توقف مذاکرات با آمریکا؛ دلیلهایی که باید بدانید!
توقف مذاکرات هستهای بین جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده، موضوعی است که توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. این موضوع بهویژه در شرایط کنونی که فضای بینالمللی و منطقهای تحت تأثیر تحولات سهمگین سیاسی و اقتصادی قرار گرفته، جایگاه ویژهای دارد. به همین دلیل، بررسی علل و پیامدهای این توقف مذاکرات از اهمیت بالایی برخوردار است.
در ماههای گذشته، مذاکرات بین ایران و آمریکا با هدف احیای توافق هستهای برجام (برنامه جامع اقدام مشترک) که در سال ۲۰۱۵ میلادی منعقد شده بود، در ویین و دیگر شهرها ادامه داشت. این مذاکرات بهمنظور بازگشت دو طرف به تعهدات خود و تعدیل تحریمها در شرایطی که ایران به تدریج از سقفهای تعیینشده در این توافق عدول کرده، برگزار میشد. اما بهنظر میرسد که دلایل متعددی مانع از پیشرفت این مذاکرات شده باشد.
یکی از دلایل اصلی توقف مذاکرات، عدم تحقق شرطهای پیششرطی است که بر اساس آن هر دو طرف باید به توافقات خود پایبند باشند. ایران بهعنوان یک کشور با روحیه مقاومت، همواره بر روی حق خود در زمینه فعالیتهای صلحآمیز هستهای تأکید دارد و این اصل را غیرقابل مذاکره میداند. از طرف دیگر، ایالات متحده بهدنبال تضمینهای بیشتری در زمینه فعالیتهای هستهای ایران و همچنین مسائل مرتبط با برنامههای تسلیحاتی و همچنین نفوذ ایران در خاورمیانه است.
علاوه بر این، بیاعتمادی متقابل نیز از دیگر عوامل کلیدی در توقف مذاکرات بهشمار میرود. در طی سالهای اخیر، اقدامات و رفتارهای ایران و آمریکاییها که بعضاً بهعنوان عملیاتهای نظامی و امنیتی تعریف میشوند، موجب تشدید بیاعتمادی در هر دو طرف شده است. بهطور مثال، حملات سایبری به تأسیسات نفتی و نظامی در خلیجفارس و همچنین تنشهای بهوجود آمده در دریای عمان، هر دو طرف را بیشتر به سمت عدم توافق و توقف مذاکرات سوق داده است.
علاوه بر این مسائل سیاسی، بحران اقتصادیای که جمهوری اسلامی ایران با آن مواجه است نیز باید در نظر گرفته شود. تحریمها و فشارهای اقتصادی آمریکا بهقدری بر روی معیشت مردم ایران تأثیر گذاشته که شرایط بهحدی نازک شده است که دولت ناچار به اتخاذ تصمیماتی در راستای حفظ ثبات اجتماعی و اقتصادی میباشد. این وضعیت میتواند منجر به این شود که هرگونه توافق موقت یا شبهتوافق که ممکن است به کاهش تنشها بینجامد، نتواند روحیه ملت ایران را افزایش دهد.
در عرصه بینالمللی نیز اوضاع پیچیده است. کشورهای دیگر بهخصوص در اتحادیه اروپا، نقش واسطهای خود را در مذاکرات ایفا کرده و سعی دارند تا از تنشهای بیشتر جلوگیری کنند. اما بهنظر میرسد تلاشهای دیپلماتیک آنها نیز تا حدی تحت تأثیر مواضع آمریکا و ایران قرار دارد.
از سوی دیگر، تحلیلگران بر این باورند که تمامی این دلایل باعث میشود که هر دو طرف در موقعیتی قرار بگیرند که امکان مصالحه و توافق کمرنگتر از پیش شده و در نهایت ممکن است این وضعیت به افزایش تنشهای نظامی و امنیتی در منطقه منجر شود. لذا لازم است که هر دو طرف به صورت جدی به فکر راهحلهای دیپلماتیک و مبتنی بر حسن نیت بیفتند تا از تکرار وقایع گذشته جلوگیری شود.
بهطور خلاصه، توقف مذاکرات هستهای با آمریکا به دلیل چندین عامل بنیادی از جمله بیاعتمادی متقابل، شرایط اقتصادی و فشارهای بینالمللی، به یک واقعیت تبدیل شده است. در چنین شرایطی، آینده سیاستهای بینالمللی ایران وابسته به اتخاذ تصمیمات هوشمندانه و دیپلماتیک است که میتواند به ثبات و امنیت در سطح منطقهای و بینالمللی منجر شود.