تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836121631
-گردشگری معلولان؛ فراغت با اعمال شاقه
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
معلولان ایرانی از دیدن زیبایی‌های طبیعی کشورشان محروم مانده‌اند گردشگری معلولان؛ فراغت با اعمال شاقه بار و بندیلش را جمع می‌کند و مثل هر شهروند دیگری که گاهی دلش از هیاهوی شهر می‌گیرد، راهی سفر می‌شود. او هم مثل هر ایرانی که در این سرزمین زندگی می‌کند، حق دارد از مواهب طبیعی و آثار تاریخی کشورش دیدن کند و از آن لذت ببرد.
اما همین لذت های کوچک برای خیلی از معلولان کشور ما پر است از دغدغه و دردسر. کافی است خودتان را روی ویلچر فرض کنید، آن وقت براحتی متوجه می شوید نه اتوبوس ها و نه ناوگان حمل و نقل ما برای معلولان مناسب سازی شده است و نه شهرها و اماکن تاریخی ما. چرا راه دور برویم، احتمالا خیلی از شما به باغ فین کاشان رفته اید، همان جایی که امیرکبیر، آخرین لحظه های حیاتش را آنجا گذراند. با ورود به این مکان تاریخی، امکان ندارد معلولی بتواند از انبوه پله های مرتفع این بنا دیدن کند؛ بنایی که باید طوری مناسب سازی می شد که هر شهروندی، فارغ از توانایی های جسمی اش بتواند از آن دیدن کند. اما این ساختمان تاریخی که خیلی راحت می شود آن را برای رفت و آمد همگان مناسب سازی کرد، مجالی برای رفت و آمد معلولان نمی دهد و واقعا فقط افرادی می توانند از این بنا دیدن کنند که چهار ستون بدنشان کاملا سالم باشد. در خیلی از بناهای باستانی دیگر هم این شرایط حکمفرماست. این بناهای تاریخی مثل سد غیرقابل نفوذی شده اند که کمتر معلولی می تواند از آن رد شود و به نظاره آن بنشیند. اینها دغدغه های معلولان این سرزمین است که کمتر رسانه ای به آن می پردازد. جنس این دغدغه ها، آن قدر ساده است که شاید به چشم خیلی از ما نیاید. برای یک فرد توان یاب مهم است مکان گردشگری یا تاریخی دارای سطح شیب دار باشد و همین موضوع بظاهر ساده می تواند باعث شود خیلی از بناهای تاریخی و اماکن گردشگری برای معلولان قابل دسترسی بشود. درست است که شاید همین نیاز بزرگ معلولان برای خیلی ها اصلا به عنوان نیاز تعریف نشود ولی اگر می خواهیم همه شهروندان بدون تبعیض از امکانات طبیعی کشورشان استفاده کنند و هیچ کسی به دلیل ضعف جسمی از مواهب طبیعی سرزمینش محروم نشود، واجب است به حال گردشگری معلولان فکری کنیم و به این حق طبیعی و شهروندی معلولان، بیشتر احترام بگذاریم. رفت و آمد، پاشنه آشیل گردشگری معلولان اگر هر معلولی صاحب خودروی شخصی بود، آن وقت شاید گردشگری معلولان، بار خیلی از مشکلات فعلی را به دوش نمی کشید. اما مشکل اینجاست که جامعه معلولان کشور، جامعه ای است که به دلیل محرومیت های زیادی که طی سال های متوالی تجربه کرده حتی از حداقل های رفاهی هم محروم مانده است. خیلی خوش خیالی است اگر با خودمان فکر کنیم همه معلولان باید برای مسافرت رفتن از خودروی شخصی استفاده کنند تا در رفت و آمدها کمتر اذیت شوند. شهرام مبصر، مدیرعامل موسسه پیام آوران ساحل امید است. این موسسه سال هاست در حوزه گردشگری معلولان فعالیت می کند و شاید بتوان آن را تنها نهاد غیردولتی به حساب آورد که تورهای گردشگری ویژه معلولان را برگزار می کند. مبصر هم از مشکلات ریز و درشت گردشگری معلولان