محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832901634
گزارش: آسیب شناسی کودک آزاری
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: idna.ir : کودکان آسیب پذیرتر از سایر افراد جامعه اند، این آسیب پذیری به علل مختلف از جمله: کوچکی، معایب مادرزادی، بیماری ها، عدم تطابق با محیط و نیز قدرت اندیشیدن و تشخیص بد و خوب است. لذا برای چاره این آسیب پذیری والدین، سرپرستان و مددکاران و کسانی که مسئولیت آنها را بر عهده دارند باید نخست آشنایی کامل و درستی از این نکات، ضعف ها، بیماری ها و عوامل خطرزا داشته باشند. آسیب شناسی کودک آزاری محمد حسین بازرگانی نیمه دوم قرن بیستم را می توان با شجاعت و افتخار عصر کودکان نامید. بقای جامعه با اطفال است و برای این که جامعه به رشد و تعالی برسد باید طفل، تربیت و برای زندگی عادی و اجتماعی آماده شود. شخصیت کودک در خانواده تکوین می یابد و هر خانواده زیربنای ساختمان فکری نونهالان را تشکیل می دهد. کودکان آسیب پذیرتر از سایر افراد جامعه اند، این آسیب پذیری به علل مختلف از جمله: کوچکی، معایب مادرزادی، بیماری ها، عدم تطابق با محیط و نیز قدرت اندیشیدن و تشخیص بد و خوب است. لذا برای چاره این آسیب پذیری والدین، سرپرستان و مددکاران و کسانی که مسئولیت آنها را بر عهده دارند باید نخست آشنایی کامل و درستی از این نکات، ضعف ها، بیماری ها و عوامل خطرزا داشته باشند. وقتی کودکی مورد آزار قرار می گیرد از نظر روحی و جسمی با مشکلاتی روبه رو می شود که در آینده گریبانگیر خود و جامعه اش خواهد بود و در نتیجه مردان و زنان شایسته ای که باید برای فردای بهتر جهت امور مملکت تربیت شوند؛ به وجود نمی آیند، فقدان چنین افرادی، خانواده و در نتیجه جامعه را به مخاطره می اندازد. کودک آزاری، مسأله جدیدی نیست و از دید قانونگذاران پنهان نبوده است. برای اولین بار در سال ۱۹۴۶ توسط کافی در گزارش «شکستگی های متعدد استخوان های دراز مطرح شد» . در سال ۱۹۶۲ کمپی نتایج صدمات عمدی وارد به کودک و اثرات سوء آن را با اصطلاح «سندرم» کودک کتک خورده معرفی کرد و امروزه اصطلاح آسیب های جسمانی عمدی مقبولیت عمومی بیشتری پیدا کرده است. از سال ۱۹۹۰هر سه ماه یک بار، مجله کودک آزاری در آمریکا منتشر می گردد. در این مجله کودک آزاری جسمی مورد بازنگری قرار می گیرد تا مورد توجه اولیای امور، متخصصین اطفال، مددکاران اجتماعی، آموزگاران و سایر افرادی که با کودکان کار می کنند قرار گیرد. امروزه یکی از مسایل مهمی که متخصصین اطفال، مددکاران اجتماعی، پزشکی قانونی و کسانی که با کودکان کار می کنند درگیر آن هستند، آزار فیزیکی، روانی و جنسی کودکان و یا سایر اولیاء (افراد بالغی که مسئولیت آنان را عهده دار هستند) می باشد. شکنجه و آزار کودکان مطلب جدیدی نیست و از دید قانونگذاران پنهان نبوده است، لیکن به علت بی تفاوتی جامعه دست اندرکاران به صورت جدی مطرح نشده است. لازم است مددکاران اجتماعی نسبت به این مشکل اجتماعی آگاهی داشته باشند تا بتوانند از طریق پیشگیری و دادن آگاهی به خانواده ها از این معضل اجتماعی جلوگیری نمایند. انواع کودک آزاری کودک آزاری به سه دسته تقسیم می شود: ۱- کودک آزاری جسمانی ۲- کودک آزاری جنسی ۳- بی توجهی به کودک کودک آزاری به حالت بالینی کودکانی (معمولاً زیر سه سال) گفته می شود که یک بار یا به دفعات مورد ضرب و شتم و آزار و شکنجه عمدی افراد بالغی که مسئولیت آنها را برعهده دارند، مثلاً پدر و مادر، قیم و یا والدین رضاعی قرار گیرند. در این سندرم، علاوه بر آزار جسمانی، محرومیت از خوراک و پوشاک، عدم توجه و مراقبت و سرپناه و محرومیت از محبت و عاطفه به طور غیرعمد نیز مطرح است. اپیدمیولوژی یا همه گیر شناسی کودک آزاری جسمانی در تمام جوامع به چشم می خورد و ارتباطی با ملیت، شأن اجتماعی و تحصیلات ندارد. البته در مشرق زمین، به دلیل باورهای مذهبی مردم و اعتقاد به این که کودک هدیه الهی است، کودک آزاری نسبتاً کمتر دیده می شود. این سندرم در تمام گروه های سنی و نژادی و سطوح مختلف اجتماعی، اقتصادی و در هر دو جنس دختر و پسر دیده می شود. بنابه گزارش مرکز ملی پیشگیری از بی توجهی به کودکان و کودک آزاری در آمریکا در سال ۱۹۹۲ حدود ۳ میلیون مورد مشکوک به کودک آزاری وجود داشته که حدود یک میلیون آن به اثبات رسیده است. ۳۲ درصد موارد آزار جسمانی در کودکان زیر ۵ سال، ۲۷ درصد کودکان ۱۴-۱۰ سال و ۱۴ درصد در سنین ۱۸-۱۵ سال اتفاق افتاده است. طرح در حال حاضر، بیشتر کشورهای جهان برای حفظ سلامت بچه ها قانونی دارند که هرگاه والدین آسیبی به فرزندان وارد کنند، در مقابل قانون باید جوابگو باشند؛ چنانچه مجرم شناخته شوند، به کیفر اعمالشان خواهند رسید. در مواردی چنانچه تشخیص داده شود که این والدین صلاحیت نگهداری طفل را ندارند، بچه از این خانواده گرفته و به مؤسسه های ویژه نگهداری این کودکان یا به خانواده های داوطلب سپرده می شوند. علل پیدایش این پدیده اجتماعی دلایل به وجود آمدن کودک آزاری را می توان در سه بعد مورد مطالعه قرار داد: اول خود طفل، دوم والدین (پدر و مادر) سوم کل خانواده. اول: در قسمت اول مشکلات مربوط به خود طفل است که ممکن است عامل به وجود آمدن این پدیده باشد. کودکان در هر سن، جنس و قشری در معرض خطر کودک آزاری قرار می گیرند. موارد مهمی که ممکن است مشکل کودک آزاری را برای طفل به وجود بیاورد، از این قرار است: ۱- کودکان ناهنجار به ویژه دارای عقب افتادگی ذهنی و نقایص جسمانی، بیشتر در معرض خطر کودک آزاری قرار می گیرند. ۲- کودکان سالمی که والدین آنها را غیرطبیعی می دانند، از جمله کودکان کم رشد، بد خلق، خودخواه و کودکانی که سخت تربیت می شوند یا خیلی پر تحرکند. معمولاً مادران و مسئولان پرورشی با این گونه کودکان به سختی ارتباط برقرار می کنند. ۳- کودکانی که زیاد گریه می کنند و شاکی و پرتوقع هستند و نیز کودکانی که با کوچکترین صدا بیدار می شوند و بی قراری می