تبلیغات

تبلیغات متنی

محبوبترینها

معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری

بهترین وکیل پایه یک دادگستری

بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024

تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب

اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا

بهترین سایت‌های خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران

کدام رنگ کاغذ دیواری مناسب فضای شماست؟

چه چیزهایی دیگر در دکوراسیون مد نیست؟!

بررسی قیمت تیرچه + قیمت تیرچه کرومیت + قیمت یونولیت

خرید و قیمت ورق در مشاوران آهن + [مشاوره رایگان]

آمار وبسایت

تعداد کل بازدیدها : 1813393600

ما روي گور مردگان 3000ساله قدم ميزنيم

واضح آرشیو وب فارسی:فان پاتوق:

ميراثايران- ليلا مختاري:
وقتي اسم تهران ميآيد، اولين چيزي كه به ذهن ميرسد، هواي پر از دود و خيابانهاي شلوغ است. با آن كه از پايتخت شدن اين مدرنترين شهر ايران فقط چند قرن ميگذرد، اما در زير خاكش تمدني سه هزار ساله آرام گرفته.
مردمان تهران باستان، كارشان دامداري بود و مخترعان سفالهاي منحصر به فردي بودند كه سخت و سبك بود و در دماهاي بالا نميشكست. از كاوشهاي باستانشناسي در تهران، زمان زيادي نميگذرد و تا همين چند سال پيش در خاكبرداريهاي خانههاي قيطريه سفالهاي تهران باستان از چنگك لودرها پايين ميريختند.
چه سرنخهاي باستاني كه گم نشد و چه تپههايي كه به آجر ساختماني تبديل نشدند. اگر بخواهيم كمي احساسات به خرج بدهيم، بايد به تهرانيها توصيه كنيم پشت ترافيك يا سر چهارراهها بوق نزنند، مبادا خواب مردگان چند هزار ساله آشفته شود.
محوطه باستاني تهران از تپههاي قيطريه، دروس، پلرومي، بوستان پنجم و پاسداران تشكيل شده. درة مناطق باستاني اطراف تهران شامل پيشواي ورامين، تپة معمورين، چشمه علي (شهرري) ميشود.
خاك تپههاي كهريزك برعكس قيطريه بسيار مرغوب و مناسب سفالگري بوده. در كاوشهاي اين منطقه نشانههايي از كورههاي سفالپزي و چرخ سفالگري به دست آمده كه نشان ميدهد سفالهاي تهران باستان از آنجا تهيه ميشده. احتمالا سازندگان اين سفالها زنان بودهاند و مردها كارشان دامداري بوده.
سابقة تاريخي تهران از نظر زماني در ادامة شهرري است و از لحاظ مكاني بخشي از آن به حساب ميآيد. زندگي اولين افرادي كه در قيطريه زندگي ميكردند، شبيه كساني است كه چند هزار سال قبل در چشمه علي به سر ميبردند.
بيشترين آثار به دست آمده از تهران باستان در تپههاي قيطريه كشف شده. جالب اينجاست كه ميراث و اشياي پيدا شده در اين تپهها از همة تپههاي باستاني ايران بيشتر است. تپههاي قيطريه در شمال تهران و در دامنه رشته كوههاي البرز قرار گرفتهاند.
مساحت كاوشهاي باستانشناسي در قيطريه حدود پنج هزار متر مربع است و حدود 350 گور در آنجا پيدا شده. تا به حال دو هزار و پانصد ظرف سفالي و انواع آلات و ابزار برنزي و زيورآلات از آنجا به دست آمده.
باستانشناسان از بررسيهاي انجام شده در محوطه مقابل ديوار شرقي پارك قيطريه (كه در آن زمان محل دپوي زباله شهرداري وقت بود)، به اين نتيجه رسيدند كه تهرانيهاي باستان از اختلاف سطح صخرههاي طبيعي منطقه براي زدن خيمه و خرگاه استفاده ميكردهاند. آنها به روش آبا و اجداديشان زندگي شباني داشتند و دامدار بودند.
سالها پيش به طور اتفاقي در تپههاي عباسآباد تعدادي سفال كشف شد و چند سال پيش هم در اثر لولهكشي، گورستاني ديگر از صاحبان همين سفالها در پل رومي پيدا شد. اين اكتشافات به خاطر قرار گرفتن در محدودة خانهاي مسكوني، به نتيجة درستي نرسيد. احتمالا اين گورستان، ادامه گورهاي قيطريه است.
كاوشهاي تپه قيطريه را باستانشناسان ايراني انجام دادهاند و با وجود اهميت زياد و حجم بالاي آثار به دست آمده، متأسفانه اطلاعات مفيدي از آنها در آرشيو ميراث فرهنگي استان تهران وجود نداشت.

هر كس از اين ساغر بنوشد، ويژگيهاي آن حيوان به او منتقل ميشود. اين، اعتقاد ايرانيهاي باستان بود. مردم باستان، استاد هنرهاي كاربردي بودند. اگر امروز يك نفر همچين حجمي را بسازد، به راحتي ميتواند آن را در يك جشنوارة آثار حجمي شركت دهد. آنها براي كوچكترين و پيش پاافتادهترين ابزار زندگيشان تمام خلاقيتشان را به كار ميگرفتند. اين اثر منحصر به فرد، نزديك به شصت سال پيش، خيلي اتفاقي در منطقه دروس پيدا شده

كشف اين ظرف در قيطريه نشان داد كه تهرانيان باستان، ديزيخور بودهاند. جنس اين ظرفهاي سفالي، سخت و محكم است و در برابر حرارت، مقاوم است. دهانة آن هم كوچك ساخته شده تا غذا سرد نشود. نقش روي ظرف هم يك شاخه زيتون است. آثار به دست آمده نشان ميدهد كه مردم آن زمان تهران، زيتون ميكاشتهاند و از چوب و روغن آن استفاده ميكردهاند

مثل بيشتر گورهاي باستاني، ميت به شكل جنيني و كنار ابزارآلات زندگي روزمره خاك شده. اين قبر را سال1348 در تپههاي قيطريه پيدا كردهاند. اگر به پارك قيطريه برويد، ميبينيد درختهاي كهن در آنجا فقط تا پايين تپه ادامه پيدا كردهاند. دليلش اين است كه آنجا غير قابل كشت است و به همين خاطر هم در دوران باستان، قبرستان بوده

ظاهرا ميوهها و آجيلهايشان را توي اين ظرفها ميريختهاند. اين نمونه كنار گورهاي قيطريه كشف شده و به نوعي براي اين بوده كه مردگان در زندگي بعدي هم از تفريحات زندگي اين دنيا، بينصيب نمانند. اگر خوب به نقش و نگار آن دقت كنيد، تصوير يك درخت با شاخههايي پر از ميوه را ميبينيد. امضاي هنرمند صاحب اثر را هم ميشود ديد. اثر انگشتان سفالگر هنوز روي آن باقي مانده. نكته قابل توجه ديگر اين سفال باستاني، اين است كه بدون لعاب درست شده و آن را با آتش جلا دادهاند

زنان تهران در سه هزار سال پيش، از اين گردنبندها به گردنشان ميانداختهاند. جنسشان از صدف، چيني و مهرة سنگي است و در تپههاي قيطريه كشف شده است

يك عقاب كه انگار با چشمهاي تيزش منتظر حركت بعدي شكار است. اما در واقع، يك قلاب كمر باستاني است. نمونههاي مشابهي از اين قلابها در منطقه شميران پيدا شده. ولي اين به لحاظ تزئينات، از همه آنها سر است و ظاهرا متعلق به يكي از بزرگانشان بوده

لكلك يك اثر هنري است؟ يا يك ظرف آييني است كه همراه مردگان خاك ميكردهاند؟ يا يك قوري معمولي؟ هر سه تاي اينها هست. با آن لولة 20 سانتياش هر لحظه ميترسي كلهپا شود. با اين حال، قرص و محكم ايستاده، سفالگران قيطريه صلبيت را خوب ميفهميدند و در ساختن اين قوريها از لكلك، مرغ ماهيخوار و... الهام گرفتهاند. اين قوري لكلكي با رنگ مسياش، حول و حوش 3هزار سال قدمت دارد

در قبر زنان پيدايش كردهاند. در ته همة اين سرمهدانها هنوز سرمة بادام سوخته يا دودة چراغ پيهسوز باقي مانده. البته چوبي كه با آن سرمه را بر ميداشتهاند پوسيده است. زنان باستان براي آرايش از يك نوع سفيداب هم استفاده ميكردهاند كه از رگههاي رنگين كوهستان به دست ميآمده. آن دوران، مردان هم براي جذبهدار شدن، آرايش ميكردهاند و آرايشگران از طبقة هنرمندان بودهاند. از اين سرمهدان، نزديك به 3000 سال پيش استفاده ميشده و در تپههاي قيطريه به دست آمده

يك خنجر مفرغي. كارشناسان معتقدند از اين خنجرها براي شكار استفاده ميشده، نه براي جنگ

لوله آن تا ته ظرف كشيده شده و سرش هم مثل پستانك در دهان كودك قرار ميگرفته. قبل از كشف اين شيرمك در تپههاي قيطريه، باستانشناسان نمونههاي مشابهي را در سيلك و جاهاي ديگر كشف كرده بودند، اما مانده بودند كه چه استفادهاي از آن ميشده.
كشف اين ظرفهاي سفالي در گور بچههايي كه كنار مادرشان دفن شده بودند، آنها را به اين نتيجه رساند كه در 2800 تا 3300 سال پيش، ايرانيها براي شير دادن بچههايشان از اين شيرمكها استفاده ميكردهاند

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان پاتوق]

[مشاهده در: www.funpatogh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 137]