هشدار دهه ۹۰ محقق شد: افزایش سطح دریاها دقیقاً مطابق پیشبینیها
افزایش سطح دریاها پدیدهای یکنواخت نیست. سطح دریاها در نقاط مختلف جهان به شکل متفاوتی تغییر میکند و این تغییر تنها محدود به جزر و مد یا طوفان نمیشود. سیلابهای بزرگ میتوانند مقدار زیادی آب از اقیانوسها به خشکی منتقل کنند و باعث کاهش سطح جهانی دریا شوند. این اتفاق در نیمکره جنوبی، بهویژه در استرالیا، میتواند برای مدتی طولانی افزایش سطح دریا را خنثی کند.
تغییرات منطقهای و تأثیر آن بر سطح دریا
تغییرات منطقهای نیز وجود دارد. برای مثال، وقتی جریانهای اقیانوسی سریعتر یا کندتر میشوند، آب در برخی مناطق جمع شده و در مناطق دیگر کاهش مییابد. بنابراین، نگاه کلی به سطح جهانی دریا تصویر واقعی را نشان نمیدهد.
مشاهدات ماهوارهای از زمانی که ابزارهای فضایی برای اندازهگیری ارتفاع اقیانوسها در دسترس قرار گرفتند، روند صعودی واضحی را نشان دادهاند. علاوه بر این، «تورنکوویست»، «دانگندورف» و همکارانشان دریافتند که این افزایش تقریباً دقیقاً همان چیزی است که پیشبینی شده بود.
پیشبینیهای گذشته و واقعیت امروز
افزایش سطح دریا خطی نیست و نوسان خواهد داشت. بنابراین، احتمال وقوع سیلابهای مکرر در آینده بسیار زیاد است.
پژوهشگران از گزارش سال ۱۹۹۲ هیئت بیندولتی تغییرات اقلیمی (IPCC) استفاده کردند. این گزارش بر بهترین مدلهای موجود در آن زمان تکیه داشت و تحت تأثیر دادههای ماهوارهای نبود، زیرا آن دادهها در آن زمان تازه و قابل استفاده نبودند. گزارشهای آنها پیشبینی کرده بود که در محتملترین سناریو، میانگین جهانی سطح دریا از سال ۱۹۹۳ تا ۲۰۲۹ حدود ۲ تا ۵ سانتیمتر افزایش مییابد. اما افزایش واقعی ۴ سانتیمتر بود.
تورنکوویست گفت: «برای کسانی که نقش انسانها در تغییر اقلیم را زیر سؤال میبرند، این یکی از بهترین شواهدی است که نشان میدهد ما واقعاً میدانیم چه اتفاقی در حال رخ دادن است و میتوانیم پیشبینیهای معتبری ارائه دهیم.»
خطاهای پیشبینی و عوامل مؤثر
خطای کوچک ناشی از ذوب شدن یخها، عمدتاً در گرینلند و قطب جنوب، باعث شده سطح دریا حدود ۸ سانتیمتر بیشتر از پیشبینیهای قبلی افزایش یابد. در آن زمان، نحوه تأثیر آبهای گرم بر ناپایداری یخچالهای طبیعی در محل تماس با اقیانوس و جریان سریعتر یخها هنوز شناخته نشده بود.
افزایش هشت سانتیمتری در ۳۰ سال ممکن است چندان ترسناک به نظر نرسد، اما در برخی کشورهای کمدرآمد خسارات زیادی ایجاد کرده است. علاوه بر این، یکی از ویژگیهای ثابت مدلها این است که افزایش سطح دریا خطی نخواهد بود و نوسان خواهد داشت. بنابراین، پیشبینیها درباره سیلابهای مکرر شهرهای بزرگ در زمان جزر به احتمال زیاد طبقه برنامهریزی خواهد داد.
اهمیت درک تغییرات منطقهای
دانگندورف گفت: «سطح دریا به صورت یکنواخت افزایش نمییابد و در نقاط مختلف متفاوت است. مطالعه اخیر ما درباره این تغییرات منطقهای و عوامل پشت آن، تا حد زیادی به دادههای ماهوارهای ناسا و برنامههای پاییناقیانوسی اداره ملی اقیانوسی و جوی و جوایلات متحده آمریکا وابسته است. اکنون، ادامه این فعالیتها از همیشه مهمتر است و برای تصمیمگیریهای آگاهانهای که به نفع مردم ساکن سواحل است، ضروری است.»
این مطالعه در ژورنال Earth’s Future منتشر شده است.
