ویروس طاعون یا پلیگ و شیوه های پیشگیری و مقابله(Plague)

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق: در سپتامبر سال 1986 يک عفونت جدی در برخی از گونه های سيچلايد شروع به ظاهر شدن شد . اين عفونت در مخازن سالن های عمده فروشی های سراسر ايالات متحده ديده شد . به نظر ميرسيد که اين بيماری با ورود ماهی هايی از جنوب شرقی آسيا وارد ايالات متحده شده بود . بيماری بسيار عجيب و ويرانگر بود و در ماهی های ديسکس ، آنجل ، سورم ، اوراوس و اسکار ديده می شد .
تلفات اوليه بسيار بالا بود و اضطراب شديدی در بين توليد کننده و وارد کننده های ماهی های آکواريومی ديده می شد . در چند روز تمام مخازن سالن ها آلوده شدند و تلفات شروع شده بود و صاحبان مخازن به اين نتيجه رسيده بودند که اين عفونت از راه هوا وارد مخازن ديگه ميشد و باعث آلوده شدن کل سالن های ايالات متحده شده بود .
وقتی که آشکار شد اين بيماری مسری است ، ماهی های آلوده رو به آزمايشگاه پاتولوژی و تشخيص بيماری ها فرستادند . بعد از مدتی آزمايشگاه اعلام کرد که ماهی ها هيچ گونه نشانه اي از بيماری های هگزامتيا ، پسودوموناس ، استرپتاکوس و آيروموناس ندارند .
در اروپا نيز اين بيماری ظاهر شد و مردم اروپا علت آن را وجود سموم آلی در آب ميدانستند و بعد از چند روز نشانه های اين بيماری در مشرق زمين هم ديده شد و پرورش دهنده گان ماهی علت بروز اين بيماری رو قليايی بودن آب ميدانستند . هيچ کس در اصل علت درست بروز اين بيماری رو در بين ماهيان گونه سيچلايد نميدونست و تنها حدس و گمان هايی بود که پرورش دهنده گان ميزدند .
درمان در تمام کشور ها شروع شد ، هر شخص برداشت شخصی از اين بيماری ميکرد و شروع به درمان به وسيله : آسپرين ، قرص های سرما ، آب اسيد ، پرمنگنات پتاسيم ، تريچلافون ، تتراساکلين ، جنتوماکسين ، نيتروفورازون و مترونيدازول کردند ، ولی هيچ کدام از درمان ها موفق نبود .
در طول اين زمان پيشنهاد های گوناگونی برای درمان اين بيماری عنوان شد و باعث شد که يک جلسه در اورلاندو ايالت فلوريدا برگزار شود . در اين جلسه افراد زيادی که اين بيماری رو تجربه کرده بودند حضور داشتند . در اين جلسه ، تمام حظار به اين نتيجه رسيدند که اين بيماری به خودی خود باعث مرگ ماهی نميشود . اين بيماری در اصل يک نوع ويروس است که به سيستم ايمنی ماهی حمله ميکند و باعث بروز بيماری های ديگر در ماهی ميشود . در انتهای اين جلسه ، اين بيماری رو ايدز يا طاعون يا طاعون سياه ديسکس ناميدند .

بيماری وارد آکواريوم ميشود با ورود ماهی جديد ، گياهان ، وسايل تزينی ، غذا و حتی هوا . زمانی که ماهی آلوده به طاعون وارد آکواريوم جديد ميشد ، هيچ گونه علايمی از بيماری نداشت و کاملاً سالم و سر حال بود ، به اصطلاح بيماری درون ماهی به حالت خواب زمستانی بود .
بعد از 3 تا 5 روز نشانه های بيماری در آکواريوم ها ديده ميشد ، در ابتدا ماهی ها به قسمت های تاريک آکواريوم ميرفتند و کمتر شنا ميکردند و به اصطلاح کم رو می شدند . بعد از يه مدت يک لايه مخاطی بر روی پوستشون تشکيل ميشد و باله های ماهی شروع به فاسد شدن می شد و ماهی بيماری به صورت غير طبيعی نفس می کشيد . در اين مرحله اگر با دقت به ماهی نگاه ميکرديم ، ميديدم که در قسمت باله ها رنگ ماهی کاملاً کم رنگ شده و انگار باله ها به حالت فاسد شدن در امدن و ماهی ها خودشون رو به لوازم داخل آکواريوم ميکشيدند . در مراحل بعدی ماهی غذا نميخورد و همش در جای تاريک بدونه حرکت باقی ميموند . ماهی های بيمار در کف آکواريوم يا در سطح آکواريوم به صورت کج قرار ميگرفتند . در روز های اوليه اين بيماری ، طوری به نظر ميرسه که انگار ماهی در مرحله مرگ قرار داره و زجر بسيار شديدی رو تحمل ميکنه و لحظه های آخرين زندگيش هست .
آنجل ها بين 7 تا 14 روز به بيماری مبتلا ميشدند و پوسيدگی باله های اين ماهی بسيار شديد تر از ماهی های ديگه بود ، اين بيماری در آنجل خيلی شبيه بيماری مثانه بود و درمان اين بيماری در آنجل بسيار سخت تر از ماهی های ديگه بود . تلفات در آنجل فيش بسيار بيشتر از ماهی های ديگه بود .
دوره بيماری بين 7 تا 21 روز بود و ماهی های بسيار کمی زنده ميمونند و ميتونستند اين دوره رو تموم کنند ، اغلب ماهی هايی که اين دوره رو رد کرده بودند دچار بيماری های زيادی شده بودند . اکثرشون باله های نصفه داشتند و بيماری هايی از قبيل Flukes , Capillaria و Hexamitiases گرفته بودند و بايد اين بيماری ها درمان می شد .
نکته اي که خيلی جالب بود اين بود که ماهی هايی که از اين بيماری جون سالم به در ميبردند ، ديگه نسبت به طاعون مقاوم شده بودند ولی اين بيماری درونشون مونده بود و هر موقع وارد آکواريوم جديد ميشدند ، بقيه ماهی های داخل آکواريوم رو آلوده به بيماری طاعون ميکردند ولی برای خودشون هيچ مشکلی پيش نمييومد ، حتی ديده شد که ماهی های که 6 ماه از خوب شدنشون گذشته ، هنوز ناقل بيماری طاعون بودند .
در آن زمان ما به يه نتيجه کلی رسيديم که : هر شی يا ارگانيسمی که در محل آلوده بوده بايد کاملاً از بين ميرفت . به عنوان مثال : کيسه های ماهی ، جعبه هايی که کيسه ها درون اون قرار ميگرفتند ، تمامی ..... ها ، تمامی گياهان ، ماهی هايی که ميزبان اين بيماری هستند ( سورم - ديسکس - آنجل - سکار ) و حتی ماشين هايی که مسئول حمل و نقل ماهی ها بودند . ماهی هايی که تازه خريداری ميشدند هم بايد در مخازنی جدا و کاملاً دور از محل استقرار ماهی های بيماری ، قرار ميگرفتند .
تمام ماهی های جديد رو در قرنطينه به مدت 4 تا 6 هفته نگه ميداشتيم تا مطمئن بشيم که بيماری تاعون نداشته باشند . ( جالبه بدونيد که در سال 1986 ، بيش از 20 مرکز نگهداری ماهی در آمريکا به حالت قرنطينه در امد و اجازه خروج و ورود هيچ موجود زنده اي به داخل و خارج از قرنطينه داده نمی شد ، حتی پرسنلی که داخل قرنطينه بودند به مدت 1 ماه از محل خارج نشدند )

هیچ درمان قطعی برای ویروس پلیگ وجود ندارد.تنها راه مقابله با آن ایزوله نگه داشتن ماهی و جلوگیری از مبتلا شدن ماهی به عفونت های باکتریایی و قارچی و .... است
دور نگهداشتن ماهی از شرایط استرس زا و قوی نگهداشتن سیستم ایمنی بدن ماهی کمک زیادی به ماهی آلوده به ویروس میکند

آنتی بیوتیک های وسیع الطیف به همراه سموم ضد انگل و قارچ نظیر آکریفلاوین کمک بسیاری به درمان این بیماری میکند

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 247]