رمان پوست اسرارآمیز اثر اسکات هیم در سال ۱۹۹۵ منتشر شد و بعدها توسط گریگ آراکی به فیلم تبدیل گردید. این اثر داستان دو پسر از کانزاس به نام‌های نیل مک‌کورمیک و برایان لکی را روایت می‌کند که در هشت‌سالگی توسط مربی لیگ کوچک بیسبالشان مورد آزار جنسی قرار می‌گیرند. رمان از دو دیدگاه موازی به بررسی واکنش‌های کاملاً متفاوت این دو شخصیت به تروما می‌پردازد.

تروما برای همه یکسان نیست

پوست اسرارآمیز با شفافیتی بی‌پرده، بیان متغیر تروما را به تصویر می‌کشد:

برایان: آزار، حفره‌ای سیاه در حافظه او ایجاد می‌کند. او با خونریزی بینی در زیرزمینی بیدار می‌شود بدون آنکه خاطره‌ای از پنج ساعت قبل داشته باشد. در دهه بعد، او از کابوس‌های شبانه، شب‌ادراری، تشنج و گسست از واقعیت رنج می‌برد. ذهن ناخودآگاهش او را می‌ترساند و برایان برای محافظت از خود در برابر حقیقت غیرقابل تحمل، خیال آدمربایی فضایی‌ها را می‌سازد.

“تابستانی که هشت ساله بودم، پنج ساعت از زندگی‌ام ناپدید شد. پنج ساعت. گم شده. بی‌اثر. آخرین چیزی که به خاطر دارم، نشستن روی نیمکت بازی لیگ کوچکم بود. باران شروع شد. آنچه پس از آن اتفاق افتاد، همچنان ته‌چاهی تاریک است.”

نیل: برخلاف برایان، همه چیز را به خاطر دارد اما آزار را به اشتباه عشق تفسیر می‌کند. او رفتارهای پرخطر، بی‌تفاوتی عاطفی، تکانشگری و بازاجرای تروما (تمایل ناخودآگاه به تکرار تروما برای تسلط یافتن بر آن) از خود نشان می‌دهد.

“به خودم گفتم این عشق بود. مربی دوستم داشت.”

درمان با دیگری آغاز می‌شود

نیل با نامیدن آزار به عنوان عشق زنده می‌ماند. او خود را خاص و انتخاب‌شده می‌پندارد. در نوجوانی به کار جنسی روی می‌آورد و به دنبال ارتباطی است که روزی او را درهم شکسته بود. اما ذهن برایان خاطره را کاملاً قطع می‌کند.

در نگاه اول، به نظر می‌رسد برایان کسی است که نیاز به نجات دارد. او شکننده و آشفته است. در مقابل، نیل کاریزماتیک، از نظر جنسی مطمئن و مسلط به نظر می‌رسد. اما نقطه عطف داستان زمانی است که برایان می‌فهمد نیل پسر دیگری در رویاهای تکه‌تکه اوست.

آنها نه توسط بزرگسالان، که توسط یکدیگر نجات می‌یابند. در صحنه پایانی، نیل جزئیات آزار مشترکشان را بازگو می‌کند درحالی که برایان کنارش می‌گرید. با بازگشت خاطرات برایان، روایتی که نیل برای بقا به آن چسبیده بود، می‌شکند. برای اولین بار می‌فهمد که عشق کلمه درستی برای آنچه بین او و مربی اتفاق افتاده نیست.

در معرض دید پنهان شده است

یکی از تکان‌دهنده‌ترین عناصر پوست اسرارآمیز، قابل اعتماد به نظر رسیدن فرد آزارگر است. مربی نه یک شرور، که عضوی از جامعه و فردی محترم به تصویر کشیده می‌شود. او نه تنها کودکان، بلکه بزرگسالان اطرافشان را نیز فریب می‌دهد.

اغلب، آزارگران همان افرادی هستند که کودکان به آنها وابسته‌اند و از آنها عشق می‌خواهند.

چرا چنین داستان‌هایی اهمیت دارند

پوست اسرارآمیز هنوز هم برجسته است زیرا تصاویر صادقانه از آزار جنسی کودکان نادرند. این داستان با شکستن سکوت، افسانه‌های مضر را به چالش می‌کشد: اینکه پسران مورد آزار قرار نمی‌گیرند، اینکه آزارگران همیشه هیولا هستند، اینکه بازماندگان باید قوی باشند و اینکه درمان خطی است.

به عنوان درمانگر تروما با بیش از دو دهه تجربه، دیده‌ام که چگونه روایت‌گری می‌تواند سکوت را بشکند. داستان‌هایی با صداقت عاطفی به بازماندگان اجازه می‌دهد آنچه را یک‌زمان بی‌حس کرده‌اند، احساس کنند.

در دنیایی که تروماهای جنسی مردان هنوز کمتر گزارش و نادیده گرفته می‌شوند، پوست اسرارآمیز عملی نادر و رادیکال در گفتن حقیقت است. این اثر راه طولانی، ناهموار و غیرخطی به سوی درمان و لایه‌های مختلف بقا را به تصویر می‌کشد.

منبع