نان وسبزیجات؟ ارزشمندترین کالای سبد غذایی خانوارهای چین

واضح آرشیو وب فارسی:سایت رسیک: پکن - نان و سبزیجات در سبد غذایی مردم چین از جایگاه ارزشمندی برخوردار است و تامین این دو ماده غذایی همواره از اولویت اصلی بخش کشاورزی و غذایی این کشور بوده است. به گزارش ایرنا، هرچند مصرف نان در جوامع شهری چین بویژه شهرهایی که پس از سیاست اصلاحات و درهای باز از توسعه بیشتری برخوردار شده اند رو به کاهش است اما کشوری که میزبان بیش از ‪۸۰۰‬میلیون کشاورز است قطعا به تولید نان و توزیع مناسب آن نگاه ویژه ای دارد.
چین جمعیتی حدود ‪۲۰‬برابر ایران و وسعتی تقریبا ‪۶‬برابر کشورمان را دارد و در مناطق جنوبی این کشور برنج و در مناطق شمالی آن نان و سبزیجات از ارزش بیشتری در سبد غذایی خانوارها برخوردار است.
البته به دلیل رشد روز افزون و شتابانی که چین در عرصه اقتصادی در طول سه دهه گذشته داشته است و همچنین به دلیل افزایش جمعیت شهرنشین و ضرورت شاغل بودن همه افراد دارای توانایی کار در یک خانواده ، بیشتر مردم بویژه شهروندان پایتخت ترجیح می دهند که غذای خود را در رستوران ها و خارج از خانه صرف کنند.
از این رو نگاهی به شهرهای پیشرفته نظیر پکن ، شانگهای ، گوانگجو و ...
نشان می دهد که روز به روز بر شمار رستوران ها در این شهرها افزوده می شود و در رستوران ها مردم کمتر به سراغ مصرف نان می روند.
تنوع نان در چین همانند سایر محصولات این کشور بسیار زیاد است و به استنثای نان سنتی که به زبان چینی مین بائو گفته می شود ، طبخ و عرضه نان به سبک و شیوه کشورهای غربی از جمله نان باگت فرانسوی به وفور در فروشگاهها مشاهده می شود.
مین بائو یا همان نان سنتی چین هیچ شباهتی با نان در کشورهای دیگر ندارد.
یکی دیگر از ابتکارات چینی که باعث شده نان به لحاظ ارزش غذایی آن در سبد غذایی خانوارها حفظ شود ؟ ترکیب نان های سنتی با موادی نظیر سبزی ازجمله سیر، زیره، کنجد، فلفل، زرده تخم مرغ و مواد افزودنی دیگر است که نان را از یک ماده غذایی در کنار غذاها به یک وعده غذای نسبتا کامل تبدیل کرده است.
بسیاری از طبقات و قشرهای ضعیف جامعه و حتی شهروندان چینی در ایام روز برای رفع گرسنگی نیز به جای مصرف تنقلاتی که شاید چندان ارزش غذایی ندارد خود را با مصرف نانهای مخلوط شده با مواد غذایی سیر می کنند.
در چین علاوه بر نانهای سنتی و نانهای باگت، نوع دیگری از نان که به نان سین کیانگی معروف است طبخ می شود که مشتری این قبیل نانها عمدتا مسلمانان هستند.
نان سین کیانگی، نانهای گرد و نسبتا ضخیم (شبیه نان بربری) است. این نان به دلیل آنکه در استان سین کیانگ که از مناطق مسلمان نشین چین است از این نوع نان استفاده می شود به نان سین کیانگی مشهور شده است.
هرچند این نوع نان در بیشتر استانهای مسلمان نشین و بویژه استان سین کیانگ طبخ می شود اما هم اکنون چند نانوایی در شهر پکن نیز این نوع نان را برای مشتریان مسلمان که روز به روز بر شمار آنها در پکن افزوده می شود نیز طبخ می کنند.