با جام جم حرف می زند و در بین حرف هایش، تاکید زیادی دارد که مشکل رفت و آمد معلولان و نبود حمایت های دولتی گسترده در این حوزه، بدنه گردشگری معلولان را نحیف و نحیف تر کرده است. او خودش هم دارای معلولیت است و می گوید: تجربه چندین ساله تورهای مسافرتی با معلولان به من ثابت کرده است که مشکل رفت و آمد، پاشنه آشیل گردشگری معلولان است که تا وقتی این مساله حل نشود، خیلی از تلاش های ما برای رونق گردشگری معلولان هم شکست می خورد. به اعتقاد مبصر، مشکل رفت و آمد معلولان برای سفرهای خارج شهری، خیلی بیشتر از سفرهای داخلی است. «وقتی وسیله نقلیه ای در اختیار معلولان قرار ندهند و نهادهای مسئول هم کمکی نکنند، آن وقت پیدا کردن وسیله نقلیه مناسبی که بشود با آن ده ها معلول را همزمان با هم به سفر برد، هم کمیاب است و هم برای ما و معلولان، هزینه اش گران تمام می شود.» باید در نظر داشته باشیم با هر خودرویی هم نمی شود معلولان را جابه جا کرد و اگر هم مثلا از یک اتوبوس معمولی استفاده شود، آن وقت نیاز است چندین نفر به عنوان همیار، معلولان را کمک کنند. مبصر، راه حل مشکل رفت و آمد معلولان در سفر را فقط از طریق همکاری و هماهنگی بیشتر بین نهادهای دولتی و غیردولتی می داند. به باور او اگر دولت کمک کند و برای رونق گردشگری معلولان، خودروهای مناسب سازی شده ای را در اختیار نهادهای غیردولتی حامی معلولان بگذارد، بخش زیادی از مشکلات جابه جایی در سفر برای معلولان حل می شود. در آن صورت، معلولان می توانند سوار بر خودروهای مناسب سازی شده و بدون پرداخت هزینه های سرسام آور، از خدمات ارزانقیمت دولتی استفاده کنند و مثل خیلی های دیگر، لذت سفری آرام را بچشند. پیدا کردن اقامتگاه مناسب، معضل بعدی برای جور شدن یک سفر بی دغدغه برای معلولان، پیدا کردن خودروی مناسب سازی شده و ارزان، فقط گذر کردن از خوان اول است. اگر خودروی مناسب سازی شده پیدا بشود، بعد از آن نوبت به خوان بعدی، یعنی پیدا کردن اقامتگاه و محل سکونت مناسب سازی شده می رسد. مبصر می گوید: در سفرهای متعددی که به جاهای مختلف ایران داشتیم، این واقعیت تلخ هم ما را خیلی اذیت کرد که تقریبا در هیچ اقامتگاه رسمی و مهمانپذیر بین راهی، نمی شود محل مناسب سازی شده ای برای معلولان پیدا کرد. البته جدای از مهمانسراهای بین راهی، خیلی از هتل های داخل شهر هم برای اسکان معلولان مناسب سازی نشده اند. وقتی می گوییم هتل یا اقامتگاه باید برای اسکان معلولان مناسب سازی شده باشد، منظورمان این نیست که آن اقامتگاه باید خیلی شیک و پنج ستاره باشد. مناسب سازی شدن هتل به این معنی است که یک معلول سوار بر صندلی چرخدار هم بتواند براحتی وارد ساختمان بشود و این کار هم با درست کردن یک سطح شیب دار ساده، شدنی است. یا مثلا باید سرویس های بهداشتی اش، پله نداشته باشد و داخلش هم حداقل به اندازه یک صندلی چرخدار، فضا داشته باشد. همچنین اگر مهمانسرا چند طبقه است، آسانسور وجود داشته باشد تا معلولان بتوانند راحت بین طبقات جابه جا بشوند. بنابراین می بینید که مناسب سازی شدن یک اقامتگاه، اصلا به معنی شیک بودن آن نیست، بلکه فقط حرف حساب این است که وقتی یک اقامتگاه برای مسافران می سازیم، چه در مرحله شروع کار و چه در مرحله پایان کار، یادمان باشد این مکان را فقط برای