تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
تعمیرگاه امداد خودرو کرمان موتور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819151478
محيطهاي شغلي سازنده در بيان آيتالله تهراني
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: محيطهاي شغلي سازنده در بيان آيتالله تهراني خبرگزاري فارس: آيتالله مجتبي تهراني در جديدترين درس اخلاق خود با اشاره به حديثي از پيامبر اعظم (ص) گفت: محل كسب، جايي است كه آدم در آن غفلت ميكند اما اگر انسان در اين محيط يك «سبحان‌الله» بگويد، يك ميليون حسنه برايش نوشته ميشود. به گزارش خبرگزاري فارس، آنچه در پي مي‌آيد، گزيده‌اي از جلسه بيستم‌ونهم مبحث «غيرت مؤمن» است كه در درس اخلاق آيتالله مجتبي تهراني، از سوي اين مرجع تقليد و استاد اخلاق مطرح شده است. اين سخنان با عنوان «تربيت در محيط شغلي» به تازگي بر روي خروجي پايگاه اطلاع‌رساني اين مرجع تقليد به نشاني www.mojtaba-tehrani.ir قرار گرفته است. * مروري بر مباحث گذشته بحث ما راجع به تربيت به معناي روش رفتاري و گفتاري دادن بود. انسان به طور معمول و غالب در چهار محيط خانوادگي، آموزشي تحصيلي، رفاقتي و شغلي روش ميگيرد. گفتيم كه سومين محيط، يعني محيط رفاقتي قويتر و اثرگذارتر از محيطهاي ديگر است و بحث ما به چهارمين محيط، يعني محيط شغلي رسيد. البته ما فضاي پنجمي هم داريم كه حاكم بر محيطهاي چهارگانه است. جلسه گذشته عرض كردم كه در باب محيط شغلي براي انسان در سه رابطه بحث ميشود. يك؛ نفسِ شغل، دو؛ محيطي كه در آن كار ميكند، سه؛ روابطي كه با افراد نسبت به آن كار پيدا ميكند. امّا اول كه جلسه گذشته وارد آن شدم، نفس شغل است. عرض كردم اگر چه بعضي از شغلها حرام نيستند و از نظر شرعي، نسبت به آنها نهي الزامي نيست، امّا ممكن است در بُعدي از ابعاد انسان اثر سوء داشته باشند. در قالب اصطلاح فقهي ميگويند نهي تنزيهي شده است و كراهت دارد. رواياتي را هم در باب شغلهايي كه بر انسان اثر تخريبي دارد و موجب تضعيف بُعد انساني انسان يا بُعد معنوي انسان ميشود مطرح كردند كه نمونههايش را جلسه گذشته عرض كردم. * محيطهاي شغلي سازنده 1. فضاي باز و سير آفاق بر عكس، شغلهايي داريم كه نقش سازندگي براي انسان دارد؛ لذا در آخر جلسه روايتي خواندم كه انبياي ما شغل زراعت را انتخاب ميكردند. روايت از امام صادق(ع) بود كه حضرت فرمودند: "وَ مَا فِي الْأَعْمَالِ شَيْءٌ أَحَبَّ إِلَى اللَّهِ مِنَ الزِّرَاعَةِ وَ مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِيّاً إِلَّا زَرَّاعاً إِلَّا إِدْرِيسَ ع فَإِنَّهُ كَانَ خَيَّاطاً " چون نميخواهم به طور مفصّل بحث كنم فقط به عنوان نمونه بيان كردم و ميخواستم اين را عرض كنم كه نفسِ شغل هم در بُعد انساني و هم در بُعد معنوي، روي انسان اثر ميگذارد. * اكثر انبيا چوپان بودند حالا ميخواهم بروم سراغ بخش دوم، يعني محيطي كه انسان در آن شاغل است. در باب اثر گذاري محيط روي انسان، بحث مفصّلي وجود دارد، امّا من چارهاي ندارم جز اين كه اشاره كنم و رد شوم. هر محيطي كه انسان در آن باشد، هم نقش سازندگي و هم نقش تخريبي دارد. هيچ ارتباطي هم با كار انسان ندارد. ممكن است شغل تو خوب باشد امّا محيطي كه داري در آن كار ميكني، خوب نباشد. مثلاً در مورد نقش سازندگي شغل زراعت، همين روايتي است كه حضرت فرمودند: "مَا بَعَثَ اللَّهُ نَبِيّاً إِلَّا زَرَّاعاً " انبيا زراعت ميكردند. شما اگر برويد در تاريخ انبيا نگاه كنيد، ميبينيد كه اكثر انبيا چوپان بودند، هم زراعت ميكردند و هم چوپاني؛ يعني بيابانگرد بودند. تا به حال فكر كرديد كه چرا اينها سر به بيابان گذاشته بودند؟ پيغمبر اكرم ما هم وقت نزول وحي، تنها، در غار حراء بودند. مثال ميزنم كه كمي ذهنهايتان را آماده كنم. خودِ پيغمبر هم چوپاني ميكرد. بيابان محيطي سازنده است چرا انبيا شغل زراعت و چوپاني را انجام ميدادند؟ چون محيط اين شغلها يك محيط زنده كننده بُعدِ معنوي انسان است. من در باب زراعت راجع به نفسِ شغل بحث كردم، امّا حالا راجع به نفسِ شغل نيست، اينها را با هم تفكيك كنيد. ظاهراً زراعت در بيابان است، كسي در حياط خانه يا پشتبامش زراعت نميكند. چوپاني هم همينطور است، در خيابانها چوپاني نميكنند، هيچ وقت گله حيوانات را در خيابانهاي شهر نميآورند. محيط بيابان براي انبيا نقش سازندگي داشته است. * مشاهده بيابان سير آفاقي است ما در باب بُعد معرفتيمان يك سير داريم كه بايد در آن قدم گذاشت و پيش رفت. من همان تعبير قرآني را ميگويم. سِيري داريم كه اين سِير، سطح معرفتي انسان را بالا ميبرد، اين سير هم با مشاهده است. تعبيري در آيه شريفه است كه ميفرمايد: "سَنُريهِمْ آياتِنا فِي الْآفاقِ وَ في أَنْفُسِهِمْ حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَق " بزرگان اين تعبير قرآني را در قالب اصطلاح ميريزند و ميگويند: سِير آفاقي و سِير انفسي. سِير آفاقي همين محيطهايي است كه گفتيم اثر سازندگي دارند و اينها شهود است؛ "سَنُريهِم آياتنا في الآفاق و في أنفسهم " قرآن سير در آفاق را قبل از انفس ميآورد و ميگويد ما آيات خود را نشان ميدهيم، پس مسأله شهود مطرح است. * تأثير ديداري اين مشاغل در باب تربيت، هم مسأله ديداري، هم گفتاري و هم شنيداري است. در اينجا بحث ديداري است. خداوند در بيابانها، دارد در بُعد ديداري و در بُعدِ معنوي، پيامبرش را پرورش ميدهد. در بيابان زخارف مادّي نيست، جاذبههاي مادّي نيست كه من را به خودش جلب كند، منطقهاي آرام كه هيچ رابطهاي با مظاهر مادّيت ندارد، چشم انسان دارد ميبيند. انسان در اين محيط، به خصوص در شبهايش كه نگاه ميكند، پِي به عظمت خالقش ميبرد. * ارتباط با خدا در محيطهاي باز و وسيع پيغمبرها راه ميافتادند در بيابانها چوپاني ميكردند، خودشان را در بُعد معرفتي تربيت ميكردند. سير آفاقي داشتند. انتخاب اين شغل، براي سيرِ آفاقي او است. از مظاهر دنيايي و مادّي و از جلوات مادّيت منقطع ميشدند. كوه را نگاه ميكردند، آسمان را نگاه ميكردند، هرجا را نگاه ميكردند، ميگفتند: "جلّ الخالق "، "العظمةُ لله "؛ اين محيط شغلي براي شخص سازنده است. 2. محيط زندگي و محدوديتهاي تربيتي اين يك محيط، در مقابل، محيطي است كه در آن مظاهر شيطاني است. يعني آن بُعد شيطاني من را تحريك و زنده ميكند. شغلم بد نيست، محيط شغليام بد است. اين محيط، روي انسان نقش دارد. دقيقاً در معارف ما اينها آمده است. حالا من به عنوان نمونه عرض