معرفي ماموريتهايي كه مسير تاريخ را تغيير دادند

واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: معرفي ماموريتهايي كه مسير تاريخ را تغيير دادند
فضاپيماهاي پايونير 10 و 11 طي سالهاي 1972 و 1973 زمين را ترك گفته و سفر خود را به اعماق منظومه خورشيدي آغاز كردند.
همزمان با پيشروي فضاپيماي كپلر در اعماق فضا مي توان حدس زد كه نام كپلر نيز روزي به شهرت نام هابل يا آپولو خواهد رسيد. نامهايي كه به شكلي افسانه اي و با اكتشافات علمي خود مسير تاريخ حيات بشر را تغيير دادند. در صورتي كه فضاپيماي كپلر در ماموريت كشف سياره اي قابل سكونت در ابعاد زمين كه در مدار ستاره اي مشابه خورشيد در چرخش است موفق شود، اين كشف مي تواند براي هميشه ديدگاه بشر را نسبت به منزلگاهش تغيير دهد.
تاريخ نشان خواهد داد كه آيا كپلر نيز يكي از نامهاي افسانه اي سازمان ناسا خواهد بود يا خير؟ نامهايي كه با انجام ماموريتهاي اكتشافي در فضا در ميان متخصصان به شهرت دست يافتند. تاريخي ترين و مشهورترين اين ماموريتها توسط سايت خبري MSNBC به اين شرح اعلام شده است:
پايونير: فضاپيماهاي پايونير 10 و 11 طي سالهاي 1972 و 1973 زمين را ترك گفته و سفر خود را به اعماق منظومه خورشيدي آغاز كردند. اين دو فضاپيما براي اولين بار موفق به مشاهده دو سياره عظيم و گازي منظومه خورشيدي، مشتري و زحل شدند.
پايونير 10 اولين كاوشگري به شمار مي رود كه به كمربند اختري- دامنه اي از صخره هاي دوار كه در ميان مريخ و مشتري قرار دارند- منظومه خورشيدي سفر كرده است.
پس از گذشت يك سال و نيم از آغاز ماموريت اين فضاپيما براي اولين بار به سمت مشتري پرواز كرده و موفق به ثبت تصاوير زيبايي از لكه بزرگ سرخ و نوارهاي وسيع سرخرنگ كه سياره را احاطه كرده اند شد.
يك سال بعد پايونير 11 به سمت مشتري پرواز كرده و سپس مسير خود را به سمت سياره زحل تغيير داد. طي اين ماموريت پايونير 11 موفق به كشف دو قمر و يك حلقه جديد در مدار زحل شد.
در حال حاضر هر دو اين فضاپيماها فعاليت ارسال اطلاعات خود را متوقف كرده و در حال ادامه سفر خود در آنسوي منظومه خورشيدي هستند.
ويه جر (Voyager): كمي پس از اتمام ماموريت پايونيرها، ويه جر 1 و 2 مسير آنها را ادامه دادند. اين دو كاوشگر اكتشافات مهمي را درباره مشتري و زحل به انجام رساندند كه از جمله مي توان به كشف حلقه هاي اطراف مشتري و حضور سيستم آتشفشاني در قمر اين سياره اشاره كرد.
ويه جر مسير خود را به سمت سياره اورانوس ادامه داده و موفق به كشف 10 قمر جديد در مدار اين سياره شد. در ادامه با نزديك شدن به نپتون دريافت كه وزن اين سياره نسبت به آنچه اخترشناسان تصور مي كنند بسيار كمتر است.
هر دو اين فضاپيماها توانايي كافي را براي ارسال سيگنالهاي راديويي تا سال 2025 داشته و در حال حاضر در حال كنكاش در خارجي ترين لبه از منظومه خورشيدي هستند. فضاپيماي ويه جر 2 دور دست ترين ابزار دست ساز بشر در فضا است زيرا هم اكنون در فاصله اي صدها برابر فاصله زمين تا خورشيد و يا بيش از دو برابر فاصله پلوتون تا خورشيد قرار گرفته است.
