5 نشانه غیرمنتظره پارکینسون که روابط اجتماعی را دگرگون میکند
بیماری پارکینسون علاوه بر تأثیرات حرکتی شناختهشده، میتواند با علائم پنهانی بر تعاملات اجتماعی فرد تأثیر بگذارد. تحقیقات علمی از جمله مطالعات Pentland و همکاران (۱۹۸۸) و McDaniels و تیمش (۲۰۲۳) نشان میدهند که این بیماری از طریق مکانیسمهای ظریف روانی-اجتماعی مانند کاهش ارتباط غیرکلامی یا بار ناشی از انگ بیماری، روابط را مختل میکند. در این مقاله به بررسی یافتههای کلیدی میپردازیم.
H2: ۱. کاهش ارتباط غیرکلامی و برداشتهای نادرست
مطالعه Pentland, Gray, Riddle & Pitcairn (۱۹۸۸) در British Journal of Disorders of Communication تأکید میکند که بیماران پارکینسون به دلیل محدودیت در بیان چهرهای و حرکات بدن، اغلب بهعنوان افرادی سرد یا بیعلاقه قضاوت میشوند. این کاهش در ارتباط غیرکلامی میتواند به انزوای اجتماعی بینجامد.
H2: ۲. تأثیر انگ بیماری بر تعاملات
McDaniels, Pontone, Mathur & Subramanian (۲۰۲۳) در پژوهش خود با عنوان «Staying Hidden: The Burden of Stigma in PD» نشان دادند که بیماران به دلیل ترس از قضاوت دیگران، اغلب علائم خود را پنهان میکنند. این پنهانکاری منجر به کاهش مشارکت در فعالیتهای جمعی و افزایش تنهایی میشود.
H2: ۳. تغییرات صدا و برداشتهای شخصیتی
بر اساس تحقیق Apple, Streeter & Krauss (۱۹۷۹) در Journal of Personality and Social Psychology، کاهش زیروبمی صدا و کندی گفتار در پارکینسون ممکن است به اشتباه بهعنوان کمانگیزگی یا افسردگی تفسیر شود، در حالی که این ویژگیها ناشی از تغییرات عصبی است.
H2: ۴. کلیشههای سنی و چالشهای مضاعف
Kornadt & Rothermund (۲۰۱۱) در Journals of Gerontology به این نکته اشاره میکنند که بیماران مسنتر پارکینسون اغلب با کلیشههای منفی مرتبط با پیری (مانند ناتوانی ذهنی) نیز مواجه میشوند، که این موضوع تعاملات اجتماعی را پیچیدهتر میکند.
H2: ۵. تجسم کلیشهها و کاهش اعتمادبهنفس
نظریه «تجسم کلیشه» توسط Levy (۲۰۰۹) توضیح میدهد که چگونه باورهای منفی جامعه درباره پیری یا بیماری میتواند بهصورت درونی شده و رفتارهای اجتماعی فرد را تحت تأثیر قرار دهد. برای مثال، بیماران ممکن است بهدلیل ترس از تحقیر، از حضور در جمع اجتناب کنند.
منابع:
- Apple, W., Streeter, L. A., & Krauss, R. M. (1979). Effects of pitch and speech rate on personal attributions. Journal of Personality and Social Psychology, 37(5), 715–727.
- Kornadt, A. E., & Rothermund, K. (2011). Contexts of aging: Assessing evaluative age stereotypes in different life domains. The Journals of Gerontology: Series B, 66(5), 547–556.
- Levy, B. R. (2009). Stereotype embodiment: A psychosocial approach to aging. Current Directions in Psychological Science, 18(6), 332–336.
- McDaniels, B., Pontone, G. M., Mathur, S., & Subramanian, I. (2023). Staying hidden: The burden of stigma in PD. Parkinsonism & Related Disorders, 116, 105838.
- Pentland, B., Gray, J. M., Riddle, W. J., & Pitcairn, T. K. (1988). The effects of reduced non-verbal communication in Parkinson’s disease. The British Journal of Disorders of Communication, 23(1), 31–34.
نکته: تمامی تاریخها بر اساس تقویم میلادی ذکر شدهاند و اسامی محققان بدون تغییر آورده شده است.
