يك كارشناس امريكايي..امريكا نمي خواهد در مناقشه اوستيا بازنده باشد

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: يك كارشناس امريكايي..امريكا نمي خواهد در مناقشه اوستيا بازنده باشد
تهران / واحد مركزي خبر / سياسي 1387/05/28
يك كارشناس برجسته امريكايي گفت امريكا نمي خواهد در مناقشه اوستيا بازنده باشد .
دميتري سايمس كارشناس مسائل سياسي و مدير مركز نيكسون واشنگتن در مقاله اي كه در روزنامه اينترنتي راسيسكايا گازيه تا به چاپ رسيده با اشاره به اين كه با وجود پايان عمليات نظامي در اوستياي جنوبي اوضاع هم چنان متشنج است مي نويسد:‌ امريكا هم چنان از گرجستان حمايت و روسيه را به وخامت روابط دو جانبه متهم مي كند. پس از حمله گرجستان به تسخينوالي دولت بوش موضع بسيار متعادلي اتخاذ كرد كه بر حمايت كامل ازهيچ طرف مبتني نبود و از هر دو انها مي خواست هر چه سريعتر اتش بس اعلام كنند. پس از ان كه روسيه پاسخ قدرتمندانه اي به حمله گرجستان داد و نيروهاي روسي وارد مناطق مرزي اوستيا و گرجستان شدند دولت بوش به تدريج شروع به حمايت از طرف گرجي كرد و پاسخ مسكو را نامتناسب ناميد.به اين ترتيب كاخ سفيد در موقعيت بسياردشواري قرار گرفت چون معتقد بود به رسميت شناختن يك جانبه استقلال كوزوو و ارسال سلاح براي سااكاشويلي باعث بروز بحران در ابخازيا و اوستياي جنوبي و مناقشه با روسيه نخواهد شد. اما اين تصورات عملا نادرست از اب درامدند و به تدريج و بويژه تحت تاثير اظهارات شديد الحن جان مك كين نامزد رياست جمهوري كاخ سفيد كاملا به حمايت از گرجستان پرداخت.
از نظر اين كارشناس دو توضيح براي چنين اقدامي وجود دارد. اولا در تصميم گيريهاي مهم نبايد بر ديگران تكيه كرد و به همين دليل در شرايطي كه موضع نيروهاي روسي كاملا مشخص نبود تمايل دولت امريكا به بازداشتن روسيه از ادامه پيشروي به سوي گرجستان قابل درك به نظر مي رسيد. دوما در صورت پيش امدن چنين اوضاعي مي توانست ادعا كند كه قبلا به اين كشور هشدار داده بوده است. عامل ديگري كه در اين زمينه وجود دارد و مسكو بايد ان را درك كند اين است كه دولت امريكا متحمل شكست سختي در زمينه سياست خارجي شده و حالا مي خواهد وجهه خود را حفظ كند و بازنده به نظر نرسد. البته اين مسئله فقط به دولت بوش و سياست خارجي امريكا مربوط نمي شود و روند عادي ديپلماسي در چنين شرايطي است يعني كشورها ابتدا از طرف درگير مي خواهند از انجام كاري كه قصد ان را نداشته امتناع ورزد و سپس وقتي هيچ نتيجه اي نمي گيرند ياداور مي شوند كه انها قبلا تذكر داده بودند. به هر حال واشنگتن نتوانسته مانع موفقيت نظامي روسيه در اوستياي جنوبي شود اما مسئله مهمتر اين است كه تفليس را نجات داده است.
دميتري سايمس در خصوص نقش مبارزات انتخاباتي در اوضاع فعلي و تاثير نومحافظه كاران بر تحريك ساآكاشويلي براي دست زدن به چنين ماجراجويي با اطمينان تاكيد مي كند هيچ كس در دولت بوش ساآكاشويلي را براي عمليات نظامي تحريك نكرده و همه چيز كاملا برعكس بوده يعني هيچ يك از نو محافظه كاران و يا مشاوران به رئيس جمهور گرجستان اطمينان نداده اند كه در صورت جنگ از وي حمايت مي كنند و همه چيز خوب پيش خواهد رفت. بايد گفت اوضاع به گونه ديگري رقم خورده يعني ساآكاشويلي نشانه هاي متناقضي از واشنگتن دريافت كرده است. از يك سو مسئولان امريكايي از وي مي خواسته اند خويشتن دار باشد و مشكل را به طور صلح اميز حل و فصل كند و از سوي ديگر اين سخنان را از مسئولان دفتر ديك چني و كارشناسان غير رسمي و مقامات غير دولتي از جمله مشاوران هيلاري كلينتون مي شنيده كه انها به خاطر نترسيدن از مقابله با روسيه خيلي به اواحترام مي گذارند. علاوه بر اين امريكا هم چنان به ارائه كمك از جمله كمك نظامي به رئيس جمهور گرجستان ادامه مي داد و وي احساس كرده بود كه در عراق خيلي به ايالات متحده كمك كرده است.
