کشف ساختار کروی اسرارآمیز در کهکشان راه شیری توسط نجوم‌دانان
نجوم‌دانان یک شی کروی به طرز غیرمعمول کمال‌گرایانه در کهکشان راه شیری کشف کرده‌اند که باعث سردرگمی محققان در مورد منشا و تکامل آن شده است. این شیء با نام Teleios که به زبان یونانی باستان به معنای “کمال” است، یک حباب تقریباً بدون عیب از مواد در حال گسترش است که به‌عنوان باقیمانده‌ای از یک انفجار ابرنواختر شناخته می‌شود. مطالعه‌ای که به تازگی به نشریات انجمن نجوم استرالیا ارسال شده و بر روی سرور پیش‌چاپ arXiv موجود است، تحلیل دقیقی از Teleios بر اساس مشاهدات تلسکوپ رادیویی Pathfinder با کیلو متر مربع استرالیا (ASKAP) ارائه می‌دهد. با وجود شکل جذاب و تابش ضعیف رادیویی آن، بسیاری از جنبه‌های این جسم همچنان نامشخص باقی مانده و نجوم‌دانان را به انجام مطالعات بیشتر مشتاق کرده است.
تقارن غیرعادی Teleios چالش‌هایی برای مدل‌های باقیمانده‌های ابرنواختر ایجاد می‌کند
باقیمانده‌های ابرنواختر معمولاً اشکال نامتقارنی را نشان می‌دهند که ناشی از انفجارهای نابرابر یا تعامل با مواد میان‌ستاره‌ای می‌باشد. در مقابل، Teleios یک پوسته کروی تقریباً کامل را نمایش می‌دهد که در میان باقیمانده‌های شناخته‌شده بسیار نادر است. این تقارن استثنایی نشان‌دهنده فضایی بسیار یکنواخت برای انفجار یا یک رویداد ابرنواختری فوق‌العاده متقارن است. محققان اشاره کرده‌اند که اگر یک ابرنواختر در یک منطقه نسبتاً خالی از فضا رخ دهد که فاقد گاز و ابرهای گرد و غبار باشد، ماده در حال گسترش می‌تواند شکل یکنواخت‌تری را حفظ کند قبل از اینکه جداسازی آغاز شود. این موضوع Teleios را به یک مورد جذاب برای مطالعه دینامیک انفجارهای ابرنواختر در محیط‌های کاملاً پاک تبدیل می‌کند. به گفته تیم تحقیقاتی، “ما یک بررسی جامع از وضعیت تکاملی ممکن ابرنواختر براساس درخشش سطحی، اندازه ظاهری و فاصله‌های ممکن انجام داده‌ایم”، که رویکرد کل‌نگرانه آن‌ها را به فهم این جسم نادر نشان می‌دهد.
ابهام در فاصله‌ی Teleios تخمین‌های سن و اندازه آن را پیچیده می‌کند
تعیین فاصله از Teleios حیاتی است، زیرا به‌طور مستقیم بر اندازه و سن تخمینی آن تأثیر می‌گذارد. تیم تحقیقاتی دو فاصله محتمل را شناسایی کرده است: تقریباً ۷,۱۷۵ سال نوری و ۲۵,۱۱۴ سال نوری از زمین. در فاصله نزدیک‌تر، Teleios حدود ۴۶ سال نوری قطر دارد که نشان‌دهنده باقیمانده‌ای جوان‌تر کمتر از ۱,۰۰۰ سال است. به‌عکس، در فاصله دورتر، این باقیمانده به ۱۵۷ سال نوری می‌رسد و قدیمی‌تر از ۱۰,۰۰۰ سال خواهد بود. این عدم قطعیت بر تفسیر تاریخ تکاملی ابرنواختر و ویژگی‌های فیزیکی باقیمانده تأثیر می‌گذارد. تیم همچنین سناریو سوم نزدیک‌تری را در حدود ۳,۲۶۲ سال نوری در نظر گرفتند اگر Teleios حاصل یک ابرنواختر با توان کمتر از نوع Iax باشد که باقیمانده‌ای از ستاره “زامبی” را به جا می‌گذارد. با این حال، هیچ یک از داده‌های مستقل به‌طور قوی از نزدیک‌ترین فاصله حمایت نمی‌کند و مقیاس دقیق Teleios همچنان یک سوال باز باقی مانده است.
عدم وجود تابش X-Ray در پروفایل Teleios وحشت‌انگیز است
یکی از ویژگی‌های پیچیده Teleios عدم وجود تابش X-ray قابل شناسایی است، که با مدل‌های استاندارد باقیمانده‌های ابرنواختر نوع Ia تعارض دارد. این ابرنواخترها به‌خاطر ایجاد تابش X-ray قابل توجه به‌دلیل امواج شوک که گازهای اطراف را گرم می‌کند، شناخته شده‌اند، اما Teleios فقط امواج رادیویی ضعیفی منتشر می‌کند. این تفاوت سوالاتی را در مورد وضعیت فیزیکی باقیمانده و مکانیزم انفجار به‌وجود می‌آورد. محققان بر این مشکل تأکید کرده و بیان می‌کنند، “تمامی سناریوهای ممکن چالش‌های خود را دارند، به‌ویژه با توجه به عدم وجود تابش X-ray که انتظار می‌رفت با توجه به مدل‌سازی تکاملی ما قابل شناسایی باشد. در حالی که ما سناریوی نوع Ia را محتمل‌ترین می‌دانیم، به‌خاطر می‌آوریم که هیچ مدرک مستقیمی برای تأیید قطعی هیچ سناریویی در دسترس نیست و به‌عنوان نیاز، مشاهدات جدید و حساس با وضوح بالا از این شیء لازم است.” حل این معما به مطالعات چندطیفی دقیق‌تری نیاز دارد تا طبیعت باقیمانده و محیط آن را روشن کند.
منبع: https://dailygalaxy.com/2025/05/astronomers-spherical-structure-our-galaxy
