واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: پيكر «احمد آقالو» با پخش آخرين خداحافظي او در نمايش راديويي «فيزيكدانها» و با بدرقهي دوستان تئاتري و راديويي درساعات اوليهي ـ 5 آذر ماه ـ از ساختمان قديمي «راديو» واقع در ميدان ارگ به سمت قطعهي هنرمندان بهشتزهرا (س) تشييع شد. به گزارش خبرنگار تئاتر خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) حميد سمندريان در لحظه وداع با «صداي نيلوفري راديو» با اظهار تاسف فراوان از درگذشت اين هنرمند ارزشمند به تشريح ويژگيهاي بينظير او پرداخت. سمندريان گفت: ويژگي انحصاري او كه ظاهرا ديده نميشد، دوستي با انسان بود. البته احمد آقالو انساني ساده نبود كه بتوان به سادگي دربارهي او سخن گفت و در عين حال پيچيدگيهاي خاصي هم نداشت كه لازم به بيان آن باشد. اما مهمترين ويژگي او دوستي با انسانها بود. هرگز از هيچ دشمني نام نميبرد و تعالي را ويژهي خداوند ميدانست. سمندريان درادامه به ديگر ويژگي آقالو اشاره كرد و افزود: از همان آغاز آشنايي با او متوجه شدم، انسان دوستي را كه در وجودش نهفته است بهطور محسوسي آشكارا نميكند كه با آن فخرفروشي كند. فروتني صفت ويژه او بود. در طول اين 40 سال هرگز نديدم، كلامي از خودش تعريف كند. تنها به تحسين دوستانش ميپرداخت. او با يادآوري نقشآفريني به يادماندني آقالو در نمايش «ازدواج آقاي ميسيسيپي» خاطرنشان كرد: هرچند دراين نمايش يكي از شاخصترين بازيها را ارائه داد، هرزمان كه نوبت تعريفكردن از كار او ميشد ميگفت نگوييد. من كنار استادان خود ايستادهام. سمندريان از بخشندگي بهعنوان ديگر ويژگي ممتاز آقالو ياد كرد و افزود: بخشندگي او دراين بود كه اشكالات ما را در زمينه زندگي انسانيمان ميبخشيد. اگر بدي ميكرديم لب فرو ميبست، اما در بيان خوبيها و زيباييهاي بشر غلو ميكرد و ميگفت: بيهوده نيست كه اسم ما را اشرف مخلوقات گذاشتهاند. اين كارگردان تئاتر خاطرنشان كرد: از گله و شكايت بهدور بود.10 سال بود كه بيماري را تحمل ميكرد درحالي كه ما سهسال بود توسط همسرش از بيماري او آگاه بوديم و اگر به خود او بود تا روز مرگ دم نميزد. با اينكه چهرهاش پر از رنج بود، هرزمان كه از او حالش را ميپرسيديم تنها يك پاسخ داشت؛«شكر» او نميخواست با رنج خود ديگران را مغموم كند به حال خود غم نميخورد، كه از اين دنياي محقر بيرون ميرود، به حال كساني غم ميخورد كه بعد از او ميروند. احمد هرگز دوست نداشت رنج رفتن دوستانش را ببيند. او هميشه به جملهي «همينگوي» ايمان داشت: «هركسي كه ميميرد ذرهاي از وجود توهم با اوست. پس هرگز نپرس، ناقوس ساعت مرگ كه را مينوازد. ناقوس ساعت مرگ تو را مينوازد.» سمندريان سخنان خود را اينگونه به پايان رساند و گفت: زندگي برايش تراژدي بود، اما آن را به طنز ميگرفت و خنده را برلب ديگران مينشاند. كارگرداني مرا دوست نميداشت و حالا اگر بخواهم دوباره كاري را اجرا كنم از شيوه كارگرداني ساده او استفاده ميكنم. به گزارش ايسنا، دراين مراسم شهرام گيلآبادي، مدير نمايش راديو با بيتي از حافظ سخنان خود را آغاز كرد. او گفت: اين لحظات سخت است. مردم حق دارند در فراق او گريه كنند. هنرمنداني كه دورادور با احمد آقالو ارتباط داشتند حق دارند، اما بچههاي راديو شما چرا، شما كه صبوريهايش را ميديديد و آخرين خداحافظي او را در «فيزيكدانان» شنيديد. گيلآبادي ادامه داد: احمد آقالو ميماند. استوديوي 8 صبوريها، جديت و همراهياش را با كار فراموش نميكند. اين نمازخانه كوچك نماز اول وقت او را از ياد نميبرد. راز مانايي او براي شما كه گريههاي دوماه آخرش را ميشنيديد، اين است. در وداع او بايد بگوييم، باباي همسرش و عموي نمايش راديويي رفت. به گفتهي او شايستگيها در اخلاق هنري آقالو ميداندادنش به جوانان باعث ماندگاري او ميشود. حلقه دوستي ما به واسطهي آخرين بركت زمينياش اينجا كامل ميشود. او فراموششدني نيست. گيلآبادي سپس به يادآوري جملات معروف آقالو در گفتوگو با همكارانش پرداخت كه اين يادآوري تاثر بسياري را برانگيخت: «من اين خيابان را تا ته ميروم هركسي كه ميآيد برسانمش». مدير نمايش راديو گفت: ديگر كسي نيست كه با «ياعلي» مدد با شما خداحافظي كند. نداي حقطلبياش كه به خاطر ما بود و نه به خاطر خودش ديگر دراينجا نميپيچد. صداي جمهوري اسلامي ايران امروز عزادار است. چرا كه آقالو خود را هنرپيشهي راديويي ميدانست در قلب دوستان راديويياش ميماند. درادامه اين مراسم ايرج راد مديرعامل خانه تئاتر با تسليت گويي به خانواده آقالو، جامعه هنري و همه كساني كه براي فرهنگ و هنر مملكت تلاش ميكنند، گفت: احمد آقالو سالهايي از عمر خود را وقف مسائل فرهنگي و هنري اين مملكت كرد و هرگز دست به تكدي به طرف كسي دراز نكرد. او همواره با آبرو زيست و هرگز كاري را به خاطر مسائل مادي نپذيرفت. احمد آقالو همواره درتاريخ هنر اين مملكت زنده است و خواهد بود. راد سپس خواستار توجه مسوولان به هنرمنداني شد كه از بيماريهاي خاص رنج ميبرند و بايد متحمل هزينههاي بسيار شوند. مديرعامل خانه تئاتر گفت: هستند هنرمنداني كه از بيماريهاي خاص رنج ميبرند، ولي كسي به آنها اعتنايي نميكند. سال گذشته طي نامهاي براي مسوولان آنان را نسبت به اين موضوع باخبر كردم. احمد آقالو رفت، اما هستند كساني كه زندهاند و به اين توجه نياز دارند. ما از اينجا ميرويم و در ترافيك و روزمرگي گم ميشويم اما وظيفه داريم به كساني كه كمتر به دنبال مسائل اقتصادي هستند و دلشان براي فرهنگوهنر ميتپد توجه كنيم. اميدوارم درسوگ احمد آقالو به ياد ديگر هنرمندان هم باشيم. صدرالدين شجره نيز به ياد آقالو يادداشتي را خواند. اين مراسم با حضور هنرمنداني همچون رضا كيانيان، هما روستا، هرمز هدايت، علي عمراني، اكبر زنجانپور، ژاله علو، محمد چرمشير، اصغر همت، ترانه عليدوستي، كوروش نريماني، داوود رشيدي، علي سليماني، ميكائيل شهرستاني، افشين هاشمي، محمد ساربان، محمد يعقوبي، اسماعيل خلج، محمدامير ياراحمدي و ... با حضور مسوولاني همچون مجيد سرسنگي، قائممقام سازمان فرهنگي _ هنري شهرداري تهران، محمدعلي خبري، رييس شوراي نظارت و ارزشيابي مركز هنرهاي نمايشي، حسين راضي، مديرعامل انجمن هنرهاي نمايشي و ... و با قطعه شعري با مطلع «شهر خاموش است گويي در جهان چيزي كم است» و با پخش ترانه «سلام آخر» برگزار شد. به گزارش ايسنا، مراسم ختم احمد آقالو ساعت 15 تا 17 پنجشنبه 7 آذرماه در مسجد بلال صداوسيما واقع در خيابان وليعصر، بالاتر از جامجم برگزار ميشود. انتهاي پيام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 163]