وقتى طبل رسوايى نواخته مى شود!

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: وقتى طبل رسوايى نواخته مى شود!
مهدى گيوه كىكمپانى فيلمسازى خانوادگى مخملباف بار ديگر در كانون توجهات جريانات فرهنگى - سياسى غرب قرار گرفته است. در خبرها آمده بود كه در جشنواره بين المللى فيلم هاى زنان در سرزمين هاى اشغالى (اسرائيل) كارگردانان زن ايرانى بيشترين حضور را دارند. در اين جشنواره كه قرار است هفته آينده در شهر «رخووت» در مركز سرزمين هاى اشغالى برگزار شود سه عضو مونث خانواده محسن مخملباف حضور فعال دارند. پايگاه اينترنتى وزارت خارجه رژيم صهيونيستى در اين زمينه نوشته است: يكى از بهترين نشانه هاى دلبستگى شگفت انگيز اسرائيليان به سينماى ايران چندين فيلم ايرانى است كه در برنامه جشنواره بين المللى فيلم هاى زنان كه قرار است هفته آينده در مركز اسرائيل برگزار شود گنجانيده شده است. بيش از همه، اسرائيليان به فيلم هاى مخملباف علاقه نشان مى دهند، ولى در اين فستيوال كه به فيلم هاى زنان درباره زنان اختصاص دارد، فيلم هايى نيز از چند بانوى ديگر كارگردان ايرانى به روى اكران مى آيد.از سوى ديگر روزنامه هاآرتص در گزارشى پيرامون جشنواره بين المللى رخووت، از خانواده مخملباف با شگفتى ياد كرد و نوشت: چنين پديده اى در صحنه سينمايى جهان نظير ندارد زيرا پنج نفر از خانواده مخملباف سينماگر هستند و سه تن از آنان را زنان تشكيل مى دهند. هاآرتص خانواده هنرمند مخملباف را با خانواده بناتى در اسرائيل مقايسه كرد. خانواده بناتى نيز حدود صد سال پيش از جنوب ايران به اسرائيل مهاجرت كرد و از پدربزرگ تا نوه ها و نتيجه ها نسل در نسل همگى افراد هنرمندى بوده و هستند!از ميان پنج تن افراد خانواده مخملباف كه همگى به كارگردانى سينمايى مى پردازند چهار تن از شهرت جهانى برخوردار گرديده اند.اين روزنامه مى افزايد: يكى از ويژگى هاى بانوان كارگردان در خانواده مخملباف آن است كه چهره هاى زنانه را نيز در ابعاد گسترده در فيلم هاى خود مى گنجاند كه هدف از آن نشان دادن تبعيضى است كه در كشورهاى اسلامى نسبت به زنان وجود دارد و بايد براى بهبود وضع آنها تلاش شود.يكى ديگر از فيلم ها به نام پرسپوليس (تخت جمشيد) اثر مرجان ساتراپى است كه در اروپا زندگى مى كند و فيلم ديگر با نام چهار زن و يك مرد ساخته ناهيد پارسون است.حكايت سينماگرانى چون مخملباف حكايتى غريب است، حكايت فيلمسازانى كه خودشان و سينمايشان براى مردم غريبه هستند و با آن احساس بيگانگى مى كنند.حال اين بار مخملباف و خانواده اش، اين فيلمساز غريبه با درد مردم به دامن اسرائيلى ها افتاده است.فيلمسازى كه كارشناسان سينماى صهيونيستى درباره خانواده اش مى گويند: در خانواده مخملباف كارگردانانى وجود دارد كه نمى توانند در كشور خود آزادانه فيلم تهيه كنند و از اين رو ساكن سرزمين غربت هستند و فيلم هاى آنها از استقبال بين المللى برخوردار گرديده است و حكومت ايران اجازه اكران فيلم هاى آنها را در داخل كشور نمى دهد.محسن مخملباف كار فيلمسازى را پس از انقلاب در حوزه هنرى سازمان تبليغات اسلامى شروع كرد. در اوايل انقلاب و با توجه به فضاى پس از انقلاب و تندروى هاى معمول هر انقلاب مخملباف با ساخت برخى فيلم هاى به شدت ايدئولوژيك مانند توبه نصوح، استعاذه، دوچشم بى سو و... توانست خود را به عنوان نماد جريان فيلمسازى پس از انقلاب معرفى كند. با توجه به فضاى هيجان زده پس از انقلاب و نوع نگاه خاصى كه به سينما وجود داشت و نبود چهره هاى معتبر در عرصه فيلمسازى و كنار رفتن نسل سينماى پيش از انقلاب، استقبال از فيلم هاى مخملباف و اين جريان مشهود بود تا جايى كه مخملباف در سال ۶۵ پس از ساخت فيلم اجاره نشين هاى مهرجويى با ارسال نامه اى انتقادى به سيد محمد بهشتى معاون وقت سينمايى ارشاد خواستار برخورد با مهرجويى شده و مدعى شد كه حاضر است به خود نارنجك ببندد و مهرجويى را بغل كند!