واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: ایسنا:به محض ورود لباسهاي شادشان به رنگهاي زرد و سبز گلدار جلب توجه ميكرد؛ بعضيها بلند سلام مي كردند؛ جلوتر كه رفتيم ميخواستند دست بدهند. آرام به نظر ميرسيدند. شايد اگر لباسشان مخصوص نبود نميتوانستي تشخيص بدهي كه ... به گزارش خبرنگار «اجتماعي» ايسنا اينجا بهترين مركز درمان و توانبخشي بيماران رواني مزمن در سطح خاورميانه است. قرار بود طبقه دوم ساختمان افتتاح شود. با گسترش اين مركز امكان پذيرش بيماران رواني مزمن به صورت روزانه نيز وجود دارد؛ در گوشهاي از حياط عدهاي مشغول فعاليتهاي ورزشي با وسايل بدنسازي بودند. بيماران در آنجا كار درماني هم ميكردند؛ در اتاق عدهاي مشغول گلسازي، خياطي، قاليبافي و كارهاي ديگر بودند. ماريا مهاجران، رييس و صاحب امتياز مركز درمان و توانبخشي بيماران رواني مزمن (نيكان) توضيح ميدهد كه اين مركز از سال 80 با ظرفيت 50 نفر براي درمان و توانبخشي زنان بيمار رواني مزمن فعاليت خود را در شهرستان مراغه آغاز كرده است. او ميافزايد: محل اوليه اين مركز استيجاري بوده و مشكلات بسياري داشت؛ در خرداد ماه 81 قطعه زميني در داخل محدوده شهر خريداري كرديم و ساختمان مطابق استانداردهاي حفاظتي، ضد زلزله، منطبق با شرايط آب و هوايي منطقه احداث شد. مهاجران خاطرنشان ميكند كه اين مركز تنها مركز نگهداري بيماران رواني مزمن در سطح استان آذربايجان شرقي است و در سال گذشته 82 نفر را پذيرش كرده است. رييس مركز درمان و توانبخشي بيماران رواني مزمن نسبت به پايين بودن سرانه نگهداري گله داشت و ميگفت: سازمان بهزيستي بابت نگهداري هر بيمار بيسرپرست ماهيانه 125 هزار تومان يارانه و بابت هر بيمار داراي سرپرست 80 هزار تومان پرداخت ميكند؛ در حاليكه خانوادههاي بيماران توانايي پرداخت حتي 10 هزار تومان را در ماه ندارند؛ عليرغم دريافت يارانه بابت بيماران داراي سرپرست از سازمان بهزيستي ولي نميتوانيم از خانوادهها نيز هزينهاي دريافت كنيم. دكتر مهاجران اظهار ميكند: نيمي از بيماران رواني مزمن ميتوانند در خانه نگهداري شوند؛ ولي خانوادهها به دليل نداشتن اطلاع كافي از نحوه صحيح برخورد با اين افراد قادر به نگهداري آنها نيستند. به گزارش ايسنا، براي بازديد از بخشها وارد ساختمان شديم فضا آرامش بخش بود؛ گرما و نور آفتاب حس خوبي را تداعي ميكرد، رنگ غالب اتاقها صورتي بود. دكتر مهاجران گفت كه رنگآميزي ساختمان با نظر روانشناسي و توسط كارشناسان ارشد هنرهاي زيبا انجام شده است. بالاي هر تخت عكس و مشخصات هر بيمار نصب شده بود ..... متولد 66 بود؛ عكس روي كارت بالاي تخت پايين بودن سنش را نشان ميداد. علت بستري نيز اختلال دو قطبي بود. دكتر مهاجران توضيح داد كه او كمسن ترين بيمار اين مركز است و در سن 14 سالگي از خانه فرار كرده و پس از ازدواج دچار مشكلات شديد روحي شده است. پرسيدم پس چرا آرام است؟ دكتر مهاجران در حالي كه يكي از تختها و كارت مشخصات آن را نشان داد گفت: اين بيمار روزانه 24 قرص بايد مصرف كند. رييس مركز درمان و بازتواني بيماران رواني مزمن ادامه داد: يكي از دختران در اين مركز به علت شكست در ورود به دانشگاه دچار بيماري رواني شده است. اسمش لعيا بود؛ شعر هم ميگفت؛ به زبان آذري. به خانم مهاجران گفت: الان شعرهايم را از حفظ نيستم ولي بالاخره برايمان خواند: يك بغل آيينه دارم، سنگها باور كنيد من دلي در سينه دارم، سنگها باور كنيد در زمستاني كه يخ بسته است، احساساتتان آتشي در سينه دارم، سنگها باور كنيد پرسيدم چطور شد اينجا آمدي؟ گفت كه در سال چهارم در رشته تجربي در دانشگاه قبول شدم ولي چون يك درسم را تجديد شده بودم نتوانستم در دانشگاه ثبتنام كنم. او ادامه داد: سال بعد دوباره در كنكور شركت كردم، ولي به دليل اين كه در محل براي تاييد صلاحيت پذيرش در دانشگاه پرسوجو كردند و يكي گفته بود كه بعضي وقتها موهايش بيرون است و يا جوراب نازك ميپوشد در دانشگاه مرا ثبتنام نكردند. گفت كه الان مبتلا به اسكيزوفرني است. او 32 سال سن داشت. در حالي كه لعيا داشت از سرنوشتش تعريف ميكرد، دختر كم سن و سالي جلو آمد و گفت: با من هم حرف بزنيد. به سرعت انگار كه ضبط روشن شده باشد، گفت: من آزاده فرشباف هستم، تا كلاس سوم راهنمايي درس خواندم ، دوست دارم ستارهشناس شوم. ادامه داد: پدرم ترياك ميكشيد، يك روز با چوب سر مادرم را شكاند و مادرم رفت دادگاه و از پدرم طلاق گرفت. 11 سال تبريز زندگي كرديم، پدرم مرا پيش عمههايم فرستاد؛ ولي چون آنها را اذيت ميكردم؛ مرا به بيمارستان رازي و از آنجا به بيمارستان فياضبخش سپردند؛ بعد مرا به مراغه آوردند. آزاده در حالي كه آنقدر به سرعت تعريف ميكرد كه نفس كم ميآورد، ادامه داد كه من متولد 62 هستم و خواهرم 30 سال سن دارد. فوق ديپلم مديريت دارد و قرار است ليسانس بگيرد؛ اسمش آروزست و 150 هزار تومان حقوق مي گيرد. يك دفعه گفت كه خيلي دوست دارد كه عينك دودي داشته باشد؛ فيلمبردار، عينك آفتابي را از جيبش درآورد و به آزاده داد و آزاده عينك را به چشم زد. مهاجران از او پرسيد: حالا ديگر چيزي نميخواهي؟ خوشحالي ؟ جواب داد: نه! خيلي خوشحالم. اين طرف مهاجران توضيح داد كه آزاده و آرزو دو خواهر هستند كه والدينشان 15 سال پيش از هم جدا ميشوند و خواهر بزرگتر ميخواهد با مادرش زندگي كند ولي آزاده به حكم دادگاه به پدرش واگذار ميشود. او ميافزايد: آزاده جزء تيزهوشان بود و در مدرسه تيزهوشان درس ميخواند و حتي سوم راهنمايي را با معدل 75/19 به پايان رساند؛ ولي پدرش او را مورد آزار و اذيت قرار داد؛ بطوريكه هنوز جاي سوختگي بر روي بدنش وجود دارد. به گزارش ايسنا، فريد براتي سده، رييس ستاد ساماندهي بيماران رواني مزمن ميگويد: اين مركز، مركزي نمونه در اين سطح به لحاظ تنوع و كيفيت بالاي خدمات است و اين با وجود يارانه بسيار پايين، تنها در نتيجه مديريت قوي محقق شده است. او ميافزايد: قيمت تمام شده خدمات در مراكز درماني روزانه و شبانهروزي بيماران رواني مزمن 315 هزار تومان است، در حاليكه به مراكز خصوصي 125 هزار تومان يارانه به ازاي هر بيمار پرداخت ميشود. البته يارانه مراكز دولتي رقم مناسبي و حدود 475 هزار تومان است. براتي سده تاكيد ميكند: يارانه نگهداري به ازاي هر نفر در مراكز درجه يك براي بيماران رواني مزمن 125 هزار تومان است؛ ولي براي بيماران مجهولالهويه و بيسرپرست بايد 60 درصد بيشتر پرداخت شود در حالي كه اين رقم تخصيص نمييابد. او بيان كرد كه اسكيزوفرني جزء پرهزينهترين بيماريهاي دنياست. اين بيماري در اثر عوامل اجتماعي، رواني بروز مييابد؛ بنابراين بيماران نيازمند توجه بيشتر مسؤولان و خيرين براي كمك هستند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 295]