شهروندان غیرمعلول نمی سازیم. یعنی در گوشه ذهنمان باشد که احتمال دارد روزی روزگاری، معلولی هم وارد این اقامتگاه بشود و در آن صورت بهتر است خودمان را یک لحظه جای آن معلول بگذاریم و با خودمان فکر کنیم که او چطور می تواند از این اقامتگاه استفاده کند. این روند مناسب سازی اقامتگاه ها، خرج زیادی هم روی دست سازنده نمی گذارد. با تغییرات خیلی جزئی در ساخت بنا، شهروندان دارای معلولیت هم می توانند مثل بقیه، مهمان مهمانسراهای مناسب سازی شده باشند. این کار همان سیاستی است که باید در مراکز گردشگری هم اتفاق بیفتد، چون گردشگری معلولان فقط در شرایطی به بار می نشیند که اماکن تفریحی و تاریخی هم برای رفت و آمد معلولان هموار بشود و حداقل یک مسیر راحت و ساده برای دسترسی آنها در نظر بگیرند. گردشگری معلولان، چه ضرورتی دارد؟ بر اساس آمارهای جهانی، تخمین می زنند حداقل 10 درصد هر جامعه ای را گروه معلولان تشکیل بدهند. با این حساب می شود گفت حداقل هفت میلیون ایرانی دارای معلولیت داریم؛ اگرچه بر اساس آمارهای داخلی، حرف از آمار 12 میلیون معلول زده می شود. همان طور که قبلا گفتیم، این جمعیت میلیونی از نگاه انسانی حق دارند مثل همه مردم از زیبایی های سرزمین آبا و اجدادی شان بهره ببرند. اما از طرف دیگر، این گروه پرشمار اجتماعی در صورتی می توانند در جامعه مفید باشند و بخشی از چرخ های توسعه کشور را بچرخانند که از آرامش روحی و روانی لازم برخوردار باشند. این آرامش روانی هم با شعار، ترحم و دلسوزی به دست نمی آید. وقتی امکانات اولیه به منظور داشتن اوقات فراغتی مفرح یا حتی امکانات ابتدایی جهت رفتن به سفرهای ساده برای معلولان فراهم باشد، شکی نیست که روحیه آنها بالاتر می رود. حتی در بعضی کشورهای اروپای شمالی، دولت موظف است برای ارتقای روحیه معلولان، هراز گاهی آنان را به سفر ببرد. واضح است وقتی روحیه چندین میلیون معلول کشور بالاتر برود، این اتفاق هم در زندگی شخصی شان تاثیر می گذارد و زندگی شادتری را برای آنها و خانواده هایشان به همراه می آورد و هم جامعه نیز از این کار سود خواهد برد. یک معلول با روحیه و شاد، بازدهی بهتر و بیشتری در محیط کار و جامعه دارد تا معلولی که افسرده و خموده در گوشه خانه کز کرده باشد. این یکی از دستاوردهای مهمی است که می تواند با توسعه گردشگری معلولان به دست بیاید. مبصر هم می گوید اگر معلولان در جامعه دیده شوند و با آنها به دید یک شهروند درجه چندم نگاه نکنند، آن وقت گردشگری معلولان هم بیشتر دیده می شود. اما به دلیل این که رفاه معلولان در اولویت های نخست مسئولان قرار ندارد و خیلی از معلولان، اوضاع مالی خوبی ندارند، در این حالت خیلی از آنها فقط می توانند هزینه های دارو و تجهیزات پزشکی شان را تامین کنند و با وجود این دیگر جای زیادی برای اختصاص هزینه های سفر و گردش نمی ماند. بالا رفتن تجربه های زندگی توان یابان، ارتقای سطح ارتباط اجتماعی آنها، بیشتر دیده شدن معلولان در جامعه و در نتیجه عادی شدن نگاه مردم، ره آوردهای دیگری است که گردشگری معلولان می تواند برای میلیون ها توان یاب ایرانی به ارمغان بیاورد.
یکشنبه 30 فروردین 1394 ساعت 06:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 123]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها