محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846388322
عوارض تنبیه بر کودک شما
واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: تشویق و تنبیه از ابزارهایی است که والدین برای تربیت کودکان به کار می گیرند. خانواده ها هرکدام راهکارهای ویژه ای برای تنبیه و تشویق کودکان دارند. کارشناسان معتقدند برای رشد عاطفی و ذهنی کودک، پاداش و تنبیه لازم است. اما بسیاری از والدین هستند که نمی دانند چه وقت کودکانشان را تشویق کنند و چه زمانی تنبیه. ۱ ـ عوارض تنبیه بدنی برخی والدین تنها راه تربیت فرزندانشان را تنبیه بدنی می دانند؛ اما باید در نظر داشت که به جای تنبیه و اعمال خشونت فیزیکی راه های بهتری هم می توان پیدا .... کرد. تنبیه بدنی عوارض متعددی در رفتار و روحیه کودک دارد. کارشناسان معتقدند کودکانی که تنبیه بدنی می شوند بیشتر از سایر کودکان مضطرب و پرخاشگر هستند. آنان می گویند برای تربیت کودکان نباید از تنبیه بدنی استفاده کرد زیرا موجب اختلالات رفتاری کودکان می شود. کارشناسان اثرات تنبیه بدنی را بسیار تأثیرگذار در روح و شخصیت کودک می دانند. والدین باید در نظر داشته باشند در حالی که بسیار خشمگین هستند نباید کودک را تنبیه کنند. زیرا در هنگام عصبانیت قدرت تصمیم گیری مناسبی ندارند. تنبیه بدنی کم اثرترین و بدترین نوع تنبیه است. تنبیه بدنی مسئولیت را از دوش کودک برمی دارد. هنگامی که می خواهید کودکی را تنبیه کنید رفتارو عمل زشتش را نکوهش کنید نه صفت او را . یعنی از به کار بردن کلماتی نظیر این که «تو کی آدم می شوی؟» یا «دیگر دوستت ندارم»، جداً خودداری کنید. این کلمات فقط امنیت اجتماعی کودک را به خطر می اندازد و هیچ گونه ارتباطی به رفتار یا اعمال بد کودک ندارد. تشویق همیشه باید بجا باشد بسیاری از کارشناسان معتقدند که اگر کودکی عمل قابل توجهی انجام داد بهتر است او را تشویق کنیم چرا که کودک تلاش می کند تا آن کار را دوباره تکرار کند. تشویق کودک موجب رغبت و دلگرمی و نشاط و تحرکش می شود و او را به جدیت وادار می کند. باید توجه داشت که تشویق به سن و درک کودک و نوع عمل او بستگی دارد. تشویق انواع مختلفی دارد. گاه به صورت دلجویی است، گاه عبارتی محبت آمیز . برخی اوقات یک نگاه توأم با لبخند و نشاط، زمانی وعده تعریف یک قصه، و گاهی دادن بسته ای کوچک مداد رنگی، شیرینی، لباس، توپ، قلم و... اولیا و مربیان باید با توجه به سن و سطح درک بچه و اوضاع و شرایط خاص زندگی و ارزش و اهمیت کار او، نوع تشویق و میزان آن را انتخاب کنند. تشویق برخلاف تنبیه که از عوامل بازدارنده است، عاملی ترغیب کننده است که به انسان نیرو می دهد. شخصی که تشویق می شود از کار و زحمت خود احساس رضایت می کند و همین رضایت خاطر است که جلو خستگی و بی میلی او را می گیرد. تحسین کودک موجب می شود که اعتماد به نفس در وجودش پدید آید، استعدادهای نهفته اش شکوفا شوند و قوای درونی اش به فعلیت برسند. تشویق، شخصیت فرد را احیا می کند، او را از یأس و بدبینی نجات می دهد و به زندگی دلگرم می کند و گاهی یک تحسین ساده، مسیر زندگی فرد را دگرگون می سازد. وقتی کودک تحسین شود، احساس ارزشمندی می کند. تشویق پاسخی است به نیاز طبیعی و روانی کودک. ـ وقتی کودک را تشویق می کنیم فرصتی فراهم می شود تا کودک به توانایی، ظرفیت و ارزشمندی های خود پی ببرد و در نتیجه تصویر مثبت و ارزنده ای از خود در ذهنش ایجاد شود که بعدها شکل دهنده حرمت نفس او خواهد بود. اما مسأله مهم در تشویق کودک آن است که کودک همیشه بجا تشویق شود تشویق بدون دقت ممکن است به صورت رشوه درآید و اعمال کودک به پاداش وابسته شود و پرتوقع و طلبکار پرورش یابد و در همه جا انتظار پاداش عملی یا معنوی داشته باشد، از همه کس طلبکار شود ولی خودش احساس مسئولیت نکند. گاهی حتی در برابر انجام وظایف قانونی یا اجتماعی یا شرعی خود نیز توقع پاداش خواهد داشت. تشویق و تحسین بیش از حد، کودک را به غرور و خودبینی مبتلا می کند و در درازمدت مانع پیشرفت کودک می شود. علت تشویق باید مشخص باشد تا کودک بفهمد که برای چه تشویق شده است. نفس عملکرد کودک باید تشویق شود نه شخصیت او. تشویق باید با تقویت درونی کودک همسو باشد و در برابر کارهای ممتاز باشد، نه به صورت دائم و برای هر کار؛ زیرا اگر چنین باشد ارزش و تأثیر تربیتی خود را از دست خواهد داد.magiran.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 408]
-
پزشکی و سلامت
پربازدیدترینها