هرچند به ظاهر مصرف نان به شیوه ای که در کشورهای دیگر ازجمله ایران رایج است در چین رواج ندارد، اما بخش عمده ای از آرد گندم و جو تولید شده در این کشور به تهیه رشته اختصاص می یابد که تقریبا جزو غذای روزانه چینی ها محسوب می شود.
تنوع رشته های تولیدی از گندم تولید شده در چین و همچنین هنرمندی آشپزهای چینی برای طبخ دهها نوع غذا با رشته های تولید شده از آرد گندم نیز باعث شده است که شاید یک شهروند چینی در وعده های غذای روزانه خود از نان استفاده نکند اما او حتما مشتری یک نوع غذایی با نام لمیه است که مواد اصلی آن همان رشته های تولید شده از آرد گندم است.
با صنعتی شدن کارگاههای تولید رشته و بازار گسترده ای که برای این محصول در چین وجود دارد، در حال حاضر این نوع رشته ها که مواد اولیه آن همان موادی است که در کشورهای دیگر به تولید نان ختم می شود، در بسته بندی های مختلف در فروشگاهها در دسترس مردم و خریداران این کشور قرار دارد.
تبلیغات رسانه ای بویژه بهره گیری از قدرت انکارناپذیر تلویزیون برای تبلیغ مصرف رشته و یا همان لمیه چینی باعث شده است که حتی برخی گردشگران و تجاری که به چین سفر می کنند دستکم برای یک بار هم که شده این نوع غذاها را میل کنند.
نگاهی به سیاست کشاورزی چین نشان می دهد که دولت چین به طور مستقیم به مردم و مصرف کنندگان یارانه نمی پردازد اما با اجرای سیاستهای حمایتی خود از کشاورزان و بویژه گندم کاران، توانسته است تا بازار عرصه و تولید این محصول را کنترل کند.
در سالهای اخیر دولت مرکزی چین با ورود چین به سازمان تجارت جهانی، این کشور تعرفه های گندم و سایر فرآورده های کشاورزی را لغو کرد و با کمکهای مالی به دولت های محلی و استان های این کشور تلاش کرد تا به بهبود این بخش بپردازد.
درباره قیمت نان به صورت خرده فروشی نیز می توان حداقل مبلغ پرداختی را یک یوان ( ‪۱۷۰‬تومان ) و حداکثر آن را برای نان های باگت فرانسوی تا ‪۱۰‬ یوان (‪ ۱۷۰۰‬تومان) ذکر کرد.
چین اکنون بزرگترین تولیدکننده گندم جهان بوده و تنها کشوری است که بیشتر از ‪۱۰۰‬میلیون تن گندم تولید می کند بطوریکه در سال ‪۲۰۱۰‬میلادی میزان تولید آن به ‪۱۱۰‬میلیون تن رسید.
دولت مرکزی چین برای کمک به کشاورزان به منظور تولید بیشتر غله و مقابله با بلایای طبیعی از جمله سیل و خشکسالی در سال گذشته میلادی ‪۱۲۳‬میلیارد و ‪۶۰۰‬میلیون دلار سرمایه گذاری کرد.
تولید غله چین در سال ‪۲۰۱۰‬میلادی به بالاتر از ‪۵۴۶‬میلیارد کیلوگرم رسید که ‪۱۵‬میلیارد کیلوگرم بیشتر از سال ‪۲۰۰۹‬میلادی است.
چین در حال ترسیم نقشه و سیاستهای توسعه کشاورزی و مناطق روستایی در سال جاری میلادی است و برای اولین بار از سال ‪۱۹۸۴‬میلادی قصد دارد بیشترین رشد را برای سرانه درامد کشاورزان در نظر گیرد.
این کشور موفق شده است گونه جدیدی از گندم موسوم به جیامی ‪۲۲‬را تولید کند که نوع پرمحصولی از گندم است. پرمحصولی گندم یاد شده سه برابر میانگین جهانی است.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سایت رسیک]

[مشاهده در: www.ri3k.eu]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 207]