احترام به عصايي به رنگ دل نابينايان؛ 550هزار نفر با اختلالات بينايي در ايران زندگي مي‌كنند هر دقيقه يك كودك به جمع نابينايان دنيا مي‌پيوندد

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: احترام به عصايي به رنگ دل نابينايان؛ 550هزار نفر با اختلالات بينايي در ايران زندگي مي‌كنند هر دقيقه يك كودك به جمع نابينايان دنيا مي‌پيوندد
خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: اجتماعي - خانواده

هر سال 220 هزار نفر در ايران به سمت نابينايي مي‌روند، در حالي كه هم‌اكنون بيش از 200 هزار نابينا و حدود 500 هزار كم بينا در ايران وجود دارد، در اين ميان برخي از مسوولان بهداشتي، نسبت به دو برابر شدن جمعيت نابينا و كم‌بينايان طي 15 سال آينده در صورت توجه نكردن به مراقبت‌ها و درمان اختلالات چشمي هشدار داده‌اند و غفلت از اين امر مهم را جبران‌ناپذير عنوان كرده‌اند.

به گزارش خبرنگار«اجتماعي» ايسنا، ايران كه در رده شانزدهمين كشور پرجمعيت جهان قرار دارد، يكي از كشورهاي با ضريب شيوع بالاي اختلالات و بيماري‌هاي چشمي در منطقه شناخته شده است. به طوري كه در حال حاضر بين 27 تا 32 درصد از جمعيت كشور دچار عيوب انكساري (نزديك بيني، دوربيني، آستيگمات)، بيش از 31 درصد مبتلاء به آب مرواريد، افزون بر سه درصد دچار گلوكوم، كمتر از سه درصد دچار تنبلي چشم و حدود 25 درصد كودكان به انحراف چشمي مبتلايند كه اين آمار حتي در مقايسه با كشورهاي همسايه بسيار بالاتر است.

در هر دقيقه يك كودك «نابينا» مي‌شود

وجود 550 هزار نفر با اختلالات بينايي در ايران

بر اساس طرح 2020 كه با كمك WHO ( سازمان بهداشت جهاني) ساليان سال است، در كشورهاي مختلف اجرا مي‌شود، كشورهاي عضو متعهد شدند تا سال2020 ميلادي ديگر نابينايي‌هاي قابل پيشگيري در جهان وجود نداشته باشد، چرا كه در هر پنج ثانيه يك نفر به جمع نابينايان و كم بينايان جهان افزوده و در هر دقيقه يك كودك نابينا مي‌شود.

نگاهي به آمارهاي تعداد نابينايان گوياي آن است كه هم اكنون بيش از 45 ميليون نابينا در جهان وجود دارد كه از اين تعداد سه ميليون نفر در منطقه مديترانه شرقي و بيش از20 ميليون نفر مبتلاء به يك يا چند اختلالات بينايي هستند. همچنين براساس برآوردهاي بين المللي، تعداد افراد نابيناي ايران حدود پنج در 1000 تخمين زده شده است كه بدين ترتيب بايد گفت، حدود 550 هزار نفر در ايران دچار اختلالات بينايي هستند كه از اين تعداد، حدود 37 هزار نابينا و كم بينا تحت پوشش سازمان بهزيستي به عنوان سازمان متولي امور معلولان قرار دارند.

آب مرواريد، عيوب انكساري، تغذيه، بيماري‌هاي عفوني و انحرافات چشمي از دلايل شيوع كم‌بينايي و نابينايي در ايران

از سوي ديگر شيوع تراخم به عنوان يكي از بيماري‌هاي عفوني چشم، در بخش‌هاي جنوبي كشور از ديگر مشكلات رايج است كه با روند رو به رشد آن، يكي از بيماري‌هاي مهم اين منطقه محسوب مي‌شود.

بايد تاكيد كرد،‌ شيوع بالاي آب مرواريد، افزايش عيوب انكساري چشم، نوع تغذيه، بيماري‌هاي عفوني، انحرافات چشمي و مراقبت نكردن كامل از چشم از دلايل مهم شيوع كم‌بينايي و نابينايي در كشور است.

ضريب مشكل «اشتغال» نابينايان بيشتر از نرخ متوسط بيكاري ساير معلولان است

بدليل نبود آمار مشخص، دائما راجع به نرخ‌هاي غيرواقعي صحبت مي‌شود

به گزارش ايسنا، روز جهاني نابينايان برابر با 15 اكتبر، روزي است كه نابينايان تصوير خودشان را در جامعه و يا قانوني به نام «عصاي سفيد» ترسيم مي‌كنند.

