانست فضا را عادی و بستر را مهیا کند برای این که ما دموکراسی را در قالبی تقویت شده تر، تثبیت کنیم.۳- حجاریان در تبیین مفهوم دولت طبیعی و دولت استثنائی، اگرچه نیش و کنایه اش در ظاهر به سمت دولت احمدی نژاد یعنی نهم و دهم روانه شده است، ولی لایه های پسین آن جنس تبیین کردن دو مفهوم نرمال و استثنائی، می تواند این باشد که،دولت یازدهم که پس از یک دولت استثنائی روی کار آمده، اکنون دولتی است نرمال و طبیعی، اما اگر همین دولت که امروز طبیعی است، بخواهد بیش از زمان لازم و مقدر شده (چه از جانب اصلاح طلبان و چه از جالب کل متغیرهای بیرونی و درونی) عمرش به درازا بکشد، خود نیز می تواند به عنوان یک دولت طبیعی (نرمال) بیش تکثیرشده و بیش تکرارشده، به مثابه یک غده ی سرطانی که سلول هایش به نحو توقف ناپذیر شروع به تکثیر کرده، ارزیابی شود. یعنی دولت یازدهم، امروز یک دولت نرمال پسا استثنائی است، اما می تواند فردا، خود یک دولت استثنائی به شمار رود که باید آن را شیمی درمانی کرد. بدخیمی یا خوش خیمی این دولت استثنائی نیز می تواند متناسب با طولانی شدن عمرش، کمابیش متفاوت قضاوت شود.دولت نرمال، الزاما همیشه نرمال نیست؛ طبیعی بودن می تواند تاریخ مصرف داشته باشد و پس از زمان مقتضی، منقضی شود و در آن صورت، صفاتی مانند دولت مستهجن که توسط حجاریان به دولت استثنائی قبل نسبت داده شد، می تواند شامل حال دولتی که زمانی نرمال بوده - مانند دولت یازدهم - هم بشود؛ بدان معنا که دولت یازدهم، شاید اگر بشود دوازدهم، بشود یک دولت پیش از این نرمال بوده ی امروز استثنائی شده و یا اگر دولت یازدهم و بعد دوازدهم، بخواهد دولت سیزدهم هم بماند، یحتمل در آن زمان، یک دولت پیش تر نرمال و بعدا هم نرمال هست که امروز شده استثنائی و مستهجن. لایه های متاخر آن تحلیل می تواند این ها باشد.۴- در باب ۵ یادداشت حجاریان، مواردی عجیب طرح شده که مانند بخشی از یادداشت قبلی حجاریان در مورد جنبش مصلحانه است که نه تنها قابل نقد، بلکه به سختی قابل هضم هستند:آقای حجاریان در معرفی دولت قبل، طوری مباحث را تبیین کرده اند که همان مفهوم تدلیس سیستماتیک یا فراتر از آن، هنوز موضوعیت دارد؛ موضوعیت به این معنا که در بند پنجم، ظاهرا چهار مورد از تفاوت های پولانتزاس میان دولت استثنائی و نرمال بیان شده، اما اگر مورد چهار را به عنوان مورد متقدم ۵ و بعد ۶ و بعد ۷ و بعد ۸ و مخصوصا ۸ یادداشت در نظر بگیریم، آن مقدمه، ذهن ما را آماده می کند تا این طور روایت را فهم کنیم که اولا در انتخابات ۸۸، بنا بر اولین تفاوت دولت نرمال و استثنائی، بیعت صورت گرفته نه انتخابات، یا این که این اتفاق در انتخابات ۹۲ رخ داده.حجاریان در مورد یک شماره ی ۵ می نویسد:«در دولت های نرمال نهادهای نمایندگی دموکراتیک فعال هستند. حق رأی همگانی به رسمیت شناخته شده است. رقابت منصفانه بین احزاب برقرار است. اما در دولت استثنایی اصل انتخابات به حالت تعلیق در می آید یا بعضی وقت ها به صورت همه پرسی یا بیعت صورت می گیرد. معمولا کنترل شده از بالاست و کاندیداها پاستوریزه هستند و عملا نظام متکثر حزبی منحل می شود.»بنا بر توصیف حجاریان، دولت احمدی نژاد استثنائی بوده و دولت روحانی عادی (نرمال) است، اما سوال این جاست که روحانی در دوران استقرار یک دولت استثنائی نامزد ریاست جمهوری شده؛ حال آیا وی مصداق همان کاندیدای پاستوریزه ای است که در بالا آمده؟