محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832995378
اينتر مديت هاي ديجيتال
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
اينتر مديت هاي ديجيتال نويسنده: پل ويلر ترجمه : فواد نجف زاده چرا تصوير فيلمبرداري شده را به تصوير ديجيتال تبديل مي كنند؟ كار كردن از طريق فرآيند فيلمبرداري از نگاتيو نوردهي شده دوربين تا نسخه چاپ پخش سينمايي فرآيند شناخته شده اي است كه معمولا به خوبي عملي مي شود. علاوه بر آن، اسكن كردن نگاتيو فيلم يا نسخه چاپي آن، به نحوي كه از تلويزيون نشان داده شود، اينك ديگر به روالي تثبيت شده و بسيار قابل اطمينان تبديل شده است. اسكن و اتالوناژ تصوير فيلمبرداري براي پخش تلويزيوني در برابر ساختن نسخه چاپي صرف داراي پاره اي مزاياست ، زيرا علاوه بر امكان اصلاح كردن سازه هاي قرمز، سبز، آبي ، تصوير همراه با غلظت كلي ، اصلاح سازه هاي زرد، سايان و ماژنتا و ايجاد تغييرات قابل ملاحظه در كنتراست كلي هم به صورت الكترونيكي آسان است. تا همين اواخر ، امكان نداشت تصويري را كه به صورت الكترونيكي اسكن شده بود، همراه با هر گونه تغييري كه بر روي آن به عمل آمده بود، بدون از دست رفتن جدي كيفيت ، به نسخه چاپي سينمايي بازگردانيم. حالا اين شرايط تغيير كرده است. گام اول مورد نياز ، در اختيار داشتن شيوه اي براي بازآوردن تصويري الكترونيكي به فيلم با كيفيت كافي بود كه با نسخه چاپي سنتي سينمايي فرق نداشته باشد؛ حالا دستگاه چاپ ليزري آري و بعضي دستگاه هاي ديگر اين قابليت را عرضه مي كنند . گام دوم عرضه ابزارهايي بود كه بتوانند نگاتيو اصلي دوربين را با چنين ظرافتي ، بدون هيچ گونه از دست رفتن كيفيت تصويري ميان تصوير فيلمبرداري اصلي و تصوير الكترونيكي حاصله اسكن كنند. سوما دستگاه هاي پس از توليد كه مدتي بود براي اتالوناژ تصاوير فيلمبرداري با نيت پخش از تلويزيون به كار مي رفتند ، تفكيك پذيري و عمق رنگ شان را به ميزاني افزايش داده بودند كه مي توانستند تصاوير را تا حد كيفيت كامل فيلم 35 ميليمتري عمل بياورند. در نتيجه اكنون با اين سه پيشرفت، اسكن كردن نگاتيو دوربين ، تبديل آن به تصويري الكترونيكي ، دخل و تصرف در آن تصوير و با آوردن آن به فيلم با چنان ظرافتي كه تماشاگر نتواند تفاوتي ميان نسخه اي چاپي را كه با فرآيند فتومكانيكي و نسخه اي كه طي فرآيندي الكترونيكي توليد شده اند بيان كند، امكان پذير است. اما وارد شدن به دنياي الكترونيك و بازگشت از آن ، فرآيندي پرهزينه است، بنابراين چرا خود را به زحمت مي اندازيم؟ زيرا مي توانيم علاوه بر ظرافت فرآيند اتالوناژ ، از راه هاي ديگر كه توانايي هاي داستان گويي مان را افزايش مي دهند ، در تصوير دخل و تصرف كنيم. ترفند بعدي ، يافتن فرآيند هاي الكترونيكي اي بود كه صرف نظر از اين كه تصاوير را چند بار ضبط مجدد كنيم به هيچ وجه كيفيت آن ها را تنزل ندهند و اين همان جايي است كه رمزگذاري ديجيتال متداول مي شود. كپي هاي نگاتيو اصلي دوربين كه طي فرآيند سنتي فتوشيميايي به دست مي آيند، اينترمديت ناميده