در یک روز تاریک و مملو از اندوه به تاریخ ۲۲ آوریل ۲۰۰۲، حادثه‌ای غم‌انگیز در آسمان‌های کره جنوبی رخ داد که نه‌تنها کشور را بلکه کل جهان را بهت‌زده کرد. یک فروند هواپیمای مسافربری از نوع «ایرباس A۳۲۰»، متعلق به شرکت هواپیمایی «کوری ایر» (Korean Air) در حین پرواز از «سئول» به «جزیره ججو»، به دلایل نامعلومی دچار سانحه شد و در نتیجه آن، ۱۷۹ نفر از مسافران و خدمه جان خود را از دست دادند.
این پرواز از آنجا که به جزیره ججو، یکی از مقاصد گردشگری محبوب کره جنوبی، انجام می‌شد، شامل مجموعاً ۱۵۸ مسافر و ۲۱ نفر خدمه بود. فرودگاه ججو، با توجه به موقعیت جغرافیایی‌اش و زیبایی‌های طبیعی‌اش، یکی از محبوب‌ترین مقاصد گردشگری داخلی به شمار می‌رود و این پرواز با استقبال زیادی مواجه شده بود.
در آن روز، این هواپیما پس از برخاستن از فرودگاه بین‌المللی اینچئون با مشکلات فنی مواجه شد. گزارش‌های اولیه حاکی از آن بودند که نقص فنی در سیستم هدایت هواپیما عامل اصلی وقوع این سانحه بوده است. در لحظات ابتدایی پس از حادثه، تلاش‌های امدادی به سرعت آغاز شد. اما متأسفانه تلاش‌ها برای نجات سرنشینان بی‌نتیجه ماند و تنها بقایای هواپیما و آثاری از لحظات پر تنش و استرس آن صبح غم‌انگیز به جا ماند.
این حادثه نه‌تنها برای خانواده‌های قربانیان یک فاجعه انسانی عمیق به بار آورد، بلکه همچنان بر صنعت هوانوردی و خود صنعت حمل و نقل هوایی تأثیر گذاشت. با توجه به شمار بالای جان‌باختگان، این واقعه به سرعت در سراسر دنیا پوشش رسانه‌ای گسترده‌ای یافت و صدای جلب نظر به مقامات مسئول و سازمان‌های نظارتی را در پی داشت تا به مسئله ایمنی پروازها رسیدگی کنند.
دولت کره جنوبی با تشکیل کمیته‌ای ویژه برای بررسی ابعاد این حادثه اقدام کرد. همچنین تحقیقات گسترده‌ای با هدف شناسایی علل وقوع این سانحه آغاز گردید. این کمیته شامل کارشناسان هوانوردی، مهندسین و نمایندگان دولت بود که به ارائه گزارشات منظم و روشنگری در این زمینه پرداختند.
یکی از موضوعاتی که در جریان این تحقیقات به آن پرداخته شد، وضعیت ایمنی شرکت‌های هواپیمایی بود. با وجود اینکه شرکت «کوری ایر» از اعتبار و شهرت بالایی برخوردار بود، این حادثه نشان داد که مسائلی مانند نگهداری صحیح از هواپیماها، آموزش خدمه و پروتکل‌های ایمنی باید بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد. دولت کره جنوبی پس از این حادثه، تغییرات گسترده‌ای در قوانین و مقررات هوانوردی را پیشنهاد کرد و این تغییرات به گونه‌ای طراحی شدند تا از خطرات مشابه در آینده جلوگیری به عمل آید.
همچنین این حادثه باعث ایجاد تغییرات در استانداردهای بین‌المللی پروازها گردید. بیش از هر چیز، این فاجعه دوباره بر اهمیت آموزش و آماده‌سازی کارکنان و خدمه پرواز تأکید کرد. مقامات بین‌المللی هوانوردی به منظور جلوگیری از تکرار چنین حوادث دلخراش، پروتکل‌های جدید و به‌روز شده‌ای را معرفی کردند.
در نهایت، حادثه سقوط هواپیمای «کوری ایر» به عنوان یکی از تلخ‌ترین فصول تاریخ هوانوردی کره جنوبی و جهان ثبت شده است. یاد و خاطره ۱۷۹ مسافر و خدمه این پرواز برای همیشه در دل‌ها و ذهن‌ها ماندگار خواهد ماند. با وجود تمامی تلخی‌ها و دستاوردهای این وضعیت، هوانوردی همچنان به مسیر خود ادامه داد و در تلاش است تا امنیت و ایمنی بیشتری را برای مسافران فراهم آورد. این حادثه به عنوان زنگ هشداری برای تمامی کشورها و شرکت‌های هواپیمایی در جهان باقی مانده است تا هرگز ایمنی پروازها را دست‌کم نگیرند.
