واضح آرشیو وب فارسی:قدس: توفيق اجباري پرسپوليس و استقلال؛ اجاره سرخابي ها، ترفند سازمان براي گريز از محاق!
رسول بهروش
1) نزديك ترين قرائتي كه مي توان از عرصه سياست به ذهن متبادر كرد، تشبيه اين حوزه به بازي شطرنج است.
طرفهاي رقابت در سياست مي كوشند تا با ارزيابي و سنجش همه جوانب، بهترين و سودمندانه ترين تصميمات را اتخاذ كنند. اما امروز در كشور ما نيز مثل بيشتر نقاط جهان «فوتبال» به خانه اي روي صفحه سياه و سفيد شطرنج بدل شده است؛ خانه اي كه مي تواند بنا به مقتضيات گوناگون، دستخوش تصميمات متفاوتي باشد.
2) اين روزها بحث اجاره باشگاههاي پرسپوليس و استقلال به وزارتخانه هاي دولتي، از سوي سازمان تربيت بدني سر زبانها افتاده است. اينكه چگونه چنين طرح «آزموده شده» اي دو مرتبه از سوي متوليان ورزش ايران به نقل محافل رسانه اي تبديل مي شود، يكي از همان حركتهاي شطرنج گونه اي است كه پيرامون فوتبال انجام مي شود. به نظر شما، واگذاري كوتاه مدت سرخابي ها به دو وزارتخانه و متعاقباً نشاندن اين دو طفل صغير(!) بر خوان گسترده و رنگارنگ ارگانهاي مشمول دولتي، چه سودي مي تواند براي سازمان داشته باشد؟
3) نخستين ثمره سپردن توليت قرمز و آبي به ديگر نهادهاي دولتي، فروكش كردن مقطعي مباحث مربوط به خصوصي سازي است. اين روزها، لحظه به لحظه بر شدت گفتمان مربوط به خصوصي سازي در فوتبال افزوده مي شود و تلاشهاي كارشناسان براي رهاندن دو تيم محبوب پايتخت از چنبره مشكلات اقتصاد دولتي افزايش چشمگيري داشته است. در اين وانفسا، طبيعي است كه سازمان تربيت بدني در واكنش به خطر از دست رفتن سوگلي هايش واكنش نشان بدهد و در پي بلوكه كردن تلاشهاي صورت گرفته باشد. اينكه سازمان دوست ندارد به همين راحتي ها قرمز و آبي تهران را از دست بدهد، يك ادعاي بي اساس نيست؛ زيرا مراجعه به سابقه موجود تاريخي- بويژه در جريان دعوا با طرفهاي مدعي مالكيت پرسپوليس - نشان مي دهد اين دو مجموعه پرهوادار چه ارزش معنوي بزرگي براي سازمان و اذنابش محسوب مي شود. بديهي است كه دولت علاقه اي به كسر شدن توجه افراطي 40 ميليون ايراني از اموال و دارايي هايش ندارد و به رغم تمام مصايب باشگاهداري در پرسپوليس و استقلال، هر دو تيم را با چنگ و دندان نگه داشته است.
در اين بين، سپردن سرخابي ها به وزارت راه، رفاه، صنايع و يا هر وزارتخانه ديگري، هم فشارهاي منتقدان را كم خواهد كرد و هم موجب مرتفع شدن مقطعي مشكلات مالي خواهد شد.
4) تقارن واگذاري احتمالي پرسپوليس و استقلال به نهادهاي مشمول دولتي با نزديكي زمان انتخابات را نيز نبايد در معادلات مربوطه از قلم انداخت. كاملاً طبيعي است كه رو به راه بودن وضع پرسپوليس و استقلال مستقيماً منجر به افزايش نشاط و رضايتمندي اجتماعي خواهد شد و چه چيزي براي دوستان عزيز سازمان نشين از اين بهتر كه كيسه پرپول سرخ و آبي، به رضايت افزون تر مردم از متوليان فعلي دولت بينجامد؟!
5) بله! به نظر مي رسد سازمان تربيت بدني در پس اجاره دادن پرسپوليس و استقلال به دو وزارتخانه دولتي، اهداف سياسي خودش را دنبال مي كند. با اين حال حتي همين دوره كوتاه واگذاري نيز در صورت مديريت صحيح براي سرخابي ها مي تواند حكم يك توفيق اجباري را پيدا كند. ترديدي نيست كه با تضمين شدن رديف بودجه و موجودي پرسپوليس و استقلال در دوران پنج ساله حضورشان در زير مجموعه وزارتخانه هاي مزبور، اين دو باشگاه تا حدودي با ثبات اقتصادي رو به رو خواهند شد و همين موقعيت مناسب، مي تواند فرصت مطلوبي براي بسترسازي در مسير خصوصي سازي آنها باشد.
مي دانيم كه ثبات از اولين پيش زمينه هاي پيشرفت و ترقي است. بنابراين حضور مديران كاربلد در رأس اين دو باشگاه مي تواند به بروز تحولات مثبت زيادي منجر شود؛ تا جايي كه حداقل بخشي از زيرساختهاي ضروري نظير ساخت كمپ و استاديوم و كاناليزه كردن و سازماندهي امورات باشگاه به سرانجام برسد.
6) اميدواريم اين توفيق اجباري از دست نرود. شايد همين فرصت كوچك، موقعيت طلايي بزرگي براي سرخابي ها در راه رها شدن از محبس آن صفحه لعنتي سياه و سفيد شطرنج باشد، شايد!
دوشنبه 30 دي 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 180]