افزایش درآمد اختصاصی: ثمره پیوند علم و عمل
دکتر وصال ضمن تاکید بر نقش حیاتی مراکز علمی در برقراری ارتباط با بخش صنعت و تجارت، توضیح داد که این مبلغ قابل توجه، نتیجه مستقیم مشارکت و تلاش مضاعف اعضای هیئت علمی، دانشجویان مستعد و کارمندان متعهد دانشگاه شریف است. این موفقیت مالی، صرفاً یک عدد نیست؛ بلکه نشان دهنده ظرفیت عظیم دانشگاه ها برای تبدیل دانش نظری به ارزش افزوده عملی و اقتصادی است.
ساز و کار کسب درآمد: یک چرخه موفقیت
زمانی که یک دانشگاه پویا مانند شریف با مجموعه های صنعتی و تولیدی وارد همکاری می شود و پروژه های کاربردی را تعریف و اجرا می کند، یک تیم منسجم از متخصصان دانشگاهی شامل اساتید، دانشجویان دوره های تحصیلات تکمیلی و کارکنان با تجربه، برای تحقق اهداف پروژه بسیج می شوند. در این مدل همکاری دوسویه، افراد درگیر در پروژه، متناسب با میزان تعهد و ساعات کاری اضافی که صرف می کنند، حق الزحمه و پاداش دریافت می کنند. این سیستم نه تنها به بهبود وضعیت معیشتی این افراد کمک می کند، بلکه انگیزه مشارکت در پروژه های خارج از چارچوب تدریس صرف را به شدت افزایش می دهد.
سهم دانشگاه از درآمدهای کسب شده: تضمین پایداری و توسعه
به گفته این استاد دانشگاه صنعتی شریف، بخشی از این درآمدهای کلان، تحت عنوان “سربار”، به معاونت های کلیدی دانشگاه، مانند معاونت پژوهشی و معاونت مالی و اداری، تخصیص می یابد. هدف اصلی از این تخصیص، تامین هزینه های جاری و ضروری دانشگاه است. این شامل مواردی از قبیل به روزرسانی تجهیزات، نگهداری از فضاهای آموزشی و تحقیقاتی، و سرمایه گذاری در زیرساخت های فناوری می شود. این ساز و کار مالی هوشمندانه، به دانشگاه کمک می کند که برای ادامه فعالیت های خود، اتکای صرف به بودجه های دولتی نداشته باشد و یک مسیر مالی پایدار برای توسعه خود ایجاد کند. همچنین، دکتر وصال به اهمیت برگزاری دوره های تخصصی، کارگاه ها و آموزش های آزاد برای جامعه و متخصصان خارج از دانشگاه اشاره کرد. این فعالیت ها نیز منبع درآمدی برای دانشگاه هستند که البته با توجه به ماهیت آن، حق الزحمه دست اندرکاران و اساتید درگیر باید از آن پرداخت شود و لذا نمی توان آن را به طور کامل صرف امور متفرقه کرد، چرا که ذی نفعان مشخصی (اساتید، کارکنان و بخش های آموزشی) دارد.
ضرورت حمایت دولت: تقاضای معاون مالی شریف برای زیرساخت ها
در ادامه این گفت و گو، معاون اداری و مالی دانشگاه شریف، خواستار برنامه ریزی منسجم و عملیاتی از سوی نهادهای دولتی برای تامین زیرساخت های اساسی و حیاتی علمی و پژوهشی دانشگاه ها شد. وی به صراحت بیان کرد که دانشگاه ها، به عنوان پیشگامان عرصه علم، فناوری و نوآوری، نیازمند امکانات اولیه ای هستند که نباید دغدغه اصلی آنها باشد. این نیازهای اولیه شامل: تامین تجهیزات آزمایشگاهی مدرن و به روز، فراهم سازی مواد مصرفی با کیفیت برای تحقیقات، و ایجاد انگیزه های شغلی و رفاهی کافی برای اعضای هیئت علمی و کارمندان است. دکتر وصال تاکید کرد: «دانشگاه ها فضایی متفاوت هستند و قرار است پرچمدار عرصه علم، پژوهش و فناوری در کشور باشند.» ایفای نقش موثر در این سطح، نیازمند آن است که دولت حمایت های لازم را برای ایجاد این زیرساخت ها فراهم کند.
نقش آفرینی دانشگاه در حل مسائل ملی و ایجاد ارزش افزوده
در مقابل این حمایت ها، دانشگاه ها نیز وظیفه دارند که به مسائل اصلی و چالش های کشور ورود کنند و راه حل های علمی و کاربردی ارائه دهند. تربیت نیروی انسانی متخصص که بتواند به طور مستقیم برای اقتصاد ملی و تولید ارزش افزوده کار کند، رسالت اصلی دانشگاه ها است. هدف نهایی این است که خروجی دانشگاه، نه صرفاً مدرک، بلکه مهارت و توانایی حل مساله باشد. دکتر وصال به پارک علم و فناوری شریف به عنوان یک نمونه عینی و موفق اشاره کرد. این پارک به عنوان یک پل ارتباطی قوی بین شرکت های خصوصی، کارآفرینان و جامعه دانشگاهی عمل می کند. این تعامل سازنده، نه تنها زمینه ساز اشتغال تخصصی برای فارغ التحصیلان و دانشجویان مستعد می شود، بلکه با توسعه کسب و کارهای دانش بنیان، مستقیماً به رشد اقتصادی و توسعه فناوری در کشور کمک می کند. در پایان، وی تاکید کرد که اگرچه بودجه جاری دانشگاه شریف ۱.۲ میلیارد تومان اعلام شده که بخش هایی از آن هنوز به طور کامل محقق نشده است، اما دانشگاه شریف در حوزه پیوند با صنعت و ایجاد ارزش افزوده، عملکردی پیشرو و بسیار خوب داشته و این مسیر باید توسط سایر مراکز علمی نیز دنبال شود.
