تفاوتهای کلیدی جوان پزشکیان و احمدینژاد در سیاستگذاری و مدیریت کشور
رویکردهای متفاوت در مدیریت اجرایی و سیاستگذاری
دکتر مسعود پزشکیان، سیاستمدار و نماینده مجلس، در اولین سالگرد دولت خود، رویکردی متفاوت از محمود احمدینژاد در پیش گرفته است. برخلاف احمدینژاد که خود را “ژنرال” میدانست و سایر اعضای دولت را به عنوان “سرپاز” معرفی میکرد، پزشکیان فاقد چنین ادعاهایی بوده و بیشتر بر همکاری با کارشناسان و نخبگان تأکید دارد.
سبک مدیریتی مبتنی بر مشارکت جمعی
پزشکیان برخلاف احمدینژاد که بر جلب توجه رسانهای و ارائه نظریهپردازیهای شخصی تأکید داشت، بیشتر بر حل مسائل خرد و کلان کشور متمرکز است. او نه نظریهپردازی خاصی ارائه داده و نه ادعایی در این زمینه دارد. این تفاوت در سخنرانیهای او که فاقد جزئیات نظریهپردازانه است، مشهود میباشد.
تفاوت در نگاه به قدرت و مدیریت
پزشکیان برخلاف احمدینژاد که به دنبال نمایش قدرت و تأثیرگذاری بر استانداران بود، بیشتر بر واگذاری قدرت به مردم و نخبگان برای حل مشکلات تأکید دارد. راهبرد او دعوت از مردم و نخبگان برای مشارکت در حل مسائل است که در صورت موفقیت دولت در اجرای این راهبرد، نتایج مثبتی به همراه خواهد داشت. به عنوان مثال، در موضوع ناترازیها، مسئله اول صرفهجویی است نه تولید، و این صرفهجویی با مشارکت ملی محقق میشود.
رویکرد متفاوت به مشکلات کشور
در راهبرد پزشکیان، کمتر دیده میشود که مانند روسای جمهور قبلی همه مشکلات را به گردن بگیرد. همچنین، همراهی او با تندروهای هر دو جناح سیاسی کمتر مشاهده شده است. حتی شنیده شده که به برخی افراد پیام میدهد که تندروی نکنند. مسائل کلان کشور مانند ناترازیها و گرانیها که در دولت پزشکیان هم در نرخ دلار و هم در هر خرید در بازار بین ۲۰ تا ۹۰۰ درصد گرانی داشته، کمتر در نگاه “حامیان منتقد” دولت دیده میشود، بلکه بیشتر مطالبات آنها حول اینترنت و آزادیهای اجتماعی است.
واکنشهای متفاوت افکار عمومی
این تفاوتها باعث شده برخی حامیان او از وی ناامید شوند، در حالی که برخی غیرحامیان به او امیدوار شدهاند. این دوگانگی نشاندهنده تفاوت بنیادین در رویکرد پزشکیان نسبت به احمدینژاد و سایر روسای جمهور قبلی است.
