تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836187862
خود را دوست مي داريم؟!
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: در سوره الرحمن بارها، نعمات خداوند كه در طبيعت نهفته است، از زمين و آسمان ها، تا باران و سبزه، نام برده شده است و هر بار اين سوال تكرار شده است كه اي انسان ها كدامين نعمات خداوندت را انكار مي كنيد؟ و من هنگامي كه در جشن روز طبيعت، نگاهي از تاييد نعمت هاي خدا بيابم، شادماني يك روزه اي را مي يابم كه در جنگ هر روزه ما با طبيعت، به كفران نعمات خدا بدل مي شود، تا با از بين بردن طبيعت، خود به دست خود، نابود سازيم زندگي را، و اين سوال بي پاسخ مي ماند، به هنگامه سيل ها بر اثر فرسودگي خاك، خشك شدن تالاب ها و رودها و درياچه ها و ...الخ ،كه آيا ما به حقيقت خود را دوست مي داريم؟ و براي ذات خويش احترام قائليم يا آنكه ناباورانه تسليم روزمرگي شده ايم و خود را زير انباني از توجيهات نابود ساخته ايم. همانطور كه به عنوان مثال از سوره الرحمن ياد شد، در قرآن كريم بارها خداوند متعال به زمين، طبيعت و نعماتي كه به انسان عرضه شده قسم ياد كرده كه نشان از بزرگداشت نعمات طبيعي نزد ما مسلمانان بايد باشد. اما به واقع ما تا چه حد براي طبيعت پيرامون خود ارزش قائليم وقتي بدون هيچ برنامه اي جنگل ها را بيابان مي كنيم تا شهرها را گسترش دهيم و يا حتي در درون شهرها تك تنفس گاه هاي زندگي را مي گيريم تا به ازاي نفسگاه، براي خود كيسه اي بدوزيم و يك لحظه نيز به آينده خود فكر نمي كنيم مگر آنكه باراني ببارد و خاك فرسوده شده ، سيل تحويلمان دهد! و از اين دست فراوان است. حتي در روز سيزدهم فروردين كه قديم ترها با عنوان بدرقه عيد به دشت و دمن مي رفتيم و نحسي هاي سال قبل را از خود به در مي كرديم تا كامل انسان نويني شويم ، و چه امروز كه سيزدهم فروردين را روز طبيعت هم مي خوانيم كه بايد روز باز انديشي باشد در ارتباط با خودمان و طبيعت. اما حاصل را وقتي نگاه مي كنيم صدها تن زباله بر جاي مانده در طبيعت است. ظاهرا همان قديم ترها بهتر بوديم كه نحس بودنمان را در اين روز با بيرون ماندن از خانه به در مي كرديم در كنار طبيعت و همواره به خاطر داشتيم كه اگر درختي را به اجبار قطع كرديم جاي اش درختي بكاريم ، تا امروز كه تبديل به روزي از معني ناسور شده است براي سور كردن يك روز دور هم! البته شادي چه در قديم و چه امروزه و چه فرداها بد نيست و انسان به آن نياز دارد و چه بهتر كه اين شادي ها ملي باشد و همه در آن شريك باشند، اما گاه نگاه كه مي كني به طبيعت، دلت مي گيرد كه گويي ما حتي معناي طبيعت را فراموش كرده ايم و همزمان با آن كه در انديشه گذراندن روزي در دامان طبيعت (بخوانيد پارك هاي شهري) هستيم! در ته ذهنمان ناخودآگاه برايمان نديدن جنگل هايي كه روزي بودند و يا درياچه ها و حتي آسمان تهران، عادي شده است. ما چه خود را ايراني بدانيم ، چه ايراني مسلمان و چه بالاتر از اين دو تسليم محض فرمان خدا (مسلمان) بخوانيم، قدري كه نگاهمان را از پهنه ايران ، بزرگتر كنيم ، شان احترام به طبيعت را كه ما در كتاب خود بارها از آن خوانده ايم و هم چنين قدر آن در آيين ايران به فراموشي كامل سپرده ايم و از آنچه در ديگر كشورها مي بينيم با حسرت تعريف مي كنيم كه چگونه توانسته اند ميان زندگي مدرن و طبيعت توازن ايجاد كنند. گويي براي ما سرنوشت مسلم نابود كردن طبيعت نوشته شده و كلمات كتاب را فراموش مي كنيم، آنگاه كه مي گويد: و أنزَلنا مِنَ السَّماءِ ماءً فَأنبَتنا فِيها مِن كُلِّ زَوجٍ كَريمٍو از آسمان آبي فرو فرستاديم و در آن (زمين) از هر نوع [گياه]نيكويي رويانديم و هم چنين ، وَ أنزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأنبَتنا بِهِ حَدائِقَ ذاتَ بَهجَةٍو براي شما از آسمان آبي فرو آورديم و به وسيله آن باغهاي سرورانگيز رويانديم. و نه حتي كتاب كه سخنان پيامبر و ائمه (سنت ) را فراموش كرده ايم . پيامبر (ص) فرموده اند: لاتُحرِقُوا النَّخلَ و لاتُغرِقوهُ بِالماءِ و لاتَقطَعُوا شَجَرَةً مُثمِرَةً و لاتُحرِقُوا زَرعاً لأِنَّكُم لاتَدرونَ لَعَلَّكُم تَحتاجُونَ إلَيهِ نخل را نسوزانيد و آن را در آب غرق نكنيد. درخت بارور را قطع نكنيد و زراعت را به آتش نكشيد ؛ زيرا شما نميدانيد ، شايد در آينده به آن نيازمند شويد. حضرت علي (ع) مي فرمايد: النَّظَرُ إلَي الخُضرَةِ نُشرَةٌ نگاه كردن به سبزه موجب شادابي است. امام صادق (ع) نيز مي فرمايد: لاتَطيبُ السُكني إلّا بِثَلاثٍ : الهَواءِ الطَّيِّبِ وَ الماءِ الغَزيرِ العَذبِ و الأرضِ الخَوّارَةِ زندگي با سه چيز خوش ميشود : هواي پاك ، آب فراوان گوارا و زمين نرم و سست [آماده زراعت] و اين سه حديث و چند نمونه از كلام خدا، تنها از باب تذكري بود كه ما چقدر از خود دور شده ايم و بايد بازگرديم....بازگرديم به روزي كه از خانه ها بيرون رويم تا به در كنيم هر گونه نحسي را از خود تا زندگي را از نو تعريف كنيم و در اين باز تعريف، سال نو و زندگي نو ما آغاز شود. گزارميز/1912/ 1418
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 497]
-
گوناگون
پربازدیدترینها