«رمضان»، نامي از نام هاي خدا

واضح آرشیو وب فارسی:ابتکار: «رمضان»، نامي از نام هاي خدا
«رمضان»، اسمي از اسما» الهي مي باشد و نبايد به تنهائي ذكر كرد. مثلا بگوئيم، رمضان آمد يا رفت، بلكه بايد گفت: «ماه رمضان آمد»، يعني ماه را بايد به اسم اضافه نمود، در اين رابطه «هشام بن سالم» روايت مي نمايد و مي گويد: «ما هشت نفر از رجال در محضر حضرت ابي جعفر امام باقر(ع) بوديم، پس سخن از رمضان به ميان آورديم.» حضرت امام محمدباقر(ع) فرمودند: «نگوئيد اين است رمضان، و نگوئيد رمضان رفت و يا آمد، زيرا رمضان نامي از اسما» ا... است كه نمي رود و نمي آيد، كه شي » زائل و نابود شدني مي رود و مي آيد، بلكه بگوئيد ماه رمضان. پس ماه را اضافه كنيد در تلفظ به اسم، كه اسم اسم ا... مي باشد و ماه رمضان ماهي است، كه قرآن در او نازل شده، و خداوند آن را مثل و عيد قرار داده است. همچنانكه پروردگار بزرگ عيسي بن مريم(ع) را براي بني اسرائيل مثل قرار داده است، و از حضرت علي بن ابيطالب(ع) روايت شده كه حضرت فرمود: «شما براستي نمي دانيد كه رمضان چيست، و چه فضائلي در او نهفته است.»
واژه رمضان و معناي اصطلاحي آن
«رمضان» از مصدر «رمض» به معناي شدت گرما، و تابش آفتاب بر رمل، معنا شده است، انتخاب چنين واژه اي براستي از دقت نظر و لطافت خاصي برخوردار است. چراكه سخن از گداخته شدن است، و شايد به تعبيري دگرگون شدن در زير آفتاب گرم و سوزان نفس و تحمل ضربات بي امانش، زيراكه رمضان ماه تحمل شدائد و عطش مي باشد، عطشي ناشي از آفتاب سوزان يا گرماي شديد روزهاي طولاني تابستان. و عطش ديگر حاصل از نفس سركشي كه پيوسته مي گدازد، و سوزش آن براستي جبران ناپذير است. در مقايسه اين دو سوزش، دقيقا رابطه عكس برقرار است، بدين مفهوم كه نفس سركش با چشيدن آب تشنه تر مي گردد، و هرگز به يك جرعه بسنده نمي كند، و پيوسته آدمي را در تلاش خستگي ناپذير جهت ارضا» تمايلات خود وامي دارد. اما از سوي ديگر، عطش ناشي از آفتاب سوزان سيري پذير است و قانع كننده.
دوشنبه 11 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ابتکار]

[مشاهده در: www.ebtekarnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 100]