واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: سايه ورزش قهرماني بر مدارس
«تعليم دهنده مناسب در مدارس وجود ندارد. خيلي از معلمان ورزش تخصص ندارند و فقط يك توپ مياندازند وسط حياط و ميگويند "بازي كنيد". فضا و امكانات هم نداريم. حياط مدارس آسفالت است و در اين فضا نميتوان ورزش كرد. وقتي فضا نداريم درمورد چه صحبت كنيم؟ سايه ورزش قهرماني بر سر مدارس ما هم افتاده است، ميخواهيم از مدارس دانش آموزان را وارد ورزش قهرماني كنيم و اين كار از لحاظ علمي جاي سوال دارد. مدارس نبايد دروازهي ورزش قهرماني شوند.»
اينها گفتههاي دكتر سارا كشگر عضو هيات علمي دانشگاه الزهرا است. او در گفتوگو با ايسنا، درباره وضعيت ورزش دانش آموزي اظهاركرد: از نظر اجتماعي جايگاه ورزش در آموزش و پرورش بالاست، اما بايد ديد در عمل ورزش در آموزش و پرورش به چه شكل اجرا ميشود. ورزش در آموزش و پرورش جدا از مقاطع قبلي و بعدي نيست. اگر مي خواهيم به فكر سلامت جامعه باشيم بايد از زماني كه كودك به دنيا ميآيد براي او برنامهريزي كنيم.
وي ادامه داد: اما، متاسفانه در مهد كودكها، پيش دبستانيها و مدارس راهنمايي و دبيرستان هيچ كاري براي توسعه ورزش صورت نميگيرد. فرد بعد از آن كه وارد مدرسه شد با ورزش آشنا ميشود. پايههاي سلامت بايد از مهد كودكها جدي گرفته شود.
كشگر خاطرنشان كرد: مربيان ورزش در مهد كودكها تخصصي ندارند و ورزش فقط يك برنامه براي پر كردن ساعت كار مهدهاست و هيچ ديدگاه علمي نسبت به ورزش در مهد كودكها وجود ندارد.
اين استاد دانشگاه در ادامه به مقاطع ابتدايي اشاره كرد و گفت: بعد از مهد كودك هم شخص وارد مدرسه ابتدايي ميشود. به نظر من در دوران ابتدايي كم توجهي به درس ورزش عليرغم اهميتي كه دارد، بيشتر از ساير مقاطع است.
عضو هيات علمي دانشگاه الزهرا بحث ورزش مدارس را از چند جنبه مورد بررسي قرار داد و به ايسنا گفت: ويژگي بدني و ذهني كودك، معلم، امكانات و فضاي ورزشي، نگرش آموزشي، تربيتي، پرورشي، سياسي و اجتماعي نسبت به ورزش از عوامل موثر در افزايش بهروري ورزش دانش آموزي است.
كشگر تاكيد كرد: ويژگي ذهني و بدني كودكان دبستاني با ساير مقاطع متفاوت است و در نتيجه بايد برنامهريزي و طرح درس با توجه به ويژگيهاي رشدي كودك نوشته شود، اما متاسفانه در مدارس ابتدايي اصلا به اين قضيه توجهي نميشود. سرفصلهاي درس تربيت بدني در مدارس ابتدايي به اين عوامل توجهي ندارد و حتي اين سرفصلها با تمام مشكلات به طور كامل اجرا نميشود.
وي با بيان اينكه زنگ ورزش فقط به شكل كار حاشيهاي و فوق برنامه در مدارس اجرا ميشود، بيان كرد: در حالي كه متن قانون اساسي به ورزش به عنوان يك جزء جدا و مهم تاكيد شده است، اما در مدارس به صورت اصولي و علمي اجرا نميشود.
كشگر بر اهميت ويژگي مربيان ورزشي در بالا بردن سطح كيفي زنگ ورزش تاكيد كرد و گفت: آيا معلمان ورزش در مدرسه آگاهي و تحصيلات دارند و آموزشهاي لازم را ديده اند؟ آيا ميدانند كه چه نوع آموزشهاي علمي براي كودكان لازم است. تحقيقي كه انجام دادهام، نشان ميدهد كه در خيلي از مدارس، تخصص معلم ورزش، تربيت بدني نيست و حتي معلمهاي ديپلمهايي به تدريس درس ورزش ميپردازند كه هيچ پيشينهايي در تربيت بدني ندارند و فقط يك توپ به دانش آموزان ميدهند و ميگويند "بازي كنيد." تعليم دهندهي مناسب در مدارس نداريم، به همه تعميم نميدهم اما، درصد بالايي از مدارس فاقد معلم كارآمد هستند.
اين استاد دانشگاه تصريح كرد: به نظر ميرسد كه معلمان ورزش بعد از يك مدت بايد بازآموزي شوند. اهميتي ندارد كه معلمان ورزش سطح آمادگي جسماني بالايي داشته باشند اما، بخش اعظمي از آزمون مربيان ورزش را بررسي سطح آمادگي جسماني معلمان است. بهتر است كه به جاي اينكه به فكر افزايش توان جسمي مربي باشيم به فكر افزايش توان علمي، مديريتي، كلامي و آگاهي معلمان باشيم. اينكه مربي بتواند تست كوپر انجام دهد يا نه چه كمكي ميتواند به پرباري زنگ ورزش كند؟
وي تاكيد كرد: بايد به معلمان ورزش هر چند وقت يك بار آموزش داده شوند و سطح توان علمي آنها مورد سنجش قرار گيرد.