ميكنم كه ما هم از نظر محيط شغلي و هم از نظر شهري در انتخاب شهر، به رواياتي برخورد ميكنيم كه عجيب است. ما رواياتي داريم كه از سعادت شخص اين است كه شغل او در شهر خودش باشد. روايت از زينالعابدين(ع) است: "قَالَ عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ: إِنَّ مِنْ سَعَادَةِ الْمَرْءِ أَنْ يَكُونَ مَتْجَرُهُ فِي بَلَدِهِ وَ يَكُونَ خُلَطَاؤُهُ صَالِحِينَ وَ يَكُونَ لَهُ وُلْدٌ يَسْتَعِينُ بِهِم " از سعادت فرد اين است كه محل كسب و كارش در شهر خودش بوده و با نيكان رفت و آمد داشته باشد و فرزنداني داشته باشد كه كمككارش باشند. * شهر خود و آبروداري به طور غالب اينطور است كه اگر انسان در همان محيطي كه زندگي كرده است، شغل او باشد، يك سنخ تقيدات دارد. گاهي تقيدات انسان در ربط با اعتقادات دينياش است، گاهي نه خيلي متدين نيست، امّا در آن محيط، حساب آبرويش را ميكند. يك سنخ از خلافكاريها را نميكند براياينكه از محيط زندگياش شرم ميكند. اگر شغلش در محيط زندگياش باشد، يك سنخ خلافكاري را نميكند، اين قيد و بندها وجود دارد. اگر از اين محيط به يك محيط ديگر رود بالأخره همان هواهاي نفساني، همان ابعاد حيواني در او وجود دارد. ميشود مثل يك مرغ از قفس آزاد شده، خصوصاً اگر محيط هم خراب باشد. ممكن است كه هر خلافي را مرتكب شود كه اگر در شهر و محله خود بود، هيچگاه مرتكب آنها نميشد. من مسأله را خيلي ساده كردم كه همه متوجه شوند. * جابهجايي شغلي و تحصيلي مخرب است اين نكته كه عرض ميكنم، در محيط شغلي كه هست هيچ؛ در محيط تحصيلي هم هست كه به آن اشاره كرده بودم. اين از ظرائف معارف ما است كه فرد از محيط خانوادگياش به محيط ديگر نرود. آنجا كه رفت خلاف كردن، برايش آسان ميشود. اين جابهجاييها نقش تخريبي دارد. آن محيط بيابيان، آنجا نقش سازندگي بود، بُعد معرفتي را بالا ميبرد، اينجا ببين چه كار دارد ميكند؟! * شغل در شهر خود مانع پرده‌دري است از سعادت شخص اين است كه كارش در شهر خودش باشد و از شهرخودش بيرون نرود. روي اين حساب نشده است. آيا ميتوان هركس را به هرجا فرستاد؟ ميدانيد اين كارها منشأ فساد است؟ برخي افراد از معارف ديني بي¬خبر هستند و با اين كاهايشان جامعه را هم به فساد ميكشند. "قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ: ثَلَاثَةٌ مِنَ السَّعَادَةِ الزَّوْجَةُ الْمُؤَاتِيَةُ وَ الْأَوْلَادُ الْبَارُّونَ وَ الرَّجُلُ يُرْزَقُ مَعِيشَتَهُ بِبَلَدِهِ يَغْدُو إِلَى أَهْلِهِ وَ يَرُوح " سه چيز مايه خوشبختي است؛ همسر همراه، فرزندان نيكوكار و شغلي كه در شهر فرد باشد و فرد پس از كار، نزد خانوادهاش رفته و با آنها خوش باشد. چنين شخصي، صبحها چشمش در خانوادهاش باز ميكند و بعد به سر كار ميرود. شب هم سر خانه و زندگياش بر ميگردد. آيا باز هم ممكن است خطا كند و به بيراهه برود؟ بعضيها ميگويند: اسم فرزندم براي كار يا تحصيل، در فلانجا در آمده است؛ چه كار كنيم؟ گويا از اين معارف، دور هستند. بگذار سر خانه و زندگياش باشد. حداقل اين است كه آن حُجب و حيايي كه در منطقه خودش هست، مانع ميشود كه يك سنخ كارهاي خطا را براي حفظ آبرويش انجام دهد. همين خوب است كه با اين كار، پرده حيا را ندرد. اگر او از شهرش برود و برگردد، ديگر آدم سابق نيست. عين مرغ از قفس پريده است. همين منطقه شهر خودش، برايش يك قفس است. اينجا ملاحظه ميكند، امّا اگر رفت جاي ديگر، ملاحظه نميكند، بعد هم پرده دري ميكند، مگر ميشود به اين زودي درستش كرد. خراب كردن آسان است، ساختن خيلي سخت است. لذا ما ميبينيم در روايت، فقط محيط را ميگويد، آن هم محيطي كه انسان ميخواهد در آن محيط با مسائل مادّيت رو به رو شود. 3. محيط فريفتهشدن نسبت به مظاهر دنيا اينجا اصلاً با شغل كاري نداريم. جاي پول در آوردن است، گفتيم بحث ما درباره محيط شغلي است. شغل هم كه ميگوييم، يعني شخص ميخواهد معيشتش را با اين كار و حرفه بگذراند. سر و كارش با مسائل مادّي است. جايي كه براي مسائل مادّي آماده شده، خيلي بايد مراقبت شود كه جلوات مادّيت زيادي نداشته باشد و انسان را فريب ندهد. محيط كاري، شما را فريب ندهد و -نعوذ بالله- ريشههاي رذايل اخلاقي را در شما زنده نكند، زياده‌طلبي نياورد، حرص و آز نياورد. * بازارها جولانگاه شيطان به تعبيري كه در روايات است، در محل كسب كه جايي است كه انسان پول در ميآورد، عوامل شيطاني براي تحريك ابعاد شيطاني انسان فراهم است؛ حواست را بايد در اين محيط جمع كني! من به كَسب كاري ندارم، در مورد محيط كَسب بحث ميكنم. ما در باب محيط كسب، روايات متعدده داريم. به عنوان نمونه روايتي است از پيغمبر كه فرمودند: "قَالَ رَسُولُ اللَّهِ: شَرُّ بِقَاعِ الْأَرْضِ الْأَسْوَاقُ " شرترين جا در ميان قطعههاي زمين، مركزي است كه ميخواهي با مسائل مادّي رو به رو شوي و مال به دست بياوري، "وَ هِيَ مَيْدَانُ إِبْلِيسَ " و اين قطعه جولانگاه شيطان است. "يَغْدُو بِرَايَتِهِ وَ يَضَعُ كُرْسِيَّهُ وَ يَبُثُّ ذُرِّيَّتَهُ " اينجا شيطان مي‌آيد و كرسياش را ميگذارد و بعد هم بچههايش را در محيط پراكنده ميكند. بعد هم هر كسي را متناسب با خودش فريب مي دهد؛ يكي كم ميگذارد، يكي دروغ ميگويد و ... "فَبَيْنَ مُطَفِّفٍ فِي قَفِيزٍ أَوْ سَارِقٍ فِي ذِرَاعٍ أَوْ كَاذِبٍ فِي سِلْعَةٍ " همه طور كلك ميزند براي اين كه پول در بياورد. * پاداش يك سبحان‌الله در بازار باز روايتي ديگر از پيغمبر اكرم است كه فرمودند: "رُوي عن رسول الله (صليالله عليه وآله وسلم) قال: السوقُ دارُ سهوٍ و غفله " محل كسب، جايي است كه آدم در آن غفلت ميكند، "فمن سبَّحَ فيها تسبيحهً كتب له بها الف الف حسنه " اگر انسان در اين محيط، يك سبحان الله بگويد، يك ميليون حسنه برايش نوشته ميشود. يعني اگر آدم به جايي برود كه مظاهر مادّيت او را جذب ميكند و از خدا بي‌خبر ميشود و به ياد خدا باشد بسيار ارزش دارد. "محيط " اين كار را ميكند. اينجا بحث شغل نيست، فرق بگذاريد! جاذبه محيط مادّيت، انسان را ميسازد و تخريب ميكند. همين يك تسبيح كه يك ميليون به حساب مي‌آيد، جهت اين است كه اين يك تسبيح بسيار ارزنده است، چون ديگر از خدا غافل نشده است، محيط نميتواند بُعد معنوي او را تخريب كند. حتّي علي (ع) در عهد نامهاي كه به مالك‌اشتر مينويسد، همين مطالب را توضيح ميدهد، كه ديگر در حوصله بحث نيست. انتهاي پيام/ك/5
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 182]
-
فرهنگ و هنر
پربازدیدترینها