کنند. ۴- کودکان ۳ تا ۵ ماهه که غالباً اولین فرزند و معمولاً ناخواسته هستند. دوم: والدین از هر قشر و در هر سنی ممکن است مرتکب کودک آزاری شوند، ولی در موارد زیر امکان آن بیشتر است. ۱- والدین جوان (مادران زیر ۲۶ سال و پدران زیر ۳۰ سال). ۲- مادران بیش از پدران مرتکب کودک آزاری می شوند. ۳- والدینی که به بلوغ عاطفی نرسیده اند و نیز پدر و مادرانی که به تنهایی سرپرستی فرزند خود را بر عهده دارند. این حالت بیشتر در زنان مطلقه دیده می شود. ۴- والدینی که به سرگرمی ها و تفریحات فردی و جمعی از قبیل تلویزیون، رادیو، سینما، میهمانی و غیره دلبستگی شدید دارند و حاضر به چشم پوشی از آنها نیستند. ۵- پدر و مادر ناتنی که نتوانند کودک را مانند فرزند خود دوست بدارند. ۶- والدینی که دوران کودکی خوبی نداشته اند و غالباً (در ۹۰ درصد موارد) خود مورد آزار و تنبیه بدنی قرار گرفته اند؛ واکنش های عاطفی این افراد معمولاً سطحی و افراطی است و محبتی را که در دوران کودکی از آن محروم بوده اند، از فرزندان خود انتظار دارند. چنانچه فرزند نتواند توقعات عاطفی آنها را برآورده سازد، مورد خشم شدید پدر یا مادر واقع می شود. ۷- افراد مهاجم و کسانی که زود به خشم می آیند. ۸- افرادی که در محیط کار خود با همکاران یا مسئولین به نوعی درگیرند. ۹- افرادی که شغلشان را از دست داده و دچار استرس یا بی پولی اند. ۱۰- مادرانی که به طور ناخواسته حامله شده و یا حاملگی های پی در پی داشته اند. ۱۱- والدینی که تنبیه کودک را نوعی آموزش انضباطی می پندارند. سوم: سومین قسمت مربوط به کل اعضای خانواده است که شامل موارد زیر می باشد: ۱- خانواده های شلوغ، پرمشکل و ناسازگار، فقیر و تهیدست و دارای مسکن های کوچک. ۲- خانواده های طرد شده از اقوام و اجتماع. ۳- داشتن ارتباط با همسایگانی که دارای مشکل اخلاقی هستند و نداشتن دوستان خوب خانوادگی. ۴- خانواده های معتاد یا الکلی. ۵- خانواده هایی که دارای ضریب هوشی پایینی هستند. 6- مصاحبه با نزدیکان کودک در صورت مشاهده موارد زیر احتمال کودک آزاری وجود دارد: ۱- والدینی که از دادن شرح حال کامل ابراز جزئیات واقعه( در مصاحبه) خودداری می کنند. ۲- والدین معمولاً در مصاحبه می گویند که کودک به طور ناگهانی آسیب دیده یا بیمار شده است و از چگونگی آن بی خبرند. ۳- معمولاً صدمات وارده با توضیحاتی که در مصاحبه می دهند همخوانی ندارد، بدین ترتیب که مکانیسم و شدت و نوع آسیب وارده با مطالبی که در مصاحبه می گویند؛ مغایر است و آسیب های مشهور متعلق به زمان ها در مراحل ترمیمی مختلفند. ۴- شرایط و محلی که حادثه یا مرگ رخ داده است با توضیحات داده شده مغایر است. ۵- والدین شدیداً منکر آزار رساندن یا آسیب دیدن کودک می شوند. ۶- تأخیر در گزارش در موارد کودک آزاری جسمانی، به رغم آسیب های شدید و جدی، تأخیر عمدی در مراجعه به مراکز درمانی یا گزارش واقعه وجود دارد، در صورتی که اگر والدین مقصر نباشند، بی درنگ به دنبال اقدامات درمانی