ستارگان بیرقیب فوتبال انگلیس؛ چه کسانی رکورد بیشترین بازی ملی را در دست دارند؟
با بازگشت جردن هندرسون، هافبک برنتفورد، و جان استونز، هافبک منچسترسیتی، به ترکیب تیم ملی انگلیس و نزدیک شدن آنها به ۱۰۰ بازی ملی، این سوال پیش میآید که جایگاه این بازیکنان در فهرست تاریخسازترین ملیپوشان انگلیس کجاست؟ هری کین، کاپیتان تیم ملی، نیز به جمع ۵ بازیکن برتر راه یافته است و توماس توخل، سرمربی تیم، از تجربه بالای بازیکنان فعلی خود بهره میبرد. در این مقاله به معرفی ۱۰ بازیکن با بیشترین تعداد بازی ملی در تاریخ فوتبال مردان انگلیس میپردازیم.
آمار تا تاریخ ۷ اکتبر ۲۰۲۵ بهروزرسانی شده است.
۱. پیتر شیلتون – ۱۲۵ بازی ملی
پیتر شیلتون، دروازهبان انگلیس در سه دوره جام جهانی، رکوردی باورنکردنی با ۲۰ سال حضور در تیم ملی انگلیس از خود برجای گذاشت. او اولین بازی ملی خود را در سال ۱۹۷۰ در حالی که در لیگ دسته دوم بازی میکرد، انجام داد و دو سال بعد به طور موقت جایگزین گوردون بنکس شد. او در دهههای ۷۰ و ۸۰ میلادی رقابت نزدیکی با ری کلیمنس، دروازهبان لیورپول (که ۶۱ بازی ملی داشت)، داشت، اما شیلتون در جامهای جهانی ۱۹۸۲، ۱۹۸۶ و ۱۹۹۰ شماره یک تیم بود و در سن ۴۰ سالگی پس از جام جهانی ایتالیا از دنیای فوتبال خداحافظی کرد.
۲. وین رونی – ۱۲۰ بازی ملی
وین رونی، مهاجم وقت اورتون، جوانترین بازیکنی بود که برای انگلیس به میدان رفت. او در سال ۲۰۰۳ در سن ۱۷ سال و ۱۱۱ روز مقابل استرالیا به زمین آمد و هفت ماه بعد اولین گل ملی خود را در پیروزی مقابل مقدونیه به ثمر رساند. او در یورو ۲۰۰۴ درخشید و قبل از مصدومیت، ۱۰ سال دیگر منتظر اولین گل خود در جام جهانی بود. رونی بخشی از “نسل طلایی” بود که در صحنه بزرگ ناکام ماند، اما در سال ۲۰۱۵ رکورد ۴۹ گل ملی سر بابی چارلتون را شکست و دوران حرفهای خود را با ۵۳ گل در پست هافبک به پایان رساند.
۳. دیوید بکام – ۱۱۵ بازی ملی
دیوید بکام، که در ۵۸ بازی بازوبند کاپیتانی تیم ملی انگلیس را بر بازو داشت، بدون شک یکی از مهمترین بازیکنان انگلیس در دوران سرمربیگری اسون-گوران اریکسون بود. او پس از اخراج در جام جهانی ۱۹۹۸، با قدرت بازگشت و تیم انگلیس را به جام جهانی ۲۰۰۲ رساند. بکام در ضربات ایستگاهی فوقالعاده بود و بازیکنی خستگیناپذیر محسوب میشد. او در سه دوره متوالی جام جهانی گلزنی کرد و اگر مصدومیت نبود، در جام جهانی ۲۰۱۰ نیز حاضر میشد.
۴. استیون جرارد – ۱۱۴ بازی ملی
استیون جرارد، یکی دیگر از کاپیتانهای پرافتخار انگلیس، هرگز نتوانست در سطح ملی همانند دوران درخشان خود در لیورپول ظاهر شود و اغلب مجبور بود در تیم ملی در پست هافبک کناری در سیستمی خشک بازی کند. او در دو جام جهانی و یک دوره یورو گلزنی کرد، اما پس از جام جهانی ناامیدکننده ۲۰۱۴ در برزیل از فوتبال ملی خداحافظی کرد.
۵. هری کین – ۱۰۹ بازی ملی
هری کین همچنان به پیشروی در این فهرست ادامه خواهد داد و این پتانسیل را دارد که دوران حرفهای خود را در صدر این لیست به پایان برساند. او در حال حاضر بهترین گلزن تاریخ تیم ملی انگلیس است. کین اولین بازی ملی خود را در سال ۲۰۱۵ انجام داد و در همان دقایق ابتدایی با ضربه سر گلزنی کرد. او از آن زمان به بعد کمتر متوقف شده و تا به امروز ۷۴ گل باورنکردنی به ثمر رسانده است. با حفظ آمادگی، رسیدن به آمار سه رقمی برای او دور از دسترس نیست.
۶. بابی مور – ۱۰۸ بازی ملی
سر بابی مور، تنها کاپیتان قهرمان جام جهانی انگلیس، در سال ۱۹۶۶ جام قهرمانی را بالای سر برد و تا سال ۱۹۷۳ برای کشورش بازی کرد. او رکورددار بیشترین بازی ملی بود تا زمانی که شیلتون از او پیشی گرفت. این مدافع باوقار و بازیساز، برای همیشه در خاطر هواداران انگلیس به عنوان یکی از اسطورهها جای خواهد داشت.
۷. اشلی کول – ۱۰۷ بازی ملی
اشلی کول را میتوان در مقطعی از دوران حرفهای خود بهترین مدافع کناری جهان دانست. او پس از اولین بازی ملی خود در سال ۲۰۰۱، جایگاه خود را در ترکیب تیم ملی تثبیت کرد. کول به خصوص در یورو ۲۰۰۴ درخشید. او در دفاع مستحکم و در حمله توانمند بود، هرچند که هرگز برای تیم ملی انگلیس گلزنی نکرد.
۸. بابی چارلتون و فرانک لمپارد – ۱۰۶ بازی ملی
این دو هافبک گلزن، از نسلهای بسیار متفاوتی هستند. سر بابی چارلتون در سال ۱۹۶۶ به همراه برادرش قهرمان جام جهانی شد، در حالی که لمپارد اغلب در ترکیب تیم ملی جا داده میشد و هیچ مربیای نتوانست به درستی او، جرارد و پل اسکولز را در کنار هم به کار گیرد. چارلتون ۴۹ گل برای انگلیس به ثمر رساند که این رکورد ۴۵ سال پابرجا بود، در حالی که لمپارد ۲۹ گل به ثمر رساند.
۱۰. بیلی رایت – ۱۰۵ بازی ملی
بیلی رایت، مدافع تیم ملی انگلیس، در سال ۱۹۵۹ اولین بازیکن تاریخ شد که به ۱۰۰ بازی ملی رسید و همچنین اولین نفر در سطح ملی در سراسر جهان بود. این مدافع میانی ولورهمپتون، اولین بازی ملی خود را تنها یک سال پس از پایان جنگ جهانی دوم انجام داد و در ۹۰ بازی از دوران حضورش در تیم ملی، کاپیتان تیم بود.