برای رسیدن به پاسخ، مورد ۵ را در کنار مورد ۸ قرار می دهیم. مفاهیمی مانند کاندیدای پاستوریزه در این شماره، می تواند وقتی در کنار شماره ی ۸ یادداشت قرار می گیرد تعبیر شود؛ به این معنا که طبیعی است که کسی که یک کاندیدای حداکثری اصلاح طلبان نبوده و در انتخاباتی پاستوریزه روی کار آمده، نمی تواند مطالبات حداکثری را محقق کند. حال آن که مشخص نیست که نامزدی که با یک اختلاف رای توانست احراز صلاحیت شود در شورای نگهبان، چطور پاستوریزه است و حسن روحانی ای که صدا و سیما در سال ۹۰ علیه او مستندی ویژه پخش کرد، چطور حداقلی به شمار می رود.با این تفاسیر حجاریان، آیت الله هاشمی هم اگر احراز صلاحیت می شد، حداکثری نبود و پاستوریزه محسوب می شد.۵- با مطالعه ی مورد ۸ یادداشت حجاریان، مهر تاییدی بر احتمالات چهار مورد فوق زده می شود؛به این ترتیب که حجاریان با روش بهترین حمله، بد دفاع کردن است، دولت روحانی را خوب اما ناقص تفسیر کرده است. دولت تدبیر و امید در نگاه حجاریان، دولت دموکراتیک نیست، بلکه هموار کننده ی ورود دولت دموکراتیک به عرصه ی مدیریت و حاکمیت است. اوج عنایت حجاریان به دولت روحانی این است که آن را دولتی به حساب می آورد که توانسته به نحوی مسالمت آمیز، قدرت را از احمدی نژاد تحویل بگیرد و بس. «نمی تواند و نمی شود و قواره ی این حرف ها نیست» در لا به لای اکثر جملات مورد ۸ حجاریان چنان موج می زند، که یادداشت او را به یک پایان تلخ بدل می کند، ولی او دولت یازدهم را یک پایان خوش برای اصلاح طلبان می داند.دولت روحانی آمده تا فقط معایب را معرفی کند و قدری سامان دهد و بعد تحویل حجاریان و اصلاح طلبان هم فکر او بدهد. حجاریان در بخشی از مورد ۸ یادداشتش می نویسد:«اما گفتمان اعتدال تا کجا جلو می رود؟ تا جایی که فضای عمومی کشور را تا حدی نرمال و عادی کند. نرمالیزاسیون و عادی سازی اسم مستعار دموکراتیزاسیون نیست. می توان گفت دولت نرمال پیش زمینه و شرط لازم دولت دموکرات است، اما شرط کافی برای آن نیست.»همان طور که در فراز فوق از یادداشت حجاریان بر می آید، این دولت اصلا و ابدا یک انتخاب مطلوب نیست بلکه یک انتخاب اجباری و حکایت لنگه کفشی در بیابان را برای طیفی از اصلاح طلبان دارد.اگرچه فسادها و ویرانی های دوران احمدی نژاد، عمیق و شدید بوده، اما روحانی هرگز نخواهد پذیرفت که نمی تواند در ۸ سال آن ها را به سرانجام خوش برساند؛ آن سرانجام خوش در ذهن روحانی، تثبیت اعتدال و دموکراسی و ادامه ی اعتدال است، ولی در ذهن حجاریان، اعتدال هدف نیست، بلکه یک وسیله ی فعلا مفید است که هدفش پرتاب اصلاح طلبان به سکوی قدرت است.سخن آخر:با شاعرانگی نمی توان سیاستی را که هم از جانب هم جامعه و هم نظام تواما، افراط و تفریط را دفع کرده و بیشتر به اعتدال روی خوش نشان داده است را مرحله ی گذار نامید. این دولت اگر هم مرحله ی گذار باشد - که از جهتی هست - گذار از اعتدال به اصلاح طلبی یا گذار از اصلاح طلبی به اصول گرایی نیست، بلکه لا اقل در اسم و شعارها و تا حدی در بخشی از رفتارها، گذار از اعتدال اسمی به اعتدال عملی تر است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: الف]
[مشاهده در: www.alef.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 38]
-
سیاسی
پربازدیدترینها