تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836459716
جمع کردن وسايل شخصی
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
جمع کردن وسايل شخصی نويسنده : فاستر دبليو کلاين و جیم فی مترجم: میترا خطیبی در اوايل سال1987، رکورد غيررسمي جهاني در به هم ريختگي و آشفتگي اتاق نشيمني، متعلق به پسر بچّه اي به نام تامي و اهل کلرادو است، که با زماني معادل 45 ثانيه ثبت شده است. يعني در زماني کم تر از يک دقيقه، اين طوفان پنج ساله، توانسته است، هفده خرس عروسکي را از دو تا پله به پايين پرت کند، سه ماکت استوانه اي، دو مجموعه ي کامل لگو، چهارجعبه مداد شمعي، شصت و چهار مداد رنگي، و تعداد زيادي عروسک هاي پلاستيکي و سربازان جنگي را در اتاق نشيمن پخش و پراکنده سازد. درضمن پازل 500 تکّه اي خواهر بزرگ تر خود را هم روي زمين بريزد، به طوري که ديگر، حتّي فرش کف اتاق ديده نمي شد.تامي وقتي داشت،شاهکار خود را تماشا مي کرد.به خودش گفت:«براي يک دقيقه بد نبود.امّا اين جا ديگر براي بازي خيلي شلوغ شده است،بهتر است بروم پايين و توي زيرزمين بازي کنم.»کودکان و اسباب بازي هاي آنها.ما نمي توانيم،در عرض يک دقيقه نظم و ترتيب نسبي را برقرار کنيم،امّا اگر به بچّه ها اجازه دهيم،تا اسباب و وسايل خود را در وسط اتاق پخش و پلا کنند،اين کار آن قدر به سرعت انجام مي شود که تا قبل از آن که ما بتوانيم تنها يک صفحه از روزنامه ي عصر را ورق بزنيم،اتاق به هم ريخته شده است.حال شما بگوييد،چه کسي بايد يک دو ساعت از وقت خود را بگذارد،و مرتب دولا و راست شود و اتاق را تميز و مرتب کند؟ مسلّم است اين شخص،کسي نيست جز ما.و اين يعني کاري مضاعف و البته بيهوده.زيرا ما بايد کار جمع آوري و مرتب نمودن وسايل را انجام دهيم،و بالطبع متعاقب اين عمل،بچّه ها هرگز ياد نمي گيرند،که چه طور از اسباب و وسايل خود مراقب و آنها را جمع آوري کنند.البتّه الگودهي صحيح، در مورد جمع آوري و مراقبت از وسايل شخصي، راز القاءِ حس مسئوليت به کودکان است.اين نکته را بدانيد که آنها دقيقاً همان کاري را مي کنند،که ما مي کنيم،درواقع پا جاي پاي ما مي گذارند.متأسفانه بعضي از والدين نمي توانند فرزندان خود را براي ريخت و پاش اسباب بازي هاي شان،سرزنش و شماتت کنند.چون در اتاق خواب خودشان همواره روي صندلي ها را توده اي ازلباس ها پوشانده است،و آخرين بار دو ساعت طول کشيد،تا پدر توانست علف چين را در گاراژ خانه پيدا کند.بنابراين مي بينيم که اين والدين نيز خود هيچ توجهي به وسايل و متعلقات شان ندارند.وقتي که بچّه ها وارد صحنه ي زندگي مي شوند،و دست چپ و راست خود را تشخيص مي دهند،احساس بزرگي مي کنند و مي خواهند بزرگ باشند.حال براي ارضاي اين حس خود به بزرگ ترها نگاه مي کنند و آنها را الگوي خويش قرار مي دهند.-آن بزرگ ترها کسي نيستند جز ما والدين.ما بايد بدانيم علاوه بر توجّه به وسايل و متعلقات خود،مي توانيم با صحبت هاي ضمني و اشاره اي نيز،پيام هاي مؤثر و تأثيرگذاري را به فرزندان مان بدهيم.يک راه مي تواند حرف زدن با خودمان يا همسرمان،جمع آوري و مرتب کردن وسايل مان باشد،مثلاً اين که بعد از جمع آوري وسايل مان،چه احساس خوبي از اين نظم و انضباط به مادست مي دهد.اين کار به فرزندان ما اين پيام را مي دهد،که انضباط بسيار خوب است.اگرما ضمن آن که ظرف ها را سر جاي خود مي گذاريم ،ابزار را در جاي مخصوص قرار مي دهيم،پياده رو را بعد از کوتاه کردن علف ها جارومي کنيم،در مورد اين امور نيز صحبت کنيم،بعد از انجام اين کار،مطمئن باشيد،که بچّّّّه ها آن پيام خوب اخلاقي را که ما مي خواستيم ،از گفته هاي ما گرفته اند. تا قبل از آن که بچّه ها به کودکستان يا آمادگي بروند،جمع و مرتب کردن اسباب بازي هاي شان بايد طرحي جمعي و خانوادگي باشد.ما همه با هم کمک مي کنيم تا اسباب بازي ها جمع شوند.طوري که يک اسباب بازي را ما سر جايش مي گذاريم،و بعد نوبت آنهاست که اسباب بازي ديگر را سر جايش بگذارند،بعد دوباره يک اسباب بازي ما و يک اسباب بازي آنها،و همين طور تا به آخر.بعد از اين دوره سني،زماني فرا مي رسد که ديگر جمع آوري اسباب بازي ها بايد تحت مسئوليت کودک باشد.در اين بين تنها مسئله اي که اتفاق مي افتد، بزرگ شدن بچّه ها براي اسباب بازي هاست!اکنون اگر بچّه ها،اسباب بازي هاي خود را دورتا دور اتاق شان پخش کنند،اين موضوعي است که مربوط به خود آنهاست،و ما نبايد آن را بزرگ کنيم.امّا اگر وقتي که در اتاق نشيمن خانه راه مي رويم،و با هر قدمي که برمي داريم،پا روي يک اسباب بازي مي گذاريم،آن وقت مسئله کاملاً فرق مي کند و ديگر به ما مربوط مي شود.مادري با اين مسئله،اين گونه برخورد مي کند:مادر:«آهاي،پيتر،امروز مقدار زيادي از اسباب بازي ها و وسايل ات پخش و پلا شده،بايد بداني اين يک جور ريخت و پاش است.حالا خودت آنها را جمع مي کني،يا دوست داري که من اين کار را برايت بکنم؟»پيتر:«شما جمع مي کنيد.»مادر:«بسيار خب،ولي اگر خودت وسايل ات را جمع کني،به نفع ات است،چون مي تواني دوباره با آنها بازي کني.امّا اگر من، اين کار را بکنم، بعد از جمع کردن،اسباب بازي هايت را پيش خودم نگه مي دارم و تو آن وقت ديگر آنها را نمي بيني،حالا شايد بخواهي دوباره در اين مورد فکر کني و بعد تصميم بگيري.امّا نبايد عجله کني و سريع تصميم بگيري.به هر حال،تو هر تصميمي بگيري،من متوجّه مي شوم.اگر تا موقع نهار هنوز وسايل ات پخش و پلا باشد،آن وقت مي فهمم که تصميم گرفتي،من آنها را جمع کنم.ولي اگر ببينم،آنها جمع شدند، پس معلوم مي شود که تصميم گرفتي خودت آنها را جمع کني،تا بتواني دفعه ي بعد با آنها بازي کني.حال اگر در نهايت،اين ما باشيم که اسباب بازي ها را جمع مي کنيم،آن وقت اين سؤال پيش مي آيد که آيا اسباب بازي ها را به بچّه ها برگردانيم؟پاسخ به اين سؤال،بستگي کامل به حس مسئوليت در کودک دارد.اگر کودک ما،بچّه اي مسئول و مسئوليت پذير است،بنابراين به او مي گوييم:«مسئله اي نيست.هر وقت تمام وسايل ات را بدون آن که به تو گفته شود،خودت جمع کني،يکي از اسباب بازي هايت را که قبلاً از دست داده بودي، دوباره بدست مي آوري،يعني من آن را به تو برمي گردانم.»امّا در مورد کودکاني که مشکلي اساسي در زمينه ي مقوله ي مسئوليت و مسئوليت پذيري دارند،آنها بايد بدانند که،کم کم با اسباب بازي هايي که ما جمع مي کنيم،بايد خداحافظي کنند.امّا لازم نيست، شما زياد احساس نگراني کنيد.چون در اغلب منازل،آن قدر بچّه ها اسباب بازي دارند،که واقعاً نمي دانند چه طور از آنها مراقبت و نگهداري کنند.درضمن نترسيد از اين که گاهي به او بگوييد:«من واقعاً نگران نحوه ي نگهداري و مراقبت تو از وسايل و اسباب بازي هايت هستم.من فکر مي کنم،شايد تو براي آن که در اين مورد احساس مسئوليت بکني،بايد کمي بزرگ تر شوي.بنابراين مي خواهم بعضي از اسباب بازي هايت را از تو بگيرم تا ديگر نگران نگهداري و مراقبت تو،از آنها نباشم.تو مي تواني دوباره با اسباب بازي هايت بازي کني،البتّه براي بدست آوردن دوباره ي آنها بايد تلاش کني.امّا نگران نباش،زياد عجله اي نيست.»امّا مسئله اين است که ما عجله اي نداريم،چون ما نگران بازي با آن اسباب بازي ها نخواهيم بود.امّا کودک نگران خواهد بود،و اين بدان معناست که،براي بدست آوردن دوباره ي اسباب بازي هايش سعي و تلاش مي کند،درنتيجه مسئوليت پذيرتر مي شود.منبع: کتاب تربيت با عشق و منطق/خ
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 538]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها