وهآ از یوونتوس رفت! ماجرای جدایی ناگهانی ستاره آمریکایی فاش شد
خبر جدایی تیموتی وهآ، ملیپوش آمریکایی باشگاه یوونتوس، از این تیم، بسیاری از هواداران را شوکه کرد. این انتقال غیرمنتظره، این بازیکن را به باشگاه مارسی فرانسه فرستاد و سوالات زیادی را در مورد دلیل این تصمیم ناگهانی ایجاد کرد. در این مقاله، به بررسی رمز و رازهای پشت پرده این انتقال میپردازیم.
وهآ؛ ستارهای که در یووه فرصت چندانی پیدا نکرد
تیموتی وهآ، که سابقه بازی در لیگ فرانسه با پیراهن پاریسنژرمن و لیل را دارد، پس از دو فصل حضور در یوونتوس و انجام مجموعاً 24 بازی که حاصل آن 1 گل و 1 پاس گل بود، با مارسی به توافق رسید. با توجه به گزارشها، او پس از رد پیشنهادات ناتینگهام فارست، تصمیم گرفت تا با مارسی قرارداد ببندد؛ انتخابی که به نظر میرسد بیش از هر چیز، به آینده حرفهای خود اهمیت میدهد.
یوونتوس و خریدهای پرسود از لیگ فرانسه
یوونتوس در سال 2019 با پرداخت 12 میلیون یورو وه آ را از لیل جذب کرد و حالا با انتقال او به مارسی، سود مالی مناسبی به دست آورده است. بر اساس توافقهای انجام شده، انتقال با یک میلیون یورو قرضی آغاز میشود و سپس با پرداخت 11 میلیون یورو، به صورت قطعی در خواهد آمد.
این نشان میدهد که یوونتوس، در صورت توافق نهایی، انتقال با یک میلیون یورو قرضی آغاز میشود و سپس با پرداخت 12 میلیون یورو، به صورت قطعی در خواهد آمد، با یک میلیون یورو سود احتمالی خوبی از این انتقال کسب خواهد کرد. به همین ترتیب، فروش بعضی از بازیکنان هم در قرارداد گنجانده شده تا بیانکونری از این انتقال سودآوری کند.
اظهارات وکیل وهآ؛ دلیل جدایی چه بود؟
در این میان، وکیل وهآ، بدو سامباگه، در روزهای اخیر با انتقاد شدید از مدیریت ورزشی یوونتوس، مدعی شده بود که یکی از مدیران باشگاه تلاش کرده تا انتقال وهآ را به مقصدی خارج از خواسته خودش هدایت کند. سامباگه گفته بود: “تیم همیشه حرفهای بوده است، اما در جام باشگاههای جهان کنار گذاشته شد. کسی در باشگاه هست که شأن یوونتوس را پایین آورده و دارد آن را تخریب میکند. پیدا کردن جانشین، یعنی بیاحترامی تمام عیار.”
بازگشت به فرانسه؛ فرصتی دوباره برای درخشش
به این ترتیب، به نظر میرسد تیموتی وهآ با توجه به برنامههای خودش و مدیربرنامههایش به خواسته خود رسیده و حالا با انگیزه بالا راهی لیگ فرانسه شده تا زیر نظر روبرتو دیزربی، فصل تازهای را در مارسی آغاز کند.