عضو هيات علمي دانشگاه الزهرا بر فضا و امكانات به عنوان يكي ديگر از فاكتورهاي اساسي و ضروري براي افزايش بهرهوري تاكيد كرد و گفت: در مدارس، اصلا فضايي براي انجام ورزش وجود ندارد، هر چند بعضي از مدارس از فضاي ورزشي اطراف مدارس استفاده ميكنند، اما در بسياري از آنها اين اتفاق نميافتد. حياط مدارس آسفالت است و اين فضا، شرايط مناسبي براي ورزش كردن فراهم نمي كند.
وي ادامه داد: وقتي فضا نداريم، در مورد چه چيزي صحبت كنيم. آموزش و پرورش، بايد با دانشگاهها و مراكز ورزشي تربيت بدني ارتباط برقرار كرده و از آنها فضا بگيرد. لازم است تمام ارگانها كمك كنند و فضاي فيزيكي در اختيار مدارس قرار دهند.
كشگر ادامه داد: فضاي فيزيكي مدارس را كه نميتوان بزرگ كرد. يكي ديگر از راهكارها استفاده از بعضي رشتهها همچون دارت و تيروكمان و... است كه به فضا نياز ندارند.
اين استاد دانشگاه به اهميت جايگاه سياسي و اجتماعي ورزش دانش آموزي تاكيد كرد و گفت: آيا واقعا جامعهي ايران به بحث تربيتي و پرورش ورزش اهميت ميدهد؟ آيا واقعا مدارس ما بايد محل رشد ورزش قهرماني باشند؟ صحبتهايي شنيده ميشوند كه فدراسيون بوكس در حال رايزني با آموزش و پرورش براي استعداديابي است. در سطح دنيا ورزش حرفهايي در اين سن رد شده! انجام اين كار از لحاظ علمي جاي سوال دارد.
كشگر با ابراز تاسف از اينكه ميخواهيم از مدارس بچهها را وارد ورزش قهرماني كنيم، به ايسنا خاطرنشان كرد: مدارس نبايد عرصه رشد ورزش قهرماني شود. بايد زمينه رشد سلامت را در مدارس فراهم كنيم. سايه ورزش قهرماني روي مدارس هم افتاده است. اين يك امتياز نيست و تاثيرات سويي دارد. در سطح مدارس مسابقه اجرا ميشود، اين مسابقات جاذبه را زياد ميكنند اما، نبايد دروازه را باز كنيم كه به ورزش قهرماني برسيم.
اين استاد دانشگاه به وضعيت اسفبار زنگ ورزش در مدارس معلولين اشاره كرد و گفت: مشكلات موجود در مدارس معلولين هزار برابر ميشود. وقتي وارد مراكز آموزشي كودكان استثنايي ميشويم، ميبينيم اين كودكان در حياط مدرسه نشستهاند و به يك گوشه خيره شدهاند. ورزش كردن براي اين بچهها مهمتر است، بايد سطح توان جمعي آنها را بالا ببريم.
كشگر تاكيد كرد: دانشگاه هم بايد نگاه ويژه به آموزش و پرورش داشته باشد اما، متاسفانه خيلي از دانشگاهها از آموزش و پرورش دوراند. آموزش و پرورش و دانشگاه دو حلقهي جدا هستند و يك حلقه واسط ميخواهند كه اين دو را به هم پيوند زند. كل كشور بايد به ورزش آموزش و پرورش توجه كند. توجه به بحث آموزش علمي در مدارس را بايد در اولويت كارهاي خود قرار دهيم چرا كه افراد از مدرسه وارد دانشگاه ميشوند.
وي تاكيد كرد: طرح جامع به ورزش دانش آموزي نيز توجه كرده بود، اما برخلاف اينكه انرژي، هزينه و وقت زيادي براي نگارش طرح جامع صرف شده بود اما، آن را كنار گذاشتند. هر چند طرح جامع مشكلاتي در دل خود داشت اما، بايد آنها را حل ميكرديم. نه اينكه طرح را كنار بگذاريم، اميدوارم اين طرح جريان بيفتد. كسي نميداند چرا طرح جامع را اجرا نمي كنند.
اين استاد دانشگاه با ابراز تاسف از حذف معاونت تربيت بدني آموزش و پرورش به ايسنا گفت: حذف معاونت و ايجاد اداره كل باعث ميشود كه تربيت بدني در درجات دوم و سوم اهميت قرار بگيرد، برخلاف اينكه ميگوييم ورزش در اولويتهاي آموزش و پرورش قرار دارد اما، در عمل از اهميت آن ميكاهيم.
وي درباره راهكار بهبود وضعيت زنگ ورزش به چهار جنبه اشاره و تصريح كرد: در درجه اول بايد ديدگاه علمي را در ارتباط با برنامهريزي مورد توجه قرار دهيم و از متخصصين دانشگاهي استفاده كنيم. دوم اينكه تعامل نزديك دانشگاهها و آموزش و پرورش در ارتباط با افزايش امكانات فيزيكي آموزش و پرورش ميتواند مفيد باشد. در درجه سوم، مربيان ورزش بايد ارتقاي علمي يافته و هر چند وقت يكبار بازآموزي شوند و در نهايت به اهميت آموزش و پرورش در تضمين سلامت جامعه توجه شده و محتواي درس تربيت بدني مناسب با اهداف سلامت روحي و جسمي كودكان تنظيم شود.
وي در پايان با اشاره به اينكه ميخواهند ساعت ورزش را از دو ساعت در هفته به سه ساعت ارتقاء دهند به ايسنا گفت: مشكل ما زمان نيست. مشكل اصلي زنگ ورزش محتوا و نگرش است. اگر اين نگرش را درست كنيم، ساير مشكلات هم حل ميشود.
دوشنبه 13 آبان 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 57]