عنوان: تأملات پزشکیان در خصوص دیپلماسی و توافق با جهان
در دنیای پیچیده و پرچالش سیاست بین‌الملل، دیپلماسی و روابط خارجی هر کشور به ویژه برای کشورهای در حال توسعه اهمیت بسیاری دارد. در این میان، محمدرضا پزشکیان، یکی از چهره‌های کلیدی سیاسی و پزشکی ایران، در اظهارات اخیر خود به مفهوم توافق با جهان اشاره کرده است. وی شعار خود را “توافق با جهان” قرار داده و به نظر می‌رسد که این موضوع را به عنوان یک اصل اساسی در تحقق منافع ملی و توسعه کشور می‌بیند.
پزشکیان در این راستا نقش شخصیت‌هایی مانند عباس عراقچی، معاون سابق وزارت امور خارجه و مذاکره‌کننده ارشد هسته‌ای کشور، را نیز مورد تأکید قرار داده است. عراقچی که به عنوان یکی از چهره‌های اصلی در مذاکرات هسته‌ای ایران با گروه ۱+۵ شناخته می‌شود، همواره در صف مقدم تعامل با قدرت‌های جهانی قرار داشته است. این دو شخصیت در زمینه دیپلماسی و روابط بین‌الملل دو رویکرد متفاوت را نمایندگی می‌کنند.
پزشکیان در مصاحبه‌های خود به این نکته اشاره کرده است که توافق با جهان نه تنها یک گزینه بلکه یک ضرورت برای کشور محسوب می‌شود. وی بر این باور است که ادامه تحریم‌ها و انزوای بین‌المللی، نه تنها به منافع ملی آسیب می‌زند، بلکه باعث بروز بحران‌های اقتصادی و اجتماعی خواهد شد. به همین دلیل، او بر لزوم مذاکره و دیپلماسی تأکید دارد و می‌گوید: “توافق با جهان می‌تواند به ما کمک کند تا از چالش‌های کنونی عبور کنیم و به رشد و پیشرفت دست یابیم.”
اما سؤال اصلی این است که آیا عراقچی، به عنوان یکی از شخصیت‌های کلیدی در عرصه دیپلماسی، باید به این شعار پایبند باشد؟ در واقع، نقش عراقچی به عنوان یک مذاکره‌کننده دارای اهمیت ویژه‌ای است. او در طول سال‌ها تجربه‌ای گرانبها در زمینه مذاکرات بین‌المللی کسب کرده و می‌داند که چگونگی مدیریت گفتگوها و تعامل با دیگر کشورها چگونه انجام می‌شود.
نکته‌ای که پزشکیان در مورد عراقچی مورد تأکید قرار می‌دهد این است که در شرایط کنونی، لازم است که دیپلمات‌های ایرانی با نگاهی واقع‌گرایانه و به دور از شعارهای غیرعملی، به موضوع توافق با جهان نزدیک شوند. این امر خصوصاً در شرایطی که ایران با چالش‌های متعدد اقتصادی و اجتماعی مواجه است، ضرورت بیشتری می‌یابد.
پزشکیان با بیان اینکه “دیپلماسی یک هنر است و نیاز به پرورش و تجربه دارد”، به اهمیت بهره‌گیری از توانمندی‌های انسانی در زمینه دیپلماسی تأکید کرده و آن را یکی از ارکان موفقیت‌های بین‌المللی می‌داند. او می‌گوید: “اگر بخواهیم در عرصه جهانی به رسمیت شناخته شویم و منافع خود را تأمین کنیم، باید مهارت‌های دیپلماتیک خود را افزایش دهیم و از ظرفیت‌های موجود بهترین استفاده را کنیم.”
در ادامه، باید توجه داشت که قوام روابط بین‌المللی تنها به امضای توافق‌ها و بیانیه‌ها بستگی ندارد، بلکه نیازمند تداوم روابط و ایجاد اعتماد میان کشورهای مختلف است. پزشکiany نیز بر این نکته تأکید دارد که دیپلماسی دارای دو جنبه مهم است: نخست، قدرت تحلیل و توجه به منافع ملی، و دوم، ایجاد و حفظ ارتباطات دوستانه با سایر کشورها.
به نظر می‌رسد که در شرایط کنونی، قوت و ضعف دیپلماسی ایرانی وابسته به دیدگاه‌ها و تصمیم‌گیری‌های افرادی چون عراقچی باشد. بنابراین، اهمیت توجه به شعار “توافق با جهان” به عنوان یک اصل بنیادی، بیشتر از پیش گوشزد می‌شود. این شعار نه فقط یک آرزو، بلکه به عنوان یک راهبرد عملی برای گسترش نفوذ ایران در سطح بین‌المللی و تأمین منافع ملی تعریف می‌شود.
در نهایت، باید گفت که لزوم تصویری روشن از آینده روابط بین‌الملل ایران و دیگر کشورها، اصلی‌ترین وظیفه دیپلمات‌های جوان و با تجربه‌ای همچون عراقچی است. بدون شک، موفقیت در این مسیر نیازمند همیاری تمام ارکان نظام و توجه به نیازها و خواسته‌های مردم خواهد بود. لذا، عزم و اراده‌ای قوی برای تحقق “توافق با جهان” می‌تواند به عنوان اهرمی مؤثر در بهبود وضعیت کنونی کشور و ارتقاء موقعیت ایران در عرصه جهانی عمل کند.