با نزديك شدن به پايان جنگ تحميلى مخملباف كه در آن دوران بسيارى به ماهيت و خاستگاه انقلابى او شك كرده بودند كم كم تغيير مسير داد و با ساخت فيلم عروسى خوبان و وجود صحنه هايى كه كنايه به وضعيت نظام جمهورى اسلامى بود اولين گام را در جهت انحراف از مسير اصلى انقلاب برداشت.بسيارى از دلسوزان وقتى صحنه چرخش آرم بنز را با سخنان امام خمينى (ره) مشاهده كردند سريع به ماهيت قصه پى بردند و متوجه شدند كه اين كارگردان تندرو و سوپرانقلابى! از مسير خود در حال منحرف شدن است. اگر بخواهيم به ريز قصه مخملباف بپردازيم وقت زيادى از ما خواهد گرفت وليكن به صورت خلاصه مى توان گفت وى پس از ساخت عروسى خوبان با كارگردانى دو فيلم نوبت عاشقى و شب هاى زاينده رود ضمن مقايسه نظام جمهورى اسلامى با سيستم و وضعيت رژيم گذشته عملا در مسيرى گام برداشت كه امروز مورد توجه صهيونيست ها قرار گرفته است. فيلمسازى كه امروز با ساخت فيلم پوچ و بى سروته جنسيت و فلسفه نشان داد اين كه مى گويند فيلمساز منويات درونى خود را تبديل به فيلم مى كند تا چه حد درست است!محسن مخملباف و خانواده اش كه به گفته كارشناسان سينماى صهيونيست پنج فيلمساز هستند ، همگى وابسته به جريان فيلمسازى غرب از نوع سياسى- فرهنگى هستند كه خانم فرانسيس ساندرس در كتاب ارزشمند «سيا و جنگ سرد فرهنگى» بارها بدان اشاره نموده است. به اعتقاد نگارنده برخى ديگر از فيلمسازان وطنى و خارج نشين! نظير بهمن فرمان آرا، عباس كيارستمى، امير نادرى و ... در اين جهت حركت مى كنند. مخملباف نفاقش رو شد و ليكن سايرين هنوز نه...على ايحال مخملباف فرانسه نشين كه روزگارى فيلمسازى ايدئولوژيك بود با تندروى هاى خود امروز از توبه نصوح به جنسيت و فلسفه رسيده و خانواده وى نيز كه در راستاى تعليمات پدر فيلمسازى را آموزش ديده اند در همان مسير گام برداشته اند و امروز مشخص شد كه آبشخور اين راه كجا بوده و آن روز كه دلسوزان نسبت به اشاعه تفكر اين فيلمساز هشدار مى دادند بايد امروز را مى ديديم كه جريان صهيونيسم بين الملل كه با نفوذ در لايه هاى مختلف فرهنگى به جريان سازى مشغول است با سرمايه گذارى بر روى خانواده مخملباف و كشاندن آنها به دامن خود چه اهدافى را در سر مى پرورانده است.و امروز كوس رسوايى جريان فرهنگى - سياسى وابسته به جريان غرب به صدا درآمده و عدم استقبال از اين فيلمسازان در جشنواره هاى بين المللى و جشنواره هايى كه با سياه نمايى وضعيت فرهنگى ـ اجتماعى ايران از آن ارتزاق مى كردند به حدى رسيده كه اين فيلمسازان منزوى و دور از مردم در حال پناه بردن به دامان صاحبان خود هستند. ذكر اين نكته در پايان ضرورى است كه اين فيلمسازان نسبت و دخلى با مردم ايران ندارند و اصولا فيلمسازانى كه دهه ها ست باعث شادى و شعف بيگانگان شده اند و در محافل روشنفكرى با استهزاء ايران و ايرانى باعث به وجد آمدن اربابان خود شده اند جايى در بين مردم ايران نخواهند داشت.
دوشنبه 18 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 530]