WMAP: كاوشگر ناهمسانگرد مايكرو ويو ويلكينسون يا WMAP كه در سال 2001 زمين را ترك كرده شايد از شهرت چنداني برخوردار نباشد اما اين كاوشگر موفق به اندازه گيري بسيار دقيق باقي مانده حرارتي شده كه به واسطه تشعشعات ناشي از بيگ بنگ به جا مانده است.
WMAP با نقشه برداري از نوسانات در پس زمينه تابشهاي مشهور مايكرو ويو كيهاني موفق به ارائه نظريه اي قدرتمند در رابطه با طبيعت و منشا جهان هستي شده است.
در ميان تمامي اكتشافات فضايي اطلاعات به دست آمده از WMAP توانست تخمين بسيار دقيقتري از سن جهان ارائه كند كه بر همين اساس سن جهان هستي 13.7 بيليون سال اعلام شده است.
همچنين اين كاوشگر و اطلاعات به دست آمده از آن نشان داد كه بالغ بر 95 درصد از جهان را ماده و انرژي ناشناخته و مرموز تاريك در بر گرفته است.
اسپيتزر: فضاپيماي ديگري كه تاثير فراواني بر علم كيهان شناسي و فيزيك نجوم بر جا گذاشته است تلسكوپ فضايي اسپيتزر نام دارد كه موفق به ثبت تصاوير مادون قرمز از كهكشانها شده است.
اين نور كه از طول موجهاي طولاني برخوردار است به صورت معمول توسط اتمسفر زمين متوقف مي شود. اين تلسكوپ در راستاي ثبت تصاوير زيبايي از كهكشانها، سحابي ها و ستارگان و با استفاده از اين طول موج از نور كشفيات با ارزشي را به ثبت رساند.
اسپيتزر در سال 2005 عنوان اولين تلسكوپي كه موفق به دريافت نور سياره هاي فراخورشيدي شده است را به خود اختصاص داد. اخترشناسان با مطالعه تصاوير اين تلسكوپ گمان مي برند اسپيتزر حتي موفق به دريافت نور ستارگاني شده است كه براي اولين بار در جهان هستي شكل گرفته اند.
اسپيريت و آپارچونيتي: اين دو كاوشگر كه به منظور ماموريتي 90 روزه به مريخ ارسال شده اند، اكنون و با گذشت 5 سال همچنان در حال گشت زني و كاوش در سياره سرخ به سر مي برند.
اين دو كاوشگر دوقلو در ژانويه سال 2004 در دو موقعيت مخالف در مريخ فرود آمدند و از آن زمان تا به حال تمامي سطح سياره مريخ، حفره ها و تپه هاي ان را مورد بررسي قرار داده اند.
در ميان اكتشافات دو قلوهاي كاوشگر مي توان به كشف شواهدي از وجود آب در حالت مايع در مريخ اشاره كرد كه از نظر اختر شناسان اين كشف گامي بزرگ در مسيركشف سياره هاي قابل سكونت در كهكشان راه شيري به شمار مي رود.
كاسيني: اين فضاپيما با همكاري دو سازمان فضايي آمريكا و اروپا در سال 1997 زمين را به مقصد زحل ترك گفته و پس از طي مسافتي 7 ساله به مدار اين سياره رسيد.
از سال 2004 تا كنون كاسيني در حال چرخش بر مدار زحل بوده و تصاوير فوق العاده اي را از سياره، قمرهاي آن و شرايط جوي آنها به ثبت رسانده است.
كاوشگر هيوجينز، يكي از تجهيزات علمي كاسيني نيز با جداشدن از فضاپيما به سمت قمر تايتان حركت كرده و در سال 2005 بر سطح خاكي قمر فرود آمد.