می روند. ۷- تغییر شرح حال، چنانچه آزار دهنده احساس کند که توضیحات اولیه اش مورد سوءظن واقع شده، داستان را تغییر می دهد و بنابراین توضیحات وی مغایر و متفاوت با یکدیگر است. ۸- بیشتر کودکانی که در شب با آثار ضربه به بیمارستان آورده می شوند و سابقه بیماری قبلی ندارند. ۹- هنگامی که والدین شخصاً مراجعه نمی کنند و در این رابطه از بستگان دیگر مثلاً خواهر یا برادر کمک می گیرند. قانون کودک آزاری از نیمه دوم قرن بیستم تقریباً در سرتاسر جهان به ویژه در کشورهایی که به توسعه اجتماعی اقتصادی مطلوب تری دست یافته اند، بخش مهمی از منابع مادی و معنوی صرف توجه به مسائل کودکان و حمایت روانی و جسمانی آنان می شود. از این رو در بیشتر کشورها در کنار حقوق عمومی که شامل آحاد ملت می شود، به تنظیم قواعد و قوانینی مبادرت ورزیده اند که مشخصاً ناظر بر حقوق بالغان است و بنا به درجه توسعه اجتماعی و اقتصادی، امکانات و البته شرایط فرهنگی جامعه، حقوق کودک در جوامع مختلف یکسان نیست و مهم تر اینکه درجه اعمال حقوق قانونی بنابر امکانات دولت و مؤسسات خصوصی مربوط متفاوت است. دولت با توسل به قوه قضایی و اجرایی از جمله کاربرد مجازات های سنگین، برخورداری تمام کودکان از این حق را تضمین می نماید. منظور از حقوق کودک، حقوقی است که کودک به مناسبت خردسال بودنش دارد یا از آن محروم است. کودکی کودک یا صغیر در اصطلاح حقوقی به کسی گفته می شود که از نظر سن به نمو جسمی و روحی لازم برای زندگی اجتماعی نرسیده باشد. چون حیات واقعی با تولد شروع می شود، بنابراین دوران کودکی هم با تولد آغاز می گردد. قانون مدنی در تبصره ۱ ماده ۱۲۱۰ که در اصلاحیه سال ۱۳۶۰ به تصویب مجلس شورای اسلامی رسیده، اعلام داشته است. سن بلوغ در پسر پانزده سال تمام قمری و در دختر نه سالگی و نزد پسر پانزده سالگی است، که از نظر فقهی، حقوقی، پزشکی و روانپزشکی نیز مسأله قابل توجهی بوده و باید مورد تأمل و بحث خاص خود قرار گیرد که از حوصله و موضوع مقاله حاضر خارج نشود. در حقوق اسلام به نگاهداری و تربیت طفل حضانت گویند. طبق ماده ۱۶۸ قانون مدنی نگاهداری اطفال هم حق و هم تکلیف ابوین است. نگاهداری اطفال عبارتست از به کار بردن وسائل لازم برای بقا و نمو و بهداشت جسمی و روحی طفل مانند غذا دادن، پوشانیدن، تمیز نگاهداشتن طفل، شست وشوی لباس و به طور کلی آنچه که سن طفل اقتضاء آن را دارد. چنانچه طفل بیمار گردد، بردن نزد پزشک، دادن دارو و پرستاری لازم نیز از مصادیق نگهداری محسوب می شود موانع حق حضانت موانع حق حضانت ۵ مورد است که دو مورد آن بسیار مهم است که در ذیل آورده می شود: ۱- عدم مراقبت از طفل: طبق ماده ۱۱۷۴ قانون مدنی، هرگاه در اثر عدم مواظبت یا انحطاط اخلاقی پدر یا مادری که طفل تحت نظارت اوست، صحت جسمی و یا تربیت اخلاقی وی در معرض خطر باشد، محکمه می تواند به تقاضای نزدیکان طفل یا به تقاضای قیم او یا به تقاضای مدعی العموم هر تصمیمی را که برای حضانت طفل مقتضی بداند، اتخاذ کند و چون حضانت طفل هم حق و هم تکلیف والدین است با سقوط یا عدم صلاحیت یکی، دیگری مکلف به حضانت است.