مي شوند. همان طور كه قبلا ديده ايم كه پزتيوها و نگاتيوهاي اينترمديت چگونه به كار مي روند تا چند بار توليد كپي را براي به وجودآوردن نسخه هاي چاپي پخش سينمايي ميسر سازند، حالا در صورتي كه تصاويري كه به صورت ديجيتالي رمزگذاري شده اند جايگزين آن اينترمديت ها شوند جاي شگفتي نيست كه اين فرآيند تحت عنوان اينترمديت ديجيتال يا به شكلي كه غالبا به آن نسبت داده مي شود، دي آي، شناخته شود. رمز دو واحدي در رمز دو واحدي براي نوشتن هر مقداري از تركيبي از صفرها و يك ها به شيوه اي منظم استفاده مي شود. تعداد صفرها و يك هايي كه به كار مي روند ، مقدار امكان هايي را كه در دسترس خواهيد داشت را مشخص مي كنند. صرفا يك امكان ، نوشتن دو عدد را برايتان ميسر مي سازد، زيرا صفر نشان دهنده يك عدد و يك نمايش دهنده ي عددي ديگر خواهد بود. حالا در صورتي كه صرفا يك پله بالاتر برويم و دو امكان از صفرها و يك ها را ميسر سازيم، اينك مي توانيم چهار عدد متفاوت را ضبط كنيم، زيرا امكان هاي 11 ،10،01 ،00 را در اختيار داريم. اين را رمز دو جزئي مي ناميم كه در آن دو جزء اطلاعات براي نوشتن چهارتركيب به كار مي روند و هر تركيب نشان دهنده يك مقدار است. مزيت بزرگ اين سيستم اين است كه به آساني مي توانيم براي تشخيص اين رمز، دستگاه يا مداري الكترونيكي طراحي كنيم كه مي توانيم بگوييم در آن روشن با يك و خاموش با صفر نشان داده مي شود. بنابراين از آن جا كه براي فهميدن همه اعداد مورد نياز ، صرفا از دستگاه مان مي پرسيم كه روشن است يا خاموش ، مزيتي عظيم به دست آورده ايم ، مي توانيم سلسله رمزهايمان را با صحت كامل به هر تعداد كه مي خواهيم كپي كنيم و حتي خرفت ترين دستگاه هم مي تواند به ما بگويد كه روشن است يا خاموش. مزيت كپي كردن ديجيتال نسبت به كپي كردن به روش فيلمبرداري در همين جاست؛ هر بار كه به روش فيلمبرداري يك كپي تهيه مي كنيد مقداري تنزل كيفيت (صرف نظر از اندك بودن آن) وجود خواهد داشت ، اما هر كپي ديجيتال بايد نسخه بدل كاملي از نسخه اصلي باشد . بنابراين حالا مي توانيم هر مقدار كپي يا اينترمديت كه ميخواهيم توليد كنيم. اما براي به دست آوردن نمايشي بي كم و كاست از نسخه فيلمبرداري اصلي مان چه مقدار از تركيب هاي صفرها و يك ها را بايد به هر پيكسل تخصيص دهيم؟ بسيار خب، منطق مي گويد براي آن كه فرآيند تهيه اينترمديت ديجتيال يكدست باقي بماند به ده يا دوازده تركيب از صفرها و يك ها نياز داريم. شكل 1 نشان مي دهد كه تركيب هاي موجود با تعدادمتفاوت صفرها و يك ها چگونه تا تركيب حيرت آور 4096 براي رمزگذاري دوازده جزئي ارتقا مي يابند. نمونه گيري خطي و لگاريتمي روشي براي رمزگذاري نسخه اسكن شده اصلي نگاتيو دوربين وجود دارد كه از طريق آن هم مي توانيد تصوير را براي چشم خوشايندتر كنيم هم در عين حال اندازه فايلي ديجيتالي را كه براي ذخيره كردن تصاوير به كار مي روند كاهش مي دهيم . اين روش مستلزم آن است كه به جاي نمونه گيري سنتي خطي ، نمونه گيري لگاريتمي را به كار ببريم. همان طور كه در شكل 2 نشان داده