مدير مركز نيكسون با اشاره به اينكه طي ديدار با ساآكاشويلي متوجه شده وي خصوصيات منحصر به فردي دارد او را موسيليني دوم ناميده ومي افزايد:‌ رئيس جمهور گرجستان تصور مي كرده به پيروزي سريعي در اوستياي جنوبي دست مي يابد و مسكو نمي تواند به موقع در مناقشه دخالت كند، در برابر عمل انجام شده قرار مي گيرد و ناتو و امريكا هم بلافاصله در برابر روسيه قرار مي گيرند و موضوع تماميت ارضي گرجستان را مطرح مي كنند و ياداور مي شوند كه روسيه منافع مشتركي با غرب دارد و نبايد نيروهاي نظامي به كار گيرد. به اين ترتيب مي توان گفت سااكاشويلي خودش را متقاعد كرده بوده كه اوضاع به اين صورت پيش خواهد رفت و بعيد است توصيه اي از واشنگتن دريافت كرده باشد اما از قرار معلوم دولت امريكا اين موضوع را به وي تفهيم نكرده بوده كه انجام چنين كارهايي غير ممكن است.
كارشناس امريكايي درپاسخ به سوال خبرنگار روزنامه راسيسكايا گازيه تا در خصوص تاثير اين اوضاع برروابط روسيه و امريكا گفت‌ بايد واقع بين بود چون اين بحران جديترين بحراني است كه پس از پايان جنگ سرد بين روسيه و امريكا رخ داده و در حال حاضر روحيات ضد روسي در واشنگتن خيلي قوي است. از سوي ديگر اين اوضاع وقتي پيش مي ايد كه يك كشور كوچك در برابر كشوري قرار مي گيرد كه زماني قدرت بسيار بزرگي بوده و دشمن امريكا محسوب مي شده است. اما وقتي كه از تب و تاب جنگ كاسته مي شود و خبرنگاران كمتر احساسي عمل مي كنند مسائل ديگري روشن مي شود. مثلا سي.ان.ان كاملا نامتعادل عمل و همه چيز را از نقطه نظر گرجي ها منعكس كرده اما حالا تصاويري از تسخينوالي ويران شده پخش مي شود و خبرنگاران امريكايي كه نخستين بار به اوستياي جنوبي رفته اند پيامدهاي عمليات گرجي ها را نشان مي دهند و در نتيجه تصور متعادل تري در مورد انچه كه رخ داده در اذهان ايجاد مي شود.
دميتري سايمس با اشاره به ديدارهايي كه با نمايندگان دو حزب امريكا و مسئولان بلند پايه از جمله اعضاي كابينه و معاونان وزرا داشته مي افزايد: مقامات امريكا به تدريج در حال درك اين موضوع هستند كه اوضاع از انچه تصور مي كرده اند پيچيده تر است و نمي توان به همين راحتي گرجستان را قرباني تجاوز ناميد. به همين دليل بايد راه چاره را در روابط روسيه و امريكا يافت. در اين جا دو عامل وجود دارد كه كمي با يكديگر متناقضند. از يك سو رهبران روسيه و افكار عمومي اين كشور حق دارند از اين كه امروز ديگر كسي مانند دوران يلتسين ان را يك ببر كاغذي به شمار نمي رود راضي باشند. درواقع وقتي صحبت از قدرتهاي نظامي در ميان است روسها تمايل دارند كه كشورهاي ديگر انها را جدي بگيرند و مانند امريكا از ان واهمه داشته باشند. اما مسئله دوم اين است كه چگونه اين خواسته جدي روسيه عملي شود. اين چيزي است كه روسيه و امريكا بايد به طور جدي روي ان كار كنند.
مدير مركز نيكسون دربخش ديگري نظر خود را در مورد احتمال توقف فعاليت شوراي روسيه - ناتو، تبديل گروه هشت به گروه هفت و ممانعت از برگزاري المپيك سوچي كه كاخ سفيد احتمال هيچ يك از انها را رد نكرده است مطرح مي كند: در زماني كه كشوري نمي تواند نيروهاي خود را به منطقه مورد مناقشه بفرستد يا تحريمهاي اقتصادي قابل توجهي عليه كشور ديگري اعمال كند چاره اي جز اين ندارد كه حرف بزند. همه اين اقدامات مي تواند خيلي به ضرر روسيه تمام شود اما بايد گفت كه به هيچ وجه نه براي روابط امريكا و نه براي روسيه ازاهميت حياتي برخوردار نيستند. امريكايي ها فقط به روسيه ياداوري مي كنند چنين امكاناتي را دارند اما افراد عاقلي كه در دولت بوش حضور دارند به خوبي مي فهمند كه صحبت از تحريم بازيهاي سوچي به فاصله شش سال تا شروع انها اصلا متقاعد كننده نيست و از سوي ديگر روسيه فعلا نمي تواند به سازمان تجارت جهاني بپيوندد. در خصوص گروه هشت بايد گفت احتمال حذف روسيه در صورت موافقت امريكا و شركايش وجود دارد اما از قرار معلوم هنوز هيچ تصميم جدي در اين زمينه گرفته نشده است. ضمنا بايد توجه داشت كه از نظر كارشناسان گروه هشت با تركيب فعلي به موفقيتهاي زيادي دست يافته است. به بيان ديگر اگر روسيه از گروه هشت خارج شود كه بعيد است چنين اتفاقي رخ دهد منافع ان چندان هم متضرر نخواهد شد. در كل به نظر مي رسد كه هر دو طرف بايد لحن خود را در شرايط فعلي نرمتر كنند. موضع كرملين و كاخ سفيد قابل درك است چون روسيه به هر حال در جنگ برنده شده و حالا بايد با همكاري امريكا براي تحكيم صلح تلاش كند كه هر چند دشوار اما ممكن است.
دوشنبه 28 مرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 55]