در صورتی که والدین با یکدیگر زندگی می کنند و در اثر انحطاط اخلاقی آنان صحت جسمانی یا تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر قرار داشته باشد مثلاً پدر یا مادر یا هر دو قمارباز و الکلی بوده و کودک را کاملاً سرخود آزاد می گذارند و او را به اماکن ناشایست می برند یا یکی از والدین دچار انحطاط اخلاقی است و این موضوع باعث می شود که صحت جسمانی با تربیت اخلاقی طفل در معرض خطر قرار گیرد، در این حالت دادگاه مدنی خاص می تواند به نحوی که مصلحت طفل اقتضاء کند ترتیبی برای نگهداری او بدهد، مثلاً کودک را به یکی از نزدیکان بسپارد یا او را در مهد کودک یا مؤسسه ای نگهداری کند. ۲- اطاعت از والدین و تنبیه اطفال: قانون مدنی حضانت و نگهداری را تکلیف والدین دانسته و آنها را موظف و مکلف به انجام این امر نموده است و در مقابل نیز اطاعت از والدین را تکلیف هر طفلی می داند. در این رابطه ماده ۱۱۷۷ قانون مدنی مقرر داشته است، طفل باید مطیع ابوین خود بوده، در هر سنی که باشد باید به آنها احترام گذارد، از آنجایی که همیشه به وسیله منطق نمی توان کودک را وادار به اطاعت کرد در مواردی نیز تنبیه ضرورت دارد. بنابراین ماده ۱۱۷۹ قانون مدنی مقرر داشته است، ابوین حق تنبیه طفل خود را دارند ولی به استناد این حق، نمی توانند طفل خود را خارج از محدوده تأدیب، تنبیه کنند.تنبیه کودک برای آگاه کردن او به زشتی عمل ارتکابی و ایجاد پشیمانی از آن است. بدین جهت در مواردی که یکی از والدین لازم بداند طفل را تنبیه نماید، باید تنبیهی را در نظر بگیرد که با روحیه طفل وفق داشته باشد، از قبیل سرزنش، بازداشت و کتک و امثال آن تا طفل را از تکرار رفتار ناپسند بازدارند ولیکن نباید طفل خود را خارج از حدود تأدیب تنبیه نماید. فرضاً در اثر کتک زدن موجب ایجاد جرح یا نقص عضوی گردد یا کودک را طوری ترسانیده یا تنبیه کند که بیمار شود. ماده ۵۹ قانون مجازات اسلامی سال ۱۳۷۰ نیز در تأکید همین مطلب مقرر می دارد اعمال زیر جرم محسوب نمی شوند: اقدامات والدین و اولیای قانونی و سرپرستان صغار و محجوریتی که به منظور تأدیب یا حضانت آنها انجام می شود، مشروط بر اینکه اقدامات مذکور در حد متعارف تأدیب و محافظت باشد. طبق ماده ۲۲۳ قانون مجازات اسلامی هر گاه بالغی نابالغی، را بکشد، قصاص می شود. اما اگر قاتل پدر یا جد پدری باشد، طبق ماده ۲۲۰ همان قانون، از قصاص معاف بوده و فقط به ورثه مقتول دیه بپردازد و تعزیر شود. میزان تعزیر بستگی به نظر دادگاه دارد، از یک ضربه شلاق تا یک روز حبس، ماده مشمول تخفیف قانونی نیست و اگر مرتکب قتل فرزند خود شود باید قصاص گردد. منبع خبر: روزنامه همشهری صفحه اجتماعی 24-9-84
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 397]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها