واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > سینما - اصغر نعیمی 1 هرچند دوستان و همکاران به کرات نوشتهاند، اما مایلم من هم به استاندارد بالای بازیها در «عیار 14» اشاره کنم و با این که هنوز به سلک طرفداران فیلم نپیوستهام، اما قدردان تلاشهای پرویز شهبازی برای ارائه تصویری تازه از محمدرضا فورتن و پوریا پورسرخ باشم. بازی فروتن که به معنای واقعی شایسته اطلاق صفت «متفاوت» است و او سرانجام موفق شده به طور کامل از شر پرسونای ثابت سینماییاش یعنی جوان عاصی و در آستانه انفجار که مدام در تلاش برای کنترل خشمش است، رها شود و به اجرایی برسد که اصلیترین ویژگی آن تعادل است. پورسرخ هم هیچ نشانی از آن بازیگر سریالهای تلویزیونی ندارد و خودش را از شر ژستها و اکتهایی که به نظر خودش او را آرتیستیتر نمایش میدادند رها کرده و در بازیاش طراوت و زندگی جریان دارد و از آن مهمتر این که با درک جایگاه و اندازه نقش در کلیت فیلم کوچکترین تلاشی برای خودنمایی و جلوهگری نکرده. 2 بازی شقایق فراهانی هم در «وقتی همه خواب بودیم» بهرغم کوتاهی و نداشتن امکان و فرصت کافی برای جلوهکردن، بخش اندکی از تواناییهای او را نشان داد. همیشه فکر میکردم شقایق فراهانی بازیگر بااستعدادی است که برخلاف خواهرش چندان خوششانس نبوده و در فیلمهایی بازی کرده که امکان چندانی برای معرفی استعداد بازیگر نداشته. البته او چند سال پیش نیز در «چتری برای دو نفر » (احمد امینی) فرصت کوتاهی به دست آورد تا گوشهای از استعدادش را نشان دهد و حالا فیلم بیضایی این فرصت را فراهم کرده تا نشان دهد از لحن نقش و ضرباهنگ اجرا بهخصوص درقالب هجو و طنز چه درک درستی دارد. متأسفانه منتقدان وقتی از فیلمی خوششان نمیآید و با کلیت آن ارتباط برقرار نمیکنند، معمولاً دیگر به اجزا و بخشهای متفاوت آن به شکل مستقل توجه نمیکنند و در اینجا، همین میتواند باز باعث بدشانسی و نادیدهماندن تواناییهای فراهانی شود. 3 بازهم اگر قرار باشد به «وقتی همه خواب بودیم» اشاره کنم، باید از فیلمبرداری ماهرانه اصغر رفیعیجم یاد کنم که حتی در کارنامه موفق خودش هم گام بلندی روبهجلو است. اجرای بینقص میزانسنهای دشوار و پیچیده بیضایی با امکانات محدود سینمای ایران که اگر نمیدانید، حداقل متعلق به نیمقرن قبل است، نورپردازی یکدست و کادربندیهای جسورانه، کار رفیعیجم در این فیلم را در ردیف یکی از بهترین فیلمبرداریهای تاریخ سینمای ایران قرار میدهد و قطعاً حاصل کار او از دید داوران جشنواره دور نخواهد ماند. 4 بامرور فیلمهای این چند روزه میتوان نتیجه گرفت که اجزا و جزئیات آثار اگر به شکل مستقل مورد توجه قرار گیرند کیفیت مناسبتری را نشان میدهند. فیلمبرداری فرج حیدری «هرشبتنهایی» و علیرضا زریندست«سوپراستار»، کارگردانی حرفهای تهمینه میلانی در «سوپراستار» که معرف فیلمساز باتجربهای است که از ریتم و میزانسن شناخت خوبی پیدا کرده و ... در مجموع سینمای ایران را در وجوه فنی موفق و روبهرشد نشان میدهد؛ اما متأسفانه این اجزا در ترکیب به کلیت قانعکنندهای ختم نمیشوند. بررسی دلایل و چرایی این معضل نیازمند مجال و فرصتی بیشتر و بهتر است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 246]