در کف مشمشه خونخواره ای ...

واضح آرشیو وب فارسی:سایت دانلود رایگان: بهرام روی دو پا بلند می شود و با مشت به سینه اش می کوبد. جیغ می زند، بیتابی می کند، از پشت میله ها آشغال پرت می کند و میله های سبز و جرم گرفته قفس را تکان می دهد. او از آمدنم ناراحت است.

[تصویر: f94ba63a5158c67c524b5a1268e542ae.jpg]

[تصویر: f94ba63a5158c67c524b5a1268e542ae.jpg]

بهرام روی دو پا بلند می شود و با مشت به سینه اش می کوبد. جیغ می زند، بیتابی می کند، از پشت میله ها آشغال پرت می کند و میله های سبز و جرم گرفته قفس را تکان می دهد. او از آمدنم ناراحت است.
بوی غریبه آزارش می دهد. شهرام اما آرام ایستاده با آن صورت سیاه و چشم های سیاه ترش. عکس میله ها همه در چشم هایش افتاده اند. حباب طلایی لامپ آویزان از سقف هم همین طور. هم اتاقی اش آن ته نشسته، درست در تاریکی، درست آنجایی که سیاهی کاشی ها با سیاهی تن شهرام آمیخته می شود. شاید در تختش خوابیده و پتویش را روی سرش کشیده. شاید هم گوشه ای کز کرده، نمی دانم چون نمی توانم او را ببینم. شروین را ولی خوب می بینم با آن جثه کوچک و سر و بدن کم مو و دست های چروکیده ای که خیلی شبیه دست های ماست.
شروین به میله ها چسبیده و روی لبه باریک سیمانی قفس خودش را نگه داشته. دست راستش را جلو می آورد تا با من دست بدهد. کمی می ترسم ـ شاید از سیاهی چشم هایش، شاید هم از موهای بلند و سیخ سیخ دستش، شاید هم از مشمشه ـ اما ماموران نگهداری از او با شروین دست می دهند، آنها تازه دست هایش را وازلین زده اند و ناخن هایش را گرفته اند.
بوی تندی که در راهرو پیچیده آزارم می دهد. به گمانم بوی مواد شوینده است که با بوی بخاری ها آمیخته شده، اما رئیس باغ وحش می گوید بوی ادرار میمون هاست که فضا را پر کرده است. نور لامپ آویزان از سقف، چشم های پرویز را هم پر کرده؛ میمونی نجیب، اهل سنگال با ۶۰ سال سن. همسرش شیرین هم همانجاست، مادر همه میمون های باغ وحش. ماموران از شیرین می خواهند دست بزند و نشان بدهد که حالش خوب است، اما او با دو دست به میله ها چسبیده و شانه به شانه پرویز روی لبه باریک سیمانی قفس ایستاده. پرویز آرام است، شیرین آرام تر و جایزه یک زوج سر به راه مشتی خرمای خشک و یک شیر پاکتی.
خانه زمستانی میمون های باغ وحش ارم چنگی به دل نمی زند، اسمش را خانه گذاشته اند، اما بیشتر به سلول های انفرادی برای تنبیه متمردان می ماند. چاردیواری آزاردهنده ای که تزیینات داخلی اش چیزی جز دو بخاری کهنه، چند لامپ سوسوزن با کاشی ها و موزاییک های جرم گرفته ای نیست که سال ها ست رنگ سفید را فراموش کرده اند.
شایعه شده بود مشمشه گریبان میمون ها را هم گرفته. نگران بودیم از مشمشه ای که روی بدن حیوان زخم های عمیق و چرکین می سازد و نفس هایش را به شماره می اندازد و وقتی خون از بینی اش جاری کرد و میل به غذا خوردنش را کور کرد دیگر کارش تمام شده است، اما فعلا حال میمون ها خوب است، رئیس باغ وحش و ماموران نگهداری از آنها هم همین را می گویند. آنها کیسه های خرمای خشک، شیشه عسل، جعبه های گوجه فرنگی، سیب، کلم قرمز، کشمش و تخمه آفتابگردان را نشانم می دهند و می گویند ببین اینها گیر خودمان نمی آید. ماموران نگهداری از بهرام، پرویز، شهرام، شیرین و شروین باید خیلی فقیر باشند.

● سایه به سایه مشمشه
حیوانات باغ وحش بهت زده اند، بابن ها به یک سمت خیره شده اند و شترمرغ ها آسمان را می پایند، بزهای کوهی ایستاده بر تپه های سیمانی درون قفسشان هم انگار در آن دور دست ها چیزی را می شمارند، اما شیر یالدار باغ وحش از همه بهت زده تر است. چشم های عسلی اش به یک سو خیره مانده و وحشت را می شود در عمق چشم های بلوری اش دید.
چند روز پیش ۸ شیر باغ وحش را چند متر آن طرف تر از قفس او کشته اند و دفن کرده اند، همان شیرهایی که شنیده بودیم به ضرب گلوله به شقیقه شان مرده اند، اما انگار خبر کذب بوده، روز مرگ شیرها نه تفنگی در کار بوده و نه فشنگی. رئیس باغ وحش تیرهای بیهوشی را نشانم می دهد و می گوید ما شیرها را اوردوز کرده ایم.
اوردوز یعنی تزریق زیاد از حد داروی بیهوشی، یعنی خواب به خواب رفتن شیرها، یعنی پایان هراس مشمشه با چند سی سی داروی بیهوشی. نباید مرگ بدی باشد فقط می ماند دردی که با فرو رفتن تیرها به بدن شیرها فشار آورده و سرگیجه ای که با خواب آلودگی همراه می شود و بعد افتادن روی زمین و یک ربع بعد رفتن به جهانی دیگر.
چشم های هراسان شیر شاید به خاطر این مرگ دسته جمعی باشد؛ مرگی که حتما از چشم های او دور نگه داشته اند، اما او به حکم غریزه درکش کرده است. حالا او و دو شیر ماده که فعلا قافله مرگ را جا گذاشته اند چشم انتظار اتفاقات آینده در قرنطینه اند.

● گودالی پر از جسد
ریکا، پلنگ ایرانی باغ وحش در قفسش تنهاست یعنی هنوز حاضر نشده اند برای این که او را از تنهایی در بیاورند یک جفت ماده برایش بیاورند. پلنگ ما تنهاست، اما پلنگ ها را به روسیه هدیه می دهند، اما از جایی که او هست خیلی خوب می شود گورستان شیرها را دید.
جسد شیرها حالا دیگر باید پوسیده باشد ولی هراس مشمشه هنوز مثل روحی سرگردان در باغ وحش می پلکد. امیر الهامی ،رئیس باغ وحش می گوید: «لازم نیست از مرگ شیرها تراژدی بسازم، اما می خواهم مرگ آنها را با تمام جزییات بدانم. ببرها را که آوردند گفتند چون اینها اهل سیبری اند قفسشان باید سرد باشد ما هم کولرها را شبانه روز روشن گذاشتیم تا اینها گرمشان نشود، اما شیرها سردشان بود و گرما را دوست داشتند، اما به خاطر ببرها زجر می کشیدند.
درست مثل آدمی که از سرما گریزان باشد و او را جلوی کوران باد بگذارند. ببرها واقعا مهمان ناخوانده بودند. ما برای آنها اتاق ویژه نداشتیم، ببرها جای شیرها را تنگ کرده بودند.
از پاییز بود که علائم بیماری را در شیرها دیدیم، ببرها از اول اسهال داشتند، اما محیط زیستی ها گفتند شاید پرخوری کرده اند شاید هم از شیرها ترسیده اند، اما بزاق دهان ببر نر زیاد بود و از گوشه دهانش می ریخت. ولی آنها باز می گفتند به خاطر هیجانات زیاد این گونه شده است. بعد از مدتی شیرها هم آبریزش بینی پیدا کردند و بی اشتها شدند.
از دانشکده دامپزشکی خواستیم کمکمان کنند آنها هم چند آزمایش انجام دادند و ویتامین K و آنتی بیوتیک تجویز کردند. ما دارو ها را به شیرها دادیم، اما به درمان جواب ندادند و تعداد شیرهای مریض بیشتر شد.
آزمایشاتی که روی آنها انجام می دادیم مشمشه را تایید نمی کرد، اما علائم شان داد می زد که مشمشه دارند. دامپزشکی ایران خیلی ضعیف است.
دستگاه ها و تجهیزاتشان به روز نیست. شاید برای همین بود که نمی توانستند بیماری شیرها را تشخیص بدهند، اما بالاخره کار به جایی رسید که از همه گیر شدن بیماری در باغ وحش ترسیدیم و نگران شدیم که مبادا حیوانات بومی باغ وحش نیز مبتلا شوند.
مرگ شیرها یک انتخاب نبود بلکه مجبور به این کار شدیم برای همین آنها را در قفس هایشان اوردوز کردیم و بعد از یک ربع که از مرگشان مطمئن شدیم آنها را درون پلاستیک پیچیدیم و خاک کردیم.
پشت ساختمان مدیریت باغ وحش آنجایی که به قفس شیر یالدار و پلنگ ایرانی راه دارد تکه زمینی بی مصرف است که شیرها را آنجا خاک کرده اند. گودال ۳ متری پر از جسد و آهک که بعد از چند روز هنوز می شود از پستی و بلندی های مانده روی خاک جای دفن شیرها را تشخیص داد.

● مرگ به سبک روسی
ببری، ببر ماده بنگالی حالش خوب است. وقتی مقابل قفسش در فضای باز باغ وحش رسیدیم او گریزان از سرما گوشه ای روی خاک یخ زده لمیده بود. اثری از بیماری در او نیست، اما رئیس باغ وحش نگران است که ببر نر سیبری بیماری اش را به ببری ۲ ساله هم داده باشد: «یقین دارم که ببرها منشا آلودگی بودند».
سراغ ببر ماده سیبری را می گیرم. او و شوهرش مدت هاست خبرساز شده اند، اما حالا که او پس از مرگ ببر نر تنها مانده درون قفس کوچکش در سالن گرم محل اقامت شیرها زندگی می کند.
وارد سالن که می شویم او در حال قدم زدن درون قفس است، اما با عصبانیت. شاید هم با اضطراب، همراه با غرش هایی که مو بر اندام راست می کند.
قفس برای او خیلی کوچک است، اما او که با ببر مشمشه ای هم اتاق بوده و یک بار هم ببر نر بیمار او را گاز گرفته چاره ای جز ماندن در قرنطینه ندارد. رئیس باغ وحش می گوید «وقتی ببر نر می مرد ببر ماده او را نگاه می کرد.»
وقتی درباره مرگ ببر صحبت می کردیم مشمشه همان جا ها می پلکید شاید هم هراس از مشمشه بود که از پشت میله های قفس ببر ماده به بیرون می پرید، مشمشه البته نباید ما آدم ها را درگیر کند ولی دانستن این که این بیماری نفس را به شماره می اندازد و بیمار را بی اشتها می کند و وقتی او را به ته خط رساند خون از دماغش سرازیر می کند و روی بدنش زخم های متعفن ایجاد می کند حس عجیبی به آدم می دهد.
وقتی ببر نر می مرد، وقتی او در جدال با مشمشه از پا درمی آمد، وقتی از اندام ۲۰۰ کیلوگرمی او جسدی زخم آلود و خونین به جا می ماند و وقتی جسدش از ترس انتقال مشمشه پلاستیک پیچ می شد ببر روسی همه را نگاه می کرد: «او مضطرب بود و آرام و قرار نداشت».
از اولش می نویسم: «ما به محیط زیست اطلاع دادیم که ببر نر حالت عادی ندارد و اسهالش بند نمی آید، آنها آمدند و توصیه هایی کردند ما هم توصیه هایشان را انجام دادیم، اما اوضاع هر روز بدتر می شد، چند روز قبل از این که ببر بمیرد، اطلاع دادیم از چشم هایش اشک می ریزد، دامپزشک ها او را معاینه کردند، اما آنقدر دست روی دست گذاشتند که مرد. ۸ روز قبل از این که ببر بمیرد دامپزشکان محیط زیست او را بیهوش کردند تا برایش اقدامات درمانی انجام دهند، اما از او خون نگرفتند چون برای این کار باید بیهوشش می کردند و گفتند با حالی که او دارد خطرناک است.گفتند تا یک هفته به او آنتی بیوتیک بدهیم، اما فایده ای نداشت. روز پنجشنبه قرار بود اقدام درمانی نهایی را برای ببر انجام دهند. دکتر ملوک پور، تقی پور، مسعودی و گرگین همه اینجا بودند.
قرار شد ساعت ۱۰ صبح بیایند و ببر را بیهوش کنند و از او خون بگیرند، اما با نفس تنگی ای که ببر داشت این کار شدنی نبود. برای همین کپسول اکسیژن آوردند، وقتی همه در سالن جمع بودند ناگهان نفس حیوان به شماره افتاد و بعد از چند دقیقه نفسش از کار افتاد.
مسوولان محیط زیست هم همین جا بودند.گفتند آدرنالین تزریق کنید، تزریق وریدی را انجام دادند، اما فایده ای نداشت، قبل از این که ببر بمیرد دکتر تقی پور که قبلا از خون بینی ببر نمونه گیری کرده بود وارد سالن شد و گفت دست نگه دارید، ببر مشمشه دارد، او از شب قبل این را می دانست، اما چیزی به ما نگفت. ما به ببر دست زده بودیم و با کفشی که به قفس او رفته بودیم به قفس شیرها و بقیه حیوانات هم رفته بودیم. وقتی ببر مرد لاشه اش را درون پلاستیک گذاشتند و با خودشان بردند».
لاشه ببر باید تا به حال معدوم شده باشد، لاشه شیرها هم زیر لایه ای از آهک باید تا به حال پوسیده باشد، اما کابوس مشمشه هنوز هم هست، مسوولان باغ وحش از ببر ماده می ترسند.
اتهام او آلودگی به ویروس است و گناه شیرها و پلنگ های مجاور او این است که باغ وحش به اندازه کافی جا ندارد. مسوولان محیط زیست هم ببر ماده را بلوکه کرده اند و فقط وعده انتقالش به میانکاله را می دهند، اما دیگر جای دست دست کردن نیست، حیوانات باغ وحش ارم همه بلاتکلیفند، مشمشه همانجاها می پلکد و هراس بیماری از پشت میله های قفس ببر به بیرون می پرد.

● محیط زیست چه می گوید؟
یک ببر و ۸ شیر مرده با ۳ دستگاه مسوول که کم کاری ها را به هم نسبت می دهند؛ رئیس باغ وحش تقصیرها را گردن سازمان محیط زیست می اندازد، سازمان محیط زیست، باغ وحش و سازمان دامپزشکی را مقصر می داند و دامپزشکی، باغ وحش را به سستی در تغذیه درست شیرها و ببرها متهم می کند.
محمدجواد محمدی زاده که قرار بود سازمان متبوعش تا ۳ ماه آینده ۴ قلاده ببر دیگر را از روسیه تحویل بگیرد، وقتی با خبر مرگ یکی از ببرهای سیبری مواجه شد، اعلام کرد مرگ ببرها به علت بی توجهی مسوولان باغ وحش ارم، کم توجهی سازمان دامپزشکی و در نهایت استفاده از غذای آلوده بوده است.
او معتقد است سازمان محیط زیست و روس ها در ماجرای مرگ ببر هیچ مسوولیتی ندارند چراکه مسوولان باغ وحش ارم باید فضای مناسب برای ببرها را فراهم می کردند و دامپزشکی نیز از سلامت غذا مطمئن می شد. این در حالی است که فراکسیون محیط زیست مجلس هفته گذشته اعلام کرد سازمان محیط زیست، باغ وحش ارم و سازمان دامپزشکی به ترتیب مقصران اصلی مرگ ببر سیبری هستند و در نگهداری این حیوان کوتاهی کرده اند.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت دانلود رایگان]

[مشاهده در: www.freedownload.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 371]