واضح آرشیو وب فارسی:آنلاین ها:
“ کودکان, امروز با هم دوستان صميمي هستند فردا به ظاهر دشمن ميشوند. هرکسي که با آنها از مدرسه به خانه ميآيد دوست لحظه اي آنهاست. به اين صورت گردهماييها و گردههاي دوستان مداوم تشکيل ميشوند و از هم ميپاشند. والدين زماني که کودک شان براي دوست يابي و نگه داشتن آنها مشکل پيدا ميکند, احساس ناتواني ميکنند. هر نوباوه اي نيازمند چند دوست خوب و يا گروهي است که بتواند آنها را متعلق به خودبداند زيرا با داشتن آنها ميتواند چيزهاي زيادي درباره خودش بياموزد. شماوالدين گرامي, چگونه آيين دوست يابي را به کودک تان آموزش ميدهيد؟ اگر ميخواهيد دراين باره بيشتر بدانيد, به راهکارهايي براي دوست يابي و حفظ دوستان از سوي کودکان دقت کنيد.
اگر کودک خردسالي, امکان برقراري ارتباط با ديگران را نداشته باشد, نمي تواند بياموزد که چه طور دراجتماع رفتار کند. به او مهارتهاي اجتماعي را بياموزيد و هنگامي که دوستي اش خاتمه يافت يا احساس بروز مشکل کرد به او کمک کنيد. براي زمان بازي خردسالان و کودکان پيش از سنين مدرسه برنامه ريزي کنيد. روي اولين تجارب کودکان نظارت کنيد و آماده باشيد تا با دخالت در کارشان بازي آنها را آسان کنيد.
گردشهاي خانوادگي
اجتماع چند گروه خانواده فرصت خوبي براي ورود کودکان در موقعيتهاي اجتماعي به همراه کودکان سنين متعدد فراهم ميکند. اين موقعيتها به کودک شما فرصت ميدهد مهارتهاي اجتماعي را به کار گيرد و در عين حال نظاره گر ارتباط شما با مردم ديگر باشد.همچنين گردشهاي خانوادگي موجب ايجاد پيوندهاي عميق داخل خانواده ميشود و بعدها که کودک تان بايد مقابل فشار گروه همسالان ايستادگي کند؛ چنين گردشهايي نتيجه خود را نشان خواهد داد. پافشاري نکنيد. کودک را در مقابل مردم انگش نما نکنيد, از جملاتي مانند ” نمي توني به داييت سلام کني؟” يا ” براي همه از يک تاده بشمار” بپرهيزيد. هرچه قدر کودک در موقعيتهاي اجتماعي به خودش توجه بيشتري داشته باشد, احساس راحتي براي او مشکل تر خواهدبود.
به کودک برچسب نزنيد
توصيف کودک تان به عنوان خجالتي, تنها,ساکت و يا سرد, روشي غلط است که بعد تاوانش را پس خواهيد داد. براي نمونه در حال گذشتن از کوچه هستيد و به آشنايي برمي خوريد. مريم دو ساله يا بيشتر در سلام کردن يا حتي نگاه کردن به فرد آشنا ترديد دارد. رو به فرد آشنا ميکنيد” مريم خجالتيه” ولي نمي دانيد که با برچسب زدن به کودکتان رفتار او را تقويت ميکنيد. زماني که به کودک تان برچسب انزوا طلب و يا دچار مشکل در دوست يابي را ميزنيد, رفتار اجتماعي نامناسب را در او بر ميانگيزيد. در حالي که ميتوانيد با گفتن جملاتي او را تشويق کنيد تااجتماعي تر باشد. ” تازه الان ديدنتون چند دقيقه طول ميکشه تا بهتون عادت کنه” . اين جمله را به جاي اينکه بگوييد ” هميشه همينطوره” به کار ببريد.
کشف علت دوست گريزي کودک
اگر کودک تان درايجاد و نگهداري دوستيها مشکل دارد, بکوشيد علت آن را دريابيد آيا آن قدر حساس است که هميشه احساساتش جريحه دار ميشود و دوستانش را از دست ميدهد؟ آيا ساکت است و نسبت به ارتباط با ديگران بي تفاوت است؟آيا تهاجمي و قلدراست و به همين علت کودکان ديگر نمي خواهند با او باشند؟ آيا از مهارتهاي اجتماعي برخوردار نيست؟ آيا مهارتهاي لازم را براي يک دوست با وفا بودن را ندارد؟
صحبت با کودک
دقيق باشيد. درباره رفتارهايي که مشاهده ميکنيد و اينکه چگونه موجب تاثير گذاري بر روابط ميشوند, گفتگو کنيد. درباره دوستي صحبت کنيد. اگر به کودک به دليل تمام شدن يک رابطه دوستي از نظر رواني آسيب ديده است, درباره وضعيت دوستيها و اينکه چطور طي سالها دوستان زيادي خواهد داشت که بعضي از آنها به طور به مدت طولاني و بعضي از آنها تنها مدت کوتاهي دوست او خواهندبود, گفتگو کنيد. از کودک بخواهيد نام يکي از همکلاسيهايش را که همه او را دوست دارند بگويد و سپس درباره خصوصيات او چنين بپرسد:” چه طور رفتار ميکند؟ چه کارهايي انجام دهد؟ ويژگيهاي يک دوست خوب چيست؟”
تعيين اهداف دوستي
با همديگر دراين باره صحبت کنيد که دوست دارد چه مهارتهاي اجتماعي و چطور دوستيهايي داشته باشد, بيشتر کودکان ميتوانند به آساني کودکاني را که دوست دارند, با آنها دوست باشند , نام ببرند.
ارائه الگوي مناسب
کودک شما خواهد کوشيد به طور دقيق مانند شما رفتار کند. بنابراين به ياد بسپاريد زماني که شما در حال خوش آمدگويي به مردم, گفتگوي تلفني, خريد, بازي و يا انجام هر کار ديگري با مردم هستيد, الگوي رفتار اجتماعي را به او نشان ميدهيد. اگر خجالتي بودن يکي از مشخصات شماست, او ممکن است از خجالتي بودن شما تقليد کند و بنابراين شايد لازم باشد که اين مشخصه خودتان را تغيير دهيد, به ياد بسپاريد که مهارتهاي اجتماعي ديگري هستند که شما به طور ناخودآگاه درحال آموختن آنها به کودک تان هستيد حتي اگر ترجيح ميدهيد که آنها را ياد نگيرند.
ايفاي نقش براي آموزش کودک
اجراي نمايش, فرصتي عالي در اختيار شما قرار ميدهد که روشهاي مناسب رفتار با ديگر مردم را به کودک ارائه دهيد. از کودک تان بخواهيد که آنها را طوري که مشکل ايجاد نکند, تمرين کند. ابتدا موقعيتهاي ساده اي را نشان دهيد و سپس آنها را پيچيده تر کنيد. موقعيتها ميتواند شامل دعوت يک دوست به بازي, رد يک دعوت, مخالفت مسالمت آميز, صحبت با تلفن, خوشامد گويي به مهمانان , گفتگو با کودکان و بزرگسالان يا نمونه اي از يک ورزشکار خوب باشد. نقشها را بين خودتان عوض کنيد.
مهارتهاي گفتگو را آموزش دهيد
موارد زير را تمرين کنيد: سلام کردن, معرفي, پرسيدن پرسشهاي خاصي براي ادامه يافتن گفتگو, براي مثال چه خبر؟ ديگه چه طوري؟ تکرار نامها را آموزش دهيد. نقش معرفي کردن افراد را گوشزد کنيد و به کودک بگوييد نام ديگران را تکرار کند تااطمينان يابد آنها را به ياد خواهد آورد. همچنين به کودک بياموزيد که پذيرفتني است که پس از معرفي شدن به فردي دوباره ازاو بخواهيد نامش را تکرار کند.
فرصتهايي براي تمرين
به کودک فرصت دهيد مهارتهاي جديدش را به کار گيرد. بدون مجبور کردن او را تشويق کنيد دوستان ديگر را براي بازي دعوت کند. به او پيشنهاد کنيد با هم فيلم ببينند. ساندويچ بخورند و يا به تماشاي فوتبال بروند. به سوي موقعيتهاي طولاني تر و کمتر برنامه ريزي شده برويد , به تدريج زماني را که کودکان با هم سپري ميکنند , زياد کنيد.
نظارت و تشويقبگذاريد کودک بداند در حال چه کاري است. اين کار را با دادن نمره انجام ندهيد.بلکه به او بگوييد.چند کلمه تحسين آميز به کار ببريد تا به کودک بگوييد چه قدر خوب با دوستش کنار آمده يا..
سیمرغ
3 آگوست 2011 |
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آنلاین ها]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 240]