با وجود اينكه زحل تا كنون مورد مطالعه فضاپيماي ديگري نيز قرار گرفته بود، كاسيني اولين كاوشگري است كه اطلاعاتي با اين جزئيات دقيق را از سياره زحل در اختيار دانشمندان قرار داده است.
چاندرا: رصدخانه اشعه ايكس چاندرا از سال 1999 كهكشانها را به واسطه امواج ايكس مورد مطالعه قرار داده و حوادث ناشناخته و دوردست كيهاني را به ثبت رسانده است.
به دليل وجود اتمسفر زمين كه بيشتر حجم شعاعهاي ايكس را متوقف مي كند، اخترشناسان قادر به مشاهده كهكشانها با اين قدرت و جزئيات نبودند تا اينكه چاندرا به فضا ارسال شد.
اين رصدخانه فضايي از آينه هايي با وضوح تصويري بالا برخوردار بوده و قادر است منابع اشعه ايكس 100 برابر كوچكتر از حد دامنه رصد ديگر تلسكوپها را مشاهده كند.
چاندرا با رصد صورت فلكي كاسيوپيا مشاهده ستاره هاي خرد شده باقي مانده از يك ابر اختر را براي اولين بار براي اخترشناسان امكانپذير ساخت.
وايكينگ: زماني كه وايكينگ 1 براي بار اول در سال 1976 سطح مريخ را لمس كرد عنوان اولين كاوشگر زميني كه موفق به فرود بر سطح مريخ شده است را به خود اختصاص داد.
وايكينگ 1 همچنين موفقيت طولاني ترين ماموريت مريخي - 6 سال و 116 روز- بر سطح سياره سرخ را نيز در پرونده فعاليتهاي خود به ثبت رسانده است.
اين كاوشگر همچنين موفق شد اولين تصوير رنگي را از سطح مريخ به ثبت رسانده و به زمين بازگرداند كه به واسطه اين تصوير دانشمندان براي اولين بار موفق به تشخيص نقاط قرمز رنگي مشابه دانه هاي خاك در سياره مريخ شدند.
هابل: دوست داشتني ترين فضاپيما ميان تمامي فضاپيماهاي سازمان ناسا تلسكوپ هابل است كه نام آن در سراسر جهان شناخته شده است.
تصاويري كه به واسطه هابل به ثبت رسيده است علاوه بر اينكه تصور روزمره بشر را نسبت به خود در جهان هستي تغيير داده اطلاعات با ارزش علمي را نيز دراختيار دانشمندان قرار داده است.
تعداد كشفياتي كه به واسطه اين تصاوير به دست آمده است بيشمار و حياتي بوده است. سازمان ناسا با ارسال اين تلسكوپ نوري به اعماق فضا در نهايت موفق به مشاهده دقيق ستاره ها، سياره ها، سحابي ها و كهكشانها بدون وجود حائلي آزاردهنده به نام اتمسفر زمين شد.
آپولو: ماموريت آپولو به طور حتم بهترين ماموريت علمي ناسا نبوده است اما به دليل قدم گذاشتن اولين انسان به سطح ماه اين ماموريت شهرتي جهاني يافته است.
در عين حال آپولو اولين ماموريتي بود كه طي آن نمونه هاي كيهاني از جمله صخره ها و نمونه خاك ماه به زمين بازگردانده شد و درك دانشمندان را از ساختار اين سياره همسايه افزايش داد.
قبل از ماموريت آپولو تغيير تصور بسياري از مردم عامي از پنيري بودن ساختار سياره ماه امري بسيار مشكل بود. با اين وجود با بازگشت نمونه هايي از سطح ماه دانشمندان موفق به تعيين دقيق سن ماه، منشا شكل گيري آن و مواد تشكيل دهنده اين سياره زيبا شدند.

چهارشنبه|ا|21|ا|اسفند|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هموطن سلام]

[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 272]