واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: جشنوارهاي ديگر، آزمون و خطايي ديگر
هفتمين جشنواره تئاتر كردي سقز، پس از وقفهاي سهساله برگزار و به محلي براي آزمون و خطاي مجريان آن تبديل شد.
اين جشنواره در حالي به پايان رسيد كه نام آن به دليل وقفهاي سه ساله حتي از ذهن بعضي از هنرمندان اين عرصه خارج شده بود و در واقع به ميداني براي آزمون و خطاي مجريان و ستاد اجرايي آن تبديل شد.
نفس برگزاري جشنوارهاي در حوزه تئاتر آن هم با نام كردي اقدام بسيار مثبتي است كه ميتواند باعث جلب توجه بيشتر مخاطب در درجه اول و توسعه اين هنر در شهر مرزي سقز شود، اما به شرط اينكه زيرساختهاي اساسي براي برگزاري آن فراهم شده باشد.
جشنواره تئاتر كردي سقز از سال 1378 و به همت جمعي از هنرمندان محلي اين شهرستان پا به عرصه هنري گذاشت و پس از برگزاري 6 دوره، با وقفهاي سه ساله به هفتمين دوره خود رسيد و هفته گذشته همه فضاي شهر سقز به رنگ و بوي تئاتر، معطر شد.
وجود مشكلات و كاستيهاي بسيار زياد در امر برگزاري و كيفيت آثار رسيده به جشنواره هفتم باعث شد كه كمتر كسي به دستاوردها و نتايج آن بيانديشد.
مديركل فرهنگ و ارشاد اسلامياستان كردستان درباره اهميت و جايگاه اين جشنواره، گفت: برگزاري جشنوارههاي منطقهاي و موضوعي باعث ميشود كه تئاتر ملي هرچه بيشتر توسعه يابد.
ايماني معتقد است كه اگر بخواهيم تئاتر ملي قوي و با بنيه داشته باشيم، نخست بايد به فكر تقويت زيرساختهاي آن باشيم كه يكي از اين راهها، برگزاري جشنوارههاي منطقه اي و موضوعي در زمينه تئاتر در استانهاي مختلف كشور است.
وي گفت: جشنواره تئاتر كردي فرصت بسيار خوبي است تا فعالان عرصه تئاتر بتوانند بخشهاي كوچكي از آيينها و فرهنگهاي منطقه خود را به نمايش بگذارند.
رئيس انجمن نمايش شهرستان سقز هم در باره اهميت برگزاري جشنواره تئاتر كردي سقز، گفت: يكي از مهمترين معضلات كنوني تئاتر كشور، قهر تماشاگر با سالنهاي نمايش است كه يكي از بهترين راهحلهاي اين موضوع پرداختن به فرهنگهاي منطقهاي و بومياست.
عضو ستاد اجرايي هفتمين جشنواره تئاتر كردي سقز افزود: زماني كه ما شرايط و زمينه زنده كردن و پرداختن به خرده نمايشها و فرهنگهاي محلي را فراهم كنيم، تماشاگر دوباره با تئاتر آشتي ميكند و سالنهاي ما مملو از علاقهمندان به اين هنر خواهد شد.
اسماعيلي، برگزاري جشنواره تئاتر كردي سقز را يكي از نمونههاي عيني اين امر دانست و افزود: با توجه به نتايج برگزاري اين جشنواره در شش دوره گذشته و استقبال بينظير تماشاگران از نمايشهاي به اجرا درآمده، ميتوان به اهميت اين موضوع پي برد.
اين در حالي است كه به عقيده بيشتر هنرمندان و صاحبنظران حاضر در جشنواره هفتم، سطح آثار رسيده به جشنواره آنقدر پايين بوده است كه بعضي از نمايشها به اصرار برگزاركنندگان و به دليل صرف برگزاري جشنواره راهي بخش مسابقه شده بودند.
اين مساله در حالي مطرح ميشود كه به غير از دو اثر نمايشي از شهرستان بوكان با نام به كارگرداني افشين ناصري و به كارگرداني رحيم عبدالرحيم زاده كه اتفاقا اين دو اثر نيز همه جايزههاي جشنواره را ازآن خود كردند، كار شاخص و قابل توجه ديگري در جشنواره هفتم ارائه نشد.
يكي از اعضاي هيات بازبيني جشنواره در اين باره به خبرنگار مهر، گفت: از ميان 47 اثر رسيده به جشنواره فقط سه نمايش لايق حضور در جشنواره بودند كه ما نيز به دليل اصرار برگزار كنندگان 12 اثر نمايشي را براي حضور در جشنواره هفتم انتخاب كرديم.
عبيد رستميافزود: به نظر من يكي از دلايل اصلي ضعف نمايشها، توجه نكردن هنرمندان فعال مناطق كردنشين به آداب و سنن مردم اين مناطق است به نحوي كه هيچ كدام از افراد حاضر در جشنواره با ديد علميو فني اقدام به نگارش متن و كارگرداني اثر نكرده بودند.
وي با اشاره به وجود فرهنگ غني و آيينهاي مختلف در كشور به ويژه استان كردستان، افزود: ما انتظار داشتيم كه شاهد كارهاي به مراتب قويتر باشيم.
او گفت: شايد وقفه سه سالهاي كه در زمينه برگزاري جشنواره به وجود آمد باعث رغبت نداشتن افراد باسابقه براي حضور در اين جشنواره بود.
يكي از اعضاي هيات داوران جشنواره هم معتقد است كه نمايشهاي مناطق كردنشين براي جذب بيشتر مخاطب بايد برگرفته از آئين مردم اين منطقه باشد.
حسن دادشكر افزود: استانهاي كشور به ويژه كردستان همواره هنرمندان بسي بزرگ در حوزه تئاتر پرورش دادهاند و در كشور به اوج قلههاي افتخار رسيدهاند، اما متاسفانه در طول اين جشنواره آثار شاخصي را مشاهده نكرديم.
وي افزود: يكي از مشخصههاي مهم كه كارگردانان تئاتر كردي بايد به آن توجه كنند، شيوه اجراي نمايشها است به گونه اي كه بايد نمايشها را با قالبي نو و طرحي جديد البته با رعايت اصول فني و علميتئاتر به روي صحنه برد.
مدرس تئاتر دانشگاه سوره تهران با اشاره به جايگاه تئاتر در مناطق كردنشين، يادآور شد: متاسفانه امروز همه افراد سرشناس و هنرمندان به ناميكه در عرصه تئاتر كردي فعاليت ميكنند، به دليل مهاجرت به مركز كشور باعث فراموش شدن نمايشهاي كردي شدهاند. هر چند كه بايد توجه كرد كه ما امروز در مناطق كردنشين تعريفي براي تئاتر نداريم زيرا اصلا تئاتري براي نمايش مردمياجرا نميشود و اجراهاي تئاتر فقط بستگي به زمان برگزاري جشنوارهها و مناسبتهاي دولتي دارد كه اين مهم با ماهيت اصلي هنر نمايش بسيار فاصله دارد.
به هر حال جدا از مسائل فني، برگزاري هفتمين جشنواره تئاتر كردي مشكلات ديگري نيز در حوزه اجرايي داشت كه به نظر ميرسد مسئولان بايد قبل از هر چيز با برنامهريزي بهتر در فكر برطرف كردن اين مشكلات باشند.
هر چند كه رئيس اداره فرهنگ و ارشاد سقز و دبير جشنواره هفتم قبل از برگزاري جشنواره خبر از به كارگيري شيوهاي نوين در زمان اجرا داده بود، اما متاسفانه نه تنها شيوهاي نوين به اجرا درنيامد بلكه در برخي مسائل سطح جشنواره از دورههاي قبلي نيز بسيار ضعيفتر بود.
نبود مديريت واحد و مشخص، تقسيم نكردن وظايف افراد دست اندركار و همچنين انجام كارها بدون برنامه ريزي از ديگر معضلاتي بود كه در هفتمين دوره جشنواره تئاتر كردي سقز به چشم ميخورد.
اما شايد مهمترين نكته در اين جشنواره، حضور نداشتن نمايندگان صدا و سيماي مركز استان بود در حالي كه هنوز يك ماه از جهاني شدن شبكه استاني سيماي مركز كردستان سپري نشده است و پوشش اين جشنواره با توجه به وجود مردم كرد زبان در كشورهاي همجوار ميتوانست در زمينه جذب مخاطب بيشتر براي رسانه ملي موثر باشد.
هفتمين جشنواره تئاتر كردي سقز با همه مشكلات و كميو كاستيها به پايان رسيد، اما اميدواريم كه مسئولان قبل از تلاش براي برگزاري دوره هشتم، به فكر برطرف كردن مشكلات و كاستيها باشند، زيرا برگزاري جشنوارهاي با عنوان بزرگ ولي با اين همه كاستي نه تنها دستاوردي را به دنبال نخواهد داشت، بلكه مشكلات فراواني را نيز در آينده به وجود خواهد آورد.
سه شنبه 12 شهريور 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 208]