واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: گِله از بد زبانی
بسم الله الرحمن الرحیم زیبنده نیست اهل علم بدزبانی کند. حال گیرم یک ماشین هم آمد زد به آب و گل و لباسها را آلوده و گل آلود کرد، نباید انسان متانت را از دست بدهد و بد بیراه بگوید.برخی از صفات زشت که اولیای الهی از آن روی گردانند و آن را برای موالیان خود نمیپسندند؛ هر چند برای همگان ناپسند است اما برای خواص از جمله مدعیان ولایت اهل بیت عصمت و طهارت علیهم السلام ناپسندتر است؛ به ویژه برای اهل علم که حامل و طالب علوم ایشان هستند.فحش و بد زبانی از جمله این صفات است که تصویر بسیار زشتی دارد، خصوصا برای کسانی چون طلاب و علما که بسیار به چشم میآیند. گِله از بد زبانییکی از آقایان اهل علم میگوید: روزی لباس خوبی پوشیده بودم، میآمدم خدمت آقا (آیت الله بهاء الدینی) برسم. باران آمده بود، گل و آب جمع شده بود، ماشینی آمد زد توی آبها، و آب گل آلود را به سر تا پای من ریخت. خیلی ناراحت شدم، که حال باید برگردم منزل لباس عوض کنم. از ناراحتی شروع کردم بد و بیراه به صاحب اتومبیل و راننده گفتن و خیلی پرخاش کردم. بعد آمدم لباسها را عوض کردم، همان روز یا روز بعد رفتم خدمت آقا، تا نشستم آقا شروع به صحبت کردند و ابتدا به ساکن فرمود: «زیبنده نیست اهل علم بدزبانی کند. حال گیرم یک ماشین هم آمد زد به آب و گل و لباسها را آلوده و گل آلود کرد، نباید انسان متانت را از دست بدهد و بد بیراه بگوید.»و این گونه، تمام واقعه را فرمود به طوری که کسی هم نمیدانست طرف سخن کیست. (1) اى جماعت شیعیان موجب زینت و آبروى ما باشید، کارى نکنید كه براى ما ننگ و عار فراهم كنید، با مردم به نیكى رفتار كنید، زبان خود را نگه دارید، و هر سخنى بر زبان جارى نسازید و كم سخن بگوئید. آنچه بر اهمیت رفتار نیک با مردم میافزاید، تأثیر زیادی است که «تبلیغ عملی» در متمایل کرن و یا دلزده کردن دیگران نسبت به مدرسه اهل بیت علیهم السلام دارد. در روایتی شایان تأمّل میخوانیم:عَنْ سُلَیْمَانَ بْنِ مِهْرَانَ قَالَ دَخَلْتُ عَلَى الصَّادِقِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ (علیهما السلام) وَ عِنْدَهُ نَفَرٌ مِنَ الشِّیعَةِ وَ هُوَ یَقُولُ مَعَاشِرَ الشِّیعَةِ كُونُوا لَنَا زَیْناً وَ لَا تَكُونُوا عَلَیْنَا شَیْناً قُولُوا لِلنَّاسِ حُسْناً وَ احْفَظُوا أَلْسِنَتَكُمْ وَ كُفُّوهَا عَنِ الْفُضُولِ وَ قُبْحِ الْقَوْلِ (2)سلیمان بن مهران گوید: خدمت حضرت صادق علیه السّلام رسیدم در حالى که گروهى از شیعیان در نزد آن جناب بودند و امام مىفرمودند: اى جماعت شیعیان موجب زینت و آبروى ما باشید، کارى نکنید كه براى ما ننگ و عار فراهم كنید، با مردم به نیكى رفتار كنید، زبان خود را نگه دارید، و هر سخنى بر زبان جارى نسازید و كم سخن بگوئید. (3) چنان که در روایت بالا میبینیم، نیکی در رفتار و حفظ زبان به طور خاص مورد تأکید قرار گرفته است. از جمله آفات زبان که مایه ننگ است همین بد زبانی، نیش زبان، فحش دادن و... است. بر تو باد به ورع و پرهیزگارى و كوشش و راستگویى و حفظ امانت و خوش خلقى و خوش همسایهدارى و مردم را با عمل خود نه با زبان تنها، به خود جلب نموده و دعوت كنید و شما زینتبخش اجتماع و شیعیان و ما باشید و موجب ننگ و عار نباشید.در روایتی منقول از پیامبر اسلام صلوات الله علیه و آله آمده است:مَا كَانَ الْفُحْشُ فِی شَیْءٍ قَطُّ إِلَّا شَانَهُ وَ لَا كَانَ الْحَیَاءُ فِی شَیْءٍ قَطُّ إِلَّا زَانَهُ (4)؛ فحش و بد زبانى و پرروئى آدمیان را سبک مىكند ولى حیاء و عفت آدمیان را سنگین مىگرداند. زینت ما باشیدمحمد بن یحیى... عَنْ أَبِی أُسَامَةَ قَالَ سَمِعْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) یَقُولُ: عَلَیْكَ بِتَقْوَى اللَّهِ وَ الْوَرَعِ وَ الِاجْتِهَادِ وَ صِدْقِ الْحَدِیثِ وَ أَدَاءِ الْأَمَانَةِ وَ حُسْنِ الْخُلُقِ وَ حُسْنِ الْجِوَارِ وَ كُونُوا دُعَاةً إِلَى أَنْفُسِكُمْ بِغَیْرِ أَلْسِنَتِكُمْ وَ كُونُوا زَیْناً وَ لَا تَكُونُوا شَیْناً وَ عَلَیْكُمْ بِطُولِ الرُّكُوعِ وَ السُّجُودِ فَإِنَّ أَحَدَكُمْ إِذَا أَطَالَ الرُّكُوعَ وَ السُّجُودَ هَتَفَ إِبْلِیسُ مِنْ خَلْفِهِ وَ قَالَ یَا وَیْلَهُ أَطَاعَ وَ عَصَیْتُ وَ سَجَدَ وَ أَبَیْت (6)؛ محمد بن یحیى ... از اسامه نقل نموده كه گفت شنیدم از حضرت صادق علیه السّلام میفرمود:بر تو باد به ورع و پرهیزگارى و كوشش و راستگویى و حفظ امانت و خوش خلقى و خوش همسایهدارى و مردم را با عمل خود نه با زبان تنها، به خود جلب نموده و دعوت كنید و شما زینتبخش اجتماع و شیعیان و ما باشید و موجب ننگ و عار نباشید. بر شما باد به ركوع و سجده طولانى كه هر وقت یک نفر از شما ركوع و سجده خود را طول دهد شیطان ناله و فریاد میكند و میگوید: اى واى این شخص اطاعت خدا نمود و من معصیت و مخالفت نمودم این شخص سجده كرد و من اباء و امتناع كردم. (7) پی نوشت ها:(1) سایت صالحین(2) بحار الأنوار، ج65، ص152، باب19: صفات الشیعة و أصنافهم و ذمّ الاغترار و الحث على العمل و التقوى؛ أمالى الطوسى، ج2، ص55(3) ترجمه الإیمان و الكفر بحار الانوار، ج1، ص277، 19- صفات شیعیان(4) بحار الأنوار، ج68، ص334، باب 81 الحیاء من الله و من الخلق؛ أمالى الطوسى، ج1، ص193(5) ترجمه الإیمان و الكفر بحار الانوار، ج2، ص256، 81 حیاء از خدا و خلق(6) الكافی، ج2، ص77، باب الورع؛ بحار الأنوار، ج67، ص299، باب 57 الورع و اجتناب الشبهات(7) ترجمه جلد 67 و 68 بحار الانوار، ج1، ص304، باب 57: در ورع و پرهیزگارى و اجتناب و دورى از امور مشكوك و شبههناکفرآوری: رهنما، گروه حوزه علمیه تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 499]