در پی حمله موشکی به فرودگاه بین‌المللی بن‌گوریون، دولت اسرائیل به بررسی دقیق ابعاد این حادثه پرداخته و همزمان واکنش‌هایی را در راستای مقابله با تهدیدات حوثی‌ها و ایران اتخاذ کرده است. این اقدام، به وضوح نشان‌دهنده‌ی نگرانی‌های جدی تل‌آویو در خصوص افزایش سطح تنش‌ها در منطقه خاورمیانه و نقش تأثیرگذار ایران در این تحولات است.
فرودگاه بن‌گوریون، به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز حمل و نقل هوایی در اسرائیل، از دیرباز هدف تهدیدات امنیتی متعددی بوده است. تلاش حوثی‌ها برای هدف قرار دادن این فرودگاه، زنگ خطری جدی برای اسرائیل محسوب می‌شود و واکنش قاطع‌تری از سوی مقامات اسرائیلی را می‌طلبد. این حمله، علاوه بر چالش‌های نظامی، ابعاد سیاسی و دیپلماتیک مهمی را نیز به همراه دارد که باید به آن توجه خاصی شود.
دولت اسرائیل ضمن بررسی علل و ابعاد حمله، به تحلیل شرایط و اقدامات بعدی خود پرداخته و به نظر می‌رسد که این بررسی‌ها تحت تأثیر تصمیمات اخیر ایالات متحده آمریکا و کاخ سفید نیز قرار دارد. در واقع، تغییرات در سیاست‌های خارجی ایالات متحده، به‌ویژه در ارتباط با ایران و حوثی‌ها، می‌تواند تأثیرات عمیقی در دیپلماسی و نظامی‌گری اسرائیل داشته باشد.
از سوی دیگر، واکنش‌ها به حمله موشکی اخیر به گونه‌ای طراحی شده که ریشه در استراتژی بلندمدت اسرائیل مبنی بر مقابله با نفوذ ایران در منطقه دارد. اسرائیل به عنوان یک کشور کوچک در میان تهدیدات مختلف، به حفظ امنیت خود و شهروندانش اهمیت ویژه‌ای می‌دهد و این موضوع مستلزم هماهنگی دقیق با سایر کشورها و به ویژه ایالات متحده است. همکاری نظامی و اطلاعاتی میان این دو کشور، کلید اساسی برای مقابله با تهدیدات ایران و گروه‌های نیابتی آن در منطقه، به حساب می‌آید.
واکنش‌های نظامی اسرائیل به تهدیدات حوثی‌ها پیشینه‌ی طولانی دارد و این کشور همواره به دنبال برقراری امنیت در مرزهای خود بوده است. به‌خصوص بعد از تشدید فعالیت‌های حوثی‌ها و ارسال موشک‌های پیشرفته به این گروه، نیاز به اتخاذ تدابیر قاطعانه‌تر محسوس‌تر از هر زمان دیگری احساس می‌شود. اسرائیل دست به اعمال فشارهای نظامی و نیز استفاده از قابلیت‌های اطلاعاتی خود زده است.
از سوی دیگر، دورنمای دیپلماتیک در این زمینه نیز می‌تواند حائز اهمیت باشد. اسرائیل به بازنگری در روابط خود با سایر کشورهای منطقه و جهان پرداخته و به ویژه به همکاری با کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس نظر دارد. این همکاری‌ها می‌تواند به مقابله با تهدیدات مشترک و نیز تقویت مواضع اسرائیل در برابر ایران منجر شود.
وجود نگرانی‌های بین‌المللی از تحرکات ایران و حوثی‌ها می‌تواند به نوعی به نفع اسرائیل تمام شود. به نظر می‌رسد که تل‌آویو با توجه به حمایت‌های بین‌المللی، به دنبال استفاده از فرصت‌ها برای تقویت موضع خود در برابر تهدیدات قرار دارد. این موضوع نیازمند دیپلماسی دقیق و استفاده از کانال‌های ارتباطی مختلف با کشورهای دیگر است.
در نهایت، واکنش اسرائیل به این حمله موشکی، علاوه بر ابعاد نظامی، به شدت تحت تأثیر شرایط سیاسی و دیپلماتیک بین‌المللی است. به نظر می‌رسد که توانایی اسرائیل در تصمیم‌گیری و اتخاذ تدابیر لازم برای حفظ امنیت خود به‌ویژه در شرایط تحمیلی فعلی، ارتباط نزدیکی با اوضاع منطقه و سیاست‌های ایالات متحده دارد. با توجه به پیشرفت‌های سریع در عرصه نظامی، تل‌آویو در تلاش است تا هشت خط قرمز خود را در برابر ایران و گروه‌های نیابتی آن همچنان حفظ کند و از هر فرصتی برای تقویت موضع خود بهره‌برداری کند.
