تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟
چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!
بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت
خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1813443673
وحدت گرایی به چه قیمت؟
واضح آرشیو وب فارسی:عصر ایران: وحدت گرایی به چه قیمت؟ هومان دوراندیش این روزها سخن گفتن از وحدت و آشتی ملی، سکه رایج بازار سیاست است. در میان جریانهای سیاسی فعال در کشور، به غیر از جریان راست افراطی، مابقی از بحث آشتی ملی استقبال می کنند. بار معنایی مثبت و محتوای سراسر نیکوی مفهوم "آشتی" نیز چنان گرانسنگ و ارجمند است که کمتر انسان سلیم النفسی را می توان یافت که آشتی را فرونهد و به جای آن کینه و قهر را برگیرد. جناح راست رادیکال در شرایط کنونی تمایلی به مطرح و محقق شدن آشتی ملی ندارد چرا که پروژه سیاسی این جناح، حذف کامل اصلاح طلبان و هاشمی رفسنجانی از عرصه قدرت در نظام جمهوری اسلامی است و طبیعی است که وحدت گرایی و آشتی طلبی، موانع تحقق این پروژه اند. هم از این روست که چهره های شاخص این جناح به هیچ وجه از بحث وحدت ملی استقبال نمی کنند. اما سخن این یادداشت با آن دسته از اصلاح طلبانی است که خواستار آشتی ملی اند. کسانی که در اردوگاه اصلاحات بر طبل آشتی ملی می کوبند، باید شجاعانه به این سئوال پاسخ دهند که آیا اتحاد با نیروهای دموکراسی ستیز، گره ای از کارفروبسته دموکراسی خواهان ایرانی می گشاید؟ اگر جنبش سبز ایران معطوف به تحقق مناسبات سیاسی دموکراتیک در این کشور است، چگونه سران این جنبش که معتقدند هدف اصلی انقلاب سال 57 تحقق آزادی و عدالت سیاسی در ایران بوده است می توانند با کسانی که معتقدند " ما برای دموکراسی انقلاب نکردیم "، به وحدت اصولی برسند؟ مشکل اساسی جبهه دوم خرداد در طول دوران هشت ساله ریاست جمهوری را نباید از یاد ببریم. این جبهه به دلیل نابرخورداری از ابزار قدرت ( نهادهای نظامی و انتظامی ) و عدم تمایل به بسیج نیروهای اجتماعی دموکراسی خواه در برابر جناح رقیب، دچار لکنت زبان در مقام بیان مطالبات اساسی خود شده بود و این لکنت زبان کار سخنگویان این جبهه سیاسی را به سخن گفتن در پرده تلمیح و کنایه کشاند. این در لفافه سخن گفتن همان چیزی است که امروزه برخی از راستگرایان از آن به عنوان نفاق اصلاح طلبان یاد می کنند. اصلاح طلبان باید بدانند که از نظر جریان راست رادیکال ، آنها برای همیشه از ساختار قدرت در نظام جمهوری اسلامی خارج شده اند. عروس قدرت از بستر راست رادیکال هم که به درآید، آغوش خود را به روی اصلاح طلبان نخواهد گشود و حجله بعدی این عروس هزار داماد یا در اردوگاه اصولگرایان اصلاح طلب بر پا خواهد شد یا در سرای مردان جریان راست محافظه کار. بنابراین رئیس جمهور بعدی این نظام را باید افرادی نظیر محمد باقر قالیباف یا علی لاریجانی دانست. در این میان برخی تحلیلگران ، همچون صادق زیبا کلام معتقدند اصلاح طلبان مادامی که اوضاع کشور بدین سبک و سیاق است در وضعیتی به سر خواهند برد که حال و روزشان تنها اندکی بهتر از حال و روز نیروهای ملی مذهبی خواهد بود. بنابراین اگر بنا بر این باشد که طالبان دموکراسی در این دیار پروژه دموکراسی خواهی را برای آینده ایران زمین دنبال کنند باید بدانند که وحدت و اتحاد با مخالفان دموکراسی، نه تنها غیرممکن بلکه نقض غرض است.تحقق آینده ای دموکراتیک در جامعه ایران در گرو اتحاد نیروهای دموکراسی خواه با نیروهای حامی مناسبات غیردموکراتیک نیست. در این عالم هر کالایی را بهایی است. وحدت البته در صورتی که نیروهای متفرق ِ مفترق دچار اختلاف در مبانی نباشند امر نیکویی است اما زمانی که طرفین نزاع بر سر ساختن بنای زندگی ساز و فراغت آفرین دموکراسی در جامعه خود اختلاف دارند، اختلاف آنها اختلاف در مبانی است. در چنین شرایطی، وحدت سیاسی کالایی است که بهایی گزاف دارد. یعنی باید پروژه گذار به دموکراسی را فرونهاد تا بتوان وحدت سیاسی را برگرفت حال آن که بهای دستیابی به وحدت، نباید دست دادن دموکراسی باشد. باری بر وحدت جویان هراسناک از رقیب خشمناک است که این سخن را به گوش هوش بشنوند و سرمایه خویش را به کار معامله ای نزنند که جز غبن و زیان سود و سودایی برای آنان ندارد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر ایران]
[مشاهده در: www.asriran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 184]
-
گوناگون
پربازدیدترینها