واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: جراحی زیبایی، اپیدمی قرن جدید
امروزه پا به مطب هر پزشک پوست و زیبایی یا جراح پلاستیک بگذارید با سیل انبوهی از مراجعان مواجه خواهید شد که در صف انتظار، مدتهای مدیدی را سپری کرده اند و حال نوبت آنها شده، که با مشاوره از پزشک نام آشنا و معتمد یا بعضا بی تجربه و فاقد تحصیلات آکادمیک، خود را به زیر تیغ جراحی زیبایی بسپارند تا بتوانند عیوب چهره و اندام خود را رفع کرده و زیبایی را در اندام مورد نظرشان ایجاد کنند و به جرگه زیبارویان جهان پیوسته و حسرت سوختن در زیبایی دیگران را به زباله دان تاریخ بیندازند. در سالهای اخیر، با پیشرفت علم پزشکی و فناوریهای جراحی، بسیاری از افراد راغب بر این شده اند که با استفاده از این فنون بر توقعات نابجای خود از زیبایی جامه عمل پوشانده و هر آنچه را که طالبش هستند به دست آورند. اکثریت این افراد از چهره یا اندام خود راضی نیستند یا در این خیال وهم آلود به سر می برند که اگر بینی، چانه یا اندام متفاوتی داشته باشند جذابتر و زیباتر به نظر خواهند رسید. میل به زیبایی و زیبا بودن بخشی از فطرت انسان بوده و کاملا طبیعی به نظر می رسد و تقریبا همه افراد دوست دارند با دستکاری بخشی از بدن خود به آرزوی زیبایی دست یابند.
برخی برای تحقق این خواسته، آنچنان تمایل نشان می دهند که حاضرند وقت، سرمایه روحی روانی مفرط، هزینه های گزاف و... را به جان بخرند تا مبادا آمال و آرزوهایشان نقش بر آب شود؛ حتی گاهی این جراحی ها به عادت تبدیل شده و فرد به کرات عمل مربوط به یک عضو را تکرار می کند یا پس از رفع نقص یک عضو، خواهان جراحی و ترمیم در دیگر اعضای معیوب خود می باشد. گاه همین بلند پروازیها و زیاده خواهی ها باعث بروز فجایعی میشود که متاسفانه جبران ناپذیر می باشند. اکثر داوطلبان جراحی زیبایی را زنان شکل می دهند چرا که زنان نسبت به مردان به ظاهر خود حساسیت بیشتری نشان می دهند و بیشتر از آنان در صدد برطرف کردن عیوب ظاهری خود می باشند. حال این سوال پیش می آید که چه عامل یا عواملی باعث شده افراد با تحمل این همه مشقت و رنج، باز خواهان چنین جراحی هایی باشند، یا به چه علت از چهره یا اندام خود ناراضی هستند و ... تغییر نظام ارزشگذاری اجتماع و فرهنگ در ایجاد این معضل نقش اساسی دارد. آنچه که دیروز زیبا بود، امروز مایه شرم و خجالت است. معیارهای سنجش افراد از شایستگی های اخلاقی، اجتماعی، مذهبی و... به زیبایی ظاهر و آراستگی مفرط تغییر جهت داده و جامعه نیز برای این افراد اهمیت زیادی قائل می شود. تبلیغات گسترده، مداوم و رنگارنگ رسانهای ،علی الخصوص ماهواره، یکی از عوامل آرامش، احساس رضایت و شادی را زیبایی معرفی می کنند و استفاده از فنون جراحی را برای تماشاگران مفید جلوه می دهند لذا، هر بار که تعریف جامعه از استانداردهای زیبایی بر اساس مد روز تغییرمیکند بسیاری از افراد چشم و گوش بسته به این سمت سوق داده می شوند؛ نگاه واقعگرایانه جای خود را به حسادت و چشم وهم چشمی می دهد که در نتیجه آن افراد مجبورند بر اساس احساسات و تبلیغات موقت و سطحی نیاز جامعه و حتی خواسته خانواده شان رفتار کنند. برخی از خانواده ها انجام چنین جراحی هایی را جزیی از شان و منزلت خانوادگی قلمداد می کنند و بسیاری از اقوام و دوستان خود را به جراحی زیبایی ترغیب می کنند و در صورتی که آنان امتناع کنند مورد تحقیر و مضحکه قرار می گیرند.
از سوی دیگر رسانهها مهمترین عامل القای این ذهنیت هستند. تبلیغات گسترده، مداوم و رنگارنگ رسانهای ،علی الخصوص ماهواره، یکی از عوامل آرامش، احساس رضایت و شادی را زیبایی معرفی می کنند و استفاده از فنون جراحی را برای تماشاگران مفید جلوه می دهند؛ از سوی دیگر اکثر ستاره ها در سینما، تلویزیون، ورزش و... تحت جراحی های زیبایی چند هزار دلاری قرار گرفته اند که این خود زمینه الگوسازی را برای افراد، اعم از پیر و جوان، به ارمغان می آورد تا با تشابه به ستاره دلخواه در مسیر موفقیت و شهرت قدم بردارند. در مواردی هم عوامل روان شناختی نقش اصلی و اساسی را ایفا می کند. جراحیهای زیبایی به عنوان ساز و کار دفاعی برای حفاظت فرد در برابر واقعیت به کار می رود و بدین طریق است که فرد با جراحی، واقعیت وجود خود را کتمان کرده واز پذیرش حقیقت خودداری می کند و به انکار واقعیت می پردازد. همچنین، برخی از افراد دلمشغولیهای خیالی و مفرطی با زیبایی بدن خود دارند و از بخش های مختلف بدن خود احساس شرم می کنند؛ حتی در مواردی هم مشاهده شده است که عضوی که کانون دلمشغولیهای فرد است کاملا یا تقریبا بهنجار است و این شدت نگرانی با واقعیت متناسب نیست و آنها قادر نیستند خود را با یک نگاه واقعگرایانه ارزیابی کنند و توقعات غیرواقعی دارند. در این مواقع باید از یک اختلال اضطرابی صحبت کرد که در چهارچوب افکار وسواسی خود را نشان می دهد. از سوی دیگر، کسانی که دچار تحول و بحران های روحی شدید در دوران کودکی خود شده اند یا برخی که مبتلا به اختلالات روانی هستند بسیار محتمل است که درگیر چنین جراحی هایی شوند. بر این اساس، افرادی که اعتماد به نفس متوسطی دارند، پس از شناسایی عیوب خود، در صدد رفع آن برمی آیند و پس از انجام عمل جراحی زیبایی رضایت لازم را کسب کرده و به زندگی عادی خود برمیگردند. اما کسانی که از اعتماد به نفس پایینی برخوردارند، پس از عمل جراحی احساس رضایت و شادمانی می کنند؛ اما این خشنودی موقت بوده و چندان دوام نیافته و مجددا پس از مدتی نارضایتی به سراغ آنها میآید و دوباره عیوب تراشی می کنند و به دنبال عیوب دیگر جسم خود میگردند که پزشکان زیبایی، آنان را تحت عنوان بیماران همیشه ناراضی می شناسند.
همان طور که اشاره شد بسیاری از بیماران زیبایی، به دلایل روان شناختی به دفعات تن به جراحی های متعدد می دهند تا شاید بدین طریق بر آلام و رنج های روانی خود فایق آیند، اینجاست که وظیفه اخلاقی و انسانی پزشکان در قبال چنین بیمارانی نمود می یابد؛ پزشک بایستی شرایط را به دقت مورد ارزیابی و تحلیل قرار دهد و درمان متناسب با وضعیت بیمار را پیشنهاد دهد و به آنها کمک کند تا بر این مشکل غلبه کنند؛ چرا که اگر آنها به حال خود رها شوند معلوم نیست چه بلایی سر خود بیاورند؛ اکثریت آنها نیاز به درمان جسمی و روانی دارند و باید تحت نظر قرار گیرند. متاسفانه، مراکز جراحیهای زیبایی در ایران توجه چندانی به وضعیت روحی مراجعهکنندگان ندارند و حالات روانی این افراد را مورد سنجش و ارزیابی قرار نمی دهند، اکثر مراجعین به لحاظ جسمانی و موفقیت آمیز بودن یا نبودن نتیجه جراحی مورد بررسی قرار میگیرند. گروه خانواده و زندگی سایت تبیان - نسرین صفری بکش و خوشگلم کن!زیبایی به هر قیمتی؟جدال نابرابر زیبایی و مرگ عوارض جراحی زیبایی در کودکان و نوجوانانزیبایی و آرایش اما طبق استانداردعلل گرایش زنان به آرایش افراطی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 796]