تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835599943
درسی از امام خمینی(س) /دستور العملی مبتنی بر حدیثی از امام کاظم(ع) برای رسیدن به لذت اطاعت فرمان الهی و ترک معصیت
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: درسی از امام خمینی(س) /دستور العملی مبتنی بر حدیثی از امام کاظم(ع) برای رسیدن به لذت اطاعت فرمان الهی و ترک معصیت
مبدأ همه خطرها براى انسان خود آدم است، و مبدأ اصلاح هم از خود آدم باید شروع شود. و نمىشود که یک واعظى که خودش اصلاح نشده بتواند دیگران را اصلاح کند. و آن واعظى مى تواند موعظه کند که در باطنش هم موعظه شده باشد.
به گزارش نامه نیوز، حضرت امام خمینی(س) در بیانی درس آموز در زمینه نقش هدایت گرانه معصومین علیهم صلوات الله، چنین آورده اند:
« پیغمبر اکرم و اهل بیت مکرم او، صلوات اللّه علیهم، تمام عمر خود را صرف در بسط احکام و اخلاق و عقاید نمودند و یگانه مقصد آنها نشر احکام خدا و اصلاح و تهذیب بشر بوده و هر قتل و غارت و ذلت و اهانتى را در راه این مقصد شریف سهل شمردند و از اقدام باز نماندند، پس محبّ و شیعه آنها کسى است که در مقاصد آنها با آنها شرکت کند و پیروى از آثار و اخبار آنها کند.»(شرح چهل حدیث، ص 576)
و از جمله این بزرگواران که در راه بسط احکام الهی و اصلاح عقاید و سالم سازی اخلاق و تهذیب اعمال در جهت صلاح و سعادت انسانها حتی در فشار سخت بنی امیه و بنی عباس به هر طریق مطالب خود را به مردم می رساند، حضرت موسی بن جعفر(ع) امام هفتم است که با فعالیت‌های علمی و فکری خود و پرورش شاگردان و علمای برجسته و مبارزه با انحرافات و کجروی‌ها و نیز هدایت و راهنمایی و نظارت بر فعالیت‌های دوستداران و هواداران خود و دفاع از حق و حقیقت دین و مبارزه با حکام ستمگر و ظالم و افشای جنایات آن ها، چنان می‌‌شود که در زمان شش تن از خلفای عباسی که از بنی اعمام حضرت بوده و ادعای دوستی هم می کرده اند، چندین بار از مدینه به مرکز خلافت یعنی بغداد و یا جاهای دیگر نزدیک آن تبعید و زندانی می‌شوند که آخرین بار زندانی چهار ساله در زمان هارون الرشید و نهایتا شهادت آن حضرت را به همراه داشته است.
و این بدان علت بود که این بزرگواران نه تنها در مسائل مربوط به دین مورد رجوع مردم قرار داشته که به تبع آن در مسائل اجتماعی و سیاسی هم از نقش مورد قبول و توجه مردم برخوردار بوده اند. از این رو:
« ... ائمه ما- علیهم السلام- که همه شان کشته شدند، براى این [بود] که همه اینها مخالف با دستگاه ظلم بودند. اگر امامهاى ما تو خانه هایشان مى نشستند و عرض مى کنم، آن طورى که اینها مى گویند ... مردم را دعوت مى کردند به بنى امیه و بنى عباس؛ اینها که محترم بودند، روى سرشان مى گذاشتند آنها ائمه ما را، لکن آنها مى دیدند هر یک از [ائمه] حالا که نمى تواند لشکرکشى کند، از باب اینکه مقتضیاتش فراهم نیست، دارد زیرزمینى اینها را از بین مى برد اینها را مى گرفتند، حبس مى کردند. ده سال در حبس آنها بودند. براى نماز و روزه بود که حبس کردند حضرت موسى بن جعفر را؟ چون نماز مى خواند؟ چون روزه مى گرفت؟ چون مردم را دعوت مى کرد به [پیروى از] هارون الرشید و ... [که] شما بروید و با آنها بسازید؟ هر چه آنها ظلم مى کنند شما حرف نزنید؟! یا قضیه این نبوده است آنها از باب اینکه مى دیدند این خطرناک است براى دولت خطرناک است، براى قدرتها اینها خطرناک بوده اند براى اینها؛ از این جهت، این طور شد که آنها را حبس کردند، کشتند، [اذیت] کردند، تبعید کردند.» (صحیفه امام، ج4، ص 21)