عصاي سفيد به نوعي پرچم استقلال اين قشر به شمار مي‌رود، اين قانون كه به استفاده نابينايان از تمامي امكانات رفاهي،‌اياب و ذهاب ، وسايل حمل و نقل ، دسترسي به منابع اطلاعاتي، و تسهيلات همگاني اشاره دارد، ساير اقشار را موظف به رعايت كامل وضعيت نابينايان مي‌كند.

بر اساس قانون عصاي سفيد كه در سال 1921 ميلادي به تصويب رسيده ، دولت‌ها موظفند نابينايان را در امور دولتي مشاركت داده و زمينه اشتغال آن‌ها را نيز فراهم كنند.

افراد دچار اختلالات بينايي بالاخص نابينايان و كم بينايان به دليل كمبود يا نداشتن مهارت‌هاي اجتماعي در حالي كمتر مورد پذيرش جامعه قرار مي‌گيرند كه ‌مي‌توان با استفاده از تغيير در برنامه‌ها، شيوه‌ها و مواد آموزشي امكانات تحصيلي، شغلي و نقش‌هاي كارآمدي در جامعه بر عهده آن‌ها قرار داد و بدين ترتيب زندگي مستقلي از نظر اقتصادي برايشان فراهم كرد.

هر چند در بخش ساماندهي اشتغال معلولان همواره به توسعه مهارت و آموزش، اجراي طرح‌هاي كارورزي فارغ‌التحصيلان دانشگاهي، حمايت از توسعه مراكز فني ـ حرفه‌اي خاص معلولان و ايجاد تعاوني‌هاي ويژه آن‌ها تاكيد مي‌شود، اما اين اقدامات آن قدر كند پيش مي‌رود كه در زندگي معلولان ملموس نيست و هر گاه از نمايندگان جامعه معلولان سوال شود، از ميان معلولان كسي را مي‌شناسيد كه توسط بهزيستي تسهيلات خود اشتغالي دريافت كرده باشد؟ همواره با پاسخ منفي نه!! روبرو مي شويد.

سهيل معيني ـ مشاور سابق وزير رفاه در امور معلولان ـ در گفت‌وگو با ايسنا بخش مهم مشكلات جامعه نابينايان را اشتغال دانست و از آن به عنوان معضل جدي معلولان و نابينايان نام برد و افزود: ضريب بيكاري نابينايان بيشتر از نرخ متوسط بيكاري ساير معلولان است.

وي با بيان اين كه آماري از نرخ رسمي بيكاري معلولان در جامعه وجود ندارد، تصريح كرد: در اين زمينه نيازسنجي صورت نگرفته و اين موضوع يكي از خلاهاي سيستم‌هاي مديريتي كشور است كه باعث شده، دائما كلي و راجع به نرخ‌هاي غيرواقعي صحبت كنيم.

به گفته مشاور سابق وزير رفاه در امور معلولان، ارائه نرخ‌هاي غيرواقعي آماري با انگيزه‌هاي متفاوتي صورت مي‌گيرد. به عنوان مثال سازماني براي دريافت بودجه بيشتر، گروه هدف خود را بزرگ‌تر از تعداد واقعي معرفي مي‌كند و زماني كه پاي اجرا وسط مي‌آيد، آمارهاي خدماتي پايين مي‌آيد و مي‌گويند تعداد متقاضيان همين مقدار بوده!!

معيني ادامه داد: مركز آمار ايران در سال 85 تعداد معلولان ايران را حدود يك ميليون نفر برآورد كرد، در حالي كه آمار سازمان‌هاي ديگر همچون بهزيستي، با تخمين‌هاي هميشگي، حدود سه ميليون نفر بود. اين در حاليست كه نسبت سه به يك شوخي نيست و جامعه نابينايان نيز به عنوان معلولان از اين اختلافات آماري به دور نيستند و هنوز آمار مشخص و واقعي از افراد دچار اختلالات بينايي در كشور وجود ندارد.

برخي خدمات مثل مستمري‌ها با نيازها و سطح زندگي معلولان تناسبي ندارد

معلولان حداقل «حقوق بيكاري» را هم دريافت نمي‌كنند

مشاور سابق وزير رفاه نداشتن آمار مشخص و واقعي را باعث كاهش دريافت خدمات خواند و مشكل عام ديگر معلولان را فقدان «سيستم جامع تامين اجتماعي معلولان» دانست و تاكيد كرد: نداشتن اين سيستم به معناي دريافت نكردن خدمات اجتماعي توسط معلولان نيست، اما واقعيت آن است كه برخي خدمات مثل مستمري‌ها با نيازها و سطح زندگي معلولان تناسبي ندارد.

