پیامک‌های تذکر حجاب همچنان در ابهام؛ تغییر اولویت‌های آموزشی در بیمارستان‌ها زهرا بهروزآذر، فعال حقوق زنان با ابراز نگرانی نسبت به تغییر اولویت‌های آموزشی در بیمارستان‌ها، پرسش‌های جدی را در این زمینه مطرح کرده است. به گفته او، تمرکز بر نحوه پوشش پرسنل بیمارستان به جای آموزش‌های مهمی چون نحوه رسیدگی به زنان آسیب‌دیده، نشانه‌ای […]
پیامک‌های تذکر حجاب همچنان در ابهام؛ تغییر اولویت‌های آموزشی در بیمارستان‌ها
زهرا بهروزآذر، فعال حقوق زنان با ابراز نگرانی نسبت به تغییر اولویت‌های آموزشی در بیمارستان‌ها، پرسش‌های جدی را در این زمینه مطرح کرده است. به گفته او، تمرکز بر نحوه پوشش پرسنل بیمارستان به جای آموزش‌های مهمی چون نحوه رسیدگی به زنان آسیب‌دیده، نشانه‌ای از تصمیماتی است که ممکن است به جای بهبود وضعیت اجتماعی، بر مسئله‌هایی فرعی و غیرضروری تاکید کند.
در روزهای اخیر، خبرهایی مبنی بر ارسال پیامک‌های تذکر حجاب به پرسنل بیمارستان‌ها به گوش می‌رسد که عدم شفافیت در این مورد نگرانی‌ها را افزایش داده است. زهرا بهروزآذر تأکید می‌کند که این اقدام، نه تنها به زمینه‌های بودجه‌ای و منابع انسانی آسیب وارد می‌کند، بلکه می‌تواند تأثیرات منفی دیگری بر سلامت روان و جسم زنان در جامعه داشته باشد.
او می‌گوید: “ما در حال حاضر با قشر قابل توجهی از زنان و دختران آسیب‌دیده مواجه‌ایم که به خدمات پزشکی و روانی نیاز دارند. آیا این رویکرد، واقعاً می‌تواند در ارتقای کیفی خدمات به این قشر مؤثر باشد؟ به جای اینکه وقت و انرژی خود را صرف تذکر به پرسنل کنیم، باید به آموزش‌های لازم برای ارائه بهتر خدمات به زنان آسیب‌دیده تمرکز کنیم.”
تغییر اولویت در آموزش پرسنل بیمارستانی پرسش‌هایی جدی را در مورد نحوه مدیریت سیاست‌های اجتماعی و نظام سلامت به وجود می‌آورد. بیمارستان به‌عنوان یکی از نهادهای کلیدی در ارائه خدمات به زنان، باید در کانون توجه قرار گیرد، به ویژه در شرایطی که آسیب‌دیدگی‌های جسمی و روانی ناشی از شرایط اجتماعی و خانوادگی در حال افزایش است.
بهروزآذر، با اشاره به موقعیت خاص زنان در جامعه، بر این نکته تأکید می‌کند که اگر ما به جای توجه به مسائل اساسی، بر پوشش پرسنل تاکید کنیم، نه تنها شرایط را بهبود نمی‌بخشیم بلکه امکان رسیدگی به نیازهای واقعی این زنان را نیز از دست می‌دهیم. او ادامه می‌دهد: “رویکردهای نادرست در مورد حجاب و پوشش، می‌تواند بر کیفیت خدمات پزشکی نیز تأثیر بگذارد. پرسنل بیمارستان‌ها باید در فضایی آزاد و نه تنها علمی، بلکه انسانی، به خدمت‌رسانی بپردازند.”
این فعال حقوق زنان همچنین بر اهمیت ایجاد بستری مطمئن برای مشاوره و حمایت از زنان آسیب‌دیده تأکید کرد و گفت: “در عوض اینکه پرسنل را در وضعیت ناامنی از نظر شغلی و اجتماعی قرار دهیم، باید فضایی را فراهم کنیم که آن‌ها بتوانند با آرامش و بدون ترس از تذکرات و تنبیهات، به انجام وظایف خود بپردازند.”
در شرایطی که جامعه به سمت گفتگو و مباحث بازتر حرکت می‌کند، تأکید بر نگهداری اصول آزادی‌های فردی و احترام به کرامت انسانی به عنوان یکی از الزامات پایدار باقی می‌ماند. بهروزآذر همچنین اعلام کرده است که با توجه به تغییرات سیاست‌های اخیر، فعالیت‌های اجتماعی و مدنی خود را افزایش خواهد داد تا بتواند فشار بیشتری به نهادهای مسئول در این زمینه وارد کند.
در نهایت، باید توجه داشت که رویکردهای آموزشی در بیمارستان‌ها باید معطوف به ارتقای کیفیت خدمات به جای تذکر در مورد پوشش باشد. بهروزآذر با دعوت به بازنگری در سیاست‌ها، از مسئولان وزارت بهداشت خواسته است که با در نظر گرفتن نیازهای واقعی جامعه، سیاست‌های حمایتی و آموزشی مناسبی را برای پرسنل در نظر بگیرند تا ضمن حفظ حرمت و کرامت انسانی، به بهبود خدمات به زنان آسیب‌دیده نیز پرداخته شود. در این راستا، تلاش برای تحقق این اهداف نیازمند همکاری و همدلی جامعه مدنی و مسئولان می‌باشد.