شده است ، در نمونه گيري خطي ، فواصل ميان هريك از روشني هاي نمونه گيري شده دقيقا مشابه دامنه مايه اي سراسر تصوير اصلي است. به خاطر شكل منحني واكنش روشني ، در لكه هاي نوراني ، ميان مقادير ضبط شده ، تغييرات تدريجي ظريف تري نسبت به سايه ها اتفاق مي افتد. همان طور كه در شكل 3 نشان داده شده است در نمونه گيري لگاريتمي ، در نواحي بخش سايه صحنه فواصلي بيش از لكه هاي نوراني وجود دارد و اين باعث مي شود مقادير ضبط شده به نحو يكدست تري در دامنه مايه اي قرار گيرند. در نمونه گيري لگاريتمي ، مزيت ديگري وجود دارد. نگاتيو اصلي دوربين، معمولا از شفاف ترين بخش تا تيره ترين بخش فيلم، ادامه غلظت كلي 2/0 دي را خواهد داشت . فرمت فايل فيلم براي ضبط ديجيتال كه توسط استاندارد صنعتي كداك سينيون (سي آي اِن) نام گذاري شده است و رايج ترين فرمتي است كه در دنياي تصوير ديجيتال به كار مي رود بر اين مبنا كار مي كند كه در هر نمونه ديجيتالي ، تغيير غلظت 0/200 دي بر روي نگاتيو دوربين وجود داشته باشد . در صورتي كه با طرحي خطي نمونه گيري كنيم، براي نگهداري همه اطلاعات دامنه پويايي يازده پله اي نگاتيو دوربيني امروزي با به كار بردن فواصل 0/002 غلظت در نمونه ها، فايلي سيزده جزئي مورد نياز است. اين بدان معناست كه براي به دست آوردن اطلاعات كافي براي آن كه سايه ها واقعي به نظر بيايند ، بايد هر پيكسل 8192 امكان روشني قابل ضبط وجود داشته باشد. با وجود اين ، در صورتي كه دامنه مايه اي يازده پله اي نگاتيو دوربين با روش لگاريتمي نمونه گيري شود، همان مقدار اطلاعات ضروري را مي توانيم بر روي فايلي ده جزئي كه صرفاً داراي 1024 امكان است، ضبط كنيم . اين بدان معناست كه فايل هاي بسيار كوچك تري مورد نيازند، اما تماشاگر، تصويري با كيفيت مساوي با فايل سيزده جزئي را مي بيند. به دست آوردن تصوير در شروع فرآنيد دي آي (تصوير ديجتيال) ضروري است تصوير فيلمبرداري شده به نحوي اسكن شودكه بتوانيم آن را به صورت رمز دو واحدي بنويسيم . مهم ترين تصميمي كه بايد بگيريم اين است كه چه تفكيك پذيري ديجيتالي اي به كار ببريم و اين تفكيك پذيري ديجيتالي با تعداد پيكسل هايي كه پهناي افقي تصوير به آن ها قابل تجزيه است ، مورد اشاره قرار مي گيرد . در دنياي پس از توليد بحث و جدل هاي زيادي درباره اين كه چند پيكسل افقي لازم است ، وجود دارد و تعداد نظرهاي موجود تقريبا به اندازه مراكز فعاليت هاي پس از توليد است ، بنابراين من هم به بيان نظر خودم مي پردازم و مشاوره بسيار خوبي دراين مورد به دست آورده ام. اين نكته تقريباً به صورت بين المللي مورد توافق قرار گرفته است كه نگاتيو اصلي 35 ميليمتري دوربين، داراي معادل چهارهزار پيكسل افقي است . بنابراين در صورتي كه بخواهيد نمايي را فيلمبرداري كنيد، به صورت ديجيتالي در آن دخل و تصرف كنيد و به شكل نگاتيو اصلي برش يافته دوربين تبديلش كنيد، براي آن كه هنگام توليد اينترمديت هاي فيلمي هيچ گونه تنزل كيفي قابل تشخيص در تصوير اتفاق نيفتد، بايد اسكن را با تفكيك پذيري چهارهزار پيكسل انجام دهيد. در صورتي كه بخواهيد نگاتيو اصلي دوربين تان را اسكن كنيد و همه اينترمديت هايتان را به صورت ديجيتالي به دست بياوريد و صرفا براي نسخه هاي چاپي پخش سينمايي فيلم تبديل شان كنيد يا در بدترين حالت به نگاتيو اينترمديت فيلمي تبديل كنيد، در اين صورت اسكن كردن نسخه اصلي تان با دو هزار پيكسل افقي براي به وجود آوردن تصويري بر روي پرده سينما كه هر جزء آن به همان خوبي روش صرفا فيلمي مذكور در بالا باشد، كافي است. ضمناً تصويري با چهارهزار پيكسل افقي را به شكل داشتن تفكيك پذيري 4K مورد اشاره قرار مي دهيم و تصويري با دو هزار پيكسل را به شكل 2K. اين تفاوت از كجا سرچشمه مي گيرد؟ مسير سنتي از نگاتيو اصلي دوربين تا نسخه هاي چاپي پخش سينمايي معمولا به اين شكل است: 1ـ نگاتيو دوربين : بر روي پزتيوهاي اينترمديت چاپ مي شود. 2 ـ پزتيو اينترمديت : بر روي نگاتيو هاي اينترمديت چاپ مي شود. 3 ـ نگاتيو هاي اينترمديت : بر روي نسخه هاي چاپي پخش سينمايي چاپ مي شوند. 4ـ نسخه هاي چاپي پخش سينمايي : بر روي پرده سينما به نمايش در مي آيد. اين واقعيتي گريز ناپذير است كه هر بار كه كپي فيلمي به وجود مي آوريد ، بايد مقداري از كيفيت تصوير را از دست بدهيد، در صورتي كه با نگاتيو دوربين با 4K شروع و سراسر اين فرآيند را طي كنيد، كارتان روي پرده سينما با در دست داشتن چيزي با تفكيك پذيري ضعيف تر به پايان خواهد رسيد. براي حصول تفكيك پذيري قانع كننده براي تماشاگري كه در مناسب ترين محل تماشاي يك سالن نشسته است ، كيفيت تصوير پرده سينما بايد داراي تفكيك پذيري افقي معادل هزار پيكسل يا بيشتر باشد. تماشاگر صرفا در آن صورت ، تصوير را واضح تلقي مي كند. براي حصول اين شرايط بايد با نگاتيو دوربيني داراي تفكيك پذيري 4K شروع كنيم و پس از تنزل كيفيت ناشي از فرآيند كپي كردن، بر روي پرده سينما تصويري با تفكيك پذيري تقريباً 1/2K به دست بياوريم و بنابراين اين كيفيت معيار تماشاگر را تأمين مي كند. با مسير دي آي مسائل فرق مي كنند، زيرا ديده ايم كه فرآيند كپي كردن در اين مسير بدون از دست رفتن كيفيت است، بنابراين كاملا منطقي است كه فرض كنيم اگر كار را با اسكن 2K شروع و با همين تفكيك پذيري در تصوير دخل و تصرف كنيم، كماكان به آساني عملي است كه نسخه اسكن نهايي را به صورت فيلم با تفكيك پذيري 1/2K بر روي پرده به نمايش درآوريم، در نتيجه تماشاگر قادر نخواهد بود تفاوت ميان اينترمديت هاي فيلمي وديجيتال را بيان كند. در صورتي كه بتوانيم در پايان فرآيند دي آي، تصاويري را كه به صورت ديجيتال ذخيره شده اند مستقيماً توسط دستگاه نمايش ديجتيال با كيفيت بالا به نمايش درآوريم، حالا نمايش تصوير با همه كيفيت تفكيك پذيري 2K روي پرده عملي است و به نحو مستدل ، تصويري با كيفيت بالاتر از آن كه نسخه چاپي فيلمي قابليتش را دارد به وجود آورده ايم. منبع: نشريه صنعت سينما شماره84 /س
#فرهنگ و هنر#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 1720]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها