تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836449193
ماجرای امام جماعتی که فرار کرد!
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
خنده در جبهه؛
ماجرای امام جماعتی که فرار کرد!
با موتور پرشی «هوندا ۱۲۵»از خط « کوهخان» برمی گشتم. به منطقه «دخانیات»، بین راه سردشت و بانه رسیدم. پانزده کیلومتری با خط فاصله داشت. با خودم گفتم فرصت خوبی برای نماز و استراحت است. پی مسجد گشتم...
سرویس مقاومت جام نیوز؛ سال ۱۳۶۱ بود. فرمانده محور عملیاتی مان، محمود کاوه بود. با موتور پرشی «هوندا ۱۲۵»از خط « کوهخان» برمی گشتم. به منطقه «دخانیات»، بین راه سردشت و بانه رسیدم. پانزده کیلومتری با خط فاصله داشت. با خودم گفتم فرصت خوبی برای نماز و استراحت است. پی مسجد گشتم.
بعد از پرس و جو از اهالی، آدرس مسجد را گرفتم. به مسجد رسیدم. پیرمردی زنده دل، ریخت و قیافه ام را دید، شست اش خبردار شد که از برو بچه های جبهه ام و با آن ریش بلند خاک گرفته، دارم از آن جلوها می آیم.
دستی داد و رویم را بوسید؛ بعد هم اصرار پشت اصرار که بیایم و برای چند نفری که توی مسجدند، امام جماعت شوم.
از من انکار، از پیرمرد اصرار.
نتوانستم بیشتر از این با تقاضایش مخالفت کنم. موتور را گوشه حیاط مسجد پارک کردم و رفتم وضو گرفتم. با خودم گفتم، حالا امام جماعت شدن جلوی چند نفر پیرو جوان کار سختی نیست؛ می روم، خدا هم با من است.
پا را که داخل صحن مسجد گذاشتم، چارستون بدنم شروع کرد به لرزیدن. مسجد پر بود از رزمنده هایی که آماده بودند تا در صورت نیاز، بروند خط مقدم.
از قرار معلوم، دخانیات، محل اسکان رزمنده های تازه نفس بود. چاره ای نداشتم. باید می رفتم و امام جماعت می شدم. تعارف هام برای امام جماعت نشدن فایده ای نداشت. نفراتی که صف جلوی نماز جماعت بودند، به احترام من از جا بلند شدند. بعد از ذکرهای اول نماز، نیت کردم.
به رکوع رسیدم. داشتم ذکر رکوع می گفتم که یکهو از ترس و هول زیاد، نفهمیدم رکعت چندم هستم؛ اول، دوم، شاید هم سوم.
هر چی به آبروریزی اشتباهی که ممکن است از من سربزند، بیشتر فکر می کردم، اضطراب ام بیشتر و بیشتر می شد، آن هم بعد از این همه احترام.
چاره کار را بر فرار دیدم. همان جا با حالت رکوع، از در کوچک مسجد که درست طرف راست ام بود، پا به فرار گذاشتم. توی راهروی بیرونی مسجد، به حالت ایستاده و بعد هم به حالت دو، تغییر وضعیت دادم. سرعت دویدنم را زیاد کردم . به حیاط مسجد که رسیدم بی معطلی سوار موتور شدم و تخت گاز از حیاط مسجد بیرون رفتم... نوشته جواد صحرایی ایمنا
۲۴/۰۵/۱۳۹۴ - ۱۲:۵۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 34]
-
گوناگون
پربازدیدترینها