معيني با بيان اين كه تخصيص بخشي از بودجه سازمان بهزيستي براي سرفصل مستمري‌ها شيوه‌ پاسخگويي نيست، اظهار كرد: در ايران نيز بايد همچون ساير كشورها، قانون جامع تامين اجتماعي افراد معلول ايجاد شود تا روشن شود، اگر فرد معلول توانايي كار كردن ندارد، چه دريافتي بايد داشته باشد و انتظار مي‌رود بر اساس توليد ناخالصي ملي، و اختصاص بخشي از آن به سهم رفاه اجتماعي افراد معلول، آن‌ها از حداقل استانداردهاي يك زندگي بهره‌مند شوند.

وي اعلام كرد: در حال حاضر بر اساس قانون كار، حداقل حقوق دريافتي افراد عادي مشخص است و اگر فردي بيكار شود، حداقل حقوق را دريافت مي‌كند، اما اين امر در مورد افراد معلول صدق نمي‌كند و معلولان حتي حداقل حقوق بيكاري را دريافت نمي‌كنند. اين امر بايد شفاف شود و دولت در اين زمينه بايد قدم جدي بردارد.

رايزيني‌ با وزارت رفاه براي تهيه لايحه «جامع تامين اجتماعي افراد معلول»

معلولان با افزايش درصدهاي بودجه‌اي سازمان بهزيستي نمي‌توانند به جايي برسند

مشاور سابق وزير رفاه عنوان كرد: چنين لايحه‌اي بايد از طرف دولت تهيه و به مجلس ارائه شود تا در بودجه كشور مشخص شود، يك معلول براي تامين نيازهاي اجتماعي‌ خود چه حقي را بايد دريافت كند.

معيني با بيان اين كه در حال رايزني براي انجام اين كار هستيم، تاكيد كرد: اين پيشنهاد بايد از سوي وزارت رفاه ارائه شود. در گذشته كه مشاور وزير رفاه بودم، اين موضوع مطرح شد، اما پس از آن پيگيري نشد.

وي با اشاره به رشد قابل توجه بودجه سازمان بهزيستي و افزايش مستمري‌هاي مددجويان، تصريح كرد: مشكل معلولان با درصدهاي اعلام شده حل نمي‌شود. مسئوولان در صحبت‌هاي خود افزايش درصدها را اعلام مي‌كنند، اما واقعيت اين است كه معلولان با اين درصدها به جايي نمي‌توانند برسند و آن‌ها نيازمند بودجه مشخصي براي رفع نياز و رفاه اجتماعي‌اشان هستند.

اگر در ايران سيستم تامين اجتماعي وجود ندارد، بايد «اشتغال» ايجاد كنيم

نرخ بيكاري معلولان در ايران بي‌شك بيش از 50 درصد است

بهزيستي ادعاهاي خود در رابطه با ايجاد اشتغال براي معلولان را با جزييات منتشر كند

مشاور سابق وزير رفاه اظهار كرد: هر چند آماري در مورد نرخ بيكاري در معلولان نداريم،‌اما اين رقم در اروپا بسيار چشمگير و حدود 50 درصد است كه اين نرخ بي‌شك در ايران به بيش از50 درصد مي‌رسد.

معيني خاطر نشان كرد: هر چند اين نرخ در اروپا بالاست، اما در اين كشور‌ها معلول را تامين مي‌كنند، به طوري كه سطح زندگي معلولان آلمان و اسكانديناوي، برابر طبقه متوسط جامعه افراد عادي است، پس اگر در ايران سيستم تامين اجتماعي وجود ندارد، بايد اشتغال ايجاد كنيم.

وي يكي از بزرگ‌ترين چالش‌هاي پيش روي بخش اشتغال معلولان را فقدان سياستگذاري‌هاي علمي و جامع دانست و عنوان كرد: هر چند بودجه‌هاي زيادي به اين كار اختصاص يافته است و با وجود آمارهايي كه سازمان بهزيستي مي‌دهد، شاهد شكوفايي حوزه اشتغال معلولان نيستيم. به عنوان مثال گفته‌اند، اشتغال معلولان در سال جاري به 60 هزار نفر مي‌برسد، اما از بهزيستي مي‌خواهيم اين آمار را رسما و با جزئيات منتشر كند، يعني اگر ادعا مي‌كنند X ميزان اشتغال ايجاد كرده، بگويد اين تعداد در كجا‌ها جذب شدند؟؟

مشاور سابق وزير رفاه در امور معلولان ادامه داد: گفته مي‌شود، بخشي از اشتغال‌ از طريق بنگاه‌هاي زود بازده صورت گرفته، اما با توجه به مباحثي كه در رابطه با اين بنگاه‌ها شاهد هستيم، بنگاه‌ها در كجاها و چگونه براي معلولان ايجاد اشتغال كرده‌اند؟

وي در پاسخ به اين سوال كه قانون سه درصد جذب نيروي انساني معلول توسط دستگاه‌هاي دولتي چه كمكي به اين قشر كرده است، توضيح داد: دو مشكل با اين قانون داريم، ‌يكي آن كه با اجراي سياست‌هاي اصل 44 و خصوصي سازي، سازمان‌هاي دولتي و استخدام توسط آن‌ها در حال كوچك‌تر شدن است، پس اين درصد نمي‌تواند، رافع مشكل باشد.

مشاور سابق وزير رفاه در امور معلولان افزود: هر چند قانون جامع حمايت از معلولان از آن‌ها حمايت مي‌كند، اما به دليل آن‌ كه زيربناي اين حمايت (قانون سه درصد) محكم نيست، به هدف نمي‌رسد. از سوي ديگر بايد در ايجاد اشتغال براي معلولان و نابينايان برنامه‌ريزي علمي و مطالعه انجام شود تا ديد به عنوان مثال چگونه مي‌توان بخش خصوصي را در جذب معلولان ترغيب كرد؟ كه اين امر به نوبه خود مستلزم ايجاد بسته حمايتي مناسب از آن‌هاست.

معاونت اشتغال بهزيستي راندمان لازم را ندارد

سازمان فني ـ حرفه‌اي هنوز نپذيرفته، براساس اساسنامه‌اش موظف به ارائه خدمات فني و حرفه‌اي به معلولان است

معيني، آموزش‌هاي فني ـ‌ حرفه‌اي را از ديگر راه‌كارهاي رفع مشكل اشتغال معلولان عنوان و اظهار كرد: هر چند در حال حاضر اقداماتي در اين زمينه انجام مي‌شود، ‌اما سياستگذاري جامع و علمي ندارد. به عنوان مثال، بهزيستي براي تسريع كارها، معاونت اشتغال ايجاد مي‌كند. معاونتي كه با فقدان مطالعات علمي و تخصصي روبروست و با سرعت براي پاسخگويي به نيازهاي روز اقداماتي را انجام مي‌دهد، اما چون سياستگذاري لازم و علمي در اين باره صورت نگرفته، راندمان لازم را ندارد.

وي در پاسخ به اين گفته كه بهزيستي تفاهمنامه‌اي را با سازمان فني و حرفه‌اي در راستاي ترويج اين آموزش‌ها به معلولان امضا كرده است، گفت: اين تفاهمنامه اجرا نمي‌شود!! علي‌رغم جلسات متعدد و اقدامات صورت گرفته، سازمان فني ـ حرفه‌اي هنوز نپذيرفته، براساس اساسنامه‌اش موظف به ارائه خدمات فني و حرفه‌اي به معلولان است و چون نپذيرفته، وارد هم نمي‌شود.

معيني در اين باره ادامه داد: در كشورهاي ديگر اين مسووليت را وزارت كار و امور اجتماعي پذيرفته و آموزش‌هاي فني و حرفه‌اي را به نابينايان ارائه مي‌كند، اين در حاليست كه وزارت كار و امور اجتماعي ايران نپذيرفته بيكار، بيكار است حال چه معلولان باشد چه فرد عادي و سالم!! و اين مشكل باعث شده بسياري از معلولان توانايي كاركردن نداشته باشند.

تحصيلات دانشگاهي مشكل اشتغال نابينايان را رفع نمي‌كند

وي با بيان اين كه چون نابينايان نمي‌توانند، دسترسي به شغل داشته باشند، لذا تمام توان خود را صرف تحصيل در دانشگاه‌ها مي‌كنند، اذعان كرد: اغلب نابينايان به دنبال ورود به دانشگاه‌ها هستند. اين امر گذشته از اين كه ضريب سطح تحصيلات آموزشي و فرهنگي آن‌ها را افزايش مي‌دهد، اما مشكل اينجاست كه تحصيلات دانشگاهي مشكلات آن‌ها را رفع نمي‌كند، بلكه معضل ديگري ايجاد مي‌كند و آن اين كه فرد با داشتن تحصيلات ليسانس، توقعاتش افزايش مي‌يابد.

مشاور سابق وزير رفاه در امور معلولان با بيان اين كه بر اساس ماده (هشت) قانون جامع حمايت از حقوق معلولان، آموزش اين قشر در تمامي مقاطع رايگان است، اذعان كرد: همين امر باعث شده، نابينايان به دانشگاه‌ها راه يابند، اما مشكل اشتغال با تحصيلات حل نمي‌شود و براي معلولاني كه اغلب از گروه‌هاي پايين دست جامعه بوده و استقلال مالي براي آن‌ها ضروري است، بايد دوره‌هاي جامع فني و حرفه‌اي را تعريف كنيم تا حتي بدون ورود به دانشگاه به سر كار روند.

به گزارش ايسنا، در حالي كه قانون «عصاي سفيد» توجه شهرداري‌ها را به مساله «تردد نابينايان» معطوف داشته است، مناسب‌سازي اماكن و معابر عمومي از اساسي‌ترين مشكلات اين قشر در رفت و آمدهاي آن‌ها به شمار مي‌رود. اماكني كه حتي براي افراد سالم و عادي نيز مناسب‌سازي نشده است، با وجود چاله‌هاي فراوان، پله‌ها و پرتگاه‌ها همواره اين گروه را در معرض سقوط و فرود قرارداده است.

همچنين در حالي كه هنوز عصاهاي نابينايان به دليل گيركردن در پل‌هاي پياده‌روها مي‌شكند و عبور از عرض خيابان به دليل ملموس و برجسته نبودن خط كشي‌ها براي آن‌ها بسيار دشوار و در اغلب مواقع ترددشان بدون كمك گرفتن از فرد بينا غير ممكن مي‌شود، سخن گفتن در مورد بهره‌مندي از وسايل حمل و نقل عمومي و يا مناسب‌سازي ساختمان‌هاي اداري و مسكن شخصي نابينايان خنده‌دار است.

زور سازمان بهزيستي به متوليان اصلي مناسب‌سازي نمي‌رسد

معيني در اين مورد نيز گفت: مناسب سازي محيط زندگي و شهري همچنان جزء مشكلات جدي جامعه معلولان و نابينايان است و هر چند گام‌هايي در راستاي اجراي قانون در اين باره برداشته شده است، اما همچنان مشكل عمده نبود نظارت كلان از سوي دولت در مناسب‌سازي محيط همچنان وجود دارد.

وي ادامه داد: اگر قانون جامع حمايت از حقوق معلولان را در اين زمينه ملاك قرار دهيم، سازمان بهزيستي به عنوان ناظر،‌ اين كار را كم و بيش انجام مي‌دهد، اما زورش به ساير متوليان اصلي مناسب‌سازي نمي‌رسد.

دولت، فكري براي تامين هزينه اياب و ذهاب نابينايان كند

در سرفصل‌هاي سازمان بهزيستي بودجه اياب و ذهاب نيز وجود دارد

مشاور سابق وزير رفاه در امور معلولان، با بيان اين كه بر اساس قانون جامع معلولان شهرداري‌ها مكلف به مناسب‌سازي معابر شهري هستند، تصريح كرد: مناسب‌سازي نشدن اماكن عمومي، كوچه‌ها، خيابان‌ها و به طور كلي ايمني محيط، يعني نبود پله و پرتگاه تنها يك قسمت مشكل نابينايان است و بخش دوم مشكل آن است كه افراد نابينا در بخش حمل و نقل عمومي احتياجي به وسيله مناسب شده خاصي ندارند و مشكل آن‌ها تامين مالي آن‌ها براي تردد است.

معيني اظهار كرد: در ساير كشورها براي اياب و ذهاب به نابينايان قدرت خريد مي‌دهند و لذا به طور صريح از دولت مي‌خواهيم، در اين مورد فكري براي نابينايان بكند و در قالب تامين اجتماعي، وجوهي را با توجه به متوسط نياز اين افراد براي ترددشان در نظر گيرد.

وي در پاسخ به اين سوال كه آيا رديفي به نام اياب و ذهاب در سرفصل بودجه‌اي سازمان بهزيستي قرار دارد، گفت: در سرفصل‌هاي خدمات بهزيستي، بعضا به اين موضوع اشاره مي‌شود، اما اين سازمان آنقدر كمبود بودجه دارد كه اشاره‌اي به اين موضوع نمي‌شود و اگر مطرح كنند، نيازي را ايجاد مي‌شود كه نمي‌توانند پاسخش را بدهند.

نبود فضاهاي لازم براي گزينش همسر مناسب، يكي ديگر از چالش‌هاي جامعه نابينايان

نگراني‌هاي زنان نابينا از تداوم ازدواج، باعث شده آن‌ها تمايل بيشتري به ازدواج با مردان نابينا داشته باشند

ضريب ازدواج نكردن در زنان نابينا بيشتر از مردان است

مشاور سابق وزير رفاه در امور معلولان همچنين در مورد «ازدواج» نابينايان نيز گفت: مشكل عمده ازدواج نابينايان، وجه اقتصادي آن است، چرا كه اغلب اين افراد مشكلي از نظر جسمي ندارند.

معيني با بيان اين كه طبيعي است زماني كه آمار بيكاري در ميان اين قشر بالا باشد، ازدواج آن‌ها را با مشكل مواجه مي‌كند، تاكيد كرد: اين مشكل را باز هم مي‌توان در قالب سيستم تامين اجتماعي حل كرد.

وي يادآورشد: نبود فضاهاي لازم براي گزينش همسر مناسب يكي ديگر از چالش‌هاي مهم جامعه نابينايان به شمار مي‌رود كه نبود چنين فضايي مشكل زنان نابينا را دو چندان مي‌كند.

فقدان محيط‌ هاي اجتماعي براي حضور نابينايان و برقراري ارتباط با يكديگر و غالب بودن فرهنگ مردسالاري در كشور كه زن همواره موجودي انتخاب شونده است تا انتخاب كننده، از ديگر نكاتي بود كه مشاور سابق وزير رفاه با اشاره به آن‌ها ذكر كرد: همچنين نگراني‌هاي اين زنان از ايمني و تدوام ازدواج باعث شده آن‌ها تمايل بيشتري به ازدواج با مردان نابينا داشته باشند، لذا بايد محيط‌هاي اجتماعي لازم براي ارتباطات اجتماعي زنان نابينا ايجاد شود كه اين وظيفه سازمان بهزيستي و نهادهاي غيردولتي است.

معيني در عين حال اظهار كرد: درصد ازدواج در ميان نابينايان بالاست، اما ضريب ازدواج نكردن در زنان نابينا بيشتر از مردان است و آن‌ها مشكلات بيشتري در اين مورد دارند. همچنين بايد آموزش‌هاي لازم براي توانمند شدن به زنان نابينا ارائه شود و در اين مورد با نهادهاي غيردولتي و سازمان بهزيستي در حال رايزني هستيم.

وي افزود: زنان نابينا به دليل فرهنگ سنتي و بسته خانواده‌هايشان آموزش‌هاي لازم را به عنوان فردي كه محور زندگي است، نمي‌بينند و اين امر بايد از طريق مراكز آموزشي جبران شود، تا آن‌ها كارهايي چون خانه‌داري، فرزندپروري و تكنيك‌هاي ارتباطي با ساير افراد را بياموزند. از سوي ديگر در اين آموزش‌ها بايد به اصول و جنبه‌هاي زيبايي‌شناسانه همچون آرايش و لباس پوشيدن توجه شود.

به گزارش ايسنا، با تاسيس سازمان آموزش و پرورش استثنايي، گروه آموزشي نابينايان و نيمه‌بينايان آغاز به كار كرد و براي اين گروه از دانش‌آموزان چهار دوره پيش‌دبستاني، ابتدايي، راهنمايي، تحصيلي و متوسطه پيش‌بيني شد و در اين بين به آموزش تلفيقي اين گروه نيز اهميت خاصي داده شد.

با تجديدنظر در دستورالعمل‌هاي آموزش تلفيقي نابينايان در سال 74 و ابلاغ آن به مدارس عادي و استثنايي، مدارس عادي موظف به پذيرش دانش‌آموزان نابينا به صورت تلفيقي در كلاس‌هاي مختلف درسي شدند و مدارس استثنايي مسووليت يافتند، براي تامين تجهيزات آموزشي و معلم رابط و ارائه مشاوره تحصيلي اقدام كنند.

بنابر آمار سازمان آموزش و پرورش استثنايي، هم اكنون دو هزار و 692 دانش‌آموز نابينا و نيمه‌بينا با اجراي طرح آموزش تلفيقي در بين دانش‌آموزان عادي تلفيق و مشغول به تحصيل هستند.

اجراي چنين طرح‌هايي هر چند معقول و منطقي به نظر مي‌رسد، اما به گفته يكي از نابينايان، كافي نيست و دانش‌آموزان و افراد چند معلوليتي همچون نابيناياني كه داراي اختلالات شنوايي هستند و يا نابينايان داراي بيماري‌هاي ضايعه نخاعي نيازمند امكانات آموزشي، رابط و راهنما هستند و آموزش و پرورش استثنايي نمي‌تواند، خدمات تيمي همچون رابط، مشاور، معلم، روانشناس و روان پزشك را در اختيار آن‌ها قرار دهد.

علي رغم اين كه براساس قانون جامع حمايت از معلولان تحصيل در تمامي مقطع براي آن‌ها رايگان است، اما بنا بر سياستي كه سازمان بهزيستي در سال جاري در پيش گرفته است، تنها قسمتي از هزينه‌هاي دانشگاهي معلولان پرداخت مي‌شود كه اين موضوع از ديگر چالش‌هاي پيش روي اين افراد از جمله نابينايان كه تنها اميد اجتماعي خود را در ادامه تحصيل مي‌دانند، به شمار مي‌رود.

طبق آمارهاي موجود، سازمان بهزيستي در سال گذشته شهريه دانشگاهي دو هزار و 120 دانشجوي نابينا و كم‌بينا را پرداخت كرده است.

كاهش تاثيرات حاصل از نابينايي و پيشگيري از معلوليت‌هاي بينايي، نيازمند اقدامات به موقع توانبخشي و به دنبال آن شناسايي آن‌ها و ارائه طرح‌هاي غربالگري در كودكان مبتلاء به اختلالات بينايي است.

سازمان بهزيستي در اين راستا گام‌هايي را برداشته و چند سالي است، پيشروي برنامه‌هايي در اين زمينه شده است و طرح‌هايي همچون «غربالگري كودكان پيش دبستاني چهار تا شش سال» و «پيشگيري از تنبلي چشم» را اجرا كرده است.

همچنين تاسيس مراكز غيردولتي «خانواده و كودك كم بينا و نابينا» با هدف گسترش و ارتقاء سطح كمي و كيفي خدمات آموزشي و توانبخشي به كودك نابينا و كم بينا و ارائه مشاوره به خانواده و كودك ايجاد شده است. به طوري كه در حال حاضر شش مركز خانواده كودك نابينا و كم بينا و يك مركز شبانه‌روزي نابينايان در كشور وجود دارد.

در اين فرايند، كودكان نابينا و كم‌بيناي زير شش سال با در نظر گرفتن مقاطع سني علاوه بر مهارت‌هاي ارتباط با محيط و ديگران، جهت‌يابي، حركت و تقويت حواس ‌بايد، مهارت‌هاي فكري و روزمره زندگي را بياموزند. همچنين خانواده‌ها به ويژه والدين كودك، نحوه تعليم و تربيت و چگونگي برخورد با كودك، بازي‌ها و سرگرمي‌هاي ويژه آنان را فرا گيرند.

همچنين از خدمات ارائه شده به نابينايان در حوزه توانبخشي بهزيستي مي‌توان به ارزيابي و تشخيص دقيق وضعيت بينايي در واحدهاي بينايي‌سنجي اشاره كرد كه تعداد اين واحدها در كل كشور به 50 واحد مي‌رسد.

بيش از دوسوم نابينايي‌ها قابل پيشگيري است

اجراي طرح پيشگيري از تنبلي چشم از يكم تا 30 آبان ماه جاري در سراسر كشور

سن تشخيص تنبلي چشم با كاهش به 2 تا 3 سال مي‌رسد

اشرف عربي ـ كارشناس مسوول گروه پيشگيري از نابينايي سازمان بهزيستي كشور ـ نيز در گفت‌وگويي با ايسنا، تصريح كرد: آب مرواريد، عيوب انكساري (نزديك بيني، دوربيني، آستيگماتيك)، نابينايي‌هاي دوران كودكي، آب سياه و رتينو ديابتيك از رايج‌ترين بيماري‌هايي به شمار مي‌روند كه باعث نابينايي و كم بينايي در دنيا مي‌شوند.

وي آمبليوپي (تنبلي چشم) را از دلايل عمده نابينايي در دوران كودكي نام برد و گفت: بر اساس برنامه سازمان بهداشت جهاني، بيماري‌هاي ياد شده بايد تا سال2020 پيشگيري و تحت كنترل درآيند.

كارشناس مسوول گروه پيشگيري از نابينايي سازمان بهزيستي افزود: در حال حاضر تحقيقاتي در سطح كشور انجام نشده تا مشخص شود، ايران نسبت به اين برنامه در چه وضعيتي قرار دارد.

عربي با اشاره به اجراي طرح تنبلي چشم توسط سازمان بهزيستي و پايش اين طرح، شيوع اين بيماري را حدود 6/1 درصد اعلام كرد.

وي با بيان اين كه شيوع آمبليوپي در سال‌هاي ابتدايي اجراي طرح حدود دو درصد بود، اظهار كرد: با اجراي طرح پيشگيري از تنبلي چشم، شيوع آمبليوپي در سال گذشته با كاهش بيش از يك درصدي به 9 دهم درصد رسيد.

كارشناس مسوول گروه پيشگيري از نابينايي سازمان بهزيستي، تعداد نابينايان جهان را 455 ميليون نفر اعلام و يادآورشد: هر ساله يك تا دو ميليون نفر به اين جمعيت اضافه مي‌شوند كه بيش از دوسوم نابينايي‌ها قابل پيشگيري است.

عربي بيان كرد: هر ساله طرح پيشگيري از تنبلي چشم يكم تا 30 آبان ماه اجرا مي‌شود كه در كنار اين طرح، ساير اختلالات بينايي نيز شناسايي مي‌شوند.

وي عيوب انكساري، انحراف چشم و يكسري از مشكلات ساختماني چشم را از ديگر اختلالات بينايي خواند و عنوان كرد: در سطح اول اجراي طرح، تمامي كودكان سه تا شش ساله مهدهاي كودك و كودكان چهار تا شش ساله‌ غيرتحت پوششي‌هاي مهدها توسط بهورزان، مربيان مهدها و نيروهاي غيرتخصصي غربال مي‌شوند و كودكان شناسايي شده، به عنوان كودك مشكوك به سطح دوم (اپتومتريك) ارجاع داده مي‌شوند و در برخي مواقع نيز به سطح سوم، يعني چشم پزشك ارجاع داده مي‌شوند.

به گفته كارشناس مسوول گروه پيشگيري از نابينايي بهزيستي، در سال گذشته با اجراي اين طرح، حدود 10 هزار كودك دچار تنبلي چشم و حدود 42 هزار كودك مبتلاء به انواع اختلالات بينايي شناسايي شدند كه شيوع اختلالات بينايي در سال گذشته 2/4 درصد و شيوع آمبلپوپي 9/0 درصد بوده است.

عربي با اشاره به عوامل ژنتيكي دخيل در اختلالات بينايي، عنوان كرد: در اين مورد كه چند درصد از اختلالات بينايي در اثر عوامل ژنتيكي است، آمار دقيقي در دست نيست، چرا كه شناسايي اين افراد پس از گذشت مدت زمان طولاني از اختلال آن‌ها صورت مي‌گيرد و فرد علت اختلال بينايي خود را نمي‌داند.

برخورد جسم خارجي، ضربه‌ها و عفونت‌ها از ديگر دلايل نابينايي به شمار مي‌رود كه عربي در اين مورد، توضيح داد: بررسي بروي اين عوامل خارج از حيطه كاري اين سازمان است.

وي اعلام كرد: بر اساس اهداف WHO تا سال2020 است، معاونت پيشگيري بهزيستي برنامه‌هايي دارد كه طبق آن قرار است، به زودي سن تشخيص تنبلي چشم را كاهش دهيم و در اين زمينه طرح‌هايي براي كودكان دو تا سه ساله در دست اقدام است.

كارشناس مسوول گروه پيشگيري از نابينايي سازمان بهزيستي، افراد تحت پوشش طرح تنبلي چشم بهزيستي در سال 86 را حدود يك ميليون و700 هزار نفر خواند و خاطر نشان كرد: اين تعداد 75 درصد جمعيت گروه هدف را تشكيل مي‌دهد.

عربي، سن طلايي درمان تنبلي چشم را كمتر از پنج سالگي و حداكثر 12 سالگي دانست و گفت: پس از اين سنين شانس درمان كاهش مي‌يابد، بنابراين بيماري هر چه زودتر تشخيص داده شود، راحت‌تر درمان مي‌شود.

وي ادامه داد: طرح پيشگيري از تنبلي چشم در پايگاه‌هاي سيار، دائم و خانه‌هاي بهداشت، برخي مدارس و ساير اماكني همچون مساجد و غيره با همكاري بخش خصوصي انجام شده است و تاكيد داريم، اين طرح در مناطق محروم و روستايي كه امكان دسترسي آن‌ها به تجهيزات غربالگري كمتر است، ارائه شود.

به گفته كارشناس مسوول گروه پيشگيري از نابينايي سازمان بهزيستي، طرح ياد شده، در 72 درصد جمعيت شهري و 81 درصد جمعيت روستايي و عشايري در سال گذشته اجرا شده است.

وي اذعان كرد: سازمان بهزيستي در تمامي نقاط كشور پايگاه غربالگري تنبلي چشم ندارد، از سوي ديگر شركت در برنامه پيشگيري از تنبلي چشم به صورت اختياري و داوطلبانه است و الزامي براي افراد ايجاد نمي‌كند، لذا ممكن است، در جاهايي كه پايگاه غربالگري هم وجود داشته باشد، خانواده‌هايي مراجعه نكرده باشند.

انتهاي پيام
سه شنبه 23 مهر 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 196]