از حضرت امام موسی بن جعفر(ع) که همانند پدر بزرگوار و اجداد طاهرینش در فضیلت‌هاى اخلاقى و عملى بهترین نمونه و اسوه حسنه برای دیگران بود، احادیث و دستورالعمل‌های بسیاری در جنبه‌های مختلف فردی و اجتماعی به یادگار است که به مناسبت سالروز شهادت آن حضرت(ع) با بهره گیری از آثار به جا مانده از فرزندش خمینی کبیر شمه‌ای از آن لطایف ربانی چنین عرضه می‌گردد:
«در کافى شریف سند به حضرت موسى بن جعفر، علیه السلام، رساند، قال: لیس منّا من لم یحاسب نفسه فی کلّ یوم، فإن عمل حسنا، استزاده اللّه، و إن عمل سیّئا، استغفر اللّه منه و تاب إلیه. فرمود: نیست از ما کسى که محاسبه نکند نفس خود را در هر روز، پس اگر عمل نیکى کرده، از خداى تعالى زیادت طلبد، و اگر عمل بدى کرده، طلب مغفرت کند از خداوند از آن و توبه کند به سوى او.»
پس اگر حساب خود را کشیدى، در موقف حساب گرفتارى ندارى و از آن باکى براى تو نیست. و همین طور سایر مهالک و مواقف آن عالم تابع اعمال این عالم است. مثلا اگر در این عالم به راه راست نبوت و طریق مستقیم ولایت قدم زده باشى و از جاده ولایت على بن ابى طالب، علیه السلام اعوجاج پیدا نکرده باشى و لغزش پیدا نکنى، خوفى براى تو در گذشتن از صراط نیست، زیرا که حقیقت صراط صورت باطن ولایت است، چنانچه در احادیث وارد است که امیر المؤمنین صراط است. و در حدیث دیگر است که «ماییم صراط مستقیم. » و در زیارت مبارکه جامعه است که أنتم السّبیل الأعظم و الصّراط الأقوم. و هر کس در این صراط به استقامت حرکت کند و پاى قلبش نلرزد، در آن صراط نیز پایش نمى لغزد و چون برق خاطف از آن بگذرد. و همین طور اگر اخلاق و ملکاتش عادلانه و نورانى باشد، از ظلمتها و وحشتهاى قبر و برزخ و قیامت و از أهوال آن عوالم در امان است، و خوفى از آن نشآت براى او نیست (شرح چهل حدیث، ص 360)
و این امر محاسبه در فرایندی که علمای اخلاق برای سیر و سلوک و مجاهده با نفس ترسیم کرده‌اند، از جایگاه بالائی برخوردار است ، زیرا:
« از امورى که لازم است از براى مجاهد، "مشارطه" و "مراقبه" و "محاسبه" است. «مشارطه» آن است که در اوّل روز مثلا با خود شرط کند که امروز بر خلاف فرموده خداوند تبارک و تعالى رفتار نکند. و این مطلب را تصمیم بگیرد. و معلوم است یک روز خلاف نکردن امرى است خیلى سهل، انسان مى تواند بآسانى از عهده برآید. تو عازم شو و شرط کن و تجربه نما ببین چقدر سهل است. ممکن است شیطان و جنود آن ملعون بر تو این امر را بزرگ نمایش دهند، ولى این از تلبیسات آن ملعون است، او را از روى واقع و قلب لعن کن، و اوهام باطله را از قلب بیرون کن، و یک روز تجربه کن، آن وقت تصدیق خواهى کرد. و پس از این مشارطه، باید وارد «مراقبه» شوى. و آن چنان است که در تمام مدت شرط. متوجه عمل به آن باشى، و خود را ملزم بدانى به عمل کردن به آن، و اگر خداى نخواسته در دلت افتاد که امرى را مرتکب شوى که خلاف فرموده خداست، بدان که این از شیطان و جنود اوست که مى خواهند تو را از شرطى که کردى باز دارند.
به آنها لعنت کن و از شر آنها به خداوند پناه ببر، و آن خیال باطل را از دل بیرون نما، و به شیطان بگو که من یک امروز با خود شرط کردم که خلاف فرمان خداوند تعالى نکنم، ولى نعمت من سالهاى دراز است به من نعمت داده، صحت و سلامت و امنیت مرحمت فرموده و مرحمتهایى کرده که اگر تا ابد خدمت او کنم از عهده یکى از آنها بر نمى آیم، سزاوار نیست یک شرط جزئى را وفا نکنم. امید است إن شاء اللّه شیطان طرد شود و منصرف گردد و جنود رحمان غالب آید. و این مراقبه با هیچ یک از کارهاى تو، از قبیل کسب و سفر و تحصیل و غیرها، منافات ندارد. و به همین حال باشى تا شب که موقع «محاسبه» است. و آن عبارت است از اینکه حساب نفس را بکشى در این شرطى که با خداى خود کردى که آیا به جا آورد، و با ولى نعمت خود در این معامله جزئى خیانت نکردى؟ اگر درست وفا کردى، شکر خدا کن در این توفیق و بدان که یک قدم پیش رفتى و مورد نظر الهى شدى، و خداوند إن شاء اللّه تو را راهنمایى مى کند در پیشرفت امور دنیا و آخرت، و کار فردا آسانتر خواهد شد. چندى به این عمل مواظبت کن، امید است ملکه گردد از براى تو به طورى که از براى تو کار خیلى سهل و آسان شود، بلکه آن وقت لذت مى برى از اطاعت فرمان خدا و از ترک معاصى در همین عالم، با اینکه اینجا عالم جزا نیست لذت مى برد و جزاى الهى اثر مى کند و تو را ملتذّ مى نماید» (شرح چهل حدیث، ص9 و 10)
اما این خود سازی فردی از دید همه جانبه نگر امام خمینی(س) و نگاه متفاوت او به جامعیت دین مبین اسلام، باید در بستر جامعه نقش بازی کند و اثرات مثبت خود را بروز دهد، و اگر در اجتماع و برخورد با دیگران دارای اثر بود، به خود فرد هم فایده می رساند و به جز این، البته معلوم نیست که بر آن فائده ای مترتب باشد، زیرا:
« مبدأ همه خطرها براى انسان خود آدم است، و مبدأ اصلاح هم از خود آدم باید شروع شود. و نمىشود که یک واعظى که خودش اصلاح نشده بتواند دیگران را اصلاح کند. و آن واعظى مى تواند موعظه کند که در باطنش هم موعظه شده باشد. و همین طور هر کس که مى خواهد صحبت کند باید توجه کند که چه مى خواهد بگوید. آیا در این چیز رضاى خدا هست؟ آیا دعوت به خودش هست یا دعوت به خدا؟ بعد هم که صحبت کرد، بنشیند که آیا این صحبت براى این بود یا براى آن. این راهى است براى سیر انسان به خدا که مراقبت کند از خودش و بعد از مراقبت، محاسبه نماید.» ( صحیفه امام، ج17، ص 193)
اما تاریخ برای آخرین روزهای زندگی و نحوه شهادت حضرت موسی بن جعفر(ع) در زندان هارون الرشید و سپس معامله با جسد مبارک آن حضرت پس از شهادت، روایت دردناکی را بیان می‌کند که گویای واقعیت‌های بسیاری از سختی راه پاسداری از حق و حقیقت است، هرچند این حق است که دولتی پایدار دارد و راهی مستدام. 25 رجب سالروز شهادت این امام همام تسلیت و تعزیت باد.
منبع: جماران
۲۴ ارديبهشت ۱۳۹۴ - ۱۰:۴۷
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 104]
-
گوناگون
پربازدیدترینها