درباره عملكرد دولت؛سه نقطه قوت و سه نقطه ضعف - مرتضي الويري ‌

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: درباره عملكرد دولت؛سه نقطه قوت و سه نقطه ضعف - مرتضي الويري ‌

فراز و نشيب‌هاي سه ساله مديريت دولت نهم و نحوه برخورد آنها با مسائل، براي موافقان و منتقدان شرايط مناسبي را جهت ارزيابي فراهم آورده است. اگر بخواهيم سه نقطه قوت و سه نقطه ضعف از عملكرد مديريت دولت نهم را برشماريم، اين دولت را مي‌توان پركار، تابوشكن و مدافع نيروهاي خودي و از سوي ديگر بي‌برنامه، خودشيفته و شتابزده ترسيم كرد. همانگونه كه گفته شد پركاري از نقاط قوت دولت نهم است. بدون ترديد دولت نهم و خصوصا شخص رئيس‌جمهور يكي از پركارترين مديران جمهوري اسلا‌مي از ابتداي انقلا‌ب تاكنون بوده است. من گاهي تلا‌ش و پركاري آقاي احمدي‌نژاد را با اولين روزهاي پس از انقلا‌ب مقايسه مي‌كنم كه اغلب مديران به دليل شرايط خاص آن دوران، كار خود را 24 ساعته تعريف كرده بودند.

يادم نمي‌رود كه شهيد رجايي در بسياري از شب‌ها ترجيح مي‌داد در پشت ميز و دفتر خود بخوابد و راه نخست‌وزيري تا پشت بهارستان (منزل) را طي نكند. گزارش‌هايي كه دوستان از سفرهاي استاني آقاي رئيس‌جمهور و همراهان وي نقل مي‌كنند همگي دلا‌لت بر پركاري و تلا‌ش آنان دارد. تابوشكني از ديگر موارد قوت اين دولت است. به نظر مي‌رسد دولت نهم و شخص رئيس‌جمهور، اگر به مساله‌اي باور و اعتقاد پيدا كنند، ولو اينكه با سليقه بسياري مطابقت نداشته باشد، در انجام آن ترديد نمي‌كنند. نمونه بارز اين مطلب مذاكره و حتي رابطه با آمريكا است. ‌

فراموش نمي‌كنيم كه وقتي عطاءالله مهاجراني در سال 1370 مقاله مذاكره تقسيم را در روزنامه اطلا‌عات نوشت چه بلوايي به پا شد. ولي امروز پيگيري و جديت دولت عملا‌ مخالفان مذاكره يا رابطه با آمريكا را كاملا‌ به انفعال كشيده است. دفاع از خودي‌ها را نيز يكي از مواردي مي‌توان عنوان كرد كه دولت نهم و رئيس‌جمهور اجازه تعرض به يارانش را نمي‌دهد و در شرايط مختلف، حتي در مواقعي كه دفاع از معاونان و وزرا بار منفي براي رئيس‌جمهور دارد از آنها دفاع مي‌كند. مصداق مشخص اين مطلب را مي‌توان اين روزها در مورد وزير كشور و رئيس ميراث فرهنگي و جهانگردي مشاهده كرد. اين در حالي است كه گذشتگان، حتي در مورد همكاراني كه بر آنها جفا شده بود آنطور كه بايد و شايد مايه نگذاشتند.

براي ارزيابي نقاط ضعف دولت نهم نيز مي‌توان به مواردي چون بي‌برنامگي، خودشيفتگي و دافعه اشاره كرد. بي‌برنامگي از جمله مواردي است كه بسيار در اين دولت به چشم مي‌خورد. برنامه‌گريزي و سليقه‌اي عمل كردن يكي از ويژگي‌هاي بارز دولت نهم است. مصداق بارز اين امر كنار گذاردن برنامه 5 ساله چهارم و انحلا‌ل سازمان مديريت و برنامه‌ريزي است.

در مقابل، تصميم‌هاي خلق‌الساعه و غيركارشناسي در دولت نهم جايگاه ويژه‌اي پيدا كرد و از اين قبيل لطمات زيادي به كشور وارد شد كه بعضا مجلس شوراي اسلا‌مي با مصوباتي جلوي آن را گرفت. به‌عنوان مثال در آخرين روزهاي اسفند 84 بدون هيچ بررسي كارشناسي، به ناگاه دولت تصميم گرفت ساعت رسمي كشور كه همه‌ساله يك‌ساعت به جلو كشيده مي‌شد، تغيير نكند. ‌

اين تصميم شتابزده مشكلا‌ت فراواني را در پرواز هواپيماها و برنامه‌هاي سفر در روزهاي آغازين فروردين به وجود آورد و موجب افزايش مصرف انرژي در طول سال شد و نهايتا مجلس آن را لغو كرد. موضوع سهام عدالت، ساعت كار بانك‌ها و تشويق رشد جمعيت نيز از همين سياق است. مورد بعدي خودشيفتگي دولت است. دولت نهم نه‌تنها در داخل ايران خود را دولتي ممتاز و برتر از دولت‌هاي پيشين مي‌داند بلكه در سطح جهاني نيز رسالت پيامبري و هدايت احساس مي‌كند. ‌

تحقير و كوچك‌شماري عملكرد دولت‌هاي پيشين و اينكه دولت در سه سال اخير در برخي موارد به اندازه 16 سال كار كرده و اينكه ظرف دوسال مي‌توانيم به اهداف چشم‌انداز 20 ساله برسيم از اين نمونه است. ارسال نامه به روساي جمهور و رهنمود دادن به آنان و اينكه كارشناسان دنيا به بن‌بست رسيده و منتظر نظرات راهگشاي ما هستند نمونه‌هايي از اين خودشيفتگي است. اينكه ايران مي‌تواند در مدت كمي به اقتصاد اول دنيا تبديل شود يا اينكه ايران‌خودرو برنامه‌اي بنويسد كه ظرف 5 سال ايران اولين اتومبيل‌ساز آسيا و ظرف 10 سال بزرگ‌ترين خودروساز جهان شود، همگي از خودشيفتگي دولت نهم دلا‌لت دارد. اينكه آيا يك كشور با توليد ناخالص داخلي 250 ميليارد دلا‌ر بتواند كشور 13 تريليون دلا‌ري را پشت سر گذارد يا اينكه كشوري با ظرفيت توليد (و عمدتا مونتاژ) 800 هزار خودرو در سال بتواند ظرف 5 سال از ژاپن با توليد ساليانه 5/11 ميليون خودرو جلو بزند، بايستي از قانون‌مندي خاصي تبعيت كند كه براي هيچكس حتي كارشناسان دولت نهم پوشيده نيست. در نهايت دافعه دولت نهم از ايرادات آن است. حلقه نيروهاي خودي براي دولت نهم از روز شروع كار تاكنون روزبه‌روز تنگ‌تر شده است. واقعيت اين ‌است كه تحمل دولت نهم و شخص رئيس‌جمهور در مقابل ديدگاه‌هاي مغاير بسيار محدود است. صرف نظر از اينكه بسياري از منتقدان سياست‌هاي دولت با عناويني نظير عامل بيگانه، مرعوب و... مورد لطف قرار مي‌گيرند، ياران اصولگرا و همفكر دولت نيز با كوچك‌ترين انتقاد يا اختلا‌ف سليقه از حلقه خودي‌ها خارج مي‌شوند. ياران تا زماني كه در حلقه خودي هستند مورد تاييد و حمايت و تمامي معايب آنها حسن تلقي مي‌شود اما به محض اينكه از اين حلقه خارج شدند بايد منتظر بي‌مهري‌ها باشند. ماحصل اينكه بسياري از مديران اصولگرا كه در ابتدا همكاري خوبي با دولت داشتند به تدريج كنار گذارده شدند. خوب است دولت نهم به پاسخ اين سوال بينديشد كه در طول سه سال چقدر نيروي جديد وارد اردوگاه آنان شده و چه ميزان خارج شده‌اند.

انتهاي خبر // روزنا - وب سايت اطلاع رساني اعتماد ملي//www.roozna.com
------------

------------
شنبه 